[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

José Reyes

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nie mylić z: José Antonio Reyes – hiszpański piłkarz.
José Reyes
Ilustracja
José Reyes jako zawodnik New York Mets
wolny agent
trzeciobazowy/łącznik
Pełne imię i nazwisko

José Bernabé Reyes

Data i miejsce urodzenia

11 czerwca 1983
Villa González

Odbijał

switch hitter

Rzucał

prawą

Debiut

10 czerwca 2003

Ostatni występ

30 września 2018

Statystyki
Średnia uderzeń

0,283

Home runy

145

Uderzenia

2138

RBI

719

Kariera klubowa
Lata Kluby
2003–2011 New York Mets
2012 Miami Marlins
2013–2015 Toronto Blue Jays
2015 Colorado Rockies
2016–2018 New York Mets

José Bernabé Reyes (ur. 11 czerwca 1983) – dominikański baseballista, który występował na pozycji trzeciobazowego i łącznika. Czterokrotny uczestnik Meczu Gwiazd, zdobywca Silver Slugger Award, najlepszy uderzający w National League w 2011 roku.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Minor League Baseball

[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 1999 podpisał kontrakt jako wolny agent z organizacją New York Mets[1]. Zawodową karierę rozpoczął w 2000 od występów w Kingsport Mets (poziom Rookie), następnie w 2001 grał w Capital City Bombers (Class A)[2]. Na początku 2002 został zaproszony do składu New York Mets na występy w spring training[3], jednak po jego zakończeniu został odesłany do St. Lucie Mets (Class A Advanced), a potem do Binghamton Mets (Double-A)[2]. Jako zawodnik tego klubu w lipcu 2002 wystąpił w drużynie reszty świata w All-Star Futures Game i został wybrany MVP tego meczu[3][4]. Sezon 2003 rozpoczął od występów w Norfolk Tides (Triple-A) i po rozegraniu 42 meczów, 5 czerwca 2003 zastąpił kontuzjowanego Reya Sáncheza w 40-osobowym składzie New York Mets[3].

New York Mets

[edytuj | edytuj kod]
José Reyes podczas gry w Miami Marlins.
José Reyes jako zawodnik Toronto Blue Jays.
José Reyes jako zawodnik Colorado Rockies.

2003–2005

[edytuj | edytuj kod]

10 czerwca 2003 zadebiutował w Major League Baseball w meczu przeciwko Texas Rangers, w którym zaliczył dwa uderzenia, w tym double'a[1]. Pięć dni później w spotkaniu z Anaheim Angels zdobył pierwszego home runa (grand slama) w MLB[5]. 28 sierpnia 2003 w meczu z Atlanta Braves został najmłodszym zawodnikiem w historii MLB, który zdobył dwa home runy, jednego lewą, drugiego prawą ręką[6]. W debiutanckim sezonie zagrał w 69 meczach, uzyskując średnią 0,307, a w głosowaniu do nagrody NL Rookie of the Year Award zajął 8. miejsce[1]. 13 marca 2004 podczas meczu spring training doznał kontuzji kolana, a do gry powrócił 19 czerwca 2004[7]. W 2005 skradł najwięcej baz (60) w National League i zaliczył najwięcej triple'ów (17) w MLB[1].

2006

[edytuj | edytuj kod]

21 czerwca w meczu z Cincinnati Reds, rozegranym na Shea Stadium, został dziewiątym zawodnikiem w historii klubu, który zaliczył cycle[8]. W lipcu po raz pierwszy otrzymał powołanie do NL All-Star Team[1]. 3 sierpnia podpisał nowy, czteroletni kontrakt 23 250 tysięcy dolarów z opcją przedłużenia na rok wartą 11 milionów[9]. 15 sierpnia w spotkaniu z Philadelphia Phillies zdobył trzy home runy[10], zaś 7 września w meczu z Los Angeles Dodgers zdobył pierwszego inside-the-park home runa w MLB[11].

W sezonie zasadniczym uzyskał średnią 0,300, zdobył 18 home runów, zaliczył 81 RBI i 17 triple'ów (najwięcej w MLB), a także skradł 64 bazy (najwięcej w MLB) i został wyróżniony spośród łączników otrzymując Silver Slugger Award[1]. Mets wygrali dywizję National League East i uzyskali awans do play-off. Pierwszy mecz w postseason Reyes zanotował 4 października przeciwko Los Angeles Dodgers w National League Division Series[1][12]. Mets pokonali Dodgers w NLDS 3–0, ale ulegli Cardinals 3–4 w National League Championship Series[13].

