Mitchell Red Cloud

Mitchell Red Cloud, Jr.
	; Mitchell Red Cloud w mundurze sierżanta USMC
	kapral
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1924 ; Hatfield (Wisconsin)
Data i miejsce śmierci	5 listopada 1950 ; nad rzeką Ch'ŏngch'ŏn w Korei
	Przebieg służby
Lata służby	1941–1946, 1948–1950
Siły zbrojne	US Marine Corps; US Army
Jednostki	24 Dywizja Piechoty
Główne wojny i bitwy	wojna na Pacyfiku: walki o Guadalcanal; bitwa o Okinawę,; wojna koreańska †
	Odznaczenia
	;

Mitchell Red Cloud, Jr. (ur. 2 lipca 1924 w Hatfield, zm. 5 listopada 1950) – rdzenny Amerykanin, żołnierz US Marine Corps i US Army, uczestnik II wojny światowej i wojny koreańskiej, poległy w akcji w pobliżu Ch'ŏngch'ŏn-gang. Pośmiertnie odznaczony Medalem Honoru.

Życiorys

Urodził się w Hatfield w stanie Wisconsin. Pochodził z plemienia Winebagów, był najstarszym z trzech synów Mitchella Red Clouda i Lillian Winneshiek^[1]. W wieku szesnastu lat, za zgodą ojca, porzucił szkołę i 11 sierpnia 1941 wstąpił do US Marine Corps^[2]. W chwili ataku na Pearl Harbor stacjonował w Camp Elliott w San Diego jako żołnierz 2 batalionu 9 pułku z 2 Dywizji Piechoty Morskiej. Jego indiańskie wychowanie i posiadane od dzieciństwa umiejętności traperskie spowodowały, że został wcielony do 2 batalionu szturmowego (2nd Marine Raider Battalion), znanego od nazwiska jego dowódcy, podpułkownika Evansa Carlsona, jako Carlson's Raiders^[1].

Od pierwszych dni listopada 1942 uczestniczył w misji na Guadalcanal, podczas której jego batalion, po miesięcznym przedzieraniu się przez dżunglę, zniszczył ostrzeliwujące Henderson Field stanowiska artylerii japońskiej, zabijając przy tym niemal 500 żołnierzy przeciwnika i destabilizując jego linie zaopatrzeniowe, przy stratach własnych wynoszących 19 zabitych i 122 rannych^[1]. Przyniosło to jednostce Presidential Unit Citation^[2]. Red Cloud, podobnie jak wielu jego kolegów z linii, powrócił z misji wycieńczony, chory na żółtaczkę, malarię i inne choroby tropikalne. W styczniu 1943 został wysłany do kraju na rekonwalescencję^[1]. Odrzucił propozycję odejścia ze służby z powodów zdrowotnych^[2] i po dojściu do sprawności powrócił do linii w składzie kompanii A 29 regimentu 6 Dywizji Piechoty Morskiej. Wziął udział w walkach na Okinawie, był ranny w ramię i odznaczony Purpurowym Sercem^[1].

Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Stanów Zjednoczonych i odszedł z Marine Corps w stopniu sierżanta. W 1948 wstąpił do US Army, jako kapral 19. pułku piechoty w 24 Dywizji Piechoty, stacjonującej na japońskiej wyspie Kiusiu jako część sił okupacyjnych^[2]. Po rozpoczęciu walk w Korei 24 DP była jednym z pierwszych oddziałów wysłanych na teatr działań wojennych. Red Cloud i jego kompania E wylądowali w Korei Południowej w początkach lipca 1950. Był wówczas jednym z nielicznych doświadczonych żołnierzy w swoim oddziale. Uczestniczył w odwrocie wojsk amerykańskich, obronie Pusan, kontrofensywie i pościgu za wojskami północnokoreańskimi. Po włączeniu się do walk wojsk chińskich, 19. pułk zajął pozycje obronne na północ od rzeki Ch'ŏngch'ŏn^[1].

Nocą 5 listopada 1950 Chińczycy przypuścili szturm na pozycje zajmowane przez kompanię E. Red Cloud zajmował wysunięte stanowisko obserwacyjne przed frontem, uzbrojony w ręczny karabin maszynowy Browning. Po zauważeniu nadchodzącego przeciwnika otworzył ogień, powstrzymując chwilowo szturm i alarmując kompanię^[2]. Został dwukrotnie postrzelony, a jego amunicyjny zginął. Po założeniu opatrunku polowego pozostał na stanowisku. Gdy Chińczycy ponowili atak, został ponownie trafiony. Odmówił opuszczenia pozycji i przyjęcia pomocy medycznej. Wstał i, opierając się o drzewo, kontynuował ostrzał aż do śmierci, co pozwoliło żołnierzom kompanii E na zorganizowanie skutecznej obrony i ewakuację pozostałych rannych^[1]. Według raportów żołnierzy, którzy znaleźli następnego dnia jego ciało, został trafiony ośmioma pociskami, a wokół jego posterunku leżały ciała zabitych nieprzyjaciół^[1]^[2].

W kwietniu 1951, na specjalnej ceremonii w Pentagonie, generał Omar Bradley wręczył matce Red Clouda przyznany mu pośmiertnie Medal Honoru^[2]. Cztery lata później jego prochy zostały sprowadzone z Korei i pochowane na cmentarzu plemiennym Decorah w Black River Falls w Wisconsin.

Pamięć

Na jego cześć nazwano między innymi bazę wojskową Camp Red Cloud, znajdującą się w Uijeongbu w Korei Południowej oraz zwodowany w 1999 okręt pomocniczy – transportowiec pojazdów USNS „Red Cloud”, podległy Military Sealift Command, którego matką chrzestną jest jego córka Annita^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Dana Benner. After a World War II stint in the Marines, Mitchell Red Cloud Jr. became an Army hero in Korea. „Military History”. czerwiec 2006. s. 24, 78–79. ISSN 0889-7328.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Robert J. Rielly: Red Cloud, Mitchell, Jr. W: James H. Willbanks: America's Heroes: Medal of Honor Recipients from the Civil War to Afghanistan. Santa Barbara, CA: 2011, s. 275–277. ISBN 978-1-59884-393-4.

[Benner-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Dana Benner. After a World War II stint in the Marines, Mitchell Red Cloud Jr. became an Army hero in Korea. „Military History”. czerwiec 2006. s. 24, 78–79. ISSN 0889-7328.

[Rielly-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Robert J. Rielly: Red Cloud, Mitchell, Jr. W: James H. Willbanks: America's Heroes: Medal of Honor Recipients from the Civil War to Afghanistan. Santa Barbara, CA: 2011, s. 275–277. ISBN 978-1-59884-393-4.

[1]

[2]