Wagrowie

Wagrowie – najdalej na zachód wysunięte nadmorskie (Wagria nad Bałtykiem) plemię połabskie, odłam Obodrytów, graniczące od zachodu z germańskimi Nordalbingami. Zamieszkiwali wybrzeża Bałtyku nad dolną Trawną, główny ośrodek – Starigrad, u Adama z Bremy jako Aldinburg datowany na rok 700, dziś Oldenburg w Niemczech leżące w landzie Szlezwik-Holsztyn. W czasach wodza Obodrytów Drożko w rejonie Wagrii nad rzeką Swentaną doszło w 798 do bitwy nad rzeką Swentaną w której Obodryci sprzymierzeni z Karolem Wielkim pokonali szczep Sasów zwany [[Nordalbingowie}Nordalbingami]]. W wyniku wojny Karol przyznał Wagrom dalsze terytoria Sasów, jednak wkrótce Obodrzyci zostali pokonani przez Danów pod wodzą [[Gudfred]a. Dopiero traktat w Heiligen podpisany w 811 przez Hemminga odgraniczył posiadłości Duńczyków od Państwa Franków obejmujących sprzymierzonych z nimi Obodrytów. Po umocnieniu pozycji Sasów wewnątrz imperium na granicy wybudowano Limes saksoński, który wyznaczał granicę terytoriów Wagrów.

lbin Podbite przez Niemców i stopniowo od XII wieku kolonizowane (ok. 1140 Adolf II Holsztyński wciela w życie plan zasiedlania ziem Wagrów przez osadników niemieckich i holenderskich). 300px|thumb|Stammesgebiet der Abodriten Abodriti um das Jahr 1000

Zobacz też: słowianie połabscy, plemiona słowiańskie, Słowianie