WWE No Mercy

No Mercy

Promocja	WWE
Brandy	Raw (2002; 2007–2008; 2017) SmackDown (2002–2008; 2016) NXT (od 2023) ECW (2007–2008)
Pierwsza gala	No Mercy (UK)

No Mercy – zakończony cykl corocznych gal profesjonalnego wrestlingu produkowanych w październiku (z wyjątkiem edycji z 2017) przez WWE i nadawanych na żywo w systemie pay-per-view oraz za pośrednictwem WWE Network. Pierwsza gala z cyklu No Mercy odbyła się 16 maja 1999 w Manchesterze w Anglii. No Mercy było później organizowane corocznie w październiku i od 2003 do 2006 było ekskluzywne dla zawodników z brandu SmackDown!. W 2009 cykl został zastąpiony przez cykl Hell in a Cell^[1].

W 2016 po przywróceniu podziału WWE na brandy, cykl został przywrócony i ponownie był ekskluzywny dla zawodników brandu SmackDown, lecz przyszłoroczna edycja gali po raz pierwszy została przypisana dla przeciwnego brandu Raw. W 2018 zniesiono podział gal pay-per-view dla konkretnych brandów, jednakże zrezygnowano z dalszej organizacji gal No Mercy^[2].

Gala brandu Raw

Gala brandu SmackDown

Gala brandu NXT

Gala	Lokalizacja	Arena	Walka wieczoru
01 !No Mercy (UK) 16 maja 1999	Manchester, Anglia	M.E.N. Arena	Stone Cold Steve Austin (c) vs. The Undertaker vs. Triple H Anything Goes match o WWF Championship
02 !No Mercy (1999) 17 października 1999	Cleveland, Ohio	Gund Arena	Triple H (c) vs. Stone Cold Steve Austin Anything Goes match o WWF Championship
03 !No Mercy (2000) 22 października 2000	Albany, Nowy Jork	Pepsi Arena	The Rock (c) vs. Kurt Angle No Disqualification match o WWF Championship
04 !No Mercy (2001) 21 października 2001	Saint Louis, Missouri	Savvis Center	Stone Cold Steve Austin (c) vs. Kurt Angle vs. Rob Van Dam Triple Threat match o WWF Championship
05 !No Mercy (2002) 20 października 2002	North Little Rock, Arkansas	Alltel Arena	Brock Lesnar (c) vs. The Undertaker Hell in a Cell match o WWE Championship
06 !No Mercy (2003) 19 października 2003	Baltimore, Maryland	1st Mariner Arena	Brock Lesnar (c) vs. The Undertaker Biker Chain match o WWE Championship
07 !No Mercy (2004) 3 października 2004	East Rutherford, New Jersey	Continental Airlines Arena	John „Bradshaw” Layfield (c) vs. The Undertaker Last Ride match o WWE Championship
08 !No Mercy (2005) 9 października 2005	Houston, Teksas	Toyota Center	Batista (c) vs. Eddie Guerrero Singles match o World Heavyweight Championship
09 !No Mercy (2006) 8 października 2006	Raleigh, Karolina Północna	RBC Center	King Booker (c) vs. Bobby Lashley vs. Batista vs. Finlay Fatal 4-Way match o World Heavyweight Championship
10 !No Mercy (2007) 7 października 2007	Rosemont, Illinois	Allstate Arena	Triple H (c) vs. Randy Orton Last Man Standing match o WWE Championship
11 !No Mercy (2008) 5 października 2008	Portland, Oregon	Rose Garden	Chris Jericho (c) vs. Shawn Michaels Ladder match o World Heavyweight Championship
12 !No Mercy (2016) 9 października 2016	Sacramento, Kalifornia	Golden 1 Center	Randy Orton vs. Bray Wyatt Singles match
13 !No Mercy (2017) 24 września 2017[3]	Los Angeles, Kalifornia	Staples Center	Brock Lesnar (c) vs. Braun Strowman Singles match o WWE Universal Championship
14 !NXT No Mercy (2023) 30 września 2023	Bakersfield, Kalifornia	Mechanics Bank Arena	Becky Lynch (c) vs. Tiffany Stratton Extreme Rules match o NXT Women’s Championship
15 !NXT No Mercy (2024) 1 września 2024	Denver, Kolorado	Ball Arena	Ethan Page (c) vs. Joe Hendry Singles match o NXT Championship