W listopadzie wystąpił w Major League Baseball Japan All-Star Series, a w meczu numer 5 zdobył zwycięskiego home runa w dziesiątej zmianie[14].

2007–2009

[edytuj | edytuj kod]

10 lipca 2007 Reyes po raz pierwszy wyszedł w podstawowym składzie NL All-Star Team[1]. Dwa dni później w meczu z Cincinnati Reds ustanowił klubowy rekord zdobywając dziewiątego lead-off home runa w MLB[15], a 22 sierpnia 2007 w spotkaniu z San Diego Padres pobił kolejny, kradnąc 67. bazę w sezonie zasadniczym[16]. Ostatecznie skradł 78, co było najlepszym wynikiem w MLB[1]. 20 lipca 2008 w meczu z Cincinnati Reds pobił klubowy rekord wszech czasów, należący do Mookiego Wilsona, zaliczając 63 triple'a w MLB[17]. W tym samym roku, 10 września, w spotkaniu z Washington Nationals ustanowił kolejny rekord klubowy, należący również do Wilsona, kradnąc 282. bazę w karierze[17]. W 2009 z powodu kontuzji łydki zagrał w zaledwie 36 meczach[1].

2010–2011

[edytuj | edytuj kod]

25 maja 2010 w meczu przeciwko Philadelphia Phillies zaliczył 1000. uderzenie w MLB[18]. W lipcu 2010 i 2011 otrzymał powołanie do NL All-Star Team, ale nie wystąpił w meczach z powodu kontuzji[19][20].

Pod koniec sezonu 2011 walczył z Ryanem Braunem z Milwaukee Brewers o tytuł najlepszego uderzającego w lidze. 28 września 2011 w ostatnim meczu przeciwko Cincinnati Reds, po zaliczeniu single'a w pierwszej zmianie, poprosił menadżera Terry'ego Collinsa o zmianę[21]. Tego samego dnia w spotkaniu Brewers – Los Angeles Dodgers Braun przy czterech podejściach nie zaliczył odbicia i zakończył sezon ze średnią 0,332. Reyes z kolei zanotował średnią 0,337[22]. Po zakończeniu sezonu Reyes został wolnym agentem[23].

Miami Marlins

[edytuj | edytuj kod]

7 grudnia 2011 podpisał sześcioletni kontrakt wart 106 milionów dolarów z Miami Marlins[23]. Podczas gry w Marlins ustanowił rekord kariery i jednocześnie wyrównał rekord klubowy, należący do Emilio Bonifacio, zaliczając przynajmniej jedno odbicie w 26 meczach z rzędu[24]. Sezon 2012 zakończył ze średnią 0,287, zdobył 11 home runów, zaliczył 57 RBI i skradł 40 baz[1].

Toronto Blue Jays

[edytuj | edytuj kod]

19 listopada 2012 wraz z Markiem Buehrle, Joshem Johnsonem, Johnem Buckiem i Emilio Bonifacio przeszedł do Toronto Blue Jays w zamian za Hendersona Álvareza, Adeiny'ego Hechavarrię, Yunela Escobara, Jake'a Marisnicka, Anthony'ego DeSclafaniego, Justina Nicolino i Jeffa Mathisa[25]. 12 kwietnia 2013 w meczu przeciwko Kansas City Royals odniósł kontuzję kostki[26], a do gry w MLB powrócił 26 czerwca[27]. 6 sierpnia 2013 w spotkaniu ze Seattle Mariners zdobył 100. home runa w MLB po narzucie Féliksa Hernándeza[28][29].

Colorado Rockies

[edytuj | edytuj kod]

28 lipca 2015 przeszedł do Colorado Rockies między innymi za Troya Tulowitzkiego[30]. Po raz pierwszy w barwach nowego zespołu zagrał dzień później w meczu przeciwko Chicago Cubs, w którym zaliczył single'a[31].

Powrót do New York Mets

[edytuj | edytuj kod]

25 czerwca 2016 podpisał niegwarantowany kontakt z New York Mets[32]. Występy w organizacji rozpoczął w Brooklyn Cyclones (Class A-Short Season), a 28 lipca 2016 przeszedł do Binghamton Mets (Double-A)[33]. 5 lipca 2016 został powołany do 40-osobowego składu New York Mets, zastępując kontuzjowanego Davida Wrighta, grającego na trzeciej bazie[34]. 20 maja 2017 w meczu przeciwko Los Angeles Angels of Anaheim zaliczył 2000. odbicie w MLB[35].

