Region Tōhoku
Region Tōhoku (jap. 東北地方 Tōhoku-chihō) – jedna z geograficznych krain Japonii. Region Tōhoku (tōhoku po japońsku znaczy północno-wschodni) znajduje się w północno-wschodniej części największej wyspy Japonii, Honsiu.
Tōhoku składa się z sześciu prefektur: Aomori, Akita, Iwate, Yamagata, Fukushima oraz Miyagi.
Region ten poniósł ogromne straty ludzkie i materialne w czasie trzęsienia ziemi i tsunami w 2011 roku.
Geografia
[edytuj | edytuj kod]
- Całkowita powierzchnia: 66 889,40 km²
- Populacja: 9 634 466 osób (dane z 1 października 2005)
- Gęstość zaludnienia: 144 osób na km² (dane z 1 października 2005)
| Prefektura | Powierzchnia km² |
|---|---|
| Iwate | 15 279 |
| Fukushima | 13 783 |
| Akita | 11 612 |
| Aomori | 9 607 |
| Yamagata | 9 323 |
| Miyagi | 7 285 |
| Łącznie | 66 889 |
| Prefektura | Powierzchnia zamieszkana km² | Procent całej prefektury |
|---|---|---|
| Fukushima | 4 218 | 30,6% |
| Iwate | 3 710 | 24,3% |
| Aomori | 3 204 | 33,4% |
| Akita | 3 155 | 27,2% |
| Miyagi | 3130 | 43,0% |
| Yamagata | 2 850 | 30,6% |
| Łącznie | 20 267 | 30,3% |
Topografia
[edytuj | edytuj kod]Ukształtowanie terenu Tōhoku jest wyżynne i górzyste. Z północy na południe rozciągają się góry Ōu. Klimat jest ostrzejszy niż w pozostałych regionach kraju, z wyjątkiem Hokkaido.
Obraz regionu Tōhoku został uwieczniony w księdze napisanej prozą i wierszem przez jednego z najbardziej znanych poetów, Bashō Matsuo (1644–1694), pt. Oku no hosomichi (奥の細道, pol. „Ścieżki na daleką północ”), który uznawany jest za jeden z najdoskonalszych utworów literatury japońskiej[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Rejon przez tysiąclecia był zamieszkiwany przez Ajnów. Japończycy zaczęli tu docierać dość późno, od około VIII wieku n.e. Dopiero w latach 60. XX wieku zaczął się tu rozwijać przemysł. Powstały fabryki produkujące i przetwarzające żelazo, stal, pulpę drzewną, chemikalia oraz ropę naftową. Aż do tego czasu Tōhoku postrzegane było głównie jako region rolniczy, ponieważ zaopatrywało rynki w Sendai, Tokio i Jokohamie w ryż i inne produkty żywnościowe. 20% krajowych dostaw ryżu pochodziło właśnie z Tōhoku, pomimo tego, że z powodu ostrzejszego klimatu zbiory były możliwe tylko raz w roku.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]![Pref. Akita, miasto Daisen – Bonten (Brahma) przekracza rzekę (festiwal noworoczny)[2]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/78/Kawa_wo_wataru_bonden_01.JPG/720px-Kawa_wo_wataru_bonden_01.JPG)
![Pref. Iwate, miasto Hiraizumi, świątynia Bishamon-dō w jaskini Takkoku no Iwaya[3]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3d/230728_Takkoku-no-iwaya_Bishamondo_Hiraizumi_Iwate_pref_Japan01s3.jpg/810px-230728_Takkoku-no-iwaya_Bishamondo_Hiraizumi_Iwate_pref_Japan01s3.jpg)
![Pref. Miyagi, miasto Sendai, „taniec wróbli” podczas majowego festiwalu Aoba[4]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Suzumeodori070520.JPG/720px-Suzumeodori070520.JPG)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 227. ISBN 978-83-01-17214-5.
- ↑ Bonden River Crossing. Daisen City, 2008. [dostęp 2018-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-26)]. (ang.).
- ↑ Takkoku no Iwaya. japan-guide.com. [dostęp 2018-02-08]. (ang.).
- ↑ Sendai’s Aoba Matsuri. Japan Travel K.K., 2014. [dostęp 2018-02-08]. (ang.).
