Tekst źródłowy strony FC Schalke 04

Nie masz uprawnień do edytowania tej strony z następującego powodu:
Twój adres IP znajduje się w zakresie adresów, który został zablokowany na wszystkich wiki Wikimedia Foundation.
Blokada została nałożona przez ‪Hasley‬. Podany powód to Open proxy/Webhost: See the help page if you are affected: .
Początek blokady: 02:21, 7 wrz 2022
Zakończenie blokady: 02:21, 7 wrz 2027
Twój obecny adres IP to 79.170.44.78. Zablokowany zakres to 79.170.40.0/21.
Prosimy o uwzględnienie wszystkich powyższych informacji we wszelkich zapytaniach. Jeśli uważasz, że zostałeś zablokowany przez pomyłkę, możesz znaleźć dodatkowe informacje i instrukcje w globalnej polityce No open proxies.
Aby zakwestionować lub omówić blokadę, proszę wysłać prośbę o jej weryfikację na Meta-Wiki. Możesz również wysłać e-mail do kolejki VRT stewardów na adres stewards@wikimedia.org, podając wszystkie powyższe szczegóły.
Tekst źródłowy strony można podejrzeć i skopiować.
{{Klub sportowy infobox
 |nazwa                 = FC Schalke 04
 |nazwa oryginalna      = 
 |dyscyplina            = piłka nożna
 |grafika               = FC Schalke 04 Logo.svg
 |opis grafiki          = Logo klubu
 |alt grafiki           = 
 |pełna nazwa           = Fußballclub Gelsenkirchen-Schalke 04 e.V.
 |kod                   = 
 |przydomek             = ''Die Königsblauen'' (Królewsko-Niebiescy)<br />''Die Knappen'' (Czeladnicy)<br />''Pollackenklub'' (Klub Polaczków) <small>(do końca lat 30.)</small>
 |maskotka              = 
 |barwy                 = {{Colorbox|#0E4F95}} {{Colorbox|#FFFFFF}}<br />niebiesko-białe
 |data założenia        = 4 maja 1904
 |debiut w ekstraklasie = 1963
 |data rozwiązania      = 
 |liga                  = [[2. Fußball-Bundesliga|2. Bundesliga]]
 |liczba seniorów       = 
 |liczba juniorów       = 
 |państwo               = DE-NW
 |siedziba              = [[Gelsenkirchen]]
 |adres                 = Ernst-Kuzorra-Weg 1, 45891 Gelsenkirchen
 |obiekt sportowy       = [[Veltins-Arena]]
 |sponsor techniczny    = [[Adidas]]
 |właściciel            = 
 |prezes                = Matthias Tillmann
 |menedżer              = Ben Manga
 |menedżer generalny    = Marc Wilmots
 |komandor              = 
 |trener                = [[Kees van Wonderen]]
 |asystent trenera      = [[Michael Büskens]]<br />[[Sven Piepenbrock]]
 |lewareka1             = 
 |paski_lr1             = _schalke2223h
 |koszulka1             = 
 |paski_kos1            = _schalke2223h
 |prawareka1            = 
 |paski_pr1             = _schalke2223h
 |spodenki1             = 
 |paski_spo1            = _schalke2223h
 |skarpety1             = 0000CD
 |paski_ska1            = _3_stripes_white
 |lewareka2             = _schalke2223h
 |paski_lr2             = _schalke2223a
 |koszulka2             = 
 |paski_kos2            = _schalke2223a
 |prawareka2            = 
 |paski_pr2             = _schalke2223a
 |spodenki2             = 
 |paski_spo2            = _schalke2223t
 |skarpety2             = FFFFFF
 |paski_ska2            = _3_stripes_blue
 |trzeci strój          = 
 |lewareka3             = 
 |paski_lr3             = _schalke2223t
 |koszulka3             = _schalke2223t
 |paski_kos3            = _schalke2223t
 |prawareka3            = 
 |paski_pr3             = _schalke2223t
 |spodenki3             = 
 |paski_spo3            = _schalke2223t
 |skarpety3             = 7FFFD4
 |paski_ska3            = _3_stripes_blue
 |commons               = Category:FC Schalke 04
 |wikicytaty            = 
 |wikinews              = 
 |www                   = http://www.schalke04.de
}}
'''Fußballclub Gelsenkirchen-Schalke 04 e.V.''' (w skrócie '''FC Schalke 04''') – [[Niemcy|niemiecki]] [[klub sportowy]] z siedzibą w [[Gelsenkirchen]]. Został założony 4 maja 1904.

