Armator

Armator – osoba (prawna lub fizyczna) eksploatująca własny lub wynajęty statek wodny. Zatrudnia kapitana i załogę oraz odpowiada cywilnie za zobowiązania wynikające z eksploatacji statku.

Prawo Rzeczypospolitej Polskiej

Według art. 7 Kodeksu morskiego^[1] armatorem jest ten, kto we własnym imieniu uprawia żeglugę statkiem morskim własnym lub cudzym. W systemach prawnych innych państw pojęcia będące odpowiednikiem polskiego terminu „armator” są zazwyczaj kojarzone z własnością statku^[2]

Ujęcie historyczne

Dawniej armatorem była nazywana osoba, która na własny koszt uzbrajała statek i wynajmowała, lub właściciel i dowódca statku korsarskiego^[3].

Zobacz też

armator żeglugi śródlądowej

Przypisy

↑ Ustawa z dnia 18 września 2001 r. Kodeks morski (Dz.U. z 2023 r. poz. 1309).
↑ Analiza pojęcia „Armator” w różnych systemach prawnych.
↑ Z. Grabowski, J. Wójcicki: 1000 słów i morzu i okręcie. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1967, s. 11, seria: Wydanie II – zmienione i poprawione.

[1] Ustawa z dnia 18 września 2001 r. Kodeks morski (Dz.U. z 2023 r. poz. 1309).

[2] Analiza pojęcia „Armator” w różnych systemach prawnych.

[1000_słów_i_morzu_i_okręcie-3] Z. Grabowski, J. Wójcicki: 1000 słów i morzu i okręcie. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1967, s. 11, seria: Wydanie II – zmienione i poprawione.

[1]

[2]

[3]