Wacław Depo

Wacław Depo

Wacław Depo podczas procesji św. Stanisława w Krakowie (2019)
Ad Christum Redemptorem hominis Ku Chrystusowi Odkupicielowi człowieka
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	27 września 1953 Szydłowiec
Arcybiskup metropolita częstochowski
Okres sprawowania	od 2012
Biskup diecezjalny zamojsko-lubaczowski
Okres sprawowania	2006–2011
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	3 czerwca 1978
Nominacja biskupia	5 sierpnia 2006
Sakra biskupia	9 września 2006
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Wacław Tomasz Depo^[1] (ur. 27 września 1953 w Szydłowcu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii dogmatycznej, rektor Wyższego Seminarium Duchowego w Radomiu w latach 1990–2006, biskup diecezjalny zamojsko-lubaczowski w latach 2006–2011, arcybiskup metropolita częstochowski od 2012.

Urodził się 27 września 1953 w Szydłowcu^[1]. W 1972 ukończył tamtejsze Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza^[1][2].

Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu^[1]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 3 czerwca 1978 w katedrze sandomierskiej biskup Piotr Gołębiowski, administrator apostolski w Sandomierzu^[3][4]. Magisterium z teologii dogmatycznej uzyskał w 1980 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Na tej uczelni kontynuował studia w zakresie teologii dogmatycznej w latach 1980–1984. W 1982 uzyskał licencjat, a w 1984 doktorat na podstawie dysertacji Chrystus kerygmatyczny w nauce M. Koehlera^[5][1].

Po otrzymaniu święceń kapłańskich w latach 1978–1980 pracował jako wikariusz w parafii św. Jana Chrzciciela w Stromcu^[6]. W latach 1984–1990 był duszpasterzem akademickim w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu^[1].

W diecezji radomskiej pełnił funkcję dyrektora ds. życia konsekrowanego zakonów żeńskich^[1], wszedł również w skład rady kapłańskiej i kolegium konsultorów^[5]. Od maja do sierpnia 2006 pełnił funkcję współprzewodniczącego Rady Programowej Radia Maryja ze strony Konferencji Episkopatu Polski^[1][7].

Został mianowany kanonikiem honorowym kapituły katedralnej sandomierskiej oraz prałatem kustoszem kapituły Matki Bożej Ostrobramskiej w Skarżysku-Kamiennej. W 2004 Jan Paweł II nadał mu godność prałata honorowego Jego Świątobliwości^[1].

W latach 1984–1989 był ojcem duchownym księży diakonów w Radomiu^[8]. W 1989 został wicerektorem^[9], a od 1990 do 2006 sprawował urząd rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu^[10]. Od 1984 prowadził wykłady z teologii dogmatycznej, teologii ekumenicznej i wstępu do teologii w Wyższym Seminarium Duchownym i Instytucie Teologicznym w Radomiu, a od 1992 z teologii dogmatycznej w Kolegium Teologicznym Diecezji Radomskiej^[1]. W latach 2000–2006 pracował jako adiunkt w Katedrze Personalizmu Chrześcijańskiego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie – Instytut Teologiczny w Radomiu, a w 2007 został wykładowcą w Katedrze Personalizmu Chrześcijańskiego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II w Lublinie^[1][11].

W latach 1995–1999 pełnił funkcję przewodniczącego Metropolitalnego Zespołu ds. II Synodu Plenarnego oraz członka Komisji Rektorów ds. Ratio studiorum. W 1999, 2002 i 2005 był wybierany na przewodniczącego Konferencji Księży Rektorów Wyższych Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych^[1]. W Konferencji Episkopatu Polski w latach 2001–2006 był członkiem konsultorem Komisji ds. Duchowieństwa i Rady Naukowej^[1].

5 sierpnia 2006 po przyjęciu przez papieża Benedykta XVI rezygnacji Jana Śrutwy został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji zamojsko-lubaczowskiej^[12][13]. Ingres do katedry Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu, w trakcie którego otrzymał święcenia biskupie, odbył 9 września 2006^[11]. Głównym konsekratorem był Józef Michalik, arcybiskup metropolita przemyski, zaś współkonsekratorami Zygmunt Zimowski, biskup diecezjalny radomski, i Jan Śrutwa, biskup senior diecezji zamojsko-lubaczowskiej^[3]. Następnego dnia odbył ingres do konkatedry bł. Jakuba Strzemię w Lubaczowie^[4]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Ad Christum Redemptorem hominis” (Ku Chrystusowi Odkupicielowi człowieka)^[14].

29 grudnia 2011 papież Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą częstochowskim na miejsce Stanisława Nowaka^[15][16]. Ingres do bazyliki archikatedralnej Świętej Rodziny w Częstochowie odbył 2 lutego 2012^[9]. 29 czerwca 2012 otrzymał z rąk papieża paliusz^[17].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski w latach 2012–2022 był przewodniczącym Rady ds. Środków Społecznego Przekazu^[18], w 2006 objął funkcję asystenta (delegata) przy Krajowej Radzie Katolików Świeckich^[19], a w 2012 delegata ds. Stowarzyszenia Żywego Różańca^[20]. W 2022 został członkiem Rady Stałej^[21], ponadto wszedł w skład Komisji Duchowieństwa, Sekcji Nauk Teologicznych Komisji Nauki Wiary, Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych, Zespołu ds. Wizyty Ojca Świętego w Polsce 2016 r. oraz Ogólnopolskiego Komitetu Organizacyjnego Obchodów 1050. Rocznicy Chrztu Polski w 2016 r.^[22] W 2006 został przewodniczącym Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni^[23].

W 2017 został kapelanem stanowym Rycerzy Kolumba w Polsce^[24].

Konsekrował biskupa pomocniczego częstochowskiego Andrzeja Przybylskiego (2017). Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa pomocniczego kaliskiego Łukasza Buzuna (2014) i biskupa pomocniczego radomskiego Piotra Turzyńskiego (2015)^[3].

W 2010 Rada Powiatu w Szydłowcu nadała mu tytuł „Zasłużony dla Powiatu Szydłowieckiego”^[25]. W 2007 otrzymał Medal Pamiątkowy „Pro Masovia”^[26].

Przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich został wyróżniony nagrodami Feniks Specjalny (2017)^[27] i Feniks Specjalny „Medialny” (2022)^[28].

W 2012 został konfratrem zakonu paulinów^[29], a w 2015 członkiem wspólnoty kanoników regularnych laterańskich^[30].

• Nota biograficzna Wacława Depy na stronie archidiecezji częstochowskiej. [dostęp 2019-08-09].
• Nota biograficzna Wacława Depy na stronie diecezji zamojsko-lubaczowskiej. [dostęp 2019-08-09].
• Wacław Depo w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2019-08-09].
• Wacław Depo na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-10-11].
• Wacław Depo [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-11-08]  (ang.).
• Wacław Depo, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-10-18] .