Drużyna [[Piłka nożna|piłkarzy]] występował w [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej|Bundeslidze]] do sezonu 2023/24. W historii zapisała się jako siedmiokrotny mistrz [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej|Niemiec]] i czterokrotny zdobywca [[Puchar Niemiec w piłce nożnej|Pucharu Niemiec]]. Schalke 04 jest również utytułowane na arenie [[Europa|europejskiej]]. Jest zdobywcą [[Liga Europy UEFA|Pucharu UEFA]] z 1997, gdy w finałowym dwumeczu pokonało [[Inter Mediolan]]. Barwami klubu są kolory niebieski i biały. Domowe spotkania drużyna piłkarska rozgrywa na obiekcie [[Veltins-Arena]], mogącym pomieścić ponad 61 tysięcy widzów. Funkcję trenera pełni Thomas Reis. W sezonie 2007/2008 klub zajął 3. miejsce w lidze, rok później 8, zaś w sezonach 2009/2010 i 2017/2018 został wicemistrzem [[Niemcy|Niemiec]]. Nosi przydomki „Die Königsblauen” i „Die Knappen”. Do końca lat 30. także znany jako „Pollackenklub”<ref>{{cytuj |url = http://www.bpb.de/gesellschaft/sport/fussball-wm-2006/73727/presseschau-vom-14-06-2006 |tytuł = Ball und Buchstabe |opublikowany = Bundeszentrale für politische Bildung |język = de}}</ref>.

Klub posiada także między innymi sekcje piłki nożnej kobiet, [[Koszykówka|koszykówki]], [[Piłka ręczna|piłki ręcznej]], [[Lekkoatletyka|lekkoatletyki]], [[Tenis stołowy|tenisa stołowego]] oraz [[Sport elektroniczny|e-sportu]].

W 2021 roku po wyjątkowo słabym sezonie klub spadł do [[2. Fußball-Bundesliga|2. Bundesligi]]. Zdarzyło się to pierwszy raz od blisko 30 lat. Rok później klub powrócił do Bundesligi, by po sezonie 2022/23 ponownie z niej spaść.

== Historia ==
=== 1904–1912: Założenie klubu jako „Westfalia Schalke” ===
Kilku 14- i 15-letnich mieszkańców [[Górnictwo|górniczej]] dzielnicy [[Gelsenkirchen-Schalke|Schalke]] w mieście [[Gelsenkirchen]] pasjonowało się piłką nożną i pewnego dnia postanowili oni założyć klub piłkarski. 4 maja 1904 Josef Ferse, Wilhelm „Willy” Gies, Johann Kessel, Viktor Kroguhl, Heinrich Kullmann, Adolf Oetzelmann, Josef Seimetz i Willy van den Berg zgromadzili się w jednym z pubów w mieście i ostatecznie utworzyli klub, który nazwali wówczas '''Westfalia Schalke'''<ref name="1904-1924">{{cytuj |url = http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1904-1924.html |tytuł = 1904-1924 Die wilden Jahre |opublikowany = FC Schalke 04 |język = de |data dostępu = 2009-03-24 |archiwum = https://web.archive.org/web/20090825152756/http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1904-1924.html |zarchiwizowano = 25 sierpnia 2009}}</ref>. Pierwszym miejscem, na którym swoje mecze miał rozgrywać nowy zespół, była łąka, a boisko to zwane było „Haus Goor”. Pierwszymi barwami klubu były kolory żółty i czerwony, które zapożyczono od ówczesnych strojów [[Reprezentacja Holandii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Holandii]]<ref name="1904-1924" />. Federacja Piłkarska Zachodnich Niemiec (Westdeutscher Spielverband) nie dopuściła jednak klubu w swoje szeregi uznając go za „dziki klub”, toteż zespół rozgrywał jedynie mecze z miejscowymi zespołami. Swój pierwszy rok istnienia Westfalia Schalke kończyła w składzie 16-osobowym<ref name="1904-1924" />.