No Mercy (UK)

Informacje
Promocja	World Wrestling Federation
Data	16 maja 1999
Widownia	18 107[4]
Hala	M.E.N. Arena
Miejsce	Manchester, Anglia
Gale pay-per-view – chronologicznie
Backlash: In Your House No Mercy (UK) Over the Edge (1999)
No Mercy – chronologicznie
— No Mercy (UK) No Mercy (1999)

No Mercy (UK) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 16 maja 1999 w M.E.N. Arnea w Manchesterze w Anglii. Emisja była przeprowadzana na żywo wyłącznie w Wielkiej Brytanii w systemie pay-per-view. Była to pierwsza gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się osiem walk. Walką wieczoru był Anything Goes match o WWF Championship, gdzie Stone Cold Steve Austin zdołał obronić mistrzostwo pokonując The Undertakera i Triple H’a. Oprócz tego Shane McMahon pokonał X-Paca i obronił WWF European Championship.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1	Tiger Ali Singh pokonał Gillberga	Singles match	01:05
2	The Ministry of Darkness (Viscera, Faarooq i Bradshaw) pokonali The Brood (Gangrela, Edge’a i Christiana)	Six-man tag team match	13:49
3	Steve Blackman pokonał Droza poprzez submission	Singles match	07:43
4	Kane pokonał Mideona przez dyskwalifikację	Singles match	04:34
5	Nicole Bass pokonała Tori	Singles match	00:27
6	Shane McMahon (c) pokonał X-Paca	Singles match o WWF European Championship	08:26
7	Billy Gunn pokonał Mankinda	Singles match	12:17
8	Stone Cold Steve Austin (c) pokonał The Undertakera (z Paulem Bearerem) i Triple H’a (z Chyną)	Anything Goes match o WWF Championship	18:27
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką

No Mercy (1999)

Informacje
Promocja	World Wrestling Federation
Sponsor	Eidos Interactive
Data	17 października 1999
Widownia	18 742[5]
Hala	Gund Arena
Miejsce	Cleveland, Ohio
Gale pay-per-view – chronologicznie
Rebellion (1999) No Mercy (1999) Survivor Series (1999)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (UK) No Mercy (1999) No Mercy (2000)

No Mercy (1999) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 17 października 1999 w Gund Arena w Cleveland w stanie Ohio. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to druga gala w chronologii cyklu No Mercy, a także druga zorganizowana pod tą samą nazwą w 1999 (edycja z maja była galą wyprodukowaną w Manchesterze w Anglii).

Podczas gali odbyło się dziewięć walk. The Fabulous Moolah wygrała WWF Women’s Championship pokonując Ivory i stając się najstarszą mistrzynią w historii federacji. Chyna zdołała pokonać Jeffa Jarretta i zdobyć WWF Intercontinental Championship, wskutek czego stała się pierwszą żeńską zawodniczką z tym tytułem w dorobku. W walce wieczoru Triple H pokonał Stone Colda Steve’a Austina i obronił WWF Championship.

Krytycy pozytywnie ocenili galę. Redaktorzy z serwisów SLAM! Wrestling oraz 411mania.com ocenili ją osiem na dziesięć punktów. Pojedynek tag teamów w ladder matchu był najlepiej ocenianą walką gali.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1	The Godfather pokonał Mideona (z Viscerą)	Singles match	7:30
2	The Fabulous Moolah (z Mae Young) pokonała Ivory (c)	Singles match o WWF Women’s Championship	2:50
3	The Hollys (Hardcore Holly i Crash Holly) pokonali The New Age Outlaws (Billy’ego Gunna i Road Dogga) przez dyskwalifikację	Tag team match	10:32
4	Chyna pokonała Jeffa Jarretta (c) (z Miss Kitty)	Good Housekeeping match o WWF Intercontinental Championship	8:25
5	The Rock pokonał The British Bulldoga	Singles match	7:21
6	The New Brood (Matt Hardy i Jeff Hardy) (z Gangrelem) pokonali Edge’a i Christiana	Tag team ladder match o usługi menadżerskie Terri Runnels i 100 000 dolarów	16:40
7	Val Venis pokonał Mankinda	Singles match	9:18
8	X-Pac pokonał Bradshawa, Kane’a i Faarooqa	Four corners elimination match	10:15
9	Triple H (c) pokonał Stone Colda Steve’a Austina	Anything Goes match o WWF Championship	21:55
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką

