OT Logistics

OT Logistics

Odratrans

Państwo	Polska
Adres	ul. Zbożowa 4 70-653 Szczecin
Data założenia	2 maja 1946
Forma prawna	spółka akcyjna
Prezes	Kamil Jedynak
Przewodniczący rady nadzorczej	Artur Szczepaniak
Udziałowcy	I Fundusz Mistral MetLife OFE PTE Allianz Polska STK Group Sp. z o.o.
Nr KRS	0000112069
Zatrudnienie	1241 osób[1]
Giełda	GPW
ISIN	PLODRTS00017
Symbol akcji	OTLOG-PDA
Dane finansowe
Przychody	712,1 mln zł[1]
Wynik operacyjny	36,4 mln zł[1]
Wynik netto	10,0 mln zł[1]
Aktywa	879,5 mln zł[1]
Położenie na mapie Szczecina OT Logistics
Położenie na mapie Polski OT Logistics
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego OT Logistics
53°25′21,1″N 14°33′49,4″E/53,422528 14,563722
Strona internetowa

OT Logistics S.A. – polska spółka akcyjna, zajmująca się transportem, spedycją i logistyką. Największy w Polsce i jeden z największych w Europie przewoźników zajmujących się żeglugą śródlądową. Od 2013 roku spółka jest notowana na GPW w Warszawie^[2]. Głównym jej akcjonariuszem jest fundusz private equity I Fundusz Mistral (60,99% akcji)^[3]. Siedziba spółki OT Logistics znajduje się w Szczecinie.

OT Logistics jest spółką dominującą grupy kapitałowej, w której skład wchodzi 26 przedsiębiorstw^[4]. Działalność przedsiębiorstwa ma charakter międzynarodowy. W rankingu opracowanym przez redakcję tygodnika Wprost „200 największych polskich firm”^[5] Grupa kapitałowa OT Logistics uplasowana została na 158. pozycji, a na „Liście 500 Największych Firm Rzeczpospolitej” zajęła 376. miejsce.

OT Logistics jest jednym z największych przedsiębiorstw na rynku śródlądowego transportu rzecznego w Europie. Przedsiębiorstwo stanowi bezpośrednią kontynuację działalności przewoźników żeglugi śródlądowej: Polska Żegluga na Odrze, Przedsiębiorstwo Państwowe Żegluga na Odrze i Odratrans^[6]. Wykonuje 80% przewozów śródlądowych w Polsce i 40% w Niemczech. Jest właścicielem floty składającej się z około 800 jednostek śródlądowych o nośności ponad 300 000 ton. Usługi świadczone przez spółkę obejmują głównie obszar: Niemiec, Belgii, Holandii, Austrii oraz państw Europy Środkowo-Wschodniej – Polski, Czech, Słowacji, Węgier. Miejsce świadczenia usług w Polsce to głównie rzeka Odra. W innych państwach Unii Europejskiej aktywność przedsiębiorstwa obejmuje przede wszystkim Kanał Odra-Hawela, Łabę w kierunku portu w Hamburgu, Kanał Śródlądowy, port Rotterdam i port Antwerpia^[7]. W krajach wschodnioeropejskich działalność skupia się na rozwoju centrum logistycznego w Świsłoczy oraz na żegludze międzynarodowej po Zalewie Wiślanym.

OT Logistics jest jednym ze znaczących w kraju operatorów przeładunków w portach morskich. Jest właścicielem terminali przeładunkowych: OT Port Świnoujście (uniwersalny port będący największym centrum obsługi ładunków masowych na polskim wybrzeżu), OT Port Gdynia (najbardziej uniwersalny terminal morski na wschodnim wybrzeżu, z jedynym w Polsce nabrzeżem dla statków typu ro-ro), OT Port Kołobrzeg (6. pod względem wielkości port morski w Polsce), OT Port Wrocław (port śródlądowy w sercu Wrocławia), Port Śródlądowy w Opolu (usytuowany nad kanałem Odry, nieopodal głównych tras komunikacyjnych). W 2015 roku została również sfinalizowana umowa z Zarządem Morskiego Portu Gdańsk na dzierżawę Portu Zewnętrznego na 30 lat, gdzie planowana jest budowa największego na południowym Bałtyku terminalu do obsługi. W 2015 r. sfinalizowano również zakup przez OT Logistics ponad 20% udziałów w spółce zarządzającej portem w Rijece w Chorwacji.

