Kyriale

Kyriał^[1] lub Kyriale (łac. kyriale) – zbiór melodii neumowych stałych części mszy świętej w rycie rzymskim: Kyrie eleison, Gloria, Sanctus, Agnus Dei, Ite missa est/ Benedicamus Domino.

Według tradycyjnego zbioru mamy 18 osobnych Mszy, na różne okazje (czas wielkanocny, święta maryjne, czas zwykły). W obecnych czasach najbardziej znana jest Msza 8 – De Angelis – Msza aniołów, najczęściej używana w liturgii papieskiej na Watykanie.

W Kyriale są też melodie samodzielne poszczególnych części stałych, których można używać komponując własne zestawy.

W Kyriale są także melodie śpiewów na aspersję – „Asperges” oraz „Vidi aquam”, śpiewane w czasie wielkanocnym. Znajdują się tu także melodie Credo – na Watykanie najczęściej używana jest melodia 3.

W wyniku reformy liturgicznej po Soborze Watykańskim II, w zreformowanej liturgii, oprócz łaciny używa się języków ojczystych. Użycie Kyriale stało się więc opcjonalne, a jego wydanie dostosowane do nowych obrzędów mszalnych zostało zawarte w Graduale Romanum wydanym w roku 1974. Trudno też przetłumaczyć na języki ojczyste melodie zawarte w Kyriale, z racji mnogości melizmatów (kilku bądź kilkunastu dźwięków przypadających na jedną sylabę), a także innej liczbie sylab po przetłumaczeniu słów części stałych. Próby takie jednak zostały podjęte w języku angielskim.