No Mercy (2000)

Informacje
Promocja	World Wrestling Federation
Sponsor	Presto
Data	22 października 2000
Widownia	14 342
Hala	Pepsi Arena
Miejsce	Albany, Nowy Jork
Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2000) No Mercy (2000) Survivor Series (2000)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (1999) No Mercy (2000) No Mercy (2001)

No Mercy (2000) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 22 października 2000 w Pepsi Arena w Albany w stanie Nowy Jork. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to trzecia gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk. W walce wieczoru Kurt Angle pokonał The Rocka w No Disqualification matchu i po raz pierwszy w karierze zdobył WWF Championship. Oprócz tego Triple H pokonał Chrisa Benoit w singlowej walcej, zaś No Holds Barred match pomiędzy Rikishim i Stone Cold Steve’em Austinem zakończył się bez rezultatu.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1	The Dudley Boyz (Bubba Ray i D-Von) wyeliminowali jako ostatnich Right to Censor (The Goodfathera i Bulla Buchanana)	The Dudley Boyz Invitational Tables match	12:18
2	The APA (Bradshaw i Faarooq) i Lita vs. T & A (Test i Albert) i Trish Stratus zakończyło się bez rezultatu	Mixed tag team match	00:00
3	Chris Jericho pokonał X-Paca	Steel Cage match	10:40
4	Right to Censor (Val Venis i Steven Richards) pokonali Chynę i Mr. Assa	Tag team match	07:10
5	Stone Cold Steve Austin vs. Rikishi zakończyło się bez rezultatu	No Holds Barred match	09:21
6	William Regal (c) pokonał Naked Mideona	Singles match o WWF European Championship	06:10
7	Los Conquistadores (Conquistador Uno i Conquistador Dos) pokonali The Hardy Boyz (Matta i Jeffa Hardy’ego) (c)	Tag team match o WWF Tag Team Championship	10:52
8	Triple H pokonał Chrisa Benoit	Singles match	18:43
9	Kurt Angle (ze Stephanie McMahon-Helmsley) pokonał The Rocka (c)	No Disqualification match o WWF Championship	21:42
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką

Gauntlet match

Eliminacja	Drużyna	Wyeliminowani przez	Czas
1	Lo Down (Chaz i D’Lo Brown)	Too Cool (Scotty’ego 2 Hotty’ego i Grand Master Sexay'a)	03:54
2	Too Cool	Tazza i Ravena	07:10
3	Tazz i Raven	The Dudley Boyz	09:18
4	Right to Censor (The Goodfather i Bull Buchanan)	The Dudley Boyz	12:18
Zwycięzcy:	The Dudley Boyz

No Mercy (2001)

Motyw muzyczny	„Click Click Boom” ~ Saliva
Informacje
Promocja	World Wrestling Federation
Sponsor	Subway
Data	21 października 2001
Widownia	15 647
Hala	Savvis Center
Miejsce	Saint Louis, Missouri
Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2001) No Mercy (2001) Rebellion (2001)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2000) No Mercy (2001) No Mercy (2002)