OT Logistics realizuje strategię One-Stop-Shop, która polega na oferowaniu pełnego łańcucha usług logistycznych bez względu na typ ładunku i środek transportu. Jest również organizatorem przewozów intermodalnych umożliwiających przewóz towarów w tej samej jednostce ładunkowej lub pojeździe przy wykorzystaniu kilku różnych środków transportu – morskiego, kolejowego, drogowego. Grupa Kapitałowa OT Logistics opiera część swojej działalności spedycyjno-transportowej o spółkę C.Hartwig Gdynia S.A.^[8] (najstarszy polski spedytor, funkcjonujący w branży od 1858 roku) oraz Sealand Logistics^[9] (jeden z liderów spedycji kontenerowej w Polsce). OT Logistics oferuje przewozy drogowe wszystkimi rodzajami samochodów oraz naczep.

Spółka obsługuje kompleksowo również przewozy kolejowe na terenie całej Europy za pośrednictwem spółek OT Rail^[10], Rentrans International Spedition^[11], Grupy STK S.A.^[12] oraz Kolei Bałtyckiej^[13].

Polska Żegluga na Odrze Sp. z o.o. powstała w 1946 roku na mocy uchwały Rady Ministrów^[14]. Siedzibą spółki został wyznaczony Wrocław, a udziałowcami w niej były: Polskie Drogi Wodne, Centrala Zbytu Produktów Przemysłu Węglowego, Centrala Przemysłu Hutniczego, Zjednoczenie Fabryk Cementowych, Centrala Produktów Naftowych, samorząd miasta Wrocławia, samorząd miasta Szczecina i samorząd miasta Poznania. Celem powołania spółki było prowadzenie i rozwój polskiej żeglugi towarowej na Odrzańskiej Drodze Wodnej^[15].

Polska Żegluga na Odrze zastąpiła w swojej funkcji tymczasowy organ administracyjny – Komisariat Żeglugi na Odrze, który istniał w latach 1945–1946^[16]. Spółka posiadała oddziały w: Gliwicach, Wrocławiu i Szczecinie oraz ekspozytury w: Gliwicach, Koźlu, Opolu, Malczycach, Głogowie, Kostrzynie, Świnoujściu i Poznaniu. Zarządzała ponadto wszystkimi stoczniami odrzańskimi. Głównym ładunkiem przewożonym w tym czasie przez PŻnO był węgiel kamienny wydobywany w kopalniach na Górnym Śląsku, a dostarczany do elektrowni położonych wzdłuż Odry. Ponadto przedsiębiorstwo zajmowało się wydobywaniem z rzek wraków barek i statków oraz ich remontem. Zakładano, że w przyszłości spółka będzie realizować przewozy importowanych ze Szwecji rud żelaza^[15].

Słabe wyniki ekonomiczne PŻnO wywołane niekorzystną umową podpisaną ze stroną radziecką i konieczność dopłat do frachtu z budżetu państwa spowodowały, że w 1948 roku spółka została przekształcona w wielozakładowe przedsiębiorstwo państwowe. W 1949 roku, w związku reorganizacją żeglugi śródlądowej, przedsiębiorstwo Państwowa Żegluga na Odrze włączono do Państwowej Żeglugi Śródlądowej. Centralne zarządzanie z Warszawy także jednak przynosiło starty. Decyzją Ministra Żeglugi z 1951 roku przywrócono więc Przedsiębiorstwo Państwowe Żegluga na Odrze. Nowy podmiot miał główną siedzibę dyrekcji we Wrocławiu oraz placówki w: Krośnie, Nowej Soli, Kostrzynie, Szczecinie, a także porty w: Gliwicach, Koźlu, Wrocławiu, Opolu, Malczycach, Cigacicach, warsztaty stoczniowe w Osobowicach, Malczycach oraz bazę remontową w Nowej Soli^[16].

