Dyskusja:Jerzy Giedroyc

Problemy {{odn}} w odsyłaniu do bibliografii z dnia 9 listopada 2024

---

donikąd

• CITEREFStrzyżewski2015 - {{odn|Strzyżewski|2015|s=87}}
• CITEREFKowalczyk1999 - {{odn|Kowalczyk|1999|s=12}}
• CITEREFTomasiewicz2016 - {{odn|Tomasiewicz|2016|s=72}}

nieużywane

• CITEREF2021 {{Cytuj książkę}} Maciej Zakrzewski: Rewolucja konserwatywna – przypadek polski. Myśl polityczna środowiska »Buntu Młodych« i »Polityki« 1931–1939. Kraków: Instytut Pamięci Narodowej, 2021. ISBN 978-83-66112-45-2.
• CITEREF2018 {{Cytuj książkę}} Bernard Wiaderny: „Schule des politischen Denkens“. Die Exilzeitschrift „Kultura“ im Kampf um die Unabhängigkeit Polens 1947–1991. Paderborn: Schöningh, 2018. ISBN 978-3-506-78787-3.
• CITEREF2015 {{Cytuj książkę}} Tomasz Strzyżewski: Wielka księga cenzury PRL w dokumentach. Warszawa: Prohibita, 2015. ISBN 978-83-61344-70-4.
• CITEREF1965 {{Cytuj książkę}} Tadeusz Rozmanit ("Tadeusz Mateja"): Podwójne życie Jerzego Giedroycia. Malmö: Nasz Znak, 1965.
• CITEREF2000 {{Cytuj książkę}} Krzysztof Pomian: W kręgu Giedroycia. Warszawa: Czytelnik, 2000. ISBN 83-07-02791-8.
• CITEREF2018 {{Cytuj książkę}} Sławomir M. Nowinowski: Jerzy Giedroyć w 1946 roku. Gdańsk: Słowo/obraz terytoria, 2018. ISBN 978-83-7453-497-0.
• CITEREF1979 {{Cytuj książkę}} Marcin Król: Style politycznego myślenia. Wokół „Buntu Młodych” i „Polityki”. Paryż: Libella, 1979.
• CITEREF1999 {{Cytuj książkę}} Andrzej Stanisław Kowalczyk: Giedroyc i „Kultura”. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1999, seria: A to Polska właśnie. ISBN 83-7023-714-2.
• CITEREF2022 {{Cytuj książkę}} Marcin Frenkel: Partytura na wietrze. Koncepcje paryskiej „Kultury” a polska polityka wschodnia w latach 1989–2014. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2022. ISBN 978-83-8220-860-3.
• CITEREF2016 {{Cytuj pismo}} Jarosław Tomasiewicz. Paramilitarne struktury i działalność spiskowo-bojowa polskiej prawicy 1918–1933. „Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka”. 10 (2), s. 67–86, 2016. 

