Turbacz

Turbacz – najwyższy szczyt Gorców.

• Na Podhalu pod Turbaczem,
  partyzancka wierzba płacze,
  zgasł już Ogień,
  ale pamięć po nim wciąż się tli.
  • Autor: Andrzej Kołakowski, Epitafium dla Majora Ognia

• Najwięcej jednak przerażenia słały te pioruny, które się na wierchach wsparły. Tam bowiem Płanetnicy, zasłonięci zewsząd, czynili w tajemnicy swoje dziwne sprawy. Tam doili mgły i ściągali deszcz do olbrzymich worów (...). A najstarszy z nich pracował na wierchu Turbacza. Był on jak baca u Boga.(...) Zlękłe jak czeladź słuchały go wierchy.
  • Autor: Władysław Orkan, Drzewiej

• Naprzeciw Tatr, między doliną nowotarską, a wężowatą kotliną Raby, wspięło się gniazdo dzikich Gorców.(...) Samotnie stoją nad wzgórzami. A wyżej jeszcze nosi głowę ojciec ich rodu, zasępiony Turbacz. Nie wiadomo kto go chrzcił i skąd mu to miano. Może stąd, że turbanem mgły przed deszczem owija łysą głowę, albo raczej, że widywano go zawsze w turbacji wiecznej.
  • Autor: Władysław Orkan, W roztokach

• Od Turbacza wieje wiatr, niesie nam tę wieść,
  Że tej nocy szczyty gór, pokrył biały śnieg.
  A w dolinach piękna jesień, złote liście lecą z drzew,
  Od Turbacza wieje wiatr, niesie zimy wiew.
  • Autor: Andrzej Mróz, muzyka i słowa, piosenka Od Turbacza

• Widok z Turbacza na wszystkie strony przecudny, obszarem, który zajmuje i bogactwem rozmaitości. Nie miałem jeszcze w swym życiu podobnego widoku.
  • Autor: Seweryn Goszczyński, Dziennik podróży do Tatrów

• Wysedek na Trubac, jus poziyrom z góry
  jakie haw piykności, posły paść sie chmury
  • Autor: Jan Fudala, Z Trubaca...

Zobacz też:

• góry