Broń

Broń – zbiór rzeczy materialnych, stanowiących przedmioty do walki zbrojnej zaczepnej lub obronnej (broń wojskowa), polowania na zwierzynę (broń myśliwska), a także rywalizacji sportowej (broń sportowa). Nie jest możliwe ustalenie precyzyjnej definicji broni w tym znaczeniu^[1].

Definicja broni nie została do dziś ustalona i wymyka się próbom jednoznacznego określenia^[2]. Łatwiej natomiast definiowalne jest pojęcie "systemu broni", który tworzy kombinacja broni oraz wyposażenia używanego do dostarczenia jej destrukcyjnej siły do celu^[3]. System broni składa się z:

rzeczy, które wykrywają, lokalizują lub identyfikują cel;
rzeczy, które nakierowują lub nacelowują obiekt dostarczany do celu;
rzeczy, które dostarczają lub zapoczątkowują dostarczanie obiektu do jego celu;
rzeczy, które niszczą cel przy kontakcie z nim lub gdy znajdują się w jego pobliżu.

Podział

Ze względu na przeznaczenie

bojowa
- ćwiczebna, np. kbks, bokken, shinai
- podręczna
myśliwska
- kombinowana, np. kniejówka
- kulowa, np. sztucer
- śrutowa, np. dubeltówka
paradna, np. kordzik
sportowa, np. floret

Ze względu na rodzaj

klasyczna, zwana też konwencjonalną
- biała
  - broń drzewcowa, np. kopia, włócznia
  - broń obuchowa, np. buzdygan, maczuga
  - broń sieczna, np. szabla, miecz
  - broń miotająca, z wyłączeniem broni palnej, np. łuk, kusza, proca, machina oblężnicza (m.in. arkbalista, balista)
- palna
  - strzelecka
    - broń indywidualna, np. pistolet, rewolwer, karabin, ręczny karabin maszynowy
    - broń zespołowa, np. ciężki karabin maszynowy, wielkokalibrowy karabin maszynowy,
  - artyleryjska, np. armata, haubica, moździerz
  - rakietowa
- pancerna, np. czołg, transporter opancerzony
- ochronna, np. hełm, zbroja, kamizelka kuloodporna

masowego rażenia (ABC)
- atomowa, np. bomba atomowa
- biologiczna, np. wąglik
- chemiczna, np. iperyt

Nowe rodzaje broni

Prowadzone są badania nad nowymi rodzajami broni np. laserową (zob. laser), innymi broniami energetycznymi, działami magnetycznymi, bronią wykorzystującą impuls elektromagnetyczny (EMP), środkami walki elektronicznej (WRE, ang. EW) itd. Rozwijane są projekty robotów bojowych.^{[potrzebny przypis]}

Zobacz też

Przypisy

↑ Art. 1 Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 27 października 1932 r. Prawo o broni, amunicji i materjałach wybuchowych (Dz.U. z 1932 r. nr 94, poz. 807) za broń uznawał każde narzędzie, przeznaczone do zadawania bezpośrednio lub pośrednio urazów cielesnych.
↑ Prawo rzymskie rozróżniało dwa rodzaje uzbrojenia: telum (oręż, broń zaczepną, służącą do napaści) i arma (broń odporną, służącą do obrony). Digesta 48,6,9 Armatos non utique eos intellegere debemus, qui tela habuerunt, sed etiam quid aliud nocere potest. (Za uzbrojonych niekoniecznie tych powinniśmy uważać, którzy mają oręż, lecz także tych, którzy [mają] coś innego, co może szkodzić.) D. 48,6,11 Telorum autem appellatione omnia, ex quibus singuli homines nocere possunt, accipiuntur. (Nazwa oręża jest przyznawana wszystkiemu, czym można zaszkodzić pojedynczej osobie.) Qui telum tutandae salutis suae causa gerunt, non videntur hominis occidendi causa portare. (Kto posługuje się orężem w celu obrony swojego zdrowia, nie wydaje się, aby nosił broń w celu zabicia człowieka.) Ustawa julijska o przemocy publicznej - 6 tytuł 48 księgi Digestów. Zbrodnicze zamiary a istnienie obrony koniecznej w prawie rzymskim s. 2, przypis 4 i Samopomoc jako alternatywny sposób zapewnienia efektywnej ochrony praw prywatnych w prawie rzymskim s. 391, przypis 16.
↑ Shipboard electronic equipment. Introduction to a shipboard weapons control system. Bureau of Personel United States Navy, 1969. s. 193. [dostęp 2011-01-21]. (ang.).

Bibliografia

Andrzej Krupa (red.): Encyklopedia wojskowa: dowódcy i ich armie, historia wojen i bitew, technika wojskowa. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 110–112. ISBN 978-83-01-15175-1.
PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9.

[1] Art. 1 Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 27 października 1932 r. Prawo o broni, amunicji i materjałach wybuchowych (Dz.U. z 1932 r. nr 94, poz. 807) za broń uznawał każde narzędzie, przeznaczone do zadawania bezpośrednio lub pośrednio urazów cielesnych.

[2] Prawo rzymskie rozróżniało dwa rodzaje uzbrojenia: telum (oręż, broń zaczepną, służącą do napaści) i arma (broń odporną, służącą do obrony). Digesta 48,6,9 Armatos non utique eos intellegere debemus, qui tela habuerunt, sed etiam quid aliud nocere potest. (Za uzbrojonych niekoniecznie tych powinniśmy uważać, którzy mają oręż, lecz także tych, którzy [mają] coś innego, co może szkodzić.) D. 48,6,11 Telorum autem appellatione omnia, ex quibus singuli homines nocere possunt, accipiuntur. (Nazwa oręża jest przyznawana wszystkiemu, czym można zaszkodzić pojedynczej osobie.) Qui telum tutandae salutis suae causa gerunt, non videntur hominis occidendi causa portare. (Kto posługuje się orężem w celu obrony swojego zdrowia, nie wydaje się, aby nosił broń w celu zabicia człowieka.) Ustawa julijska o przemocy publicznej - 6 tytuł 48 księgi Digestów. Zbrodnicze zamiary a istnienie obrony koniecznej w prawie rzymskim s. 2, przypis 4 i Samopomoc jako alternatywny sposób zapewnienia efektywnej ochrony praw prywatnych w prawie rzymskim s. 391, przypis 16.

[SEE-3] Shipboard electronic equipment. Introduction to a shipboard weapons control system. Bureau of Personel United States Navy, 1969. s. 193. [dostęp 2011-01-21]. (ang.).

[1]

[2]

[3]