Witold Jaworowicz

Witold Jaworowicz (ur. w listopadzie 1855 w Bieździadowie, zm. 29 maja 1905 w Toruniu^[1]) – polski lekarz, działacz społeczny, prezes Towarzystwa Naukowego w Toruniu.

Był synem Wojciecha i Antoniny z Lewandowskich; jako miejsce jego urodzenia podawany jest też Żerków. Miał braci Antoniego Józefa, lekarza toruńskiego, i Władysława Jakuba, chemika, dyrektora cukierni w Kruszwicy. W 1874 zdał maturę w poznańskim Gimnazjum Marii Magdaleny, niewykluczone, że był przez jakiś czas uczniem gimnazjum w Chełmnie. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości podjął studia medyczne w Greifswaldzie (studiował także w Marburgu), uwieńczone dyplomem lekarskim 27 września 1880^[1].

W 1882 roku osiedlił się w Żerkowie i z dniem 12 kwietnia rozpoczął praktykę lekarską jako lekarz praktyczny, chirurg i akuszer^{[potrzebny przypis]}.

W 1883 na Uniwersytecie w Greifswald obronił rozprawę doktorską Über die Beugungsluxationen der Halswirbelsäule^[2]. (O zgięciowym zwichnięciu kręgosłupa szyjnego)^{[potrzebny przypis]}. Odbył służbę wojskową, pracował krótko w Trzemesznie, potem uzupełniał studia w Wiedniu, Heidelbergu i Berlinie^[1].

W 1890 osiadł na stałe w Toruniu. Pracował w klinice Leona Szumana, jednocześnie działając w Towarzystwie Naukowym w Toruniu. Zasiadał przez wiele lat w zarządzie Towarzystwa, w tym jako prezes i skarbnik. Był także drugim dyrektorem Spółki Ziemskiej^[1].

Zmarł nagle 29 maja 1905 w Toruniu, pochowany został na cmentarzu staromiejskim św. Jerzego^[1].

Był żonaty z córką Bonifacego Łazarewicza, profesora gimnazjum chełmińskiego. Miał kilkoro dzieci, w tym córkę, która w 1904 poślubiła Kazimierza Hącię^[1], prawnika i bankowca, późniejszego ministra przemysłu i handlu w gabinecie Ignacego Jana Paderewskiego^{[potrzebny przypis]}.

• Kazimierz Przybyszewski: Jaworowicz Witold. W: Krzysztof Mikulski (red.): Toruński Słownik Biograficzny. T. 6. Toruń: Towarzystwo Miłośników Torunia, 2010.