Kultar
| Antechinomys | |||
| Krefft, 1867[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – kultar myszowaty (A. laniger) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
kultar | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Phascogale lanigera Gould, 1856 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Kultar[2] (Antechinomys) – rodzaj ssaków z podrodziny grubogoników (Sminthopsinae) w obrębie rodziny niełazowatych (Dasyuridae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii[3][4][5].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) samic 7–9,5 cm, samców 8–10 cm, długość ogona samic 10–20 cm, samców 10–22; masa ciała 15–30 g[4][6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1867 roku australijski zoolog i paleontolog Johann Ludwig Gerard Krefft w artykule poświęconym klasyfikacji małych niełazowatych z Australii, wraz z opisami dwóch nowych rodzajów i jednego nowego gatunku, opublikowanym na łamach Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Jako gatunek typowy Krefft wyznaczył (oznaczenie monotypowe) kultara myszowatego (A. laniger).
Antechinomys: rodzaj Antechinus Macleay, 1841 (chutliwiec); gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[7].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące gatunki[8][3][2]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa | Podgatunki[4][3][6] | Rozmieszczenie geograficzne[4][3][6] | Podstawowe wymiary[4][6] (DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała) |
Status IUCN[9] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
Antechinomys laniger | (Gould, 1856) | kultar myszowaty | 2 podgatunki | Australia Zachodnia, Terytorium Północne, Queensland, północna Australia Południowa i skrajnie północna Wiktoria | DC: 7–10 cm; DO: 10–15 cm; MC: około 30 g | LC |
 |
Antechinomys longicaudatus | (W.B. Spencer, 1909) | grubogonik długoogonowy | monotypowy | środkowa Australia Zachodnia i południowo-zachodnie Terytorium Północne | DC: 8–10 cm; DO: 18–22 cm; MC: 15–25 g | LC |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b J.L.G. Krefft. On the classification of the small Dasyuridae of Australia, with descriptions of two new genera and one new species. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1866, s. 434, 1867. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 8–9. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 68. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c d e A. Baker: Family Dasyuridae (Carnivorous Marsupials). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 333, 343. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Antechinomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-24].
- ↑ a b c d Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 47, 48. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 107, 1904. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.12.1) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-05-16]. (ang.).
- ↑ Home. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-05-16]. (ang.).