[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Bieńdziuga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bieńdziuga
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

białostocki

Gmina

Michałowo

Sołectwo

Suszcza[2][3]

Liczba ludności (2011)

60[4][5]

Strefa numeracyjna

85

Kod pocztowy

16-050[6]

Tablice rejestracyjne

BIA

SIMC

0034157

Położenie na mapie gminy Michałowo
Mapa konturowa gminy Michałowo, na dole znajduje się punkt z opisem „Bieńdziuga”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Bieńdziuga”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Bieńdziuga”
Położenie na mapie powiatu białostockiego
Mapa konturowa powiatu białostockiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Bieńdziuga”
Ziemia52°55′57″N 23°38′38″E/52,932500 23,643889[1]

Bieńdziuga (do 6 lutego 1998 roku Bindziuga[7]) – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Michałowo[8][9], nad rzeką Narew.

Integralne części wsi Bieńdziuga[8][9]
SIMC Nazwa Rodzaj
0034163 Hrudek część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś królewska położona była w końcu XVIII wieku w starostwie niegrodowym jałowskim w powiecie wołkowyskim województwa nowogródzkiego[10].

Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś liczyła 24 domy i 56 mieszkańców (29 kobiet i 27 mężczyzn). Większość mieszkańców miejscowości zadeklarowała wówczas wyznanie prawosławne (53 osoby), pozostali zgłosili wyznanie rzymskokatolickie (3 osoby). Jednocześnie większość mieszkańców miejscowości zadeklarowała narodowość białoruską (31 osób), reszta podała narodowość polską (25 osób). W okresie międzywojennym wieś znajdowała się w powiecie wołkowyskim w gminie Tarnopol[11].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Nowej Woli[12].

W roku 1998 nagrana została piosenka Oj, wyleć, wyleć jasny sakole, na płycie Mniejszości narodowe i etniczne w Polsce cz. I z serii Muzyka źródeł. Wykonywana była ona przez Annę Filipczuk urodzoną w Bieńdziudze[13].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 5768
  2. Uchwała nr VI/25/90 Rady Gminy w Michałowie z dnia 28 grudnia 1990 r. w sprawie podziału Gminy Michałowo na sołectwa, 28 grudnia 1990.
  3. Uchwała nr VII/66/07 Rady Gminy Michałowo z dnia 18 kwietnia 2007 r. w sprawie połączenia sołectw. „Dziennik Urzędowy Województwa Podlaskiego”. Nr 120, poz. 1094, s. 10729, 2007-05-24. Wojewoda Podlaski. [dostęp 2014-11-01]. 
  4. Wieś Bieńdziuga w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-03-24], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  5. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  6. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2014, s. 62 [zarchiwizowane 2014-10-31].
  7. Rozporządzenie z dnia 14 stycznia 1998 r. w sprawie ustalenia i zmiany urzędowych nazw miejscowości .... „Dziennik Ustaw”. Nr 11, poz. 41, s. 386, 1998-01-14. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji. [dostęp 2014-11-01]. 
  8. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 86, 2013-02-13. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-11-01]. 
  9. a b GUS. Rejestr TERYT
  10. Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 97.
  11. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 17: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 107 (116).
  12. Kalendarz Prawosławny 2021, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, ISSN 1425-2171, s. 192
  13. Mniejszości narodowe i etniczne w Polsce cz. I. [dostęp 2009-07-31]. (pol.).