Jaime Laredo

Jaime Laredo

Imię i nazwisko	Jaime Eduardo Laredo
Data i miejsce urodzenia	7 czerwca 1941 Cochabamba
Pochodzenie	boliwijskie
Instrumenty	skrzypce, altówka
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	dyrygent, skrzypek, altowiolista

Jaime Eduardo Laredo (ur. 7 czerwca 1941 w Cochabamba w Boliwii)^[1] – amerykański skrzypek, altowiolista i dyrygent.

Naukę gry rozpoczął w wieku 5 lat. W 1948 wyemigrował z Boliwii do Stanów Zjednoczonych. W wieku 8 lat dał swój pierwszy recital, w wieku 11 lat debiutował z orkiestrą San Francisco Symphony. Pobierał lekcje m.in. u Antonio DeGrassa, Franka Housera i Josefa Gingolda. Ukończył studia w filadelfijskim konserwatorium Curtis Institute of Music.

W wieku 17 lat wygrał prestiżowy Międzynarodowy Konkurs Muzyczny im. Królowej Elżbiety Belgijskiej w Brukseli. W październiku 1960 miał swój przełomowy recital w Carnegie Hall, który przyniósł mu duży rozgłos. Rok później zagrał w Royal Albert Hall w Londynie. W następnych latach współpracował z wieloma orkiestrami amerykańskimi i europejskimi, takimi jak Bostońska Orkiestra Symfoniczna, Chicagowska Orkiestra Symfoniczna, Filharmonia Nowojorska, Cleveland Orchestra, Orkiestra Filadelfijska, London Symphony Orchestra i Royal Philharmonic.

Nagrywał m.in. z Isaacem Sternem, Yo-Yo Ma i Emanuelem Axem (wraz z którymi zdobył w 1992 nagrodę Grammy w kategorii Best Chamber Music Performance). Wraz z Glennem Gouldem nagrał komplet sonat na skrzypce i klawesyn Bacha. Od 1999 jest dyrygentem i dyrektorem muzycznym w Vermont Symphony Orchestra. Wykłada na Indiana University Jacobs School of Music.

Gra również na altówce, wraz ze swoją żoną, wiolonczelistką Sharon Robinson i pianistą Josephem Kalichsteinem założył Kalichstein-Laredo-Robinson Trio.

W rodzinnej Boliwii jego imieniem nazwano stadion w La Paz; jego podobizna znalazła się również na znaczkach pocztowych.