W 1905 zawodnicy Westfalii Schalke zaczęli rozgrywać swoje spotkania na boisku przy Taubenstraße, ale z czasem zaczęli je dzielić z innymi lokalnymi drużynami. Z kolei w 1906 zmienili lokalizację na Rubens’schen Wiese pomiędzy Grenzstraße i Industriestraße<ref name="1904-1924" />. W 1907 zespół przeżywał braki funduszy i jego członkowie podjęli decyzję o nowych przychodach. Pięć [[fenig]]ów miesięcznie mieli płacić należący do klubu uczniowie, a dziesięć fenigów miesięcznie – gimnazjaliści. Do końca roku skład klubu rozrósł się do 40 członków<ref name="1904-1924" />. W 1909 klub został zarejestrowany oficjalnie przez miasto Gelsenkirchen, jednak musiał spełnić wymóg – jego prezes musiał mieć ukończone 21 lat. Tym samym szefem Westfalii Schalke został Heinrich Hilgert<ref name="1904-1924" />.

=== 1912–1924: Od „Turnverein 1877” do „FC Schalke 04” ===
W 1912 roku Westfalia Schalke podjęła próby mające na celu przyłączenie się do Zachodnioniemieckiego Związku Piłki Nożnej (''Westdeutscher Spielverband''), jednak początkowo były one nieudane. 13 lutego tamtego roku doszło więc do fuzji z '''Schalker Turnverein 1877''', a prezesem nowego klubu został Fritz Unkel z Schalker Turnverein. Był on jednocześnie członkiem tamtejszego Westdeutscher Spielverband, toteż nowy klub od razu został przyjęty w szeregi związku<ref name="1904-1924" />. W 1914 wybuchła [[I wojna światowa]], która miała wpływ na działanie klubu – zawieszono wówczas wszystkie rozgrywki piłkarskie w Niemczech, a kluby sportowe tymczasowo rozwiązano. W 1915 na drużyna została powołana na nowo, a jej prezesem został Robert Schuermann<ref name="1904-1924" />.

25 maja 1919 swój debiut w zespole w meczu z Erle 08 zaliczył [[Ernst Kuzorra]], który wcześniej w lutym został członkiem zespołu. W późniejszych latach Kuzorra był podstawowym zawodnikiem zespołu z Gelsenkirchen<ref name="1904-1924" />. 24 lipca tamtego roku doszło do zmiany nazwy klubu i dotychczasową zastąpiono przez '''Turn- und Sportverein Schalke 1877'''. W 1920 klub liczył pięć drużyn seniorskich oraz cztery juniorskie. 6 czerwca tamtego roku Turn- und Sportverein Schalke 1877 wygrał 4:0 z BV 12 Gelsenkirchen i awansował z B-klasy do A-klasy ligi okręgu Gelsenkirchen, zwanej Bezirksmeisterschaft<ref name="1904-1924" />.

8 maja 1921 wywalczył po raz pierwszy mistrzostwo A-klasy po tym, jak pokonał takie zespoły jak SuS Essen-West 81, BV Stoppenberg i Westfalia Herne. Z kolei 3 sierpnia 1922 Schalke 1877 rozegrało swoje pierwsze w historii spotkanie z zagraniczną drużyną. Przeciwnikiem drużyny z Gelsenkirchen był [[austria]]cki pierwszoligowiec, Wiener Association FC. Mecz zakończył się zwycięstwem Austriaków 2:1<ref name="1904-1924" />. 20 maja 1933 Turn- und Sportverein Schalke 1877 wywalczył mistrzostwo ligi okręgowej. 5 stycznia 1924 doszło do rozłamu w zespole i wydzielono tylko sekcję piłkarską, którą nazwano '''Fußballklub Schalke 04 e.V.''' Zmieniono wówczas barwy klubu na niebiesko-białe, które obowiązują do dnia dzisiejszego<ref name="1924-1933">{{cytuj |url = http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1924-1933.html |tytuł = 1924-1933 Der Kreisel beginnt sich zu drehen |opublikowany = FC Schalke 04 |język = de |data dostępu = 2009-03-24 |archiwum = https://web.archive.org/web/20090825160839/http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1924-1933.html |zarchiwizowano = 25 sierpnia 2009}}</ref>.