W lipcu 2020 ogłosił zakończenie zawodniczej kariery[36].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Reyes był w składzie reprezentacji Dominikany na World Baseball Classic w 2006, 2009 i 2013 roku[37]. W 2013 zdobył złoty medal na tym turnieju, a w finale przeciwko Portoryko zaliczył 2 odbicia na 4 podejścia, w tym triple'a w siódmej zmianie[38].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
4× All-Star 2006, 2007, 2010, 2011 [1]
Silver Slugger Award 2006 [1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Jose Reyes Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  2. ↑ a b Jose Reyes Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  3. ↑ a b c Jose Reyes Biography. jockbio.com. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 marca 2016)]. (ang.).
  4. ↑ 2002 All-Star Futures Game. mlb.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  5. ↑ Eckstein's sixth-inning hit only blemish on Trachsel. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  6. ↑ Leiter throws seven shutout innings. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  7. ↑ Reyes' triple in 10th sets the stage for N.Y.. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  8. ↑ Reyes' cycle soured by Mets loss. mlb.com. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 stycznia 2016)]. (ang.).
  9. ↑ Mets lock up Reyes with four-year, $23.25 million deal. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  10. ↑ Phillies overcome Reyes' three HRs, spank Mets. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  11. ↑ Mets rough up Penny; Dodgers' NL West lead shrinks. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  12. ↑ Worth the wait: Delgado fuels Mets in first playoff game. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  13. ↑ 2006 NLCS (4-3): St. Louis Cardinals (83-78) over New York Mets (97-65). baseball-reference.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  14. ↑ 2006 All-Star Series in Japan. mlb.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  15. ↑ Reyes, Gotay nail back-to-back HRs in Mets win. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  16. ↑ Peavy, Padres end Mets' four-game winning streak. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  17. ↑ a b Jose Reyes' best Mets moments. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  18. ↑ Dickey's knuckler baffles Phillies in Mets win. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  19. ↑ Injured Reyes out of Midsummer Classic. mlb.com. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 stycznia 2016)]. (ang.).
  20. ↑ Hamstring lands Reyes on disabled list. mlb.com. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 stycznia 2016)]. (ang.).
  21. ↑ Jose Reyes lifted after bunt as Mets blank Reds. baseball-reference.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  22. ↑ Zack Greinke goes 11-0 at Miller Park, clinches 1st round home edge for Brewers. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  23. ↑ a b New Marlin Reyes embraces Miami approach. marlins.mlb.com. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 stycznia 2016)]. (ang.).
  24. ↑ Reyes shakes off sore hand, runs hit streak to 26. mlb.com. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 stycznia 2016)]. (ang.).
  25. ↑ How's that 12-player Marlins-Blue Jays blockbuster looking three years later?. mlb.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  26. ↑ R.A. Dickey sharp against Royals, picks up first win with Blue Jays. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  27. ↑ Blue Jays' R.A. Dickey holds Rays to 2 hits in complete-game win. espn.com. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  28. ↑ Jose Reyes - Career Home Runs. baseball-reference.com. [dostęp 2016-01-25]. (ang.).
  29. ↑ Reyes' leadoff homer. baseball-reference.com. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 stycznia 2016)]. (ang.).
  30. ↑ Blue Jays eye present, future with Tulo trade. bluejays.mlb.com. [dostęp 2016-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 listopada 2020)]. (ang.).
  31. ↑ Reyes singles in Rockies debut. mlb.com. [dostęp 2016-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 stycznia 2016)]. (ang.).
  32. ↑ Mets ink shortstop Reyes to Minors deal. mets.mlb.com. [dostęp 2016-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 czerwca 2016)]. (ang.).
  33. ↑ Jose Reyes Stats, Highlights, Bio. milb.com. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  34. ↑ Reyes' second chance with Mets officially begins. mets.mlb.com. [dostęp 2016-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 lipca 2016)]. (ang.).
  35. ↑ Reyes reaches, then passes 2,000-hit plateau. mlb.com. [dostęp 2017-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 sierpnia 2017)]. (ang.).
  36. ↑ Reyes calls it a career, thanks Mets fans. mlb.com. [dostęp 2021-08-29]. (ang.).
  37. ↑ Blue Jays World Baseball Classic Players – Jan. 17. bluejaysfans.ca. [dostęp 2016-01-25]. (ang.).
  38. ↑ Did you know? Facts on Pool C of WBC '17. mlb.com. [dostęp 2017-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 kwietnia 2017)]. (ang.).
National League Silver Slugger Award (SS)
Dominikana – World Baseball Classic 2013 (1. tytuł)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=José_Reyes&oldid=73845662”