Maciej Dymkowski

Maciej Dymkowski

Data urodzenia	1947
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: psychologia społeczna i osobowości, psychologia historyczna
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	1990 Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Profesura	15 listopada 1997
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Wrocławska Uniwersytet Wrocławski Uniwersytet Opolski SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny
Cytaty w Wikicytatach

Maciej Dymkowski (ur. 1947) – polski socjolog^[1] i psycholog^[2], pracujący głównie w obszarze psychologii społecznej i historycznej.

Absolwent socjologii na Uniwersytecie Warszawskim^[1]. W 1990 habilitował się na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na podstawie pracy Samowiedza a psychologiczne konsekwencje ocen^[2]. Do 1995 profesor na Wydziale Informatyki i Zarządzania Politechniki Wrocławskiej^[1] oraz (do 1997) w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego, członek senatów tych uczelni. W 1997 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. 1997-2003 w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Opolskiego, od 2003 profesor zwyczajny na Uniwersytecie SWPS, na Wydziale Psychologii we Wrocławiu^[3], od 2019 profesor emerytowany.

Wśród otrzymanych nagród: 1979 nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki za pracę doktorską Uwarunkowania dynamiki postaw interpersonalnych w grupie; 1990 nagroda Ministra Edukacji Naukowej za osiągnięcia naukowe. 1980-1981 kierownik Zespołu Badań Opinii Związkowej przy władzach regionalnych NSZZ Soildarność we Wrocławiu.

Autor artykułów publicystycznych i popularnonaukowych; część z nich złożyła się na zbiory Szkice psychologa o historii. Wyd. I, Avalon: Kraków 2016 oraz wyd. II poszerzone, Avalon: Kraków 2020; Polityka zakotwiczona w historii, Avalon: Kraków 2024.

• The role of self-evaluation certainty in activation of competitive self-verification strategies. Polish Psychological Bulletin 1988.
• Samoświadomość jako modyfikator akceptacji oceniających informacji odnoszonych do "ja". Przegląd Psychologiczny 1993 (wraz z Ewą Tarczyńską).
• Poznawanie siebie: umotywowane sprawdziany samowiedzy. Instytut Psychologii PAN: Warszawa 1993.
• Samowiedza w okowach przywdziewanych masek. Instytut Psychologii PAN: Warszawa 1996.
• The impact of self-presentation effectiveness on subsequent self-beliefs. Polish Psychological Bulletin 1998 (wraz z Sylwią Cisek).
• Między psychologią a historią. O roli złudzeń w dziejach. Scholar: Warszawa 2000.
• Wprowadzenie do psychologii historycznej. GWP: Gdańsk 2003.^[3]
• O uniwersalności teorii psychologii społecznej. Psychologia Społeczna 2007.
• Z rozważań psychologa o myśleniu historycznym (też w języku angielskim). Historyka. Studia Metodologiczne 2013.
• O osobliwościach kulturowo uwarunkowanych uniwersaliów psychologicznych. Studia Socjologiczne 2014.
• Z zagadnień psychologii historycznej. Interpretacje historyczne w oczach psychologa. Avalon: Kraków 2015 (wraz z Aleksandrą Poradą).
• O psychologicznych uwarunkowaniach wierzeń religijnych. Czasopismo Psychologiczne 2018.