No Mercy (2001) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 21 października 2001 w Savvis Center w Saint Louis w stanie Missouri. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to czwarta gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziesięć walk, w tym dwie będące częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. Triple threat match o WWF Championship będący walką wieczoru wygrał Stone Cold Steve Austin, który pokonał Kurta Angle’a i Roba Van Dama. Chris Jericho zdobył WCW Championship pokonując The Rocka, zaś Edge pokonał Christiana w ladder matchu i zyskał WWF Intercontinental Championship.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1H	The APA (Faarooq i Bradshaw) (WWF) pokonali Chrisa Kanyona i Hugh Morrusa (Alliance)	Tag team match	05:20
2H	Billy Kidman (c) (Alliance) pokonał Scotty’ego 2 Hotty’ego (WWF)	Singles match o WCW Cruiserweight Championship	07:53
3	The Hardy Boyz (Matt i Jeff Hardy) (c) (z Litą) (WWF) pokonali Lance’a Storma i The Hurricane’a (z Mighty Molly i Ivory) (Alliance)	Tag team match o WCW Tag Team Championship	07:42
4	Test (Alliance) pokonał Kane’a (WWF)	Singles match	10:09
5	Torrie Wilson (WWF) pokonała Stacy Keibler (Alliance)	Lingerie match	03:08
6	Edge (WWF) pokonał Christiana (c) (Alliance)	Ladder match o WWF Intercontinental Championship	22:16
7	The Dudley Boyz (Bubba Ray i D-Von) (c) (Alliance) pokonali Big Showa i Tajiriego (WWF)	Tag team match o WWF Tag Team Championship	09:19
8	The Undertaker (WWF) pokonał Bookera T (Alliance)	Singles match	13:12
9	Chris Jericho (WWF) pokonał The Rocka (c) (WWF)	Singles match o WCW Championship	23:44
10	Stone Cold Steve Austin (c) (Alliance) pokonał Kurta Angle’a (WWF) i Roba Van Dama (Alliance)	Triple threat match o WWF Championship	15:15
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

No Mercy (2002)

Motyw muzyczny	„No Mercy” ~ Jim Johnston
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	Raw SmackDown!
Sponsor	Subway
Data	20 października 2002
Widownia	15 647
Hala	Alltel Arena
Miejsce	North Little Rock, Arkansas
Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2002) No Mercy (2002) Rebellion (2002)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2001) No Mercy (2002) No Mercy (2003)

No Mercy (2002) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 20 października 2002 w Alltel Arena w North Little Rock w stanie Arkansas. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to piąta gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat, a także dwie walki wieczoru. W pierwszej z nich WWE Champion Brock Lesnar pokonał The Undertakera w Hell in a Cell matchu i obronił mistrzostwo. Z kolei walką wieczoru brandu Raw był pojedynek unifikujący dwa tytuły, gdzie World Heavyweight Champion Triple H pokonał WWE Intercontinental Championa Kane’a. Oprócz tego Kurt Angle i Chris Benoit pokonali Edge’a i Rey'a Mysterio stając się inauguracyjnymi posiadaczami WWE Tag Team Championship.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1H	The Hurricane pokonał Stevena Richardsa	Singles match	03:05
2	Chris Jericho i Christian (c) pokonali Bookera T i Goldusta	Tag team match o World Tag Team Championship	08:47
3	Torrie Wilson pokonała Dawn Marie	Singles match	04:41
4	Rob Van Dam pokonał Rica Flaira	Singles match	08:01
5	Jamie Noble (c) (z Nidią) pokonał Tajiriego	Singles match o WWE Cruiserweight Championship	08:15
6	Triple H (World Heavyweight) (z Rikiem Flairem) pokonał Kane’a (Intercontinental)	Unification match o World Heavyweight Championship i WWE Intercontinental Championship	16:13
7	Kurt Angle i Chris Benoit pokonali Edge’a i Rey'a Mysterio poprzez submission	Tag team match o WWE Tag Team Championship	22:03
8	Trish Stratus (c) pokonała Victorię	Singles match o WWE Women’s Championship	05:31
9	Brock Lesnar (c) (z Paulem Heymanem) pokonał The Undertakera	Hell in a Cell match o WWE Championship	27:18
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

Drabinka turnieju o WWE Tag Team Championship

Turniej odbywał się od 3 października do 20 października 2002.

	Ćwierćfinały				Półfinały				Finał
	Los Guerreros	Sub
	Mark Henry i Rikishi
					Los Guerreros
					Chris Benoit i Kurt Angle	Pin
	Chris Benoit i Kurt Angle	Sub
	Billy Kidman i John Cena
									Chris Benoit i Kurt Angle	Sub
									Edge i Rey Mysterio	22:03
	Reverend D-Von i Ron Simmons	Pin
	Billy i Chuck
					Reverend D-Von i Ron Simmons
					Edge i Rey Mysterio	Pin
	Edge i Rey Mysterio	Pin
	Brock Lesnar i Tajiri

No Mercy (2003)

Motyw muzyczny	„Today Is the Day” ~ Dope[6]
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	SmackDown!
Sponsor	Subway
Data	19 października 2003
Widownia	8 500[7]
Hala	1st Mariner Arena
Miejsce	Baltimore, Maryland
Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2003) No Mercy (2003) Survivor Series (2003)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2002) No Mercy (2003) No Mercy (2004)

No Mercy (2003) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 19 października 2003 w 1st Mariner Arena w Baltimore w stanie Maryland. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to szósta gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru Brock Lesnar pokonał The Undertakera i obronił WWE Championship w Biker Chain matchu, zaś Big Show pokonał Eddiego Guerrero i zdobył WWE United States Championship. Mr. McMahon zdołał pokonać córkę Stephanie w „I Quit” matchu, wskutek czego utraciła posadę generalnej menadżer brandu SmackDown!.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1H	Billy Kidman pokonał Shannona Moore’a	Singles match	05:12
2	Tajiri (c) pokonał Rey'a Mysterio	Singles match o WWE Cruiserweight Championship	11:40
3	Chris Benoit pokonał A-Traina poprzez submission	Singles match	12:24
4	Zach Gowen pokonał Matta Hardy’ego	Singles match	05:33
5	The Basham Brothers (Doug Basham i Danny Basham) pokonali The APA (Faarooqa i Bradshawa)	Tag team match	08:55
6	Vince McMahon (z Sable) pokonał Stephanie McMahon (z Lindą McMahon)	„I Quit” match, w którym Stephanie może wygrać również poprzez przypięcie lub submission; przegrany straci swoją posadę	09:24
7	Kurt Angle pokonał Johna Cenę poprzez submission	Singles match	18:28
8	Big Show pokonał Eddiego Guerrero (c)	Singles match o WWE United States Championship	11:27
9	Brock Lesnar (c) pokonał The Undertakera	Biker Chain match o WWE Championship	24:14
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

No Mercy (2004)

Motto gali	Business can be Brutal...
Motyw muzyczny	„No Mercy” ~ Jim Johnston
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	SmackDown!
Sponsor	WWE Day of Reckoning
Data	3 października 2004
Widownia	10 000
Hala	Continental Airlines Arena
Miejsce	East Rutherford, New Jersey
Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2004) No Mercy (2004) Taboo Tuesday (2004)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2003) No Mercy (2004) No Mercy (2005)

No Mercy (2004) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 3 października 2004 w Continental Airlines Arena w East Rutherford w stanie New Jersey. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to siódma gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru John „Bradshaw” Layfield pokonał The Undertakera w Last Ride matchu i obronił WWE Championship. Ponadto John Cena odniósł piąte zwycięstwo w "Best of Five Series" z Bookerem T i zdobył WWE United States Championship, zaś Big Show pokonał Kurta Angle w singlowej walce.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1H	Mark Jindrak pokonał Scotty’ego 2 Hotty’ego	Singles match	–
2	Eddie Guerrero pokonał Luthera Reignsa (z Markiem Jindrakem)	Singles match	13:13
3	Spike Dudley (c) (z Bubba Ray Dudleyem i D-Vonem Dudleyem) pokonał Nunzio (z Johnnym Stambolim)	Singles match o WWE Cruiserweight Championship	08:44
4	Billy Kidman pokonał Paula Londona	Singles match	10:33
5	René Duprée i Kenzō Suzuki (c) (z Hiroko Suzuki) pokonali Rey'a Mysterio i Roba Van Dama	Tag team match o WWE Tag Team Championship	09:09
6	Big Show pokonał Kurta Angle’a	Singles match Luther Reigns i Mark Jindrak byli wyrzuceni z okolic ringu. Ktokolwiek zainterweniuje w walce zostanie zwolniony.	15:07
7	John Cena pokonał Bookera T (c)	Singles match o WWE United States Championship Finał „Best of Five Series”	10:32
8	Charlie Haas, Rico i Miss Jackie pokonali The Dudley Boyz (Bubba Ray Dudley'a i D-Vona Dudley'a) i Dawn Marie	Mixed tag team match	08:44
9	John „Bradshaw” Layfield (c) pokonał The Undertakera	Last Ride match o WWE Championship	20:01
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

