Stary Kornin
52°42′18″N 23°26′58″E/52,705000 23,449444| wieś | |
 Cerkwie prawosławne w Starym Korninie: parafialna św. Michała Archanioła (po lewej) i pomocnicza św. Anny (po prawej) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
85 |
| Kod pocztowy |
17-204[4] |
| Tablice rejestracyjne |
BHA |
| SIMC |
0028033[5] |
Położenie na mapie gminy Dubicze Cerkiewne  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu hajnowskiego  | |
| 52°42′18″N 23°26′58″E/52,705000 23,449444[1]
| |
Stary Kornin (dawn. Starokornin[6], Starokornino[7]) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Dubicze Cerkiewne[5][8].
W latach 1921–1939 należała do gminy Orla.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z drugiej połowy XVI wieku. Jej założycielem (około 1570) był dworzanin królewski Ostafi Chalecki.
Miejscowość jest siedzibą parafii prawosławnej św. Michała Archanioła. Znajduje się w niej cmentarz prawosławny założony w XIX wieku[9]. Natomiast wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Stanisława, Biskupa i Męczennika w Hajnówce[10].
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 245 osób, wśród których 4 było wyznania rzymskokatolickiego, 225 prawosławnego a 16 mojżeszowego. Jednocześnie 13 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 224 białoruską, 7 żydowską a jeden inną. Było tu 60 budynków mieszkalnych[11].
Wieś w 2011 roku zamieszkiwało 146 osób[2][3].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- drewniana cerkiew prawosławna pod wezwaniem św. Michała Archanioła (parafialna), 1884, nr rej.:630 z 31.12.1986
- drewniana cerkiew prawosławna pod wezwaniem św. Anny, 1773, nr rej.:631 z 31.12.1986
- drewniana plebania, po 1920, nr rej.:824 z 13.11.1996[12].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 129863
- ↑ a b Wieś Stary Kornin w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-01-07], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1203 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 11, poz. 49
- ↑ Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1935, nr 20, poz. 83
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Andrzej Michałowski, Alicja Sulimierska, Elżbieta Baniukiewicz: Studia i Materiały. Wykaz zabytkowych cmentarzy w Polsce. Województwo Białostockie. Warszawa: Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu. Narodowa Instytucja Kultury, 1996, s. 24.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 25.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kornin Nowy i Stary, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 126.
- Starokornin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 259.
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Osada | |
| Osada leśna | |
| Części wsi |
|
| Przysiółki wsi | |
| Inne |
