Wacław Jankowski

Wacław Jankowski

Wacław Jankowski (październik 1942)
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1904 Warszawa
Data i miejsce śmierci	10 lutego 1968 Warszawa
Zawód	aktor
Odznaczenia

Wacław Jankowski (ur. 17 marca 1904 w Warszawie, zm. 10 lutego 1968 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy.

Urodził się w rodzinie Stanisława i Zofii Jankowskich. W latach 1922–1924 należał do objazdowego zespołu operetkowego Tadeusza Pilarskiego (1866–1940) w Krakowie, w sezonie 1924/25 do zespołu teatru w Grudziądzu, a w sezonie 1925/26 do zespołu Teatru Miejskiego w Toruniu. Następnie do 1929 odbywał służbę wojskową (grał w tym czasie w teatrze garnizonowym w Mińsku Mazowieckim). Później do wybuchu II wojny światowej występował w różnych zespołach rewiowych i kabaretowych na prowincji i w Warszawie, m.in. w warszawskich teatrzykach Mignon (1930), Hollywood (1933), Wesoły Ul (1936)^[1].

W czasie okupacji niemieckiej grał w warszawskich teatrach jawnych: Złoty Ul, Miraż, Kometa, Bohema, Jar, a w 1944 w krakowskim Teatrze Powszechnym^[1]. Po wojnie, od sezonu 1945/1946 był w zespole łódzkiego Teatru Miniatur Syrena, od sezonu 1946/47 pn. Teatr Syrena, z którym w sezonie 1948/49 przeniósł się do Warszawy i pozostał do końca sezonu 1966/1967.

Był jednym z najpopularniejszych aktorów Teatru Syrena, cenionym odtwórcą tzw. warszawskich typów np. jako Majster w Wodewilu Warszawskim, sprawdzał się także w małych formach kabaretowych. Występował w filmie oraz współpracował z Teatrem Polskiego Radia.

Był mężem Anny z Dzierków^[1] (zm. 1987)^[2]. Zmarł w Warszawie, pochowany został 15 lutego 1968 na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 66D-3-31)^[3].

• Wojna domowa odc. 15 (1966), reż. J. Gruza – Klient w pralni
• Dzień ostatni – dzień pierwszy odc. pt. Bigos (1965), reż. S. Szyszko
• Gangsterzy i filantropi (1962), reż. J. Hoffman i E. Skórzewski – Kelner
• Walet pikowy (1960), reż. T. Chmielewski – Ludwik Czerwinka, portier

  

• Cafe pod Minogą (1959), reż. B. Brok – Wojtuś Piskorszczak, „Starszy”
• Zadzwońcie do mojej żony (1958), reż. J. Mach – Rybiński
• Ewa chce spać (1957), reż. T. Chmielewski – Dyżurny policjant w 8. komisariacie
• Warszawa syrena (1956), reż. T. Makarczyński – Sławeusz, ojciec Sławy, mąż Kobylichy
• Sprawa do załatwienia (1953), reż. J. Rybkowski i J. Fethke – Uprzejmy kelner
• Przygoda na Mariensztacie (1953), reż. L. Buczkowski – Warszawiak
• Skarb (1948), reż. L. Buczkowski – „referent” Cyrjan
• Ślepy tor (1947), reż. B. Zeman

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1965)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[4]
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967)

• Wacław Jankowski w bazie filmpolski.pl
• Wacław Jankowski w bazie Filmweb
• Wacław Jankowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-12-18] .

• Wacław Jankowski w bazie Filmweb
• Wacław Jankowski w bazie filmpolski.pl
• Wacław Jankowski w bazie IMDb (ang.)
• Wacław Jankowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
• Wacław Jankowski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Wacław Jankowski na zdjęciach w bibliotece Polona