USS Kearsarge (CV-33)
USS „Kearsarge” (CV-33) | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Położenie stępki |
1 marca 1944 |
Wodowanie |
5 maja 1945 |
US Navy | |
Wejście do służby |
2 marca 1946 |
Wycofanie ze służby |
13 lutego 1970 |
Los okrętu |
złomowany w 1974 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
po zbudowaniu standardowa: 27 100 t |
Długość |
całkowita: 270 m |
Szerokość |
linia wodna: 28,34 m |
Zanurzenie |
8,7 m (lekki) |
Napęd | |
8 kotłów (565 psi., 850ºF) 4 turbiny parowe Westinghouse 4 śruby 150 000 shp | |
Prędkość |
33 węzły |
Uzbrojenie | |
patrz w tekście | |
Wyposażenie lotnicze | |
po zbudowaniu: 90–100 samolotów | |
Załoga |
3 448 oficerów i marynarzy |
USS Kearsarge (CV-33), później także CVA-33 i CVS-33 – amerykański lotniskowiec typu Essex, trzeci okręt United States Navy noszący nazwę "Kearsarge", upamiętniającą slup parowy z czasów wojny secesyjnej noszący tę nazwę. Lotniskowiec zwodowano 5 maja 1945 w stoczni New York Naval Shipyard, matką chrzestną była pani Aubrey W. Fitch. "Kearsarge" wszedł do służby 2 marca 1946, dowódcą został komandor porucznik Francis J. McKenna. Okręt w czasie służby otrzymał dwa odznaczenia battle star za akcje w czasie wojny koreańskiej i pięć za wojnę wietnamską.
Historia służby
[edytuj | edytuj kod]"Kearsarge" dotarł do swojego nowego portu macierzystego w Norfolk 21 kwietnia 1946 i przez następny rok przeprowadzał ćwiczenia wzdłuż wschodniego wybrzeża USA i na Karaibach. Opuścił 7 czerwca 1947 Norfolk, mając na pokładzie uczestników kursu kadetów, kierując się w stronę Wielkiej Brytanii. Po powrocie do USA w sierpniu lotniskowiec uczestniczył w manewrach, które odbyły się 10 miesięcy przed otrzymaniem kolejnego przydziału. 1 czerwca 1948 "Kearsarge" opuścił Hampton Roads i udał się na turę służby w 6 Flocie. Podczas rejsu na Morzu Śródziemnym jednostki Floty zostały postawione w stan alarmu, aby były gotowe do udziału w ewentualnym konflikcie na Środkowym Wschodzie. Okręt wrócił do Quonset Point w stanie Rhode Island 2 października i operował wzdłuż atlantyckiego wybrzeża USA i na Karaibach do 27 stycznia 1950, kiedy popłynął na Zachodnie Wybrzeże. Lotniskowiec dotarł do Puget Sound Navy Yard 23 lutego i został tam wycofany ze służby 16 czerwca 1950. Okręt przeszedł następnie znaczącą modernizację w ramach programu SCB-27, co pozwoliło na operowanie z jego pokładu samolotom odrzutowym.
Wojna koreańska
[edytuj | edytuj kod]"Kearsarge" wszedł ponownie do służby 15 lutego 1952, z komandorem porucznikiem Louisem B. Frenchem jako dowódcą. Po pierwszym rejsie lotniskowiec opuścił San Diego i udał się na intensywne ćwiczenia lotnicze w okolicach Hawajów. Gdy jego przygotowanie bojowe było na odpowiednim poziomie, okręt udał się na Daleki Wschód, gdzie wziął udział w misjach bojowych w wojnie koreańskiej. Dotarł do Yokosuki 8 września, a 6 dni później dołączył do zespołu szybkich lotniskowców Task Force 77 w pobliżu wschodniego wybrzeża Korei. Przez kolejnych 5 miesięcy jego samoloty przeprowadziły prawie 6 tys. lotów bojowych na pozycje sił komunistycznych w Korei Północnej, powodując znaczne straty. Okręt zakończył swą turę bojową pod koniec lutego 1953 i wrócił do San Diego 17 marca. Podczas służby w Korei zmieniono jego znak taktyczny na CVA-33.