=== 1924–1930: Mistrzostwo Niemiec Zachodnich ===
W sezonie 1924/1925 rozgrywek okręgowych jednym z czołowych zawodników Schalke 04 był 19-letni [[Ernst Kuzorra]], a 7 maja 1924 zawodnikiem zespołu został jego późniejszy szwagier [[Fritz Szepan]]. 3 kwietnia 1925 pierwszym profesjonalnym trenerem zespołu został [[Heinz Ludewig]], były środkowy napastnik [[Eintracht Duisburg 1848|Dusiburger Spielverein]] oraz [[Reprezentacja Niemiec w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Niemiec]]<ref name="1924-1933" />. Wiosną doprowadził on Schalke do trzech sukcesów. Pierwszym z nich było wywalczenie było mistrzostwa ligi podokręgu, a następnie ligi okręgowej zwanej Emscherkreismeisterschaft, dzięki zwycięstwu 3:0 nad Sportfreunde Essen 07. Trzecim z nich stało się zdobycie mistrzostwa Zagłębia Ruhry. Schalke wygrało wówczas najpierw z Preußen 07 Bochum, a następnie z [[Borussia Dortmund|Borussią Dortmund]]. Było to wówczas pierwsze w historii spotkanie pomiędzy Schalke a drużyną z [[Dortmund]]u, wygrane przez zawodników z Gelsenkirchen 4:2. Wtedy też po raz pierwszy pojawiło się pojęcie „Schalker Kreisel” (w tłumaczeniu na [[język polski]] ''Kreisel'' znaczy [[Bąk (zabawka)|bąk]]), związane z wyrobionym i efektownym stylem gry drużyny, urozmaiconym płaskimi podaniami między zawodnikami<ref name="1924-1933" /><ref>{{cytuj |url = http://fourfourtwo.com/blogs/championsleague/archive/2008/12/04/the-abc-of-football-adolf-bruno-and-chelsea.aspx |tytuł = The football ABC: Adolf, Bruno and Chelsea |opublikowany = FourFourTwo.com |język = en |data dostępu = 2009-03-25 |archiwum = https://web.archive.org/web/20110103204711/http://fourfourtwo.com/blogs/championsleague/archive/2008/12/04/the-abc-of-football-adolf-bruno-and-chelsea.aspx |zarchiwizowano = 3 stycznia 2011}}</ref>.

11 kwietnia 1925 po zwycięstwie 3:1 nad STV Horst-Emscher Schalke ponownie został mistrzem regionu Gelsenkirchen, a tydzień później pokonało 2:1 Sportfreunde Essen 07 w Emscherkreismeisterschaft. Dzięki tej wygranej Schalke awansowało do Gauligi Ruhr, najwyższej wówczas klasy rozgrywkowej w Niemczech<ref name="1924-1933" />. W 1927 roku zawodnicy klubu z Gelsenkirchen wywalczyli jej mistrzostwo, a w decydującym o mistrzostwie Niemiec Zachodnich meczu przegrali 3:4 z [[Fortuna Düsseldorf|Fortuną Düsseldorf]]. W maju tamtego roku zespół po raz pierwszy w swojej historii wystąpił w mistrzostwach kraju, jednak już w pierwszej rundzie uległ 1:3 [[TSV 1860 Monachium]]. W czerwcu 1927 zapadła decyzja o budowie nowego stadionu dla piłkarzy Schalke, a ich nowym trenerem został [[Austriacy|Austriak]] [[Gustav Wieser]]<ref name="1924-1933" />. 20 listopada 1927 Ernst Kuzorra zadebiutował w reprezentacji Niemiec w zremisowanym 2:2 towarzyskim meczu z [[Reprezentacja Holandii w piłce nożnej mężczyzn|Holandią]], stając się tym samym pierwszym reprezentantem w historii klubu<ref>{{cytuj |url = http://www.fussballdaten.de/spieler/kuzorraernst/1927/ |tytuł = Ernst Kuzorra |opublikowany = Fussballdaten.de |język = de |data dostępu = 2009-03-25}}</ref>.

