Józef Rogosz

Józef Rogosz

Józef Rogosz (1891)
Data i miejsce urodzenia	24 września 1846 Baligród
Data i miejsce śmierci	23 lipca 1896 Marienbad
Język	polski
Dziedzina sztuki	publicystyka pisarz
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Józef Atanazy Rogosz herbu Ostoja (ur. 24 września 1846 w Baligrodzie, zm. 23 lipca 1896 w Marienbadzie) – polski pisarz^[1], wydawca i publicysta.

Urodził się w rodzinie szlacheckiej. Uczestniczył w powstaniu styczniowym w oddziałach Langiewicza, po upadku powstania wyemigrował i przebywał głównie we Włoszech i Francji. Do ojczyzny powrócił w 1867 roku i zamieszkał we Lwowie. Był korespondentem Gazety Narodowej, a od 1869 roku redagował z Janem Lamem i Henrykiem Rewakowiczem „Dziennik Polski”. W 1874 roku założył „Tydzień Literacki, Artystyczny, Naukowy i Społeczny”, był także właścicielem księgarni wydawniczej.

W 1883 roku przeniósł się do majątku żony w Nowym Siole pod Stryjem, później do Zborówka pod Krakowem. W 1893 roku założył w Krakowie czasopismo „Głos Narodu”. Początkowo był związany z obozem liberalno-demokratycznym, następnie jego poglądy skierowały się w stronę nacjonalizmu.

Ojciec Zofii Rogoszówny i Józefiny Rogosz-Walewskiej. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[2]. Jako pisarz debiutował po 1860 roku poematami Olga i Pojednanie.

• Olga (1861)^[3]
• Pojednanie (1861)^[4]
• Choroby Galicji w latach od 1866-1876 podpatrzone i opowiedziane przez dukata (1876)^[5]
• Marzyciele (1881)^[6][7]
• Ostatni karmazyn (1883)
• Motory życia (1884)^{[8][9][10][11]}
• Ostatni szaraczek (1884)
• Dla idei (1885)^[12][13]
• Kalejdoskop (1891)^[14]
• Grabarze (1892)^[15][16]
• W piekle galicyjskim (1896)^[17]

• S. Burkot, Józef Rogosz [w:] Obraz literatury polskiej XIX i XX wieku, Seria 4, Literatura w okresie realizmu i naturalizmu, t. 2, Warszawa 1966.

• Dzieła Józefa Rogosza w bibliotece Polona