Śramanera

Śramanera – (Pali: sāmaṇera, Sanskryt: śrāmaṇera) – buddyjski mnich nowicjusz, który po odbyciu szczególnej edukacji może ubiegać się o pełne święcenia bhikku. Zasady, jak i wiek dopuszczenia do nowicjatu różnią się w zależności od przyjętej przez daną szkołę winaji. Nowicjuszem mogą zostają zarówno chłopcy jak i dziewczęta (śramanerika) w zależności od konkretnej tradycji danego zakonu. ––––

Zgodnie z tradycją, by móc zostać śramanerą, chłopiec musiał być w stanie samodzielnie przegnać kruki. W praktyce jest to zazwyczaj 7. bądź 8. rok życia.

Każdy nowicjusz by móc wstąpić do klasztoru przechodzi ceremonię przejścia:

• ogolenie głowy – wyraz odejścia od życia świeckiego
• przybranie szat mnisich

1. Therawada – pomarańczowe bądź brązowe (ochra)
2. Azja Wschodnia – szare lub czarne
3. Tybet – czerwone

• recytacja trzech schronień
• przyjęcie dziesięciu reguł praktyki
• obranie preceptora i nauczyciela

Po zgłoszeniu przez jednego mnicha akcesu trzykrotne przyznanie się do przyjęcia przez nowego wyznawcę buddyzmu schronienia w 3 klejnotach:

1. Budda
2. Dharma
3. Sangha

1. Niekrzywdzenie żywych stworzeń (ahinsa)
2. Niebranie tego, co nie dane
3. Całkowity celibat
4. Nieużywanie fałszywej mowy
5. Powstrzymanie się od intoksykacji
6. Niespożywanie posiłków po południu
7. Nieuczestniczenie w zabawach i widowiskach
8. Nieużywanie biżuterii i wonności
9. Niesypianie na wygodnych łóżkach
10. Nieposługiwanie się złotem i srebrem

Każdy mnich może posiadać wyłącznie 8 własnych rzeczy. Są to:

• 3 szaty
• miska jałmużna
• brzytwa
• igła
• pas
• sitko do wody

Okres nowicjatu może zakończyć się przyjęciem pełnych święceń (ale nie później niż po 20. roku życia) albo z powrotem do życia świeckiego, po kilku tygodniach, miesiącach bądź latach.