No Mercy (2005)

Motyw muzyczny	„Save Me” ~ Shinedown[8]
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	SmackDown!
Sponsor	PlayStation 2
Data	9 października 2005
Widownia	7 000[9]
Hala	Toyota Center
Miejsce	Houston, Teksas
Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2005) No Mercy (2005) Taboo Tuesday (2005)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2004) No Mercy (2005) No Mercy (2006)

No Mercy (2005) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 9 października 2005 w Toyota Center w Houston w Teksasie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to ósma gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru Batista zdołał pokonał Eddiego Guerrero i obronić World Heavyweight Championship. Prócz tego Chris Benoit obronił WWE United States Championship wygrywając Fatal 4-Way match z Bookerem T, Christianem i Orlando Jordanem, zaś The Undertaker poniósł porażkę z Randym Ortonem i jego ojcem Bobem Ortonem w Casket matchu.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1H	William Regal i Paul Burchill pokonali Paula Londona i Briana Kendricka	Tag team match	–
2	The Legion of Doom (Animal i Heidenreich) i Christy Hemme pokonali MNM (Joeya Mercury’ego, Johnny’ego Nitro i Melinę)	Tag team match	06:28
3	Bobby Lashley pokonał Simona Deana	Singles match	01:55
4	Chris Benoit (c) pokonał Bookera T (z Sharmell), Christiana i Orlando Jordana poprzez submission	Fatal 4-Way match o WWE United States Championship	10:22
5	Mr. Kennedy pokonał Hardcore Holly’ego	Singles match	08:49
6	John „Bradshaw” Layfield (z Jillian Hall) pokonał Rey'a Mysterio	Singles match	13:24
7	Randy Orton i Bob Orton pokonali The Undertakera	Casket match	19:16
8	Juventud (z Psicosisem i Super Crazym) pokonał Nunzio (c) (z Vito)	Singles match o WWE Cruiserweight Championship	06:38
9	Batista (c) pokonał Eddiego Guerrero	Singles match o World Heavyweight Championship	18:40
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

No Mercy (2006)

Motyw muzyczny	„No Mercy” ~ Jim Johnston
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	SmackDown!
Data	8 października 2006
Widownia	9 000[10]
Hala	RBC Center
Miejsce	Raleigh, Karolina Północna
Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2006) No Mercy (2006) Cyber Sunday (2006)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2005) No Mercy (2006) No Mercy (2007)

No Mercy (2006) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 8 października 2006 w RBC Center w Raleigh w Karolinie Północnej. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dziewiąta gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Walką wieczoru był Fatal 4-Way match o World Heavyweight Championship, gdzie King Booker obronił tytuł pokonując Bobby’ego Lashley'a, Batistę i Finlay'a. Ponadto Mr. Kennedy pokonał The Undertakera przez dyskwalifikację, zaś Rey Mysterio pokonał Chavo Guerrero w Falls Count Anywhere matchu.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1D	Jimmy Wang Yang pokonał Sylvana	Singles match	–
2	Matt Hardy pokonał Gregory’ego Helmsa	Singles match	13:07
3	Paul London i Brian Kendrick (c) (z Ashley Massaro) pokonali K.C. Jamesa i Idola Stevensa (z Michelle McCool)	Tag team match o WWE Tag Team Championship	09:35
4	Montel Vontavious Porter pokonał Marty’ego Garnera	Singles match	02:28
5	Mr. Kennedy pokonał The Undertakera przez dyskwalifikację	Singles match	20:34
6	Rey Mysterio pokonał Chavo Guerrero (z Vickie Guerrero)	Falls Count Anywhere match	12:10
7	Chris Benoit pokonał Williama Regala poprzez submission	Singles match	11:16
8	King Booker (c) (z Queen Sharmell) pokonał Bobby’ego Lashley'a, Batistę i Finlay'a	Fatal 4-Way match o World Heavyweight Championship	16:52
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

No Mercy (2007)

