[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Ichtiocentaury

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ichtiocentaury
Ilustracja
Bóstwo morskie (Tryton albo ichtiocentaur), relief, region Gandhara, Muzeum Wiktorii i Alberta, Londyn
Występowanie

mitologia grecka

Rodzina
Ojciec

Kronos

Matka

Filyra

Rodzeństwo

Chiron

Giorgio Vasari: Saturn otrzymuje w darze owoce ziemi, 1555–1557, Pałac Vecchio, Florencja

Ichtiocentaury (także ichtiocentaurowie, centaurotrytony; lm gr. Ἰχθυοκένταυροι Ichthyokéntauroi, łac. Ichthyocentauri, pol. „centaury-ryby”, lp gr. Ichthyokéntauros, łac. Ichthyocentaur ‘ryba-centaur’, pol. „centaur-ryba”) – w mitologii greckiej pół ludzie, pół ryby, z parą końskich nóg.

Uchodziły za potomków tytana Kronosa i Okeanidy Filyry oraz za braci centaura Chirona[1]. Wraz z hippokampami, Trytonem, trytonami, Nereidami należały do orszaku Posejdona (Neptuna) i Amfitryty[2].

W sztuce przedstawiane są zwykle jako istoty o mieszanej budowie[1]. Górna część ich ciała (tułów, głowa, ręce) jest podobna do ciała człowieka (tak jak centaurów), natomiast dolna ma kształt ryby (tak jak Trytona; przeważnie mają rybi ogon skręcony spiralnie)[2]. Posiadają (w odróżnieniu od Trytona) parę końskich nóg lub łap podobnych do lwich[2]. Na głowie mają dwa rogi utworzone z odnóży (szczypce) homara.

Dwaj znani ichtiocentaurowie, Bytos i Afros, utożsamiani są z gwiazdozbiorem Ryb[3][4][5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 60. ISBN 83-04-04673-3.
  2. a b c Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 155, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
  3. Bythos. Myth Index. [dostęp 2010-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)]. (ang.).
  4. Aphros. Myth Index. [dostęp 2010-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-01)]. (ang.).
  5. Aaron J. Atsma: Ikhthyes. theoi.com, 2000–2008. [dostęp 2010-10-10]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]