przypisy

• CITEREF2021 {{Cytuj książkę}} Maciej Zakrzewski: Rewolucja konserwatywna – przypadek polski. Myśl polityczna środowiska »Buntu Młodych« i »Polityki« 1931–1939. Kraków: Instytut Pamięci Narodowej, 2021. ISBN 978-83-66112-45-2.
• CITEREF2018 {{Cytuj książkę}} Bernard Wiaderny: „Schule des politischen Denkens“. Die Exilzeitschrift „Kultura“ im Kampf um die Unabhängigkeit Polens 1947–1991. Paderborn: Schöningh, 2018. ISBN 978-3-506-78787-3.
• CITEREF2015 {{Cytuj książkę}} Tomasz Strzyżewski: Wielka księga cenzury PRL w dokumentach. Warszawa: Prohibita, 2015. ISBN 978-83-61344-70-4.
• CITEREF1965 {{Cytuj książkę}} Tadeusz Rozmanit ("Tadeusz Mateja"): Podwójne życie Jerzego Giedroycia. Malmö: Nasz Znak, 1965.
• CITEREF2000 {{Cytuj książkę}} Krzysztof Pomian: W kręgu Giedroycia. Warszawa: Czytelnik, 2000. ISBN 83-07-02791-8.
• CITEREF2018 {{Cytuj książkę}} Sławomir M. Nowinowski: Jerzy Giedroyć w 1946 roku. Gdańsk: Słowo/obraz terytoria, 2018. ISBN 978-83-7453-497-0.
• CITEREF1979 {{Cytuj książkę}} Marcin Król: Style politycznego myślenia. Wokół „Buntu Młodych” i „Polityki”. Paryż: Libella, 1979.
• CITEREF1999 {{Cytuj książkę}} Andrzej Stanisław Kowalczyk: Giedroyc i „Kultura”. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1999, seria: A to Polska właśnie. ISBN 83-7023-714-2.
• CITEREF2022 {{Cytuj książkę}} Marcin Frenkel: Partytura na wietrze. Koncepcje paryskiej „Kultury” a polska polityka wschodnia w latach 1989–2014. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2022. ISBN 978-83-8220-860-3.
• CITEREF2016 {{Cytuj pismo}} Jarosław Tomasiewicz. Paramilitarne struktury i działalność spiskowo-bojowa polskiej prawicy 1918–1933. „Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka”. 10 (2), s. 67–86, 2016. 

---

Jeśli zgłoszone usterki w artykule nie występują, to ten raport można usunąć.

Zauważyłem, że w tym haśle ostatnio dochodzi do czegoś w rodzaju wojny edycyjnej między Kimodinem a Pawskim, por. [1], [2]. Kimodin usuwa jeden z fragmentów, a Pawski go przywraca:

Na tym fundamencie w latach późniejszych wyrósł tzw. "giedroyciowski mit" (pojęcie sformułowane przez wrocławskiego socjologa prof. Zbigniewa Kurcza), który w czasach socjalizmu w Polsce był szeroko przyjmowany w środowisku polskim w Ojczyźnie (znacznie mniej wśród polskiej emigracji), jednak po uzyskaniu suwerenności w latach 90. XX w. pojawiła się równie liczna grupa osób negujących sens jego postulatów. "Mit giedroyciowski stanowił powszechnie akceptowaną ideę, dopóty uniwersalną, dopóki istniało wspólne dla wszystkich uczestników zagrożenie", po wygaśnięciu tego zagrożenia na plan pierwszy wysunęły się inne obawy - co do wzajemnych stosunków Polski z jej nowo powstałymi wschodnimi sąsiadami^[1]. "Mit giedroyciowski" jest interpretowany przez niektórych historyków jako poświęcenie pewnych zasad, prawdy historycznej i interesów Polski, za cenę innych zasad ("uniwersalnych zasad demokratycznych") i dobrosąsiedzkich stosunków ze wspomnianymi trzema byłymi republikami ZSRR. Według prof. Bogumiła Grotta "mit" ten, prowadził nie tylko do przemilczeń, ale i prostego zakłamania, jak w przypadku odsuwania na margines sprawy masowych mordów ludności polskiej na Wołyniu i Małopolsce wschodniej dokonanych przez ukraińskich nacjonalistów (i często wspomagających ich miejscowych ukr. chłopów - tzw. "czerń")^[2][3].

Osobiście byłbym za zachowaniem tego fragmentu hasła: nie widzę tu publicystyki ani twórczości własnej; fragment wydaje się dobrze uźródłowiony i, jak rozumiem, prezentuje poglądy badaczy na twórczość Giedroycia (a nie poglądy autora hasła, czyli OR). Dodsosk (dyskusja) 08:43, 9 maj 2011 (CEST)[odpowiedz]

