Mike Inez

Mike Inez

Mike Inez (2019)
Imię i nazwisko	Michael Allen Ines[1]
Pseudonim	Mike
Data i miejsce urodzenia	14 maja 1966 San Fernando, Kalifornia
Instrumenty	gitara basowa • gitara elektryczna • gitara akustyczna • saksofon
Gatunki	heavy metal • grunge • metal alternatywny • hard rock • rock alternatywny
Zawód	muzyk • kompozytor • basista
Aktywność	od 1983
Wydawnictwo	Columbia • Virgin/EMI • Capitol
Powiązania	Heart • Jerry Cantrell
Zespoły
Ozzy Osbourne (1989–1993) Alice in Chains (1993–2002, od 2005) Slash’s Snakepit (1994–1995) Black Label Society (1999, 2001, 2003) Spys4Darwin (2001–2002)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Mike Inez, właśc. Michael Allen Ines (ur. 14 maja 1966 w San Fernando^[2]) – amerykański muzyk, kompozytor filipińskiego pochodzenia. Od stycznia 1993 basista zespołu Alice in Chains, w którym zastąpił Mike’a Starra. W początkowym okresie swojej kariery muzycznej, został basistą w zespole Ozzy’ego Osbourne’a, gdzie występował w latach 1989–1993. Na swoim koncie, Inez ma współpracę także z takimi wykonawcami jak Black Label Society, Heart, Motörhead czy Slash. W listopadzie 2008 wydał instruktażowe DVD – Behind the Player: Mike Inez, ukazujące różne techniki nauki gry na gitarze basowej^[3].

W 2007 Inez został sklasyfikowany na 62. pozycji zestawienia „100 najlepszych metalowych basistów oraz perkusistów” według magazynu Hit Parader^[4].

Mike Inez urodził się 14 maja 1966 w San Fernando w stanie Kalifornia^[2]. Pochodzi z rodziny o filipińskich korzeniach. Po ukończeniu szkoły średniej, zapisał się na kursy muzyczne w Pasadena City College, po czym został przyjęty na University of California w Los Angeles^[3]. W latach 80. uczył się grać na gitarze klasycznej oraz saksofonie^[5]. Następnie rozpoczął naukę gry na gitarze basowej^[6]. Do jego ulubionych basistów należą: Cliff Burton, Dee Murray, John Entwistle, John Paul Jones oraz Paul McCartney^[3]. Ceni sobie twórczość takich zespołów jak Black Sabbath, Deep Purple, Led Zeppelin, Thin Lizzy oraz Van Halen^[3].

W roku 1989 Inez spośród grona 50 muzyków, został wybrany do zespołu Ozzy’ego Osbourne’a^[5]. Basista przyleciał do Irlandii, gdzie odbywał pierwsze próby. W przeciągu miesiąca zagrał podczas jednego z koncertów na stadionie Wembley w Londynie^[5]. W 1991 Inez skomponował główny riff do utworu „No More Tears”, pochodzący z albumu o tej samej nazwie^[7]. Mimo to, nie wziął udziału w sesji nagraniowej. W książeczce dołączonej do płyty, został wymieniony jedynie jako „inspiracja”^[7]. Na gitarze basowej w trakcie sesji zagrał Bob Daisley. W 1993 ukazał się album koncertowy Live and Loud, zarejestrowany podczas tras w 1991 i 1992^[8].

W styczniu 1993 Inez został basistą w zespole Alice in Chains^[9], który był w trakcie tournée Down in Your Hole Tour^[10]. Zajął on miejsce Mike’a Starra, który zmagał się z coraz większym uzależnieniem od heroiny^[11][12]. Pierwszy koncert z Alice in Chains, Inez zagrał 30 stycznia w londyńskim klubie Camden Underworld. Wiosną nagrał z zespołem dwa premierowe utwory – „What the Hell Have I” oraz „A Little Bitter”, które zostały wykorzystane na ścieżce dźwiękowej do filmu Bohater ostatniej akcji^[8]. Następnie kontynuował trasę Down in Your Hole Tour, mającą na celu promocję wydanego rok wcześniej albumu Dirt. Muzycy występowali na kontynencie europejskim, w Ameryce Północnej, Azji oraz Oceanii^[13]. We wrześniu 1993 Inez aktywnie uczestniczył w pracach nad komponowaniem utworów na minialbum Jar of Flies. Został współkompozytorem czterech kompozycji^[14]. W 1994 roku dołączył do formacji Slash’s Snakepit, utworzonej przez gitarzystę Guns N’ Roses, Slasha. Z zespołem muzyk nagrał debiutancki album It’s Five O’Clock Somewhere oraz odbył trasę koncertową^[15]. W styczniu, także 1994 roku ukazał się minialbum Jar of Flies Alice in Chains. Dotarł on na szczyt amerykańskiego zestawienia Billboard 200, czyniąc go tym samym pierwszym albumem wydanym w formacie EP, który tego dokonał^[16][17] . W 1995 nagrał z Alice in Chains pierwszy album studyjny – Alice in Chains. Ze względu na uzależnienie wokalisty Layne’a Staleya, zespół nie zdecydował się na trasę koncertową. Basista w jednym z wywiadów przyznał, że „był to bardzo mroczny i smutny okres (...) To była zdecydowanie jedna z najtrudniejszych sesji nagraniowych, w jakiej brałem udział”^[18]. W grudniu tego samego roku, wydał z zespołem mockument The Nona Tapes, ukazujący losy początkującej dziennikarki (granej przez Jerry’ego Cantrella), poszukującej „gwiazd rocka”^[19].

