Ślad torowy

Ślad torowy, kilwater (nl. - kielwater)^[1]) – przypowierzchniowa warstwa wody zaburzonej przez ruch jednostki nawodnej, a przede wszystkim przez obroty śrub okrętowych oraz turbulentny charakter opływu hydrodynamicznego kadłuba jednostki pływającej^[2]. Wielkość śladu torowego wzrasta przy wzroście prędkości oraz wraz ze zwiększaniem się wielkości jednostki, która nie ma jednak większego wpływu na samą strukturę śladu torowego^[2].

Kilwater jest niejednokrotnie lepiej widoczny z powietrza czy kosmosu niż sama jednostka pływająca – pomaga w ustaleniu jej lokalizacji na morzu. W przypadku okrętów wojennych, a w szczególności okrętów podwodnych płynących na głębokości peryskopowej jest cechą bardzo niepożądaną – ułatwiającą wykrycie okrętu.

W tekstach szant i piosenek żeglarskich kilwater bywa metaforą upływającego czasu, lub krajobrazu, np. "został po żeglarzach kilwater pijany szczęściem", lub "w kilwaterze Księżyca Opty dziób swój zanurza"^[3].

Kilwater bywa również elementem humoru żeglarskiego, kiedy to niedoświadczonego adepta żeglarstwa wysyła się po pół wiadra kilwateru lub poleca się mu zbuchtować kilwater.

Przypisy

↑ Słownik wyrazów obcych. Warszawa: PWN, 2008, s. 464. ISBN 978-83-01-14197-4.
↑ ^a ^b Piotr Bekier, Dariusz Szulc, Jerzy Głębocki: Analiza ataku torpedy naprowadzającej się na ślad torowy. Akademia Marynarki Wojennej. [dostęp 2011-06-19]. (pol.).
↑ Leonid Teliga: Samotny rejs Opty. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1973.

Bibliografia

Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International Ltd, 1993. ISBN 83-85413-73-1.

[1] Słownik wyrazów obcych. Warszawa: PWN, 2008, s. 464. ISBN 978-83-01-14197-4.

[ST-2] Piotr Bekier, Dariusz Szulc, Jerzy Głębocki: Analiza ataku torpedy naprowadzającej się na ślad torowy. Akademia Marynarki Wojennej. [dostęp 2011-06-19]. (pol.).

[3] Leonid Teliga: Samotny rejs Opty. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1973.

[1]

[2]

[3]