Maria Grazia Cucinotta

Maria Grazia Cucinotta

Maria Grazia Cucinotta
Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1968 Mesyna, Włochy
Zawód	aktorka, modelka
Współmałżonek	Giulio Violati (od 1995)
Lata aktywności	od 1990
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Maria Grazia Cucinotta (ur. 27 lipca 1968 w Mesynie na Sycylii) – włoska aktorka filmowa, producentka i modelka. Ma na koncie kilkadziesiąt ról filmowych i telewizyjnych, znana jest z występów w filmach Listonosz oraz Świat to za mało.

Jej ojciec był listonoszem, a matka gospodynią domową^[1]. W dzieciństwie cierpiała na dysleksję, z powodu czego miała problemy w szkole^[2]. Kiedy miała 16 lat zaczęła pracować jako modelka. W 1987 wzięła udział w konkursie piękności Miss Włoch^[3]. Początkowo pracowała w Mediolanie, jednak później przeniosła się do Rzymu^[4]. Zainspirowana filmem Słodkie życie Federico Felliniego marzyła o karierze aktorki^[4]. W 1987 otrzymała rolę w programie telewizyjnym Idietro tutta! Renza Arbore w telewizji Rai 2. W Rzymie kontynuowała karierę modelki oraz rozpoczęła naukę aktorstwa i dykcji. W kolejnych latach występowała w filmach reklamowych i programach telewizyjnych. Zagrała również w teledysku do piosenki „Diamante” Zucchero^[3]. Na początku lat 90. zaczęła dostawać pierwsze role filmowe (w filmach Vacanze di Natale 90 i Viaggio d’amore), rozpoczęła również naukę angielskiego^[5].

Międzynarodową rozpoznawalność przyniósł jej film Listonosz (1994)^[5], w reżyserii Michaela Radforda. Do roli w tym filmie została zaangażowana przez Massima Troisiego^[3], współautora scenariusza i odtwórcę roli tytułowej. Cucinotta wcieliła się w barmankę Beatrice Russo, w której zakochany jest tytułowy listonosz, Mario, który by zdobyć jej serce, korzysta z pomocy słynnego chilijskiego poety Pablo Nerudy (w tej roli Philippe Noiret)^[7]. Film okazał się dużym sukcesem komercyjnym i artystycznym, był m.in. nominowany w pięciu kategoriach (w tym za najlepszy film) do Oscara w 1996.

W kolejnych latach Cucinotta grała głównie we włoskich filmach kinowych i produkcjach telewizyjnych, a także w hiszpańskim horrorze Dzień bestii (1995) w reżyserii Álexa de la Iglesii. Jej pierwszym występem w kinie anglojęzycznym była rola Gabrielli w filmie Brooklińczycy (A Brooklyn State of Mind), gdzie partnerowała m.in. Vincentowi Spano i Danny’emu Aiello. Za tę rolę otrzymała nominację w kategorii Najlepsza Aktorka na New York International Independent Film & Video Festival^[8]. Wystąpiła także w głównej roli w filmie Ugo Chitiego La seconda moglie (Druga żona) (1998).

Zagrała w filmie Świat to za mało (1999) z serii o Jamesie Bondzie. Zabiegała o główną rolę Elektry King, ale reżyser Michael Apted uznał, że jej angielski jest za słaby^[9]. Rolę Elektry King zagrała ostatecznie Sophie Marceau, a Cucinotta otrzymała drugoplanową rolę zabójczyni Giulietty da Vinci „Cigar Girl”. Pojawiła się także gościnnie w serialach Wildside i Rodzina Soprano oraz u boku m.in. Woody’ego Allena w Darze z nieba (2000). Dwukrotnie wcieliła się w postać Marii Magdaleny w produkcjach telewizyjnych: Maria Magdalena (2000) oraz Przyjaciele Jezusa: Tomasz (2001).