10 kwietnia 1996 Inez zagrał wraz z grupą pierwszy publiczny występ zespołu od 7 stycznia 1994^[20]. Odbył się on w ramach cyklu koncertów MTV Unplugged. Napis na gitarze basowej Ineza „Friends Don’t Let Friends Get Friends Haircuts”, miał charakter żartobliwy i był skierowany do członków grupy Metallica, którzy byli obecni na koncercie i odnosił się do ścięcia przez nich długich włosów^[21]. Następnie kwartet udał się w krótką trasę koncertową, supportując Kiss^[22], po czym z powodu rosnącego uzależnienia wokalisty Layne’a Staleya oraz wewnętrznych konfliktów, grupa zdecydowała się zawiesić działalność^[6].

4 sierpnia 1997 wystąpił w Hollywood Palladium podczas koncertu muzyków formacji UFO. Gościnnie pojawili się także: Joe Elliot i Vivian Campbell z Def Leppard, Phil Campbell i Mikkey Dee z Motörhead, John Norum ze szwedzkiej grupy Europe i Slash. Muzycy wystąpili w coverze UFO – „C’mon Everybody”^[23]. Na przełomie września i października 1998 Inez powrócił wraz z Alice in Chains, odbywając sesję nagraniową, podczas której zarejestrowano dwa nowe utwory – „Get Born Again” oraz „Died”^[24], które znalazły się na albumach kompilacyjnych Nothing Safe: Best of the Box oraz Music Bank^[15].

W latach 1999, 2001 oraz 2003, Inez występował wraz z grupą Black Label Society. Zrealizował z nią dwa albumy studyjne – Sonic Brew oraz Hangover Music Vol. VI, a także koncertowy Boozed, Broozed & Broken-Boned^[25]. W roku 2001 wziął udział w przesłuchaniach na basistę zespołu Metallica po tym, jak grupę opuścił Jason Newsted^[26]. Muzyk występował gościnnie na płytach innych artystów, między innymi Heart. W 2001 Inez dołączył do supergrupy Spys4Darwin^[27], utworzonej przez perkusistę Alice in Chains Seana Kinneya oraz gitarzystę Chrisa DeGarmo^[27]. Skład uzupełnił wokalista Vinnie Dombroski^[27]. Grupa opublikowała minialbum Microfish, po czym w 2002 zakończyła działalność^[27].

W roku 2005 Inez powrócił z reaktywowaną grupą Alice in Chains. Od 2006 kwartet występuje z nowym wokalistą Williamem DuVallem^[28], który zastąpił zmarłego w kwietniu 2002 Layne’a Staleya^[29]. W roku 2006 Inez wystąpił gościnnie w utworze „Under the Gun” brytyjskiej grupy Motörhead, który znalazł się na albumie Kiss of Death^[7]. We wrześniu 2009 wraz z grupą Alice in Chains wydał pierwszy studyjny album od 14 lat – Black Gives Way to Blue^[30]. W roku 2012 wziął udział w trasie Rock ‘N’ Roll Allstars, występując obok takich muzyków jak Duff McKagan, Gene Simmons, Gilby Clarke, Glenn Hughes, Matt Sorum oraz Sebastian Bach^[31]. 28 maja 2013 wydał z zespołem piąty studyjny album – The Devil Put Dinosaurs Here^[32].

8 maja 2010 podczas prywatnej ceremonii, Inez poślubił swoją wieloletnią partnerkę Sydney Kelly^[33]. Na uroczystości obecni byli między innymi członkowie Alice in Chains, Sharon i Ozzy Osbourne oraz siostry Ann i Nancy Wilson^[33].

