[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

WSK Meduza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu WSK Meduza edytowana 09:30, 11 sty 2024 przez MastiBot (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
WSK Meduza
Ilustracja
WSK Meduza
w Muzeum Przemysłu w Warszawie
Producent

WSK Mielec

Zaprezentowany

22 lipca 1957

Miejsce produkcji

Mielec

Dane techniczne
Segment

mikrosamochód

Typy nadwozia

2-drzwiowy sedan

Silniki

R2, 296 cm³, 14,5 KM

Skrzynia biegów

4-biegowa manualna

Napęd

tylny

Długość

3000 mm

Szerokość

1300 mm

Wysokość

1350 mm

Rozstaw osi

1850 mm

Masa własna

500 kg

Zbiornik paliwa

27 l

Liczba miejsc

4

Ładowność

230 kg

Dane dodatkowe
Pokrewne

Mikrus MR-300

WSK Meduza – polski prototyp mikrosamochodu opracowany w 1957 roku przez Wytwórnię Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu.

Historia modelu

[edytuj | edytuj kod]
Tył pojazdu

Premiera Meduzy odbyła się 22 lipca 1957 roku. Model ten zaprezentowany został razem z prototypami samochodu Mikrus MR-300, a stworzony został w celu zaprezentowania alternatywnej wersji nadwozia dla nowego polskiego mikrosamochodu. Konstrukcja Meduzy oparta była na rozwiązaniach wykorzystanych w Mikrusie. Obydwa modele bazowały na tej samej płycie podłogowej i ramie szczątkowej. Nadwozie zostało dostosowane do przewozu czterech osób, na dwóch indywidualnych fotelach z przodu oraz tylnej ławce. Dostęp do umieszczonego z przodu bagażnika możliwy był od zewnątrz przez pokrywę o charakterystycznym wyglądzie, imitującym atrapę chłodnicy. Zawieszenie wszystkich kół było niezależne. W układzie jezdnym wykorzystano wahacze poprzeczne oparte na sprężynach śrubowych i hydraulicznych amortyzatorach teleskopowych. Napęd zapewniał umieszczony z tyłu, dwusuwowy, 2-cylindrowy, silnik rzędowy typu Mi10 o pojemności skokowej 296 cm³, osiągający maksymalnie moc 14,5 KM przy 5100 obr./min. i moment obrotowy 19,6 Nm przy 3500 obr./min. Moc silnika przenoszona była na tylne koła poprzez 4-biegową manualną skrzynię biegów.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]