W latach 1951–1953 PPŻnO borykało się z problemami, m.in.: brakami w kadrze załóg pływających, brakami w dostawach nowym jednostek pływających, stagnacją i zahamowaniem tempa wzrostu odrzańskich przewozów. Po 1954 roku nastąpiły jednak pewne zmiany. Wprowadzono do eksploatacji nowe jednostki, żeglugę całodobową, podjęto pionierskie eksperymenty z wykorzystaniem pchaczy i rozpoczęto dochodowe przewozy w relacjach zagranicznych. Eksportowano w tym czasie główne węgiel kamienny do NRD i Berlina Zachodniego^[17].

W 1956 roku wprowadzono w PPŻnO nową strukturę organizacyjną. Zostały zmienione zespoły portowe, powołano przedstawicielstwo przedsiębiorstwa w Berlinie. W 1957 roku zaczęto handlować żwirem pozyskiwanym podczas prac hydrotechnicznych z dna Odry. W 1957 roku PPŻnO rozpoczęło przewozy rudy i fosforytów do Czechosłowacji, a w 1958 roku podjęto decyzję o budowie nowoczesnej floty. Ruszyła w tym czasie seryjna produkcja barek motorowych typu BM-500^[17].

Po 1960 roku nastąpił wzrost przewozów. Przedsiębiorstwo Państwowe Żegluga na Odrze systematycznie wprowadzało nowe barki motorowe, a także jako pierwszy w Europie armator zestawy pchane. W 1962 roku na wyposażenie floty PPŻnO wszedł pierwszy seryjny polski pchacz rzeczny typu Tur, a w 1965 roku – Bizon. Wykorzystanie jednostek zespolonych stało się zasadniczym czynnikiem warunkującym szybki rozwój tanich przewozów drogami wodnymi^[18].

Podstawową relacją przewozową w kraju była wówczas trasa z Gliwic do Szczecina i Świnoujścia w dół rzeki i z powrotem. Głównymi klientami, poza elektrociepłowniami i gazowniami, były m.in.: Nadodrzańskie Zakłady Przemysłu Organicznego Rokita, Wrocławskie Zakłady Włókien Sztucznych, a także przedstawicielstwa handlu opałem w Szczecinie i we Wrocławiu. Wożono na Odrzańskiej Drodze Wodnej: węgiel kamienny, koks, rudy żelaza, fosforyty, kruszywa budowlane^[18].

Lata 60. XX wieku były okresem dalszego rozwoju przewozów międzynarodowych. Jednostki Żeglugi na Odrze pływały do: Belgii, Czechosłowacji, Holandii, NRD, RFN, Szwajcarii. Transportowano za granicę m.in.: węgiel kamienny, blachę, walcówkę, kruszywa, siarkę, płatki ziemniaczane, suszone buraki. Prowadzono ponadto Odrą przewozy tranzytowe z zespołu portowego Szczecin–Świnoujście do Czechosłowacji^[18].