Ozzy Osbourne

Album	Rok	Uwagi	Źródło
Ozzy Osbourne – No More Tears	1991	autor riffu do utworu „No More Tears”	[7]
Ozzy Osbourne – Live and Loud	1993	gitara basowa	[7]
Ozzy Osbourne – Prince of Darkness	2005	gitara basowa	[7]

Slash’s Snakepit

Album	Rok	Uwagi	Źródło
Slash’s Snakepit – It’s Five O’Clock Somewhere	1995	gitara basowa	[15]

Black Label Society

Album	Rok	Uwagi	Źródło
Black Label Society – Sonic Brew	1999	gościnnie gitara basowa w utworze „No More Tears”	[25]
Black Label Society – Boozed, Broozed & Broken-Boned	2003	gitara basowa (występ w Tokio)	[25]
Black Label Society – Hangover Music Vol. VI	2004	gościnnie gitara basowa w utworze „Crazy or High”	[25]
Black Label Society – Kings of Damnation 98–04	2005	gitara basowa w utworach „Crazy or High” i „No More Tears”	[25]

Heart

Album	Rok	Uwagi	Źródło
Heart – Alive in Seattle	2003	gitara basowa	[7]
Heart – Jupiters Darling	2004	gitara basowa, tamburyn	[7]

Inne

Album	Rok	Uwagi	Źródło
Jerry Cantrell – Boggy Depot	1998	gitara basowa w „Cut You In”, „Jesus Hands”, „Devil by His Side”	[34]
Michael Schenker Group – Heavy Hitters	2005	gitara basowa w coverze „War Pigs”	[7]
Motörhead – Kiss of Death		gościnnie gitara basowa w utworze „Under the Gun”	[7]
Michael Schenker Group – By Invitation Only	2011	gitara basowa w coverze „War Pigs”	[7]
William Shatner – Seeking Major Tom		gościnnie gitara basowa	[7]

Tribute Albumy

Album	Rok	Uwagi	Źródło
Metallic Attack: The Ultimate Tribute	2004	gitara basowa w coverze „Master of Puppets”	[7]
Spin the Bottle: An All-Star Tribute to Kiss		gitara basowa w coverze „King of the Night Time World”	[7]
A Tribute to Aerosmith		gitara basowa w coverze „Sweet Emotion”	[7]
Welcome To the Nightmare: An All-Star Salute to Alice Cooper	2005	gitara basowa w coverze „No More Mr. Nice Guy”	[7]
Numbers from the Beast: An All Star Salute to Iron Maiden		gitara basowa w coverze „The Evil That Men Do”	[7]
Hazy Dreams: (Not Just) A Jimi Hendrix Tribute		gitara basowa	[7]
Hazy Dreams: (Not Just) A Jimi Hendrix Tribute	2006	gitara basowa w coverze „I Feel Fine”	[7]
Sweet Leaf – A Stoner Rock Salute To Black Sabbath	2015	gitara basowa w coverze „Iron Man”	[7]

Tytuł	Rok	Uwagi	Źródło
Ozzy Osbourne: Don’t Blame Me	1991	film dokumentalny, muzyczny, reżyseria: Jeb Brien	[35]
The Nona Tapes	1995	mockument, muzyczny, reżyseria: Rocky Schenck	[35]
Some Kind of Monster	2004	film dokumentalny, reżyseria: Bruce Sinofsky, Joe Berlinger	[35]
Behind the Player: Mike Inez	2008	film dokumentalny, muzyczny, reżyseria: Leon Melas	[3]
Lemmy	2010	film dokumentalny, reżyseria: Greg Olliver, Wes Orshoski	[35]
The Life, Blood and Rhythm of Randy Castillo	2014	film dokumentalny, reżyseria: Wynn Ponder	[36]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[3][37]:

Gitary basowe:

• Two Warwick Streamer Stage I 4- strings
• Warwick Alien acoustic bass guitar
• Alvarez acoustic bass guitar
• Gibson Les Paul Bass
• Fender Telecaster Bass
• Fretted oraz Fretless Fender P-Basses
• Warwick Streamer 5-string
• Kubicki Factor bass
• Spector 4- string
• Gibson Thunderbird

Wzmacniacze:

• Ampeg SVT-2 PRO Heads Four Ampeg 1x18
• Ampeg SVT-810E

Efekty:

• SansAmp Bass DI live
• Ultimate Ears Inears

Inne:

• Dean Markley Blue Steel (struny)

Wyróżnienia indywidualne

Rok	Kraj	Miejsce publikacji rankingu	Nazwa rankingu	Pozycja
2006	Stany Zjednoczone	Hit Parader	„100 najlepszych metalowych basistów oraz perkusistów”[4]	62

• Rolling Stone: Rolling Stone Encyclopedia of Rock & Roll. Touchstone, 2001. ISBN 978-0743201209. (ang.).
• Holly George Warren: The Rolling Stone Encyclopedia of Rock & Roll. Nowy Jork: Simon & Schuster, 2001. ISBN 0-7432-2055-2. (ang.).
• Greg Prato: Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music. Toronto: ECW Press, 2009. ISBN 978-1550228779. (ang.).
• Mark Yarm: Everybody Loves Our Town: An Oral History of Grunge. Nowy Jork: Three Rivers Press, 2012. ISBN 978-0307464446. (ang.).
• Emily Smith: Ozzy Osbourne Handbook – Everything You Need to Know about Ozzy Osbourne. Nashville: Emereo Pty Ltd, 2013, s. 1168. ISBN 978-1-4885-0693-2. (ang.).
• David de Sola: Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books, 2015. ISBN 978-1250048073. (ang.).

• Oficjalna strona Alice in Chains (ang.)