Marina Sidorowa

Marina Sidorowa

Марина Сидорова

Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1950 Leningrad
Wzrost	166 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Mistrzostwa Europy brąz Helsinki 1971 sztafeta 4 × 100 m Halowe mistrzostwa Europy złoto Sofia 1971 sztafeta 4 × 200 m złoto Mediolan 1978 bieg na 400 m Europejskie igrzyska juniorów złoto Lipsk 1968 sztafeta 4 × 100 m brąz Odessa 1966 sztafeta 4 × 100 m Uniwersjada złoto Turyn 1970 sztafeta 4 × 100 m złoto Moskwa 1973 sztafeta 4 × 100 m złoto Sofia 1977 sztafeta 4 × 100 m srebro Moskwa 1973 bieg na 200 m srebro Sofia 1977 bieg na 200 m

Marina Grigoriewna Sidorowa z domu Nikiforowa (ros. Марина Григорьевна Сидорова (Никифорова}, ur. 16 stycznia 1950 w Leningradzie^[1][2]) – radziecka lekkoatletka, sprinterka, dwukrotna halowa mistrzyni Europy.

Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (która biegła w składzie: Nadieżda Szelsara, Nadieżda Biesfamilna, Jelena Mołodcowa i Nikiforowa) oraz zajęła 4. miejsca w biegach na 100 metrów i 200 metrów na europejskich igrzyskach juniorów w 1966 w Odessie^[3].

Zwyciężyła w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Raisa Nikanorowa, Biesfamilna, Nikiforowa i Ludmiła Żarkowa na europejskich igrzyskach juniorów w 1968 w Lipsku^[4].

Zdobyła złoty medal w sztafecie 4 × 200 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii (sztafeta radziecka biegła w składzie: Nikiforowa, Tatjana Kondraszowa, Ludmyła Aksionowa i Natalja Czistiakowa)^[5]. Na odbywających się w tym samym roku mistrzostwach Europy w Helsinkach zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Żarkowa, Galina Bucharina, Nikiforowa i Biesfamilna)^[6].

Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium Sidorowa odpadła w półfinale biegu na 200 metrów, a radziecka sztafeta 4 × 100 metrów w składzie: Sidorowa, Bucharina, Żarkowa i Biesfamilna zajęła w finale 5. miejsce^[1].

Sidorowa odpadła w eliminacjach biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1973 w Rotterdamie^[7]. Na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie odpadła w półfinale biegu na 200 metrów^[8].

5 lipca 1974 w Durham ustanowiła wraz z koleżankami rekord świata w sztafecie 4 × 110 jardów czasem 44,2 s (zawodniczki radzieckie biegły w zestawieniu: Natalja Karnawkowa, Ludmiła Masłakowa, Sidorowa i Biesfamilna)^[9].

Zajęła 3. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów podczas 1. edycji Pucharu Świata w 1977, rozgrywanej w Düsseldorfie^[10].

Zwyciężyła w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1978 w Mediolanie^[11]. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze odpadła w półfinale tej konkurencji^[12]. Zajęła 3. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów w Pucharze Świata w 1979 w Montrealu^[13].

Sidorowa odnosiła wiele sukcesów na uniwersjadach. Trzykrotnie (w 1970 w Turynie. 1973 w Moskwie i 1977 w Sofii zwyciężała w sztafecie 4 × 100 metrów, a w 1973 i 1977 zdobyła również srebrne medale w biegu na 200 metrów^[2][14].

Była mistrzynią ZSRR w biegu na 100 metrów w 1974, w biegu na 200 metrów w 1973, 1974 i 1977, w biegu na 400 metrów w 1977, w biegu na 200 metrów przez płotki w 1970, w sztafecie 4 × 100 metrów w 1969 i 1970 oraz w sztafecie 4 × 200 metrów w 1978, wicemistrzynią w biegu na 200 metrów w 1972, w biegu na 200 metrów przez płotki w 1969 oraz w sztafecie 4 × 100 metrów w 1971, 1972 i 1974, a także brązową medalistką w sztafecie 4 × 100 metrów w 1973. W hali była mistrzynią ZSRR w biegu na 400 metrów w 1977 i 1978 oraz wicemistrzynią w biegu na 60 metrów w 1972 i w biegu na 200 metrów w 1971^[2][15][16].

Była rekordzistką ZSRR w biegu na 200 metrów z czasem 22,72 s osiągniętym 20 sierpnia 1973 w Moskwie i dwukrotnie w biegu na 400 metrów (do wyniku 50,98 s uzyskanego 27 lipca 1977 w Moskwie^[17].

Rekordy życiowe Sidorowej^[2][18]: