1 Armia Uderzeniowa
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
listopad 1941 |
| Rozformowanie |
wrzesień 1945 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. por. Wasylij Kuźniecow |
| Ostatni |
gen. por. Władimir Razuwajew |
| Działania zbrojne | |
| Bitwa pod Diemiańskiem[1] | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | |
1 Armia Uderzeniowa (ros. 1-я ударная армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej.
To przemianowana 23 listopada 1941 odwodowa 19 Armia, która powstała kilka dni wcześniej ze świeżo sformowanych brygad. Formowanie 1 Armii Uderzeniowej ukończono 1 grudnia 1941 roku, po czym została włączona w skład Frontu Zachodniego[3].
Armia po zimowej ofensywie wymieniała swoją strukturę w zależności od potrzeb i utrzymała się w Odwodzie Armii Czerwonej do końca wojny. Przy Armii działały 3 samodzielne karne kompanie[4].
Dowódcy
[edytuj | edytuj kod]- gen. por. Wasilij Kuzniecow[5] (listopad 1941 – maj 1942)
- gen. por. Władimir Romanowski (maj 1942 – listopad 1942)
- gen. por. Wasilij Morozow (listopad 1942 – luty 1943)
- gen. mjr./gen. por. Giennadij Korotkow (luty 1943 – kwiecień 1944)
- gen. płk. Nikandr Czibisow (kwiecień – maj 1944)
- gen. por. Nikanor Zachwatajew (maj 1944 – styczeń 1945)
- gen. por. Władimir Razuwajew (luty – czerwiec 1945)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Christopher Ailsby, Piekło na froncie wschodnim. Szokujące dokumenty o Waffen-SS. Warszawa 2001, s.54.
- ↑ a b Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 144.
- ↑ Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 121.
- ↑ Władimir Dajnes, Bataliony karne i oddziały zaporowe Armii Czerwonej. Warszawa 2015, s.232.
- ↑ Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 120.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Greczko A. A., Siły zbrojne państwa radzieckiego, Warszawa 1975.
- Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.