Francisco Pinto Balsemão

Francisco Pinto Balsemão

Pełne imię i nazwisko	Francisco José Pereira Pinto Balsemão
Data i miejsce urodzenia	1 września 1937 Lizbona
Premier Portugalii
Okres	od 9 stycznia 1981 do 9 czerwca 1983
Przynależność polityczna	Partia Socjaldemokratyczna
Poprzednik	Diogo Freitas do Amaral (p.o.)
Następca	Mário Soares
Przewodniczący Partii Socjaldemokratycznej
Okres	od 1981 do 1983
Przynależność polityczna	Partia Socjaldemokratyczna
Poprzednik	Francisco Sá Carneiro
Następca	Nuno Rodrigues dos Santos
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Francisco José Pereira Pinto Balsemão (ur. 1 września 1937 w Lizbonie^[1]) – portugalski dziennikarz, przedsiębiorca mediowy i polityk, premier Portugalii (1981–1983), przewodniczący Partii Socjaldemokratycznej (1981–1983).

Uzyskał licencjat z dziedziny prawa na Uniwersytecie Lizbońskim^[2]. po czym zajął się dziennikarstwem. W 1961 został redaktorem pisma „Mais Alto”, od 1963 do 1971 pracował jako dziennikarz i później dyrektor w gazecie „Diário Popular”. W 1973 założył pismo „Expresso”, którego został pierwszym redaktorem naczelnym^[1].

W działalność polityczną zaangażował się pod koniec lat 60. w okresie rządów Marcela Caetano. W 1969 został wybrany do parlamentu z listy partii rządzącej. Należał do kilkuosobowej liberalnej grupy deputowanych, która dystansowała się wobec rządów dyktatorskich. W 1973, wobec braku demokratycznych przemian, podobnie jak Francisco Sá Carneiro zrezygnował z mandatu parlamentarnego^[1].

Po rewolucji goździków z 1974 znalazł się w gronie założycieli Partii Ludowo-Demokratycznej, w 1976 przekształconej w Partię Socjaldemokratyczną. Od 1975 zasiadał w parlamencie – najpierw w konstytuancie (pełnił funkcję jej wiceprzewodniczącego), następnie w Zgromadzeniu Republiki. W styczniu 1980 został ministrem bez teki w rządzie, na czele którego stanął lider PSD Francisco Sá Carneiro^[1]. W grudniu 1980, po śmierci premiera w katastrofie lotniczej, socjaldemokraci nominowali go na nowego premiera^[1]. Urząd ten objął w styczniu 1981. Stał na czele dwóch gabinetów popieranych przez PSD, CDS i monarchistów. Do dymisji podał się w wyniku kryzysu politycznego pod koniec 1982, funkcję premiera pełnił do czerwca 1983, odchodząc ostatecznie po przegranych przez centroprawicę wyborach. Od 1981 do 1983 był również przewodniczącym swojego ugrupowania^[1][3].

W 1986 krótko był posłem do Parlamentu Europejskiego^[4]. Wkrótce wycofał się z bieżącej polityki na rzecz działalności biznesowej. Związany zawodowo z branżą mediową jako współwłaściciel i prezes holdingu Impresa^[1]. Na początku lat 90. był założycielem SIC, pierwszej prywatnej telewizji w Portugalii^[2]. Aktywnie uczestniczył w spotkaniach Grupy Bilderberg^[5]. Był również przewodniczącym Europejskiej Rady Wydawców. Od 2005 powoływany w skład Rady Państwa, organu doradczego przy prezydencie^[1].

Jego matka była prawnuczką cesarza Brazylii Piotra I. Jego pierwszą żoną była Maria Isabel Lacerda Rebelo Pinto da Costa Lobo, z którą ma córkę i syna. Po raz drugi żonaty z Mercedes Aliu Presas, z którą ma również córkę i syna. Ma także syna z nieformalnego związku z Isabel Marią Supico Pinto^[6].

• Wielki Oficer Orderu Zasługi (1973, Portugalia)^[7]
• Krzyż Wielki Orderu Chrystusa (1983, Portugalia)^[7]
• Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (2006, Portugalia)^[7]
• Krzyż Wielki Orderu Wolności (2011, Portugalia)^[7]
• Krzyż Wielki Orderu Korony (1981, Belgia)^[8]
• Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa (1981, Brazylia)^[8]
• Krzyż Wielki Orderu Honoru (1982, Grecja)^[8]
• Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (1989, Hiszpania)^[8]
• Order Jugosłowiańskiej Flagi I klasy (1983, Jugosławia)^[8]
• Krzyż Wielki Orderu Piusa IX (1983, Watykan)^[8]
• Order Flagi Węgierskiej Republiki Ludowej I klasy (1982, Węgry)^[8]
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (1982, Włochy)^[8]