Stephen Harper

Stephen Harper

Data i miejsce urodzenia	30 kwietnia 1959 Toronto
Premier Kanady
Okres	od 6 lutego 2006 do 4 listopada 2015
Przynależność polityczna	Konserwatywna Partia Kanady
Poprzednik	Paul Martin
Następca	Justin Trudeau
Lider opozycji
Okres	od 21 maja 2002 do 8 stycznia 2004
Poprzednik	John Reynolds (p.o.)
Następca	Grant Hill (p.o.)
Lider opozycji
Okres	od 20 marca 2004 do 5 lutego 2006
Poprzednik	Grant Hill (p.o.)
Następca	Bill Graham
Członek Parlamentu Kanady z Calgary Southwest
Okres	od 28 czerwca 2002
Poprzednik	Preston Manning
Członek Parlamentu Kanady z Calgary West
Okres	od 25 października 1993 do 2 czerwca 1997
Poprzednik	Jim Hawkes
Następca	Rob Anders
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Stephen Joseph Harper (ur. 30 kwietnia 1959 w Toronto^[1]) – kanadyjski polityk, przywódca Konserwatywnej Partii Kanady, największej partii w Izbie Gmin kanadyjskiego parlamentu 39. i 40. kadencji, od 6 lutego 2006 do 4 listopada 2015 premier Kanady.

Urodził się w Toronto i tam spędził dzieciństwo, po ukończeniu liceum w 1978 przeprowadził się do Alberty^[1]. W 1985 otrzymał bakalaureat, a następnie w 1991 dyplom MA, w dziedzinie ekonomii na Uniwersytecie Calgary^[1].

Był jednym z założycieli Kanadyjskiej Partii Reform, w latach 1993–1997 przez jedną kadencję był jej posłem w kanadyjskiej Izbie Gmin^[1]. Następnie przewodniczył konserwatywnemu lobby National Citizens Coalition^[1]. W 2002 został przewodniczącym partii Canadian Alliance, powstałej w 2000 z Partii Reform i innych grup konserwatywnych^[1]. W maju 2002 został ponownie wybrany do Izby Gmin parlamentu^[1], w wyborach uzupełniających, gdzie został przywódcą opozycji (ang. Leader of the Opposition). W 2003 osiągnął porozumienie o zjednoczeniu swojego ugrupowania z Postępowo-Konserwatywną Partią Kanady, tworząc obecną Konserwatywną Partię Kanady. W marcu 2004 Harper został formalnie wybrany na przywódcę tej nowej partii.

Pod jego przewodnictwem w wyborach roku 2004 partia konserwatywna zdobyła 29,6% głosów i 99 z 308 mandatów poselskich, stając się największą partią opozycyjną^[2]. W kolejnych wyborach 23 stycznia 2006 jego partia wygrała zdobywając 36,3% głosów i 124 mandaty, stając się największą partią w Izbie Gmin^[3], co pozwoliło jej utworzyć rząd mniejszościowy. Harper oficjalnie został premierem Kanady 6 lutego 2006.

W następnych wyborach w październiku 2008 partia Harpera zdobyła 37,7% głosów i 143 mandaty i ponownie stała się największą partią w Izbie Gmin^[4], choć znowu nie uzyskała większości mandatów. W tej sytuacji Harper ponownie utworzył rząd mniejszościowy.

W kwietniu 2008 Harper złożył wizytę w Polsce, odwiedzając Gdańsk, Kraków i Oświęcim^[5].

25 marca 2011 jego rząd otrzymał głosami liberałów i bloku quebeckiego (stosunkiem 156 : 145) bezprecedensowe wotum nieufności prowadzące do przyspieszonych wyborów parlamentarnych. Po raz pierwszy w historii Kanady za powód wotum nieufności uznano okazanie parlamentowi lekceważenia i wzgardy^[6][7].

W wyniku wyborów parlamentarnych z jesieni 2015, Partia Konserwatywna utraciła większość i przeszła do opozycji, a Harper zrezygnował z przewodzenia jej.

• Order Wolności (2016, Ukraina)^[8]

• Oficjalna strona premiera Kanady