Pierwsze zdanie jest jednak nieco stronnicze, bo sugeruje że ów "mit giedroyciowski" to jakieś obiektywnie istniejące zjawisko. Zasadniczo każda wersja historii może być oskarżana o większą lub mniejszą "mityczność", i do czasu kiedy nie mamy do czynienia z jednoznacznymi kłamstwami, określenie czegoś "mitem" jest zwykle wyrazem subiektywnej krytyki a nie stwierdzeniem obiektywnego faktu. Ja bym więc napisał nie, że "wyrósł mit" ale, że zaczęły się pojawiać krytyki myśli Giedorycia, którą oskarżać zaczęto o jednostronność i określać mianem "mity giedroyciowskiego".--Foma (dyskusja) 11:06, 9 maj 2011 (CEST)[odpowiedz]

• Owszem, tak byłoby lepiej stylistycznie, ale i w obecnej wersji jest przecież jasno powiedziane, kto to pojęcie stworzył: pojęcie sformułowane przez wrocławskiego socjologa prof. Zbigniewa Kurcza, toteż jest oczywiste, że to nie obiektywnie istniejące zjawisko, które istniało zawsze, ale pojęcie stworzone przez badaczy. A skoro badacze je stworzyli, to moim zdaniem należy je opisywać. Dodsosk (dyskusja) 11:40, 9 maj 2011 (CEST)[odpowiedz]

• Jednak konstrukcja pierwszego zdania sugeruje obiektywne istnienie mitu, dodając tylko kto pierwszy go tak właśnie a nie inaczej nazwał. Myślę, że lepiej byłoby to zdanie zacząć np. tak: "Jeden z krytyków myśli Giedrojcia, Zbigniew Kurcz sformułował pojęcie 'mitu giedrojciowskiego'". To wszystko razem należałoby umieścić w oddzielnej sekcji "Krytyka myśli Giedrojcia", w której by można dodać, że owe krytyki, są wyraźnie mniejszościowe, bo w mainstreamie idee Giedrojcia mają b. wysoki status. Niezależnie czy się komuś to podoba czy nie, myślę że to musi jasno z artykułu wynikać --Foma (dyskusja) 12:33, 9 maj 2011 (CEST)[odpowiedz]

• Serdecznie dziękuję Panom za zabranie głosu w niniejszej sprawie. Problem ten miałem poruszyć przed ogólnym forum redaktorskim na Wikipedii i poznać opinię większej liczby osób, ale skoro już kilka osób zainteresowało się tym hasłem to napiszę parę słów tutaj.

Mnie osobiście dotknęła sama interwencja wikipedysty Kimodin. Użytkownik o takim stażu na tutejszym portalu powinien z samej kultury wiedzieć, że przed usunięciem dużej części tekstu drugiej osoby (w tym wypadku - redaktora) wypada, chociażby kilku słów uzasadnienia w dyskusji, a nie złowieszczego nieustannego wycofywania treści hasła. Tym bardziej, że niemal identyczny przypadek jak w tym artykule wystąpił kilka miesięcy temu w innym. Wówczas wycofałem się z obrony swoich racji; czasami lepiej właśnie tak postąpić, niż walczyć o jedno hasło. Jednak teraz identyczna sytuacja się powtarza -> wpada Pan Kimodin, usuwa, nie wyjaśnia nic, po czym toczy wojnę edycyjną.

Co do kwestii merytorycznej. Jak już Panowie wiedzą, jestem jednoznacznie za pozostawieniem tego fragmentu. Jest on poparty źródłami, i znakomicie rozwija i prowadzi dyskurs z powyższym jego akapitem. Ukazuje kwestię "wschodnią" nie tylko z pozycji zwolenników koncepcji giedroyciowskiej, ale także ze strony jej oponentów. Wydaje mi się, że jest to najobiektywniejsze rozwiązanie.