Motyw muzyczny	„No Mercy” ~ Jim Johnston
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	Raw SmackDown! ECW
Sponsor	AT&T
Data	7 października 2007
Widownia	12 500
Hala	Allstate Arena
Miejsce	Rosemont, Illinois
Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2007) No Mercy (2007) Cyber Sunday (2007)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2006) No Mercy (2007) No Mercy (2008)

No Mercy (2007) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 7 października 2007 w Allstate Arena w Rosemont w stanie Illinois. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dziesiąta gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. W walce otwierającą galę Triple H pokonał nowego mistrza Randy’ego Ortona i odebrał od niego WWE Championship. Godzinę później Triple H obronił mistrzostwo w zapowiadanej wcześniej walce z Umagą, jednakże w walce wieczoru utracił mistrzostwo na rzecz Ortona, z którym przegrał w rewanżowym Last Man Standing matchu. Oprócz tego Batista obronił World Heavyweight Championship pokonując The Great Khaliego w Punjabi Prison matchu.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1D	Hardcore Holly pokonał Cody’ego Rhodesa	Singles match	05:00
2	Triple H pokonał Randy’ego Ortona (c)	Singles match o WWE Championship	11:06
3	Mr. Kennedy, Lance Cade i Trevor Murdoch pokonali Jeffa Hardy’ego, Paula Londona i Briana Kendricka	Six-man tag team match	08:05
4	CM Punk (c) pokonał Big Daddy V (z Mattem Strikerem) przez dyskwalifikację	Singles match o ECW Championship	01:37
5	Triple H (c) pokonał Umagę	Singles match o WWE Championship	06:33
6	Finlay vs. Rey Mysterio zakończyło się bez rezultatu	Singles match	09:00
7	Beth Phoenix pokonała Candice Michelle (c)	Singles match o WWE Women’s Championship	04:32
8	Batista (c) pokonał The Great Khaliego (z Ranjin Singhem)	Punjabi Prison match o World Heavyweight Championship	14:47
9	Randy Orton pokonał Triple H’a (c)	Last Man Standing match o WWE Championship	20:25
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

No Mercy (2008)

Motyw muzyczny	„All Nightmare Long” ~ Metallica[11]
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	Raw SmackDown! ECW
Data	5 października 2008
Widownia	9 527[12]
Hala	Rose Garden
Miejsce	Portland, Oregon
Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2008) No Mercy (2008) Cyber Sunday (2008)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2007) No Mercy (2008) No Mercy (2016)

No Mercy (2008) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 5 października 2008 w Rose Garden w Portlandzie w stanie Oregon. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to jedenasta gala w chronologii cyklu No Mercy i ostatnia do czasu przywrócenia cyklu w 2016.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. W walce wieczoru Chris Jericho obronił World Heavyweight Championship pokonując Shawna Michaelsa w Ladder matchu. Ponadto Triple H pokonał Jeffa Hardy’ego w singlowej walce i obronił WWE Championship, zaś Matt Hardy pokonał Marka Henry’ego w walce otwierającej galę i obronił ECW Championship.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1D	The Colóns (Carlito i Primo) pokonali Johna Morrisona i The Miza	Tag team match	Unknown
2	Matt Hardy (c) pokonał Marka Henry’ego (z Tonym Atlasem)	Singles match o ECW Championship	08:08
3	Beth Phoenix (c) (z Santino Marellą) pokonała Candice Michelle	Singles match o WWE Women’s Championship	04:40
4	Rey Mysterio pokonał Kane’a przez dyskwalifikację	Singles match Jeśli Mysterio przegra, będzie musiał ściągnąć swoją maskę.	10:10
5	Batista pokonał Johna „Bradshaw” Layfielda	Singles match wyłaniający pretendenta do World Heavyweight Championship	05:18
6	Big Show pokonał The Undertakera	Singles match	10:04
7	Triple H (c) pokonał Jeffa Hardy’ego	Singles match o WWE Championship	17:02
8	Chris Jericho (c) pokonał Shawna Michaelsa	Ladder match o World Heavyweight Championship	22:20
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

• Lista gal pay-per-view i WWE Network federacji WWE
• WWE Hell in a Cell

• Oficjalna strona