[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Jewgienij Agrest

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jewgienij Agrest
Ilustracja
Jewgienij Agrest, Drezno 2008
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1966
Witebsk

Obywatelstwo

ZSRR
Szwecja

Tytuł szachowy

arcymistrz (1997)

Ranking FIDE

2570 (01.06.2022)

Ranking krajowy FIDE

2[1]

Jewgienij Agrest, ros. Евгений Агрест (ur. 15 sierpnia 1966 w Witebsku) – szwedzki szachista pochodzenia białoruskiego, arcymistrz od 1997 roku.

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]

W roku 1990 zdobył w Bydgoszczy tytuł drużynowego mistrza Polski, reprezentując klub BBTS Bielsko-Biała, natomiast w następnym roku w Mikołajkach wywalczył wraz z tym zespołem medal srebrny. Po rozpadzie Związku Radzieckiego przeprowadził się wraz z żoną, Swietłaną (która posiada tytuł mistrzyni międzynarodowej) do Szwecji i zamieszkał w Sztokholmie. W rozgrywkach międzynarodowych barwy tego kraju reprezentuje od roku 1997, należąc do ścisłej krajowej czołówki. Czterokrotnie zdobył złoty medal w indywidualnych mistrzostwach Szwecji (1998[2], 2001, 2003, 2004[3]). Oprócz tego był również dwukrotnym srebrnym (1997, 2002) oraz brązowym (2008)[4] medalistą mistrzostw kraju. Od roku 1998 do 2006 wystąpił we wszystkich pięciu szachowych olimpiadach (w tym 2 razy na I szachownicy) oraz w czterech turniejach o drużynowe mistrzostwo Europy (trzykrotnie na I szachownicy)[5].

Odniósł szereg sukcesów w międzynarodowych turniejach, m.in. podzielił II m. (za Michałem Krasenkowem) w turnieju Rilton Cup w Sztokholmie (1994/95), zwyciężył (wraz z Gyulą Saxem) w Gyuli (1997), zajął II m. (za Tomem Wedbergiem) w Sztokholmie (1999), podzielił II m. (za Stuartem Conquestem) w Fürth (1999), zwyciężył (wraz z Arturem Koganem) w mistrzostwach krajów nordyckich w Bergen (2001), podzielił I-III m. w turnieju Rilton Cup w Sztokholmie (2001/02), triumfował w Griesheim (2003), podzielił I-II m. (wraz z Curtem Hansenem) w Aarhus (2003) oraz zdobył tytuł mistrza krajów nordyckich w Vammala (2005). Na przełomie 2007 i 2008 r. podzielił I m. w turnieju Rilton Cup w Sztokholmie (wspólnie z m.in. Radosławem Wojtaszkiem, Pią Cramling, Tomi Nybackiem i Vasiliosem Kotroniasem).

Dwukrotnie wystąpił w mistrzostwach świata systemem pucharowym, w obu przypadkach odpadając w I rundzie: w 2000 przegrał z Aleksandrem Oniszczukiem[6], natomiast w 2004 - z Karenem Asrianem[7]. W 2003 był uczestnikiem pierwszego zdarzenia, w wyniku którego szachowy arcymistrz przegrał partię z powodu włączenia się telefonu komórkowego (co jest sprzeczne z przepisami FIDE). Miało to miejsce w czasie drużynowych mistrzostw Europy w Płowdiwie, a przeciwnikiem, który wówczas w ten niecodzienny sposób przegrał partię, był ówczesny mistrz świata, Rusłan Ponomariow[8].

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 stycznia 2004 r., z wynikiem 2616 punktów zajmował wówczas 82. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 1. miejsce wśród szwedzkich szachistów[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]