Jerzy Lukierski

Jerzy Andrzej Lukierski (ur. 21 maja 1936 w Warszawie^[1]) – polski profesor nauk fizycznych^[2] w zakresie fizyki teoretycznej, nauczyciel akademicki

Jerzy Lukierski urodził się w rodzinie nauczycieli. W 1952 zdał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu, w 1956 ukończył studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego^[1]. Doktorat obronił na macierzystej uczelni w 1961, habilitował się w 1967, w 1983 otrzymał tytuł profesora^[2].

Pracował nad problemami matematycznymi teorii oddziaływań fundamentalnych, zagadnieniem symetrii i supersymetrii, modelami teoriopolowymi. W 1990 zaczął prace nad deformacjami kwantowymi symetrii, geometriami nieprzemiennymi i modelami kwantowej grawitacji. Jest współautorem pracy wprowadzającej tzw. kappa-deformacje symetrii relatywistycznych (1991), która ma ponad 500 cytowań. Do 2016 napisał ponad 300 prac naukowych, dających mu indeks Hirscha równy 35. Wypromował 18 doktorów.

W latach (1990–2005) był dyrektorem Instytutu Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Jest laureatem kilku polskich nagród naukowych, w tym Medalu Mariana Smoluchowskiego (2017).

W dwóch kadencjach był wiceprzewodniczącym Komitetu Fizyki PAN.

• Tytuł mistrza Polski juniorów w skoku w dal (1955)^[3]
• Nagroda im. Marii Skłodowskiej-Curie (1995)^[3]
• Nagroda PAN (1970)^[1]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[1]
• Nagroda Prezesa Rady Ministrów za wybitny dorobek naukowy (2010)
• Medal Mariana Smoluchowskiego za wybitny wkład do opisu oddziaływań fundamentalnych i rozwoju fizyki matematycznej w Polsce, przyznawany przez Polskie Towarzystwo Fizyczne (2017)^[4].

• Instytut Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Wrocławskiego
• Strona domowa w IFT UWr