Jak widzę w dyskusji powyżej, obaj Panowie jesteście za pozostawieniem tego fragmentu (podobnie jak ja). Widzę także, że została poruszona kwestia drobnego przeredagowania jego treści, dla właściwszego jego odbioru. Osobiście uważam, że aktualnie jego forma jest najlepsza. Kolega Foma napisał "Pierwsze zdanie jest jednak nieco stronnicze, bo sugeruje że ów "mit giedroyciowski" to jakieś obiektywnie istniejące zjawisko.". Tak, to zjawisko jak najbardziej istniejące, ale wśród "drugiej strony" tego problemu. To pojęcie używane powszechnie w literaturze przedmiotu wśród adwersarzy koncepcji Jerzego Giedroycia. Kolega zaproponował przeredagowanie -> "Ja bym więc napisał nie, że "wyrósł mit" ale, że zaczęły się pojawiać krytyki myśli Giedroycia, którą oskarżać zaczęto o jednostronność i określać mianem "mity giedroyciowskiego". Jeśli ma to powstrzymać ewentualne niepotrzebne dyskusję na przyszłość, to jak najbardziej jestem za, chociaż tak jak już pisałem, aktualnie jest moim zdaniem właściwiej.

Myślę, że chyba jesteśmy zgodni co do jednego -> pozostawić ten fragment tekstu. Pozwolę sobie wprowadzić do niego zmiany o których była mowa. Jeśli będą niedoskonałe, proszę o ich poprawę.

--Pawski (dyskusja) 14:28, 9 maj 2011 (CEST)[odpowiedz]

• Ja się zgadzam i jestem za pozostawieniem; oczywiście należałoby tekst jeszcze jakoś dopracować i usunąć ten szablon ([3]). Dodsosk (dyskusja) 09:36, 10 maj 2011 (CEST)[odpowiedz]

Głupota. Cytując klasyka, "Giedroyc przewraca się w grobie". Oczywiście JG koniec końców obroni się sam, względnie ktoś przeredaguje rzetelnie cały artykuł od podszewki. Niemniej ten idiotyczny wątek o rzekomym "micie" lansowanym przez niektóre środowiska powinien zniknąć, bo jedyne co powoduje, to zamęt wśród osób, które otwierają stronę i czytają, że ten Giedroyc to jakaś nieciekawa osoba była.

Dokładnie. Mr Pawski, zapewne z powodu swoich sympatii politycznych, zrobił z człowieka, który przez 50 lat wydawał Kulturę a potem Zeszyty Historyczne i Zeszyty Literackie apologetę ukraińskich nacjonalistów. No i oczywiście kim jest Giedroyć wobec prowincjonalnego 'naukowca' - nomen omen - Partacza. Z takimi redaktorami polska wikipedia staje się PiSopedią.

Władysława. Co najmniej od Palestyny (ich wspólnego pobytu w Wojsku Polskim - "u Andersa") a po II wojnie światowej spotkał się z Broniewskim w Paryżu - źródło: film o Broniewskim.

Podano informację, że "nie przyjął także ukraińskiego Orderu Zasługi (1998)", ale w odznaczeniach zamieszczono baretkę tego orderu. 188.146.205.74 (dyskusja) 15:47, 22 maj 2023 (CEST)[odpowiedz]

Oryginalne źródło: Jerzy Giedroyc - Brief Biography. The Paris “Kultura”. [dostęp 2023-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.). – wzmiankuje jedynie:

1998 The president of Ukraine Leonid Kuchma awards Giedroyc the Ukrainian Order of Merit.

Brak wzmianki o odmowie, a i inne źródła mówią o tym twierdząco. Strona dostępna obecnie pod tym przypisem w ogóle pomija kwestie orderowe. — smyru 17:24, 22 maj 2023 (CEST)[odpowiedz]

Poprawiony błąd powstały w tej zmianie. Załatwione — smyru 17:28, 22 maj 2023 (CEST)[odpowiedz]

@Smyru To teraz w artykule są dwie wzajemnie sprzeczne i wykluczające się informacje: „Nie przyjął także ukraińskiego Orderu Zasługi (1998)” i „Przyjął natomiast (...) ukraiński Order Zasługi”. Ponadto w wiki na stronie Kategoria:Polacy odznaczeni Orderem „Za zasługi” (Ukraina) nie ma nazwiska Giedroycia. 188.146.205.74 (dyskusja) 06:30, 23 maj 2023 (CEST)[odpowiedz]