Camilo José Cela

Camilo José Cela
	; Pomnik pisarza.
Data i miejsce urodzenia	11 maja 1916 ; Iria Flavia
Data i miejsce śmierci	17 stycznia 2002 ; Madryt
Dziedzina sztuki	literatura
Epoka	tremendyzm
	Nagrody
	Nagroda Nobla w dziedzinie literatury
	Multimedia w Wikimedia Commons

Don Camilo José Cela, markiz Iria Flavia (hiszp. Don Camilo José Cela Trulock, marqués de Iria Flavia, ur. 11 maja 1916 w Iria Flavia, zm. 17 stycznia 2002 w Madrycie) – pisarz i arystokrata hiszpański, członek tzw. Pokolenia 1950. Twórca stylu literackiego zwanego tremendyzmem^[1]. Znany głównie jako prozaik, choć wydał dwa tomiki wierszy (1941 i 1948) i kilka reportaży z podróży po kraju. Redagował też czasopismo literackie.

Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1989. W uzasadnieniu komisji noblowskiej otrzymał ją za bogatą i mocną prozę, która z powściągliwym współczuciem ukazuje bezbronne istnienie człowieka^[1].

Twórczość Celi w oryginalny sposób łączyła tendencje do eksperymentów stylistycznych typowych dla wielkich innowatorów prozy XX wieku z tradycją literatury przełomu XVI i XVII wieku oraz z hiszpańską makabreską.

Twórczość

Nowe przygody i nieszczęścia Łazika z Tormesu (1944), wyd. pol. 1997, tłum. Joanna Orzechowska
Rodzina Pascuala Duarte (1946); wyd. polskie 1963 (w tłum. Zofii Szleyen)
Podróż po Alkarii (1948)
Między Miño a Bidassoa (1952)
Żydzi, muzułmanie i chrześcijanie (1956)
Pierwsza podróż andaluzyjska (1959)
Ul (La colmena) (1951)
Święty Kamil, 1936 (1969); wyd. pol. 1969
Mazurek dla dwóch nieboszczyków (1982), wyd. pol. 1990, tłum. Elżbieta Komarnicka^[2]

Przypisy

↑ ^a ^b Literacka Nagroda Nobla.
↑ Elżbieta KOMARNICKA [online], Stowarzyszenie Pisarzy Polskich [dostęp 2022-05-19] .

Bibliografia

Beata Baczyńska: Historia literatury hiszpańskiej. Warszawa: PWN, 2014, s. 472–474.

[autonazwa1-1] Literacka Nagroda Nobla.

[:0-2] Elżbieta KOMARNICKA [online], Stowarzyszenie Pisarzy Polskich [dostęp 2022-05-19] .

[1]

[2]