[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Patrick O’Neal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Patrick O’Neal
Ilustracja
Imię i nazwisko

Patrick Wisdom O’Neal

Data i miejsce urodzenia

26 września 1927
Ocala

Data i miejsce śmierci

9 września 1994
Manhattan

Zawód

aktor, restaurator

Współmałżonek

Cynthia Baxter
(1957–1994; jego śmierć)

Lata aktywności

1951–1994

Patrick Wisdom O’Neal (ur. 26 września 1927 w Ocala, zm. 9 września 1994 na Manhattanie) – amerykański aktor i restaurator.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Ocala na Florydzie jako syn Marthy Hearn i Coke’a Wisdoma O’Neala[1]. Po ukończeniu Ocala High School i Riverside Military Academy w Gainesville w stanie Georgia, rozpoczął studia aktorskie na wydziale dramatycznym University of Florida w Gainesville[2]. W tym okresie był związany z zespołem teatralnym Florida Players.

Po uzyskaniu stopnia licencjata O’Neal zaciągnął się do Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych i brał udział w wojnie koreańskiej. W jej trakcie reżyserował krótkie filmy szkoleniowe. Po 15 miesiącach służby powrócił do Nowego Jorku i studiował w Actors Studio i Neighborhood Playhouse[3].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1951 po raz pierwszy wystąpił na małym ekranie w serialu telewizyjnym NBC Robert Montgomery zaprasza. Przez całe dziesięciolecia głównym polem jego działalności aktorskiej była telewizja, gdzie na ogół grał role epizodyczne. W 1958 debiutował na Off-Broadwayu w roli Waltera Schwarza w przedstawieniu Lulu[4]. W 1961 trafił na Broadway grając Fredericka Wohlmutha w Dalekim kraju i wielebnego T. Lawrence’a Shannona w Nocy iguany Tennessee Williamsa[5] z Bette Davis. W 1963 powrócił na Off-Broadway w sztuce J.P. Donleavya Ginger Man[4], gdzie w roli Sebastiana Balfe’a Dangerfielda pokazał się jako „czarujący i zabawny, pomimo całej swojej krnąbrności, okrucieństwa i nieszczerości”[3].

Według autorów The Film Encyclopedia, ponad 40–letnia kariera Patricka O’Neala to niemal wyłącznie „niesympatyczne role drugoplanowe”[6]. W odcinku serialu kryminalnego Columbo (1972) – pt. „Plan morderstwa” (Blueprint for Murder) wcielił się w morderczego architekta. John Huston chciał, aby zagrał główną rolę w dramacie W zwierciadle złotego oka po śmierci pierwszego wyboru, Montgomery’ego Clifta; jednak ostatecznie przyjął tę rolę Marlon Brando. Następnie Huston obsadził O’Neala w filmach – dreszczowcu szpiegowskim List na Kreml (The Kremlin Letter, 1970) w roli Charlesa Rone’a[7], agenta amerykańskiej organizacji szpiegowskiej, zaangażowanego w polowanie na list wysłany przez Amerykanów na Kreml, i dramacie krótkometrażowym Niepodległość (Independence, 1976) w roli George’a Washingtona[8], a O’Neal zagrał także reżysera filmowego bardzo podobnego do Hustona w melodramacie Sydneya Pollacka Tacy byliśmy (1973)[9].

W 1963 O’Neal i jego brat Michael otworzyli restaurację o nazwie Ginger Man w pobliżu Lincoln Center na Manhattanie[8].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Zmarł w Saint Vincent’s Catholic Medical Centers w Nowym Jorku na niewydolność oddechową w wieku 66 lat[3][8]. W chwili śmierci cierpiał również na raka płuc i gruźlicę[10].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

12 stycznia 1957 zawarł związek małżeński z Cynthią Baxter, z którą miał dwóch synów – Maximiliana i Fitzjohna[3].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]
  • 1957–1958: Dick and the Duchess – Dick Starrett
  • 1959: One Step Beyond – Mitchell Campion
  • 1963: Doktor Kildare – dr Harvey Robert Jones
  • 1963–1964: Defenders – George Wheaton/Jackson Dark/Sammy Slater
  • 1964: Alfred Hitchcock przedstawia – George Maxwell
  • 1965: Wojna o ocean – Neal Owynn
  • 1967: Matchless – Perry Liston
  • 1968: Zabójstwo na zlecenie – Richard Cutting
  • 1972: Columbo – Elliot Markham
  • 1973: Barnaby Jones – Charles Manly Wheeling
  • 1974: Barnaby Jones – Frank Cabot
  • 1975: Ulice San Francisco – kpt. Jacob Keely
  • 1976: Barnaby Jones – Coleman Reeves
  • 1978: Columbo – Frank Flanagan
  • 1978–1979: Kaz – Samuel Bennett
  • 1985: Napisała: Morderstwo – Si Parrish
  • 1985: Perry Mason: Powrót Perry Masona – Arthur Gordon
  • 1988: Maigret – Kevin Portman

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Patrick O’Neal Biography (1927–1994). FilmReference.com. [dostęp 2023-08-10]. (ang.).
  2. Patrick O’Neal Has Jan 6. Role In 'Millionaire'. Ocala Star-Banner. [dostęp 2023-08-10]. (ang.).
  3. a b c d Eric Pace: Patrick O’Neal, 66, an Actor And Manhattan Restaurateur. „The New York Times”, 1994-09-14. [dostęp 2022-12-16]. (ang.).
  4. a b Patrick O’Neal. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2023-08-10]. (ang.).
  5. Patrick O’Neal. Internet Broadway Database. [dostęp 2023-08-10]. (ang.).
  6. Ephraim Katz, Ronald Dean Nolen: The Film Encyclopedia. Wyd. 7. New York: Collins Reference, 2012, s. 1107. ISBN 978-0-06-202615-6. (ang.).
  7. Patrick O’Neal. Rotten Tomatoes. [dostęp 2023-08-10]. (ang.).
  8. a b c Myrna Oliver: Patrick O’Neal; Versatile Actor, Restaurateur. „Los Angeles Times”, 1994-09-15. [dostęp 2023-08-10]. (ang.).
  9. Patrick O’Neal Biography. AllMovie. [dostęp 2023-08-10]. (ang.).
  10. Actor Patrick O’Neal dies at 66. The Victoria Advocate. [dostęp 2023-08-10]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ephraim Katz, Ronald Dean Nolen: The Film Encyclopedia. Wyd. 7. New York: Collins Reference, 2012, s. 1107. ISBN 978-0-06-202615-6. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]