Daleki Wschód
[edytuj | edytuj kod]"Kearsarge" popłynął ponownie na Daleki Wschód 1 lipca 1953 i operował w składzie 7 Floty podczas utrzymywania rozejmu w Korei. Okręt zyskał przydomek "Mighty Kay", po tym gdy w krótkim czasie uczestniczył w trzech kolizjach z jednostkami pływającymi, włączając w to statek pasażerski SS "Oriana". Inne przydomki to "Rammin Rankin's Krashbarge" i "The Mighty Kay-RUNCH". Lotniskowiec przeprowadzał także patrole Cieśniny Tajwańskiej, powstrzymując w ten sposób atak komunistycznych Chin na chińskich nacjonalistów na Tajwanie. "Kearsarge" wrócił do San Diego 18 stycznia 1954 i podjął operacje szkoleniowe u wybrzeży Kalifornii. 7 października opuścił San Diego i udał się na trzecią turę służby na Dalekim Wschodzie. Ponownie operując w składzie 7 Floty, znajdował się w pobliżu wyspy Dachen, gdy ta była ewakuowana przez Chińczyków z Tajwanu w czasie pierwszego kryzysu w Cieśninie Tajwańskiej. Od 7 do 13 lutego 1955 "Kearsarge" wspierał jednostki floty w pomyślnej ewakuacji 18 000 cywili i 20 000 członków personelu wojskowego z wyspy. Jego rejs zakończył się w San Diego 12 maja. Przez następne 3 lata pływał w turach służbowych na Dalekim Wschodzie i szkolił załogę u wybrzeży Kalifornii.
Latem 1958 "Kearsarge" został wyposażony do służby jako przeciwpodwodny lotniskowiec wsparcia (ang. antisubmarine warfare support carrier) i zmieniono mu klasyfikację na CVS-33. Po odbyciu intensywnych ćwiczeń przygotowujących go do pełnienia nowej roli lotniskowiec popłynął 5 września 1959 kolejny raz na Daleki Wschód, aby służyć w 7 Flocie. Na początku tej tury Japonia została zaatakowana przez silny tajfun i "Kearsarge" odegrał ważną rolę w zapewnieniu pomocy ofiarom żywiołu. Jego samoloty rozwoziły medykamenty i żołnierzy, podczas gdy załoga lotniskowca i grupy lotniczej zaokrętowanej na okręcie zaoferowała ubrania i pieniądze dla poszkodowanych. Po wzięciu udziału w ćwiczeniach SEATO i operacjach 7 Floty opuścił Yokosukę 3 marca 1960 i udał się w drogę powrotną do domu. Trzy dni później w sztormowej pogodzie 1 200 mil od wyspy Wake uratował czterech Rosjan dryfujących 49 dni na zepsutej barce. Wrócili oni do domu po tym jak "Kearsarge" zawinął do Alameda w Kalifornii 15 marca. Lotniskowiec otrzymał podziękowania od ZSRR za tę akcję.
Rok szkoleń poprzedził następny przydział, który rozpoczął się od wypłynięcia z San Diego 3 marca 1961. Lotniskowiec ZOP popłynął na wody południowo-wschodniej Azji, ponieważ komuniści zintensyfikowali wysiłki mające na celu zmianę rządu w Laosie. Demonstracja 7 Floty była pod obserwacją wroga i kryzys został zażegnany. Po 6 miesiącach na Dalekim Wschodzie "Kearsarge" dotarł do Cieśniny Puget 1 listopada w celu odbycia drugiej fazy modernizacji (SCB-125).
Projekt Mercury
[edytuj | edytuj kod]Po zakończeniu modernizacji i szkoleniu "Kearsarge" opuścił Long Beach 1 sierpnia 1962 i udał się na Pacific Missile Range jako okręt podnoszący kapsułę projektu Merkury z astronautą Walterem Schirra po lądowaniu na wodzie. 3 października odegrał swoją rolę w erze kosmicznej, odbierając kosmiczną kapsułę Schirry i wrócił z nim do Honolulu.
