Iwo Gall

Iwo Gall
Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1890 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	12 lutego 1959 ; Kraków
Miejsce spoczynku	cmentarz Rakowicki w Krakowie
Zawód, zajęcie	scenograf, reżyser teatralny, dyrektor teatru
Małżeństwo	Halina Gallowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 22 lip 2024, była oparta na tej wersji.

Iwo Wiktor Gall (ur. 1 kwietnia 1890 w Krakowie^[1], zm. 12 lutego 1959 tamże) – polski reżyser teatralny, scenograf, pedagog, dyrektor teatrów.

Życiorys

Urodził się w rodzinie kompozytora Jana Karola Galla^[2] i śpiewaczki Marii z Wójcikiewiczów^[1]. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, potem studiował w Berlinie i Wiedniu^[1], gdzie w okresie I wojny światowej współpracował z Teatrem Polskim. Po wojnie pracował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, a następnie współpracował z teatrem „Reduta” Juliusza Osterwy (głównie jako scenograf). Był m.in. dyrektorem Sceny Kameralnej teatru w Częstochowie (1932–1935), a następnie w latach 1936–1938 dyrektorem odbudowanego po zburzeniu miasta Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Podczas okupacji hitlerowskiej prowadził tajne studio dramatyczne, które funkcjonowało do wybuchu powstania warszawskiego, zaś od kwietnia 1945 wznowiło działalność w Krakowie. W 1946 roku studio to zostało połączone z dwoma studiami należącymi do krakowskich teatrów (Starego Teatru oraz Teatru im. Juliusza Słowackiego), dzięki czemu w Krakowie powstała uczelnia kształcąca aktorów^[3]. W 1946 założył, i do 1949 był dyrektorem artystycznym Teatru Wybrzeże w Gdańsku^[4].

Za zasługi artystyczne oraz za inscenizację Sędziów Stanisława Wyspiańskiego otrzymał nagrodę Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Spoczął w alei zasłużonych cmentarza Rakowickiego w Krakowie (kwatera LXVII-płn. 2-2)^[5].

Był mężem aktorek Róży z Łuszczkiewiczów (1892–1919), później Haliny z Kacickich.

O Iwonie Gallu powstał w 1998 film dokumentalny z cyklu Wielcy reformatorzy teatru: Iwo Gall 1890–1959^[10].

Iwo Gall: Budowniczy tła scenicznego. Warszawa: Drukarnia Państwowa, 1937, s. 93.
Iwo Gall: Mój teatr. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1963, s. 246.
Iwo Gall: Pisma o teatrze. Wrocław: Wiedza o Kulturze, 1993, s. 272.

↑ ^a ^b ^c StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe: na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 190 .
↑ Marek Makowski: Pamięci Iwo (sic!) Galla. www.ajd.czest.pl. [dostęp 2013-03-03]. (pol.).
↑ AST: Uczelnia. Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. [dostęp 2017-10-28]. (pol.).
↑ Mieczysław Abramowicz: Na początku był Gall. Jak powstawał Teatr Wybrzeże. Urząd Miejski w Gdańsku. [dostęp 2018-12-24]. (pol.).
↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Iwo Gall. rakowice.eu. [dostęp 2021-06-06].
↑ M.P. z 1950 r. nr 6, poz. 58 „za zasługi położone dla Narodu i Państwa w dziedzinie kultury i sztuki”.
↑ Iwo Gall, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2012-02-20] .
↑ M.P. z 1927 r. nr 143, poz. 369 „za ofiarne szerzenie kultury polskiej w województwach wschodnich”.
↑ M.P. z 1946 r. nr 114, poz. 212 „za wybitne zasługi w dziedzinie. Teatru i Sztuki na terenie całego kraju”.
↑ Iwo Gall 1890–1959. filmpolski. [dostęp 2012-02-20].