W 1962 roku przygotowano nową organizację wewnętrzną przedsiębiorstwa. Reforma przeprowadzona w 1963 roku polegała na powołaniu trzech rejonów portowych (Koźle, Wrocław, Szczecin). Utworzono również bazę remontową w Nowej Soli i warsztaty stoczniowe Osobowice–Malczyce. Kolejna reorganizacja miała miejsce w 1965 roku. Rejony zostały przemianowane na oddziały. Oddziały uzyskały uprawnienia do prowadzenia inwestycji centralnych, zjednoczenia i własnych jako inwestorzy. Jednocześnie baza remontowa w Nowej Soli i warsztaty stoczniowe Osobowice-Malczyce zostały wyłączone z przedsiębiorstwa i przeniesione pod zarząd Remontowej Stoczni Rzecznej we Wrocławiu. Kolejne zmiany przeprowadzono jeszcze w 1966 i 1968 roku. Ostatnia reforma przyniosła wprowadzenie żeglugi szesnastogodzinnej, a w przewozach lokalnych kruszywa w rejonie Wrocławia i Koźla – żeglugi całodobowej. Pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku wycofywano z eksploatacji w PPŻnO holowniki, a jednostki armatora stanowić zaczęły wyłącznie barki i pchacze^[18].

Lata siedemdziesiąte XX wieku były okresem korzystnym dla rozwoju PPŻnO. Przedsiębiorstwo weszło w tę dekadę z nowoczesną jak na ówczesne czasy flotą. Aktywizacja gospodarki PRL i liczne inwestycje w infrastrukturę przemysłową przyczyniły się do wzrostu zapotrzebowania na transport. Wrocław, gdzie znajdowała się siedziba główna zarządu PPŻnO, stał się wielkim ośrodkiem żeglugi śródlądowej. Korzystało z tego przedsiębiorstwo, które stało się najbardziej dynamicznie rozwijającym się przewoźnikiem żeglugi śródlądowej w Europie^[19].

W 1982 roku został uchwalony nowy statut PPŻnO. Postanowiono w nim, że przedsiębiorstwo będzie działało w ekonomicznej niezależności od państwa. W 1990 roku, po zmianach ustrojowych w Polsce, przedsiębiorstwo próbując dostosować się do nowych czasów sprzedało część nieproduktywnego majątku. Rozpoczęto w nim zmiany w kierunku restrukturyzacji i prywatyzacji.

W 1992 roku Przedsiębiorstwo Państwowe Żegluga na Odrze zostało przekształcone w jednoosobową spółkę skarbu państwa – Odratrans S.A.. Od 1994 roku rozpoczęto budowę grupy kapitałowej Odratrans. W latach 1994–2004 powstały spółki zależne: Odratrans-Porty Sp. z o.o., Odratrans-Stocznia Sp. z o.o. i Odra Logistics Sp. z o.o.. Ponadto Odratrans stała się współwłaścicielem Przedsiębiorstwa Polska Żegluga Śródlądowa Sp. z o.o., będącego sukcesorem Zjednoczenia Żeglugi Śródlądowej^[20]. W 1998 roku wprowadzono system wydzierżawiania floty załogom pływającym^[21].

W 1995 roku rozpoczęto proces prywatyzacji spółki Odratrans. Główny pakiet akcji przekazany został na rzecz NFI. W 2003 roku większościowy akcjonariusz – VII NFI sprzedał posiadane udziały spółkom Izo-Erg Sp. z o.o. i Izo-Invest Sp. z o.o.. Wkrótce spółka Zakłady Tworzyw Sztucznych Izo-Erg S.A. skupiła kolejne akcje od pozostałych funduszy inwestycyjnych, Skarbu Państwa oraz pracowników. W 2004 roku Odratrans stała się częścią grupy kapitałowej Izo-Erg-Odratrans-Żegluga Bydgoska^[22].

W 2004 roku Odratrans przejęła pakiet kontrolny akcji w Żegludze Bydgoskiej S.A. Stała się tym samym największym przewoźnikiem żeglugi śródlądowej w Polsce. W 2007 roku nabyła niemiecką spółkę Deutsche Binnenreederei AG. Kupując ją stała się największym przedsiębiorstwem żeglugi śródlądowej pod względem wielkości floty w Europie^[23]. W tym samym roku 18,9% akcji spółki Odratrans nabył luksemburski fundusz NPN II S.a.r.l.^[6]

