[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Wysoka (miasto)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Wysoka (powiat pilski))
Wysoka
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

pilski

Gmina

Wysoka

Data założenia

XIII w.

Prawa miejskie

1505

Burmistrz

Artur Kłysz

Powierzchnia

4,82 km²

Wysokość

110 m n.p.m.

Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość


2703[1]
560,8 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 67

Kod pocztowy

89-320

Tablice rejestracyjne

PP

Położenie na mapie gminy Wysoka
Mapa konturowa gminy Wysoka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wysoka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Wysoka”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wysoka”
Położenie na mapie powiatu pilskiego
Mapa konturowa powiatu pilskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wysoka”
Ziemia53°10′54″N 17°04′47″E/53,181667 17,079722
TERC (TERYT)

3019094

SIMC

0967417

Urząd miejski
Plac Powstańców Wielkopolskich 21
89-320 Wysoka
Strona internetowa
BIP

Wysoka (niem. Wissek) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie pilskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Wysoka. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. pilskiego.

30 czerwca 2016 roku miasto liczyło 2703 mieszkańców[1].

Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1505 roku położone było w XVI wieku w województwie kaliskim[2].

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Wysoka leży 20 km na wschód od Piły 5 km na północ od trasy krajowej nr 10, na Pojezierzu Krajeńskim, na pagórkowatym, polodowcowym terenie. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 190 Gniezno-Krajenka oraz nieczynna linia kolei wąskotorowej do Łobżenicy i Białośliwia.

Pod względem historycznym Wysoka leży na obszarze dawnej Krajny[3].

Przyroda

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Góry Wysockie.

W odległości 1 km na zachód od miasta, przy drodze do Rudnej znajduje się Góra Wysoka (157 m n.p.m.) – najwyższe wzniesienie pasma wzgórz morenowych, tzw. Gór Wysockich (zwanych też Wysokimi), które porośnięte jest lasem z przewagą sosny. Miasto leży pomiędzy dwoma pasmami moren czołowych na wysokości 110 m n.p.m., a na południe od miasta rozciąga się teren podmokłych łąk, gdzie gniazdują liczne ptaki. Miejsce to jest zalewane okresowo wodą z tzw. kanału okalinieckiego, który stanowi dopływ rzeczki Radacznicy wpadającej do Jeziora Kopcze pod Kaczorami. Jej źródła znajdują się w okolicy miasta. Jedno z nich wypływa z Gór Wysockich. Wiosną i jesienią te podmokłe tereny, które znajdują się między Wysoką, Wysoczką i Wysoką Małą stają się ostoją dla licznie migrujących ptaków (łabędzie, kaczki, gęsi, żurawie itp.). Występują tu stada saren, dzików. Można też spotkać lisy, jeże, bobry europejskie, zające i wiele innych gatunków ssaków, ptaków, płazów i roślin.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość istniała już w XIII wieku – pierwsza wzmianka pochodzi z 1260 roku. Wysoka była centrum znacznego terytorium stanowiącego własność Mikołaja Łodzi z nadania Bolesława Pobożnego. Znajdowała się wówczas na Przedgórzu (od strony Wysokiej Wielkiej). Od 1505 roku obok wsi Wysoka Wielka wymieniane jest miasto Wysoka, które było własnością szlachecką, m.in. Kościelskich i Tuczyńskich. Po wielkim pożarze miasta w 1772 roku wystawiono nowy przywilej miejski. 2 stycznia 1919 roku władzę w mieście objęli powstańcy wielkopolscy. Utworzono polską Radę Ludową i Straż Obywatelską. Wysoka była jedną z najbardziej na północ wysuniętych placówek powstańczych. Jednak już 4 stycznia Niemcy z Piły opanowali miasto. Kontrataki Polaków z Wyrzyska nie powiodły się. Wysoka wróciła do Polski na mocy traktatu wersalskiego w styczniu 1920 roku. W październiku i listopadzie 1939 roku na stoku Góry Wysokiej hitlerowcy rozstrzelali 19 Polaków. W okresie okupacji niemiecka administracja nazistowska zmieniła nazwę miasta na niem. Weißeck (1942–1945)[potrzebny przypis].

Demografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Piramida wieku mieszkańców Wysokiej w 2014 roku[1].


Urodzeni

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie urodzeni w Wysokiej (powiat pilski).

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Szachulcowa dzwonnica barokowego kościoła pw. Matki Bożej Różańcowej
Pomnik powstańców wielkopolskich z 1996 r.
  • dawny układ przestrzenny w trójkącie dróg, z rynkiem (obecnie pl. Powstańców Wielkopolskich)
  • zespół poklasztorny Kanoników Regularnych:
    • późnobarokowy kościół Matki Bożej Różańcowej z lat 1727–1729, trójnawowy, nakryty sklepieniem żaglastym na gurtach; jednolite barokowe wyposażenie wnętrza z ok. 1729 roku:
      • ołtarz główny ze starszym obrazem Matki Boskiej Śnieżnej z I połowy XVII wieku
      • trzy ołtarze boczne
      • stalle
      • ambona
      • chrzcielnica
      • łuk tęczowy z grupą ukrzyżowania
    • klasztor zapewne z 1. połowy XVIII wieku, w XIX i XX wieku przebudowany na plebanię
    • szachulcowa dzwonnica z XVIII wieku z dzwonami z XVII i XIX wieku
    • mur otaczający dziedziniec przykościelny z XVIII wieku z dwiema bramami
  • domy z końca XIX i początku XX wieku, w większości kalenicowe
  • pomniki i miejsca pamięci:
    • pomnik Powstańców Wielkopolskich z 1996 roku
    • pomnik ku czci Poległych Wysoczan w czasie II wojny światowej (pierwotnie poświęcony Powstańcom Wielkopolskim i Poległym Wysoczanom w czasie II wojny światowej) z 1978 roku
    • pomnik na miejscu egzekucji na Górze Wysokiej
    • na cmentarzu mogiła ofiar egzekucji[potrzebny przypis]

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Wysoka jest niewielkim ośrodkiem gospodarczym, stanowiącym zaplecze dla rolniczej okolicy. Znajduje się tu zakład przemysłu drzewnego.

Od 1949 roku działa tutaj klub piłki nożnej GLKS Wysoka, który od sezonu 2015/2016 gra w IV lidze.

Miasta partnerskie

[edytuj | edytuj kod]
Miasto Kraj Data podpisania umowy
Jesberg  Niemcy 2002

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Wysoka w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  2. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 180.
  3. Jan Natanson-Leski, Zarys granic i podziałów Polski najstarszej, Wrocławskie Towarzystwo Naukowe, Wrocław 1953, s. 377.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]