1904 w polityce

Wydarzenia polityczne w 1904 roku.

• 26 stycznia – urodził się Seán MacBride, irlandzki polityk, minister spraw zagranicznych Republiki Irlandii, przewodniczący Amnesty International, laureat Pokojowej Nagrody Nobla i Międzynarodowej Leninowskiej Nagrody Pokoju^[1].

• 8 lutego – flota japońska zaatakowała rosyjskie okręty stacjonujące w Port Artur^[2].
• 10 lutego – Japonia oficjalnie wypowiedziała wojnę Rosji^[3].
• 22 lutego – urodził się Franz Kutschera, funkcjonariusz nazistowski, SS-Brigadeführer, inicjator wielu zbrodni wojennych^[4].

• 4 marca:
  • zmarł Joseph William Trutch, kanadyjski inżynier i polityk^[5].
  • urodził się Luis Carrero Blanco, hiszpański polityk^[6].
• 7 marca – zmarł Augustus Loftus, brytyjski dyplomata^[7].
• 14 marca – w Petersburgu podpisano wielostronne porozumienie o wspólnej walce z ruchem anarchistycznym. Umowę podpisali: Austro-Węgry, Bułgaria, Dania, Niemcy, Norwegia, Rosja, Rumunia, Serbia, Szwecja i Turcja. Porozumienie przewidiwało wymianę informacji na temat anarchistów oraz międzynarodową współpracę w ich zwalczaniu^[8].
• 17 marca – zmarł Gideon Curtis Moody, amerykański polityk^[9].

• 8 kwietnia – Francja i Wielka Brytania zawarły entente cordiale (porozumienie serdeczne)^[10].
• 26 kwietnia – zmarł John Kissig Cowen, amerykański polityk^[11].

• 1 maja – Japonia wkroczyła do Mandżurii.
• 14 maja – zmarł Karol Gustaw Manitius, superintendent generalny (biskup krajowy) Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego^[12].

• 6 czerwca – urodził się Heinrich von Brentano, minister spraw zagranicznych Republiki Federalnej Niemiec^[13].
• 15 czerwca – w Warszawie odbyły się demonstracje przeciwko rządom cara i powoływaniu do wojska polskiej młodzieży^[8].
• 16 czerwca – fiński nacjonalista Eugen Schauman zabił generała-gubernatora autonomicznego Wielkiego Księstwa Finlandii Nikołaja Bobrikowa^[8].

• 11 lipca – Juliusz Leo został prezydentem Krakowa^[14].
• 14 lipca – zmarł Paul Kruger, prezydent Republiki Południowoafrykańskiej^[15].
• 17 lipca – zmarł Wilhelm Marr, niemiecki anarchista^[16].
• 28 lipca – w Moskwie w zamachu bombowym przeprowadzonym przez eserowców zginął minister spraw wewnętrznych Rosji Wiaczesław Plehwe^[8].

• 10 sierpnia – władzę pruskie wydały tzw. ustawę osadniczą, na mocy której wymagana była zgoda na budowę nowego domu i zabudowy gospodarczej. Ustawa miała za zadanie zmusić Polaków do pozbywania się gruntów na rzecz Niemców. Przeciwko ustawie wystąpił Michał Drzymała, który na znak protestu zamieszkał w wozie cyrkowym^[8].
• 14 sierpnia – Ismael Montes został prezydentem Boliwii^[17].
• 14–20 sierpnia – w Amsterdamie odbył się VI Kongres II Międzynarodówki^[8].
• Niemcy zdusiły powstanie plemienia Hererów w południowej Afryce, zwyciążając w bitwie pod Waterbergiem^[18].

• Japonia zwycięsko zakończyła zbrojny konflikt w Mandżurii.

• 1 października – zmarł William Vernon Harcourt, brytyjski prawnik i polityk^[19].
• 4 października – Holandia i Portugalia podpisały porozumienie w sprawie granicy na wyspie Timor^[8].
• 7 października – Francja i Hiszpania podpisały umowę w sprawie Maroka. Hiszpania uzyskała zwierzchność nad okręgiem Rif, a Francja objęła kontrolą pozostałą część kraju (formalnie Maroko zachowało niezależność)^[8].
• 15 października – rządy Austro-Węgier i Rosji wydały oświadczenie o „wzajemnej neutralności w razie niesprowokowanej wojny”^[8].
• Pokojową Nagrodę Nobla otrzymał Instytut Prawa Międzynarodowego^[8].

• 8 listopada – Theodore Roosevelt wygrał wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych^[20].
• 28 listopada – urodził się James Eastland, amerykański polityk^[21].

• 6 grudnia – wskutek blokady Wenezueli przez floty Niemiec, Wielkiej Brytanii i Włoch prezydent USA Theodore Roosevelt uzupełnił doktrynę Monroego, odmawiając państwom europejskim prawa do mieszania się w sprawy Ameryki Łacińskiej.