Lotniskowiec wznowił szkolenia, które prowadził przez 6 miesięcy, zanim dotarł do Pearl Harbor 29 kwietnia 1963, aby ponownie wziąć udział w programie kosmicznym. Tym razem podnosił z oceanu astronautę Gordona Coopera, który okrążył Ziemię 22 razy w swojej kapsule "Faith 7".
Wietnam
[edytuj | edytuj kod]Okręt wrócił z astronautą do Pearl Harbor, a następnie, 4 czerwca, wyruszył na swoją ósmą turę służby na Dalekim Wschodzie. Na operowanie w ramach 7 Floty składało się także trzymanie straży w niespokojnym obszarze południowo-wschodniej Azji. "Kearsarge" wrócił do Long Beach 3 grudnia i ponownie udał się na ćwiczenia, tym razem na wodach kalifornijskich.
Sześć miesięcy później, 19 czerwca 1964, lotniskowiec ZOP udał się w swój dziewiąty rejs na Daleki Wschód. Do Yokosuki dotarł 30 lipca, a następnie popłynął na Morze Południowochińskie, co nastąpiło przed atakiem północno-wietnamskich okrętów patrolowych na niszczyciel amerykański w Zatoce Tonkińskiej. Gdy samoloty marynarki amerykańskiej niszczyły magazyny zaopatrzenia i ropy Północnego Wietnamu, "Kearsarge" zapewniał osłonę przeciwpodwodną okrętom 7 Floty. Zdecydowanie Amerykanów zmusiło komunistów do opóźnienia działań i "Kearsarge" wrócił do Long Beach 16 grudnia.
Po przeglądzie, który odbył się w pierwszej połowie 1965, "Kearsarge" operował wzdłuż zachodniego wybrzeża USA do momentu rejsu na Daleki Wschód 9 czerwca 1966. Popłynął przez Hawaje i Japonię, docierając do "Yankee Station" 8 sierpnia i pozostawał w pobliżu Wietnamu do 24 października. Następnego dnia udał się w rejon Kuala Lumpur i zakotwiczył w Cieśninie Malacca 30 października. Wrócił na "Yankee Station" 5 listopada, odwiedzając po drodze bazę amerykańską w Subic Bay. Przebywał tam do 23 listopada. Następnego dnia lotniskowiec popłynął do domu, odwiedzając po drodze Hongkong i Japonię. Do San Diego dotarł 20 grudnia. Ponownie operował na wodach wzdłuż zachodniego wybrzeża USA do momentu opuszczenia San Diego 18 sierpnia i dotarcia do Pearl Harbor 10 dni później. Tam przygotowywał się do następnych akcji.
Uznany za zbyteczny, USS "Kearsarge" został wycofany ze służby 13 lutego 1970. Przez następne trzy lata pozostawał we Flocie Rezerwowej, został skreślony z rejestru floty w maju 1973 i sprzedany na złom w lutym 1974.
Dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]- uzbrojenie po zbudowaniu
- 12 dział kal. 127 mm (4 x II i 4 x I)/ 38 kalibrów
- 32 działa kal. 40 mm Bofors (8 x IV)
- 46 dział kal. 20 mm Oerlikon (46 x I)
- pancerz po zbudowaniu
- boczny 102 mm
- pokład hangarowy 64 mm
- mostek 38 mm
- pokłady ochronne 38 mm
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- USS "Kearsarge", aby zobaczyć inne okręty amerykańskie noszące tę nazwę
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Fotografie Marynarki "Kearsarge" (CV-33). history.navy.mil. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-06-18)].
- Historia CV-33 "Kearsarge" wspominająca przezwisko Krashbarge
- Nowozelandzki rejestr morski wspominający o kolizji z "Oriana"
- CV-33 Personnel Roster at HullNumber.com