Wiosną 1928 roku zmieniono nazwę klubu na '''FC Gelsenkirchen-Schalke 04''' w podziękowaniu władzom miasta Gelsenkirchen za sfinansowanie budowy stadionu, który nazwano [[Glückauf-Kampfbahn]]. W lipcu zespół uległ 2:4 [[Hamburger SV]] w pierwszej rundzie mistrzostw Niemiec, a we wrześniu zakończono budowę stadionu. Mecz otwarcia Schalke rozegrało z drużyną [[Tennis Borussia Berlin]]<ref name="1924-1933" />. Z kolei 23 września tamtego roku Kuzorra zdobył gola dla Niemiec w meczu z [[Reprezentacja Norwegii w piłce nożnej mężczyzn|Norwegią]] (2:0). 23 września 1929 piłkarze Schalke zwyciężyli 2:1 z [[MSV Duisburg|Meidericher Spielverei]] i tym samym po raz pierwszy w historii zdobyli mistrzostwo Niemiec Zachodnich. Odpadli jednak w rozgrywkach o prymat w kraju, gdy ulegli 1:4 [[Hertha BSC|Hercie Berlin]].

=== 1930–1933: Od skandalu po wicemistrzostwo Niemiec ===
Wiosną 1930 zespół Schalke wywalczył swoje drugie mistrzostwo Zachodnich Niemiec w historii. Zespół zawiódł jednak swoich kibiców w mistrzostwach kraju. Przeszedł pierwszą rundę wygrywając 6:2 z [[Arminia Hanower|Arminią Hanower]], jednak odpadł w kolejnej po porażce 2:6 z [[1. FC Nürnberg]]<ref name="1924-1933" />. 25 sierpnia 1930 doszło do skandalu. Zachodnioniemiecki Związek Piłki Nożnej (''Westdeutscher Spielverband'') zawiesił wówczas 14 zawodników z pierwszego składu Schalke, w tym czołowych [[Hans Tibulski|Hansa Tibulskiego]], [[Fritz Szepan|Fritza Szepana]] i [[Ernst Kuzorra|Ernsta Kuzorrę]]. Powodem takiej decyzji był „brak amatorstwa” piłkarzy, którzy za swoją grę otrzymywali wypłatę w wysokości 10 [[Marka niemiecka|marek niemieckich]], podczas gdy maksymalna stawka ustanowiona przez związek wynosiła 5 marek. Kierownictwo klubu dodatkowo musiało zapłacić karę w wysokości 1600 marek na rzecz federacji<ref name="1924-1933" />.

1 czerwca 1931 roku Schalke rozegrało swój pierwszy mecz po banicji. Na [[Glückauf-Kampfbahn]] przybyło 70 tysięcy widzów, którzy zobaczyli zwycięstwo „Die Königsblauen” 1:0 nad [[Fortuna Düsseldorf|Fortuną Düsseldorf]]. Zwycięskiego gola w tamtym spotkaniu zdobył Hans Tibulski<ref name="1924-1933" />. Przed sezonem 1931/1932 nowym trenerem został [[Hans Sauerwein]]. Doprowadził on Schalke do mistrzostwa Zachodnich Niemiec, ale nie zdołał wywalczyć mistrzostwa kraju po tym, jak Schalke odpadło w półfinale z [[Eintracht Frankfurt|Eintrachtem Frankfurt]] (1:2). Latem 1932 roku trenerem klubu został [[Kurt Otto (trener)|Kurt Otto]], który później pracował z [[Reprezentacja Polski w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacją Polski]]. Schalke ponownie było najlepsze w swoim regionie, a w mistrzostwach Niemiec po raz pierwszy dotarło do finału. W [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]] przy 60 tysiącach widzów Schalke poniosło porażkę 0:3 z Fortuną Düsseldorf i zostało wicemistrzem kraju<ref name="1924-1933" />.

