Grot włóczni z Kowla
| |
| Data powstania |
III w. |
|---|---|
| Wymiary |
ok. 15,5cm x 3cm |
Grot włóczni z Kowla – datowany na III wiek zabytek, stanowiący świadectwo migracji plemion wschodniogermańskich przez terytorium dzisiejszej Ukrainy[1]. Obecnie zaginiony.
Wykonany z żelaza obiekt miał 15,5 cm długości i 3 cm szerokości. Na jego powierzchni wyryta została czytana od prawej do lewej, inkrustowana srebrem[2] inskrypcja o treści TᛁᛚᚨᚱᛁDᛊ (tilarids), co tłumaczy się jako „dążący do celu”[3]. Litera t zapisana została w nieco nietypowy sposób, odbiegający od standardowego alfabetu runicznego[1]. Cechy językowe wskazują, iż przedmiot został wykonany w kręgu kultury gockiej[4]. Napisowi towarzyszą abstrakcyjne znaki o niejasnym znaczeniu, pełniące prawdopodobnie funkcję ornamentacyjną[5].
Grot został odnaleziony w 1858[2] w Szuczynie koło Kowla na Wołyniu[3]. Przechowywano go w Warszawie. W trakcie II wojny światowej został zrabowany przez Niemców i od tego czasu jego los pozostaje nieznany[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Joseph Salmons: A History of German. Oxford: Oxford University Press, 2012, s. 95. ISBN 978-0-19-969793-9.
- ↑ a b E.A. Thompson: The Visigoths in the Time of Ulfila. London: Duckworth, 2008, s. 31. ISBN 978-0-7156-3700-5.
- ↑ a b Paulina Horbowicz, Gert Kreutzer, Witold Maciejewski, Dominika Skrzypek: Runy. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2011, s. 23. ISBN 978-83-7436-259-7.
- ↑ Tineke Looijenga: Texts and Contexts of the Oldest Runic Inscriptions. Leiden: Brill, 2003, s. 150. ISBN 90-04-12396-2.
- ↑ R.W.V. Elliott: Runes. Manchester: Manchester University Press, 1980, s. 66. ISBN 0-7190-0787-9.
- ↑ Mindy MacLeod and Bernard Mees: Runic Amulets and Magic Objects. Woodbridge: Boydell Press, 2006, s. 80. ISBN 1-84383-205-4.