[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Roberto Tozzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roberto Tozzi
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1958
Rzym

Wzrost

180 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
brąz Moskwa 1980 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 400 m)
Halowe mistrzostwa Europy
srebro Göteborg 1984 bieg na 400 m
Uniwersjada
brąz Meksyk 1979 sztafeta 4 × 400 m
Igrzyska śródziemnomorskie
brąz Split 1979 sztafeta 4 × 400 m
Mistrzostwa Europy juniorów
złoto Donieck 1977 bieg na 400 m

Roberto Tozzi (ur. 17 grudnia 1958 w Rzymie[1]) – włoski lekkoatleta (sprinter), medalista olimpijski z 1980.

Odpadł w eliminacjach biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1977 w San Sebastián[2]. Zwyciężył w tej konkurencji na mistrzostwach Europy juniorów w 1977 w Doniecku. Zajął również na tych mistrzostwach 6. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadł w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów[3]. Zajął 7. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Tozzi, Daniele Zanini, Stefano Malinverni i Pietro Mennea) na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze[4]. Zdobył brązowe medale w tej konkurencji na uniwersjadzie w 1979 w Meksyku (sztafeta włoska biegła w składzie: Alfonso Di Guida, Malinverni, Flavio Borghi i Tozzi)[5] oraz na igrzyskach śródziemnomorskich w 1979 w Splicie (w składzie sztafety włoskiej biegli ci sami zawodnicy)[6].

Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów, która biegła w składzie: Malinverni, Mauro Zuliani, Tozzi i Mennea na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie. Startował na tych igrzyskach również w biegu na 400 metrów, w którym odpadł w ćwierćfinale[1]. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach odpadł w eliminacjach tej konkurencji, a włoska sztafeta 4 × 400 metrów w składzie: Mennea, Tozzi, Roberto Ribaud i Zuliani zajęła 6. miejsce[7].

Na halowych mistrzostwach Europy w 1984 w Göteborgu zdobył srebrny medal w biegu na 400 metrów, za Siergiejem Łowaczowem z ZSRR[8]. Zajął 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Tozzi, Ernesto Nocco, Ribaud i Mennea) na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles[1]. Zajął 4. miejsce w biegu na 400 metrów podczas halowych mistrzostw Europy w 1985 w Pireusie[9].

Był mistrzem Włoch w sztafecie 4 × 400 metrów w 1983[10]. Dwukrotnie ustanawiał rekordy Włoch w tej konkurencji do wyniku 3:03:50 osiągniętego 31 lipca 1980 w Moskwie[11].

Rekordy życiowe Tozziego:

Konkurencja Data i miejsce Wynik
bieg na 400 metrów 2 września 1984, Rieti 46,03

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Roberto Tozzi [online], olympedia.org [dostęp 2021-02-01] (ang.).
  2. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 447 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  3. European Junior Championships 1977 [online], wjah.co.uk [dostęp 2016-03-02] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  4. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 558 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  5. Королева спорта на Всемирных универсиадах 1959– 2011 гг. [online], docme.su, 2013, s. 74 [dostęp 2021-02-02] (ros.).
  6. Podio internazionale dal 1908 al 2008. Uomini [online], sportolimpico.it, 1 listopada 2008, s. 3, 5, 7, 10 [dostęp 2021-02-02] (wł.).
  7. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 562, 566 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  8. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 478 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  9. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 482–483 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  10. Campionati "assoluti" – uomini. Tutti i campioni italiani – 1906-2020 [online], sportolimpico.it, s. 27 [dostęp 2021-02-02] (wł.).
  11. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 204. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]