Tommie Agee
| |||||||||||||
| środkowozapolowy | |||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Tommie Lee Agee | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 sierpnia 1942 | ||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
22 stycznia 2001 | ||||||||||||
| Odbijał |
prawą | ||||||||||||
| Rzucał |
prawą | ||||||||||||
| Debiut |
14 września 1962 | ||||||||||||
| Ostatni występ |
30 września 1973 | ||||||||||||
| Statystyki | |||||||||||||
| Średnia uderzeń |
0,255 | ||||||||||||
| Home runy |
130 | ||||||||||||
| Uderzenia |
999 | ||||||||||||
| RBI |
433 | ||||||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||||||
| |||||||||||||
Tommie Lee Agee (ur. 9 sierpnia 1942, zm. 22 stycznia 2001) – amerykański baseballista, który występował na pozycji środkowozapolowego. Był członkiem mistrzowskiego zespołu z 1969, któremu nadano przydomek Miracle Mets[1].
Przed rozpoczęciem sezonu 1958 podpisał kontrakt jako wolny agent z Cleveland Indians i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Jacksonville Suns, reprezentującym poziom Triple-A[2][3]. W Major League Baseball zadebiutował 14 września 1962 w meczu przeciwko Minnesota Twins jako pinch hitter[2]. W ciągu trzech lat występów w organizacji Indians, grał głównie w niższych ligach[2][3].
W styczniu 1965 w ramach wymiany zawodników pomiędzy trzema klubami przeszedł do Chicago White Sox[2]. W 1965 rozegrał 106 meczów w zespole farmerskim White Sox Indianapolis Indians[3]. Podczas spring training 1966 wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie White Sox i w meczu otwarcia sezonu zasadniczego z Los Angeles Angels of Anaheim zdobył dwupunktowego home runa[2][4]. W tym samym roku po raz pierwszy zagrał w Meczu Gwiazd, zaliczył 12 asyst (3. wynik w AL spośród zapolowych) i 365 putoutów (1. wynik w AL spośród środkowozapolowych) i po raz pierwszy zdobył Złotą Rękawicę, a także został wybrany najlepszym debiutantem w American League[2].
W grudniu 1967 w ramach wymiany przeszedł do New York Mets[2]. W 1969 zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Mets pokonali Baltimore Orioles 4–1[5]. W meczu numer 3 zapobiegł zdobyciu przez Orioles pięciu runów, łapiąc dwukrotnie na zapolu wysoko odbitą piłkę; Mets wygrali to spotkanie 5–0[6]. 6 lipca 1970 w meczu przeciwko St. Louis Cardinals na Shea Stadium zaliczył cycle jako drugi zawodnik w historii klubu[7]. Grał jeszcze w Houston Astros i St. Louis Cardinals[2].
Zmarł na atak serca 22 stycznia 2001[8]. W 2002 został uhonorowany członkostwem w New York Mets Hall of Fame[9].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 2× All-Star | 1966, 1967 | [2] |
| 2× Gold Glove Award | 1966, 1970 | [2] |
| AL Rookie of the Year Award | 1966 | [2] |
| Zwycięzca w World Series | 1969 | [2][5] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ The 49 Greatest Mets. espn.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l Tommie Agee Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
- ↑ a b c Tommie Agee Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
- ↑ Angels at White Sox Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
- ↑ a b 1969 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
- ↑ 1969 World Series, Game 3. mlb.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
- ↑ No-hitter vs. hit for cycle. mets.nonohitters.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
- ↑ Agee dies of heart attack at 58. espne.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
- ↑ Mets Hall of Fame. mets.mlb.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).