Barwy walki (film)
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
12 października 1964 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
86 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Wojciech Żukrowski |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja | |
Nagrody | |
1965 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za reżyserię, scenariusz i zdjęcia |
Barwy walki – polski film wojenny z 1964 roku w reżyserii Jerzego Passendorfera. Scenariusz do filmu powstał na podstawie wspomnień Mieczysława Moczara pod tym samym tytułem.
Opis fabuły
[edytuj | edytuj kod]Kielecczyzna, lipiec 1944 roku. Partyzancki oddział AL pod dowództwem porucznika „Kołacza”, wspomagany przez partyzantów z BCh prowadzi akcje dywersyjne przeciwko okupantowi. Wraz ze zbliżającym się frontem musi stawić czoła dużym jednostkom SS, chcącym oczyścić zaplecze niemieckich linii. W walkach alowcom pomaga początkowo nieprzychylnie do nich nastawiony oddział AK oraz wierni towarzysze z Armii Czerwonej. Jedynie lokalny oddział NSZ nie bierze udziału w bojach, współpracując z okupantem i zwalczając bolszewików. Dla dowódcy partyzantów AL dodatkowym utrudnieniem jest powierzone mu przez dowództwo zadanie przerzucenia drogą lotniczą za linię frontu tow. „Brzozy” – łącznika ze sztabem partyzanckim, którego musi odbić z rąk Niemców.
Pomimo kilku dramatycznych scen, film utrzymany jest w ogólnej konwencji westernowo-przygodowej z wieloma elementami komicznymi. Jego treść jest bardzo luźno związana z pierwowzorem – wspomnieniami Mieczysława Moczara.
Osada aktorska
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Schmidt – por.[a] „Kołacz”, dowódca oddziału AL
- Krzysztof Chamiec – ppor. „Kruk”, z-ca „Kołacza”
- Wojciech Siemion – „Elegant”, członek oddziału AL
- Mieczysław Czechowicz – „Waluś”, członek oddziału AL
- Michał Szewczyk – „Franek”, członek oddziału AL
- Jerzy Kaczmarek – „Malutki”, członek oddziału AL
- Barbara Horawianka – aptekarka Hanka
- Henryk Hunko – „Sowa”, członek oddziału AL
- Tadeusz Kosudarski – plut. „Kruk”, członek oddziału BCh
- Wiktor Nanowski – dowódca radzieckiego oddziału
- Wojciech Rajewski – lekarz
- Marian Łącz – „Bicz”, członek oddziału AL
- Zofia Małynicz – „Ciotka”
- Janusz Bylczyński – major AL
- Zdzisław Maklakiewicz – kapitan, dowódca oddziału AK
- Stanisław Mikulski – por. „Klinga”, zastępca dowódcy oddziału AK
- Józef Nowak – radziecki radiotelegrafista Sasza
- Ryszard Pietruski – tow. „Brzoza”, delegat PPR z Warszawy
- Krystyna Kołodziejczyk – Kasia
- August Kowalczyk – dowódca oddziału NSZ
- Wacław Kowalski – żołnierz Wermachtu
- Konrad Morawski – mąż „Ciotki”
- Grzegorz Roman – chłopiec Antek
i inni.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W ostatniej scenie ma dystynkcje kapitana.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Janicki. Partyzancka kronika. „Film”. Nr 9(848), s. 4, 1965-02-28. Łódź: Przedsiębiorstwo Państwowe „Film Polski”. ISSN 0137-463X.
- Jan Słodowski: Leksykon polskich filmów fabularnych. Warszawa: Wiedza i Życie, 1997, s. 38. ISBN 83-7184-928-1.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Barwy walki w bazie filmpolski.pl
- Barwy walki w bazie IMDb (ang.)
- Barwy walki w bazie Filmweb
- Zdjęcia z filmu Barwy walki w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”