Piemontyt

Piemontyt
	Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	Zasadowy krzemian wapnia, żelaza, manganu i glinu (Ca2(Fe3+, Al,Mn)Al2[O(OH)/SiO4/Si2O7])
Twardość w skali Mohsa	6–6,5
Przełam	nierówny
Łupliwość	doskonała
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość	3,25–3,50 g/cm³
	Właściwości optyczne
Barwa	czerwonobrunatna, fioletowobrunatna lub czerwona
Rysa	wiśniowoczerwona
Połysk	szklisty
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Ten artykuł od 2011-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Piemontyt (epidot manganowo-żelazowy) – minerał z grupy krzemianów, bogata w żelazo i mangan odmiana epidotu. Nazwa pochodzi od Piemontu we Włoszech, gdzie został odkryty.

Właściwości

Wykazuje silny pleochroizm. Tworzy kryształy jednoskośne, słupkowe i igiełkowe. Występuje w skupieniach promienistych, ziarnistych, zbitych. Bardzo często współwystępuje z kwarcem, glaukofanem, braunitem, rodonitem, rodochrozytem.

Piemontyt jest minerałem bardzo rzadkim. Spotykany jest w złożach manganu, w łupkach. Bardzo rzadko występuje w pegmatytachi skałach wulkanicznych.

Miejsca występowania: Włochy – (Valle d'Aosta, Piemont), Francja – (wyspa Croix), Japonia – (wyspa Sikoku), USA – Arizona, Nowa Zelandia.

W Polsce występuje na Dolnym Śląsku (okolice Marcinkowa k. Stronia Śląskiego).