=== 1933–1945: Sześć tytułów mistrzowskich ===
W 1933 roku władzę w [[Niemcy|Niemczech]] zdobyła [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników]]. Odwołano wówczas zarząd [[Deutscher Fußball-Bund]] i powołano nowy, wywodzący się z NSDAP. W tym samym roku Schalke przystąpiło do nowo utworzonych rozgrywek – ''Gauliga Westfalen''. Natomiast nowym trenerem zespołu został [[Hans Schmidt (piłkarz)|Hans Schmidt]]<ref name="1933-1945">{{cytuj |url = http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1933-1945.html |tytuł = 1933-1945 Triumphzug der Knappen |opublikowany = FC Schalke 04 |język = de |data dostępu = 2009-03-26 |archiwum = https://web.archive.org/web/20100228153206/http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1933-1945.html |zarchiwizowano = 28 lutego 2010}}</ref>. W 1934 na [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1934|Mistrzostwach Świata we Włoszech]] gracz Schalke [[Ernst Kuzorra]] był podstawowym zawodnikiem i wywalczył brązowy medal, stając się pierwszym zdobywcą medalu na Mundialu w barwach klubu z [[Gelsenkirchen]]. W czerwcu zespół wywalczył mistrzostwo Gauligi i równie udanie radził sobie w rozgrywkach o mistrzostwo Niemiec. Ostatecznie dotarł do finału. 24 czerwca 1934 zmierzył się w [[Berlin]]ie z [[1. FC Nürnberg]]. Po golach Kuzorry i [[Fritz Szepan|Fritza Szepana]] zespół zwyciężył 2:1 i po raz pierwszy w swojej historii wywalczył tytuł mistrza Niemiec<ref name="1933-1945" />.

1 czerwca 1935 Schalke 04 zostało członkiem „Nationalsozialistischer Reichsbund für Leibesübungen”, czyli ówczesnych władz zarządzających piłką nożną w kraju. Piłkarze drużyny Schalke zostali po raz trzeci z rzędu mistrzem Westfalii i ponownie dotarli do finału mistrzostw Niemiec. 23 czerwca 1935 w obecności 74 tysięcy widzów w [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]] „Die Königsblauen” podejmowali [[VfB Stuttgart]]. Mecz obfitował w bramki i ostatecznie zakończył się wynikiem 6:4 dla Schalke. Bramki w tamtym spotkaniu dla drużyny z Gelsenkirchen zdobywali: trzykrotnie [[Ernst Poertgen]] i po jednej [[Ernst Kalwitzki]], [[Adolf Urban]] i [[Rudolf Gellesch]]. Z kolei 8 grudnia tamtego roku Schalke dotarło do finału [[Puchar Niemiec w piłce nożnej|Pucharu Niemiec]], jednak na stadionie [[Rheinstadion]] w [[Düsseldorf]]ie przegrało 0:2 z Nürnberg<ref name="1933-1945" />.

W 1936 roku zespół ponownie został mistrzem Gauligi Westfalii, a we wrześniu otwarto nową trybunę na [[Glückauf-Kampfbahn]]. Mierząca 114 metrów stała się największą trybuną w całych Niemczech. 3 stycznia 1937 Schalke po raz drugi w historii wystąpiło w finale krajowego pucharu, jednak uległo w [[Berlin]]ie 1:2 zespołowi [[Lokomotive Lipsk|VfB Leipzig]]. Wiosną zawodnicy znów byli najlepsi w swoim regionie, a 20 czerwca rozegrali finał mistrzostw Niemiec z Nürnberg. Na [[Stadion Olimpijski w Berlinie|Stadionie Olimpijskim w Berlinie]] Schalke wygrało 2:1 po golach Kalwitzkiego i Poertgena zostając tym samym trzeci raz mistrzem kraju<ref name="1933-1945" />. Z kolei w styczniu 1938 pokonało w takim samym stosunku Fortunę Düsseldorf w finale DFB-Pokal, dzięki czemu jako pierwszy klub w Niemczech zdobyło dublet.

Rok 1938 przyniósł kolejne mistrzostwo Zachodnich Niemiec, a piłkarze Gelsenkirchen jeszcze do 1944 roku nieprzerwanie okazywali wyższość nad innymi drużynami z regionu. 26 czerwca ponownie wystąpiło w finale rozgrywek krajowych, jednak po 90 minutach meczu z [[Hannover 96|Hannoverem 96]] był remis 3:3 i do rozstrzygnięcia potrzebne było powtórzenie spotkania. 3 lipca 1938 przy 100 tysiącach widzów Berlinie Schalke uległo w powtórce Hannoverowi 3:4 i zostało wicemistrzem Niemiec<ref name="1933-1945" />. Jednak rok 1939 przyniósł Schalke sukces w krajowych mistrzostwach. 18 czerwca w Berlinie zawodnicy nie dali szans