W 2008 roku spółka Odratrans zakupiła 40% akcji Portu Handlowego Świnoujście Sp. z o.o. i weszła na rynek usług przeładunkowych w portach morskich. Ponadto stała się udziałowcem przedsiębiorstwo spedycyjnych Rentrans Cargo Sp. z o.o. i Rentrans International Spedition Sp. z o.o.^[6]

W 2009 roku głównym akcjonariuszem w Odratrans stał się I Fundusz Mistral S.A.^[6] W tym czasie zdecydowano o przeprowadzeniu głębokiej restrukturyzacji spółki, zmieniono jej biznesowy wizerunek, a także podjęto plan zmiany nazwy, aby lepiej oddawała profil działalności na rynkach międzynarodowych.

W 2010 roku przeniesiono siedzibę spółki z Wrocławia do Szczecina^[24]. Dokonano konsolidacji Odratrans i Żeglugi Bydgoskiej. W 2012 roku zmieniono oficjalnie nazwę spółki na OT Logistics S.A.^[25]

W kwietniu 2012 roku OT Logistics S.A. powołała spółkę OT Porty Morskie S.A. w celu prowadzenia i zarządzania planowanymi inwestycjami w zakresie działalności w portach morskich. We wrześniu 2012 roku spółka nabyła kolejne 46,23% udziałów spółki Port Handlowy Świnoujście Sp. z o.o., stając się jego większościowym właścicielem.

Spółka zadebiutowała na rynku równoległym Warszawskiej Giełdy Papierów Wartościowych 18 lipca 2013 roku.

3 stycznia 2014 roku OT Logistics S.A. nabyła 75% akcji spółki spedycyjnej C.Hartwig Gdynia S.A., zwiększając później swój udział do 87,9% w wyniku transakcji z maja i września tego roku. Następnie w 2020 OT Logistics sprzedała wszystkie swoje akcje C.Hartwig Gdynia niemieckiej grupie kapitałowej Rhenus Beteiligungen International GmbH^[26].

26 czerwca 2014 roku OT Logistics zawarła umowę nabycia 100% kapitału w Bałtyckiego Terminala Drobnicowego Gdynia za ok. 58 mln zł. W tym samym roku zwiększyła udział w Porcie Handlowym Świnoujście do 94,57% poprzez wykup akcji od indywidualnych posiadaczy^[27].

W kolejnych latach spółka kontynuowała procesy akwizycyjne, nabywając m.in. 20% akcji spółki zarządzającej portem w Rijece, największym portem morskim w Chorwacji, przewoźników kolejowych STK Group i Kolej Bałtycka oraz, pośrednio poprzez spółkę C.Hartwig Gdynia, firmę Sealand Logistics zajmującą się spedycją kontenerową. OT Logistics podpisała także umowę na 30-letnią dzierżawę z Zarządem Portu Morskiego Gdańsk^[28].

W marcu 2017 roku OT Logistics zakończył negocjacje ze skarbem państwa w Czarnogórze mające na celu uzgodnienie warunków kupna 51% akcji przewoźnika kolejowego AD Montecargo i 30% akcji Luka Bar AD BAR, operatora portu w Bar w Czarnogórze^[29]. W kwietniu czarnogórska Rada ds. Prywatyzacji anulowała jednak oba przetargi. Zarząd OT Logistics przedstawił rządowi Czarnogóry potencjalne dalsze warunki, które jest w stanie zaoferować w ramach nowych przetargów czy ewentualnych rozmów w sprawie sprzedaży udziałów w obu czarnogórskich spółkach^[30].

W kwietniu 2017 roku OT Port Gdynia, należący do Grupy Kapitałowej OT Logistics, uruchomił w gdyńskim porcie magazyn dedykowany ładunkom agro, który zwiększył potencjał przeładunkowy produktów rolnych w porcie – zgodnie ze strategią spółki^[31].

W lipcu 2017 roku Grupa OT Logistics przywróciła regularny transport węgla na Odrę. Barki OT Logistics transportowały węgiel do Wrocławia z portu w Gliwicach^[32].

• Strona internetowa