Cyjon rudy

Cyjon rudy
	Cuon alpinus
	(Pallas, 1811)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Rodzina	psowate
Rodzaj	cyjon
Gatunek	cyjon rudy
Podgatunki
	C. a. alpinus (Pallas, 1811); C. a. hesperius (Afanasjev & Zolotarev, 1935); C. a. sumatrensis (Hardwicke, 1821);
	C. a. alpinus (Pallas, 1811); C. a. hesperius (Afanasjev & Zolotarev, 1935); C. a. sumatrensis (Hardwicke, 1821);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; zagrożony
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Cyjon rudy^[3], cyjon^[a] (Cuon alpinus) – gatunek ssaka z rodziny psowatych (Canidae) o wyglądzie przypominającym zarówno lisa (puszysty ogon, niezbyt wysokie nogi) jak psa (kształt łba, zaokrąglone uszy). Latem sierść cyjona jest ruda niczym u lisa, zimą szaro-biało-ruda. Ogon od nasady rudawy u końca brązowy, czasami nawet czarny. Obecnie zamieszkuje Indie, Chiny, Indochiny i Indonezję, a dawniej występował również w Europie. Jedyny przedstawiciel rodzaju Cuon (nazwa nadana przez Briana H. Hodgsona w 1838 r.). Tworzy 3 podgatunki^[4].

Dane liczbowe

długość ciała (z ogonem): 76–112 cm
długość ogona: 30–50 cm
wysokość: 43–50 cm
masa: 15–20 kg (samice lżejsze, 10–13 kg)
ciąża: 60–62 dni
liczba młodych: 2–12
liczba osobników w stadzie: 5–20

Cyjony polują w stadach, a ich ofiarami najczęściej są gady, gryzonie i sarny. Polując w grupie, są w stanie upolować duże zwierzę, jak na przykład bawoła czy jelenia. Umożliwia im to duża wytrwałość: po dłuższej ucieczce bawół pada z wycieńczenia. Nie gardzą także owadami i pokarmem roślinnym (niektóre owoce). Ciąża trwa 2 miesiące. Po upływie tego czasu w jamie rodzi się kilka młodych. Szczenięta od dzieciństwa są dzikie, nieufne i trudno je oswoić. Towarzyszą one polującym rodzicom już miesiąc po urodzeniu. Gatunek jest zwany gwiżdżącym myśliwym, ze wzglądu na charakterystyczną wokalizację (Pietrzak, 2014).

Niewiele wiadomo o stanie obecnych populacji, lecz gatunek jest sklasyfikowany jako zagrożony według IUCN. Istnieją historyczne raporty o występowaniu gatunku w Wietnamie lub w górach na granicy Kazachstanu i Chin^[5]^[6].

Uwagi

↑ Nazwa cyjon używana jest również w odniesieniu do rodzaju Cuon (zob. cyjon).

Przypisy

↑ Cuon alpinus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ J.F.J.F. Kamler J.F.J.F. i inni, Cuon alpinus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-12] (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 149. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Cuon alpinus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 19 października 2009]
↑ Hoffmann, M., Abramov, A., Duc, H.M., Trai, L.T., Long, B., Nguyen, A., Son, N.T., Rawson, B., Timmins, R., Bang, T.V. and Willcox, D. 2019. The status of wild canids (Canidae, Carnivora) in Vietnam. Journal of Threatened Taxa. 11, 8 (Jun. 2019), 13951–13959. DOI:https://doi.org/10.11609/jott.4846.11.8.13951-13959
↑ Critical Ecosystem Partnership Fund (CEPF). (2017). Biodiversity hotspots: Mountains of Central Asia. Available at: https://www.cepf.net/sites/default/files/mountains-central-asia-ecosystem-profile-eng.pdf

Bibliografia

Andrzej Trepka, Kazimierz Frączek, Grzegorz Wojtasik "Encyklopedia zwierząt ssaki", Wydawnictwo SCRIBA, Racibórz 2004

[a-4] Nazwa cyjon używana jest również w odniesieniu do rodzaju Cuon (zob. cyjon).

[itis-1] Cuon alpinus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] J.F.J.F. Kamler J.F.J.F. i inni, Cuon alpinus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-12] (ang.).

[miiz-3] Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 149. ISBN 978-83-88147-15-9.

[5] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Cuon alpinus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 19 października 2009]

[6] Hoffmann, M., Abramov, A., Duc, H.M., Trai, L.T., Long, B., Nguyen, A., Son, N.T., Rawson, B., Timmins, R., Bang, T.V. and Willcox, D. 2019. The status of wild canids (Canidae, Carnivora) in Vietnam. Journal of Threatened Taxa. 11, 8 (Jun. 2019), 13951–13959. DOI:https://doi.org/10.11609/jott.4846.11.8.13951-13959

[7] Critical Ecosystem Partnership Fund (CEPF). (2017). Biodiversity hotspots: Mountains of Central Asia. Available at: https://www.cepf.net/sites/default/files/mountains-central-asia-ecosystem-profile-eng.pdf

[1]

[2]

[3]

[a]

[4]

[5]

[6]