Od 2005 łączy pracę aktorską z działalnością producencką. Pierwszym filmem, który współprodukowała był Wszystkie niewidzialne dzieci (2005), w którym także pojawiła się w roli epizodycznej^[3]. W 2006 założyła w Rzymie firmę producencką Seven Dreams Productions^[10]. Od tego czasu wyprodukowała kilkanaście filmów, w większości z nich również grała. Ma na koncie także użyczenie głosu postaci w serialu animowanym Simpsonowie (zarówno w wersji anglo- jak i włoskojęzycznej)^[3]. Była współscenarzystką filmu Diabelskie sztuczki (2010), w którym zagrała jedną z głównych ról^[11]. W 2011 zadebiutowała jako reżyserka krótkometrażowym filmem Il Maestro, za który otrzymała Srebrną Wstęgę – Nagrodę Krajowego Włoskiego Syndykatu Dziennikarzy Filmowych dla Najlepszego Nowego Reżysera^[12]. W tym samym roku wystąpiła obok Anthony’ego Hopkinsa w horrorze Rytuał. W 2011 otrzymała także Premio America – nagrodę Fundacji Włochy-USA^[3].

W 2009 powierzono jej prowadzenie ceremonii otwarcia i zamknięcia 66. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji^[13]. W 2014 zaprezentowała album ze zdjęciami Douglasa Kirklanda Come una pin up, na których wystąpiła w stylizacjach nawiązujących do lat 50. Dochód z albumu został przekazany na cele charytatywne^[14]. Pełniła honory ambasadora wystawy światowej Expo 2015 w Mediolanie^[15].

Jest określana jako „ucieleśnienie włoskiej piękności”^[6] oraz „symbol włoskiego piękna”^[16]. W przeszłości była nazywana „naturalną spadkobierczynią” Sophii Loren i Giny Lollobrigidy^[17]. Przez kilkanaście lat za jej wizerunek publiczny odpowiadał Giorgio Armani. Cucinotta preferuje ubrania włoskich projektantów. Publicznie lubi odważne kreacje: Zawsze staram się nosić coś, co pokazuje mój dekolt, nogi, ale nie lubię być wulgarna. (...). Kiedy masz ciało, nie musisz go pokazywać za każdym razem^[18]. Odmawia także grania nago w filmach, z tego powodu odrzuciła propozycje występów m.in. w filmie o Austinie Powersie i Adwokacie diabła^[19].

Od wielu lat angażuje się we wsparcie organizacji walczących z homofobią oraz deklaruje poparcie dla związków osób tej samej płci: Wierzę, że tam, gdzie jest prawdziwa miłość, tam wolność wyboru powinna być dana wszystkim. (...). Kiedy dwie dorosłe osoby decydują się żyć razem, powinny mieć do tego prawo i do tego, by kochać się nawzajem^[6]. W 2013 wystąpiła w roli „matki chrzestnej” festiwalu Gay Pride w Palermo^[20].

Wspiera także różnego rodzaju inicjatywy humanitarne i dobroczynne, m.in. organizację Susan G. Komen walczącą z rakiem piersi, a także organizacje walczące z przemocą domową, działające na rzecz praw kobiet i dzieci. Jest ambasadorem Światowego Programu Żywnościowego ONZ na rzecz walki z głodem na świecie^[10].

Deklaruje, że jest katoliczką, jednak nie uczestniczy regularnie we mszach^[21].

7 października 1995 w San Gemini wzięła ślub z przedsiębiorcą Giuliem Violatim^[22]. Mają córkę Giulię (ur. 2001). Pod koniec lat 90. mieszkała w Los Angeles, skąd w 2001 powróciła na stałe do Rzymu^[10].

• 2009: Così fan tutte
• 2008: Taglia e cuci
• 2007: Pompeje (Pompei) jako Lavinia
• 1989-: Simpsonowie (The Simpsons) jako Francesca (głos, 2005)
• 2002: Sekrety kobiet (Il Bello delle donne) jako Rosy Fumo
• 1999-2007: Rodzina Soprano (The Sopranos) jako Isabella (1999)
• 1997-1999: Wildside jako prawnik (1998)
• 1997: L'avvocato Porta jako Lucia
• 1992: Alta società
• 1991: La ragnatela
• 1991: Andy e Norman

• Maria Grazia Cucinotta w bazie IMDb (ang.)
• Maria Grazia Cucinotta w bazie Filmweb