Wysoka (miasto)
miasto w gminie miejsko-wiejskiej | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Gmina | |||
Data założenia |
XIII w. | ||
Prawa miejskie |
1505 | ||
Burmistrz |
Artur Kłysz | ||
Powierzchnia |
4,82 km² | ||
Wysokość |
110 m n.p.m. | ||
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
| ||
Strefa numeracyjna |
+48 67 | ||
Kod pocztowy |
89-320 | ||
Tablice rejestracyjne |
PP | ||
Położenie na mapie gminy Wysoka | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |||
Położenie na mapie powiatu pilskiego | |||
53°10′54″N 17°04′47″E/53,181667 17,079722 | |||
TERC (TERYT) |
3019094 | ||
SIMC |
0967417 | ||
Urząd miejski Plac Powstańców Wielkopolskich 2189-320 Wysoka | |||
Strona internetowa | |||
BIP |
Wysoka (niem. Wissek) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie pilskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Wysoka. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. pilskiego.
30 czerwca 2016 roku miasto liczyło 2703 mieszkańców[1].
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1505 roku położone było w XVI wieku w województwie kaliskim[2].
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Wysoka leży 20 km na wschód od Piły 5 km na północ od trasy krajowej nr 10, na Pojezierzu Krajeńskim, na pagórkowatym, polodowcowym terenie. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 190 Gniezno-Krajenka oraz nieczynna linia kolei wąskotorowej do Łobżenicy i Białośliwia.
Pod względem historycznym Wysoka leży na obszarze dawnej Krajny[3].
Przyroda
[edytuj | edytuj kod]W odległości 1 km na zachód od miasta, przy drodze do Rudnej znajduje się Góra Wysoka (157 m n.p.m.) – najwyższe wzniesienie pasma wzgórz morenowych, tzw. Gór Wysockich (zwanych też Wysokimi), które porośnięte jest lasem z przewagą sosny. Miasto leży pomiędzy dwoma pasmami moren czołowych na wysokości 110 m n.p.m., a na południe od miasta rozciąga się teren podmokłych łąk, gdzie gniazdują liczne ptaki. Miejsce to jest zalewane okresowo wodą z tzw. kanału okalinieckiego, który stanowi dopływ rzeczki Radacznicy wpadającej do Jeziora Kopcze pod Kaczorami. Jej źródła znajdują się w okolicy miasta. Jedno z nich wypływa z Gór Wysockich. Wiosną i jesienią te podmokłe tereny, które znajdują się między Wysoką, Wysoczką i Wysoką Małą stają się ostoją dla licznie migrujących ptaków (łabędzie, kaczki, gęsi, żurawie itp.). Występują tu stada saren, dzików. Można też spotkać lisy, jeże, bobry europejskie, zające i wiele innych gatunków ssaków, ptaków, płazów i roślin.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość istniała już w XIII wieku – pierwsza wzmianka pochodzi z 1260 roku. Wysoka była centrum znacznego terytorium stanowiącego własność Mikołaja Łodzi z nadania Bolesława Pobożnego. Znajdowała się wówczas na Przedgórzu (od strony Wysokiej Wielkiej). Od 1505 roku obok wsi Wysoka Wielka wymieniane jest miasto Wysoka, które było własnością szlachecką, m.in. Kościelskich i Tuczyńskich. Po wielkim pożarze miasta w 1772 roku wystawiono nowy przywilej miejski. 2 stycznia 1919 roku władzę w mieście objęli powstańcy wielkopolscy. Utworzono polską Radę Ludową i Straż Obywatelską. Wysoka była jedną z najbardziej na północ wysuniętych placówek powstańczych. Jednak już 4 stycznia Niemcy z Piły opanowali miasto. Kontrataki Polaków z Wyrzyska nie powiodły się. Wysoka wróciła do Polski na mocy traktatu wersalskiego w styczniu 1920 roku. W październiku i listopadzie 1939 roku na stoku Góry Wysokiej hitlerowcy rozstrzelali 19 Polaków. W okresie okupacji niemiecka administracja nazistowska zmieniła nazwę miasta na niem. Weißeck (1942–1945)[potrzebny przypis].
Demografia
[edytuj | edytuj kod]- Piramida wieku mieszkańców Wysokiej w 2014 roku[1].
Urodzeni
[edytuj | edytuj kod]Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- dawny układ przestrzenny w trójkącie dróg, z rynkiem (obecnie pl. Powstańców Wielkopolskich)
- zespół poklasztorny Kanoników Regularnych:
- późnobarokowy kościół Matki Bożej Różańcowej z lat 1727–1729, trójnawowy, nakryty sklepieniem żaglastym na gurtach; jednolite barokowe wyposażenie wnętrza z ok. 1729 roku:
- ołtarz główny ze starszym obrazem Matki Boskiej Śnieżnej z I połowy XVII wieku
- trzy ołtarze boczne
- stalle
- ambona
- chrzcielnica
- łuk tęczowy z grupą ukrzyżowania
- klasztor zapewne z 1. połowy XVIII wieku, w XIX i XX wieku przebudowany na plebanię
- szachulcowa dzwonnica z XVIII wieku z dzwonami z XVII i XIX wieku
- mur otaczający dziedziniec przykościelny z XVIII wieku z dwiema bramami
- późnobarokowy kościół Matki Bożej Różańcowej z lat 1727–1729, trójnawowy, nakryty sklepieniem żaglastym na gurtach; jednolite barokowe wyposażenie wnętrza z ok. 1729 roku:
- domy z końca XIX i początku XX wieku, w większości kalenicowe
- pomniki i miejsca pamięci:
- pomnik Powstańców Wielkopolskich z 1996 roku
- pomnik ku czci Poległych Wysoczan w czasie II wojny światowej (pierwotnie poświęcony Powstańcom Wielkopolskim i Poległym Wysoczanom w czasie II wojny światowej) z 1978 roku
- pomnik na miejscu egzekucji na Górze Wysokiej
- na cmentarzu mogiła ofiar egzekucji[potrzebny przypis]
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]Wysoka jest niewielkim ośrodkiem gospodarczym, stanowiącym zaplecze dla rolniczej okolicy. Znajduje się tu zakład przemysłu drzewnego.
Sport
[edytuj | edytuj kod]Od 1949 roku działa tutaj klub piłki nożnej GLKS Wysoka, który od sezonu 2015/2016 gra w IV lidze.
Miasta partnerskie
[edytuj | edytuj kod]Miasto | Kraj | Data podpisania umowy |
---|---|---|
Jesberg | Niemcy | 2002 |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Wysoka w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 180.
- ↑ Jan Natanson-Leski, Zarys granic i podziałów Polski najstarszej, Wrocławskie Towarzystwo Naukowe, Wrocław 1953, s. 377.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wysoka (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 125 .