PW-6
PW-6U | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
laminatowa |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu |
18 lipca 1998 |
Liczba wypadków • w tym katastrof |
1 |
Dane techniczne | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
16 m |
Wydłużenie |
16,8[1] |
Długość |
7,85 m |
Wysokość |
2,44 m |
Powierzchnia nośna |
15,25 m² |
Profil skrzydła |
NN 18-17[2] |
Masa | |
Własna |
360 kg |
Startowa |
546 kg |
Osiągi | |
Prędkość minimalna |
68 km/h |
Prędkość dopuszczalna |
260 km/h |
Prędkość min. opadania |
0,75m/s przy 80km/h |
Doskonałość maks. |
34 |
Współczynnik obciążenia konstrukcji |
+5,3 / -2,65 g |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Polska, Egipt, Nowa Zelandia, Belgia, Kanada, Portugalia, Niemcy |
PW-6 – dwuosobowy, kompozytowy szybowiec szkolno-treningowy polskiej produkcji, zaprojektowany na Politechnice Warszawskiej przez zespół pod kierownictwem dr inż. Romana Świtkiewicza[3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]PW-6 powstał jako rozwinięcie szybowce PW-5 Smyk, który został w roku 1993 zwycięzcą konkursu FAI na szybowiec Klasy Światowej. Jest przeznaczony do szkolenia pilotów, i pod wieloma względami, w tym właściwościami pilotażowymi, podobny do swojego poprzednika.
Konstrukcja powstała jako trójstronny projekt realizowany przez Politechnikę Warszawską, Komitet Badań Naukowych oraz PZL-Świdnik. W realizacji projektu brało również udział Ministerstwo Edukacji Narodowej oraz Fundacja na rzecz Nauki Polskiej[3].
Prototyp szybowca, oznaczony znakami rejestracyjnymi SP-P631, został oblatany 18 lipca 1998 roku przez pilotów doświadczalnych Macieja Laska i Jerzego Kędzierskiego. Proces certyfikacji nowego typu statku powietrznego zakończył się dnia 11 września 2000 roku, kiedy to szybowiec uzyskał Świadectwo Typu nr BG-213. Po zakończeniu badań, po zmianie oznaczenia na SP-3631, prototyp był eksploatowany przez Politechnikę Warszawską. Uległ katastrofie 15 sierpnia 2013 roku na lotnisku w Bezmiechowej. W wyniku katastrofy zginął pasażer a pilot-instruktor został ciężko ranny[4].
Produkcję seryjną szybowca rozpoczęły zakłady PZL w Świdniku gdzie wyprodukowano 41 egzemplarze szybowca. Szybowce były eksportowane do Egiptu, Nowej Zelandii, Belgii, Kanady, Portugalii oraz Niemiec. Szybowiec jest obecnie produkowany przez Zakład Szybowcowy Jeżów jako PW-6U Kingo[3].
SZD Jeżów planuje realizację rozwoju projektu szybowca i stworzenie konstrukcji z elektrycznym zespołem napędowym o nazwie PW-6AM.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Dwumiejscowy wolnonośny średniopłat wykonany z laminatu szklano-epoksydowego[2].
Skrzydło dwudzielne, jednodźwigarowe o konstrukcji skorupowej. Dźwigar z pasami z włókna szklanego, w obrębie wykroju lotki dodany szczątkowy dźwigarek. Wyposażone w lotki konstrukcji przekładkowej i jednopłytowe hamulce aerodynamiczne na górnej powierzchni. Połączone z kadłubem za pomocą dwóch wręg w centralnej części kadłuba.
Kadłub skorupowy, całkowicie laminatowy usztywniony wręgami. Wyposażony w dwa zaczepy do lotów holowanych i startu za wyciągarką. Kabina zakryta, limuzyna przednia otwierana do przodu, tylna do tyłu. Pedały przestawiane w locie, fotele pilotów regulowane na ziemi. Antena VHF w stateczniku pionowym. Tablica przyrządów jest wyposażona w prędkościomierz, wysokościomierz, wariometr, busolę magnetyczną, chyłomierz oraz zakrętomierz elektryczny. Istnieje możliwość montażu radiostacji KRT2.
Usterzenie w układzie klasycznym, niedzielone, konstrukcji przekładkowej.
Podwozie jednotorowe stałe, z małym kółkiem przednim, amortyzowanym kołem głównym z hamulcem bębnowym i kółkiem tylnym.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Specyfikacja szybowca PW-6U na stronie producenta. [dostęp 2018-07-20]. (pol.).
- ↑ a b Piotr Piechowski: Modelarstwo lotnicze. PW-6. [dostęp 2011-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 sierpnia 2011)]. (pol.).
- ↑ a b c Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju, Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9, s.243-248
- ↑ W Bezmiechowej rozbił się PW-6U. [dostęp 2018-07-20]. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Fotograficzny Rejestr Szybowców. PW-6 (pol.), dostęp: 2018-07-20,
- Oferta specjalna dla Aeroklubu Łódzkiego na dwumiejscowy szybowiec o konstrukcji szklano-epoksydowej PW-6U. aeroklub-lodz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-24)]. (pol.), dostęp: 2018-07-20,
- Raport wstępny dotyczący wypadku szybowca PW-6U (pol.), dostęp: 2018-07-20.