Alexander Beilinson

Urodził się w Moskwie 13 czerwca 1957 roku w żydowskiej rodzinie. Jego ojciec był matematykiem. Ponieważ ze względu na pochodzenie nie przyjęto go na Moskiewski Uniwersytet Państwowy, więc studia rozpoczął w Instytucie Pedagogicznym i dopiero w 1977 mógł przenieść się na uniwersytet, gdzie został uczniem Y. Manina. Studia ukończył w 1980^[1].

Po studiach pracował w Moskiewskim Centrum Kardiologicznym, gdzie dostał swobodę w wyborze tematyki swoich badań^[1]. Doktorat uzyskał w 1988 w Instytucie Fizyki Teoretycznej Landaua, gdzie był zatrudniony w latach 1987-1993. Od 1988 do 1998 był też profesorem w Massachusetts Institute of Technology, a od 1998 jest zatrudniony na University of Chicago^[1][2].

Wypromował siedmiu doktorów^[3].

Autor ok. 60 publikacji. Swoje prace publikował m.in. w „Functional Analysis and its Applications”, „Communications in Mathematical Physics”, „Duke Mathematical Journal”, „IMRN. International Mathematics Research Notices”, „Selecta Mathematica”, „Journal of the American Mathematical Society" i „Mathematische Annalen”^[4].

Nagrodę Wolfa otrzymał wspólnie z Władimirem Drinfeldem za przełomowe prace z zakresu geometrii algebraicznej, fizyki matematycznej i teorii reprezentacji^[5].

Nagrodę Shawa otrzymał razem z Davidem Kazhdanem za ich ogromny wpływ i głęboki wkład w teorię reprezentacji, a także w wiele innych dziedzin matematyki (m.in. geometrię arytmetyczną, K-teorię, konforemną teorię pola, teorię liczb, geometrię algebraiczną i ​​teorię grup)^[2].

Beilinson otrzymał:

• 2020 Nagrodę Shawa w dziedzinie matematyki^[2]
• 2018 Nagrodę Wolfa w dziedzinie matematyki^[5]
• 1999 Nagrodę Ostrowskiego^[6]

W roku 1983 był prelegentem sekcyjnym na Międzynarodowym Kongresie Matematyków^[7].

Jest członkiem Academia Europaea (od 2000^[8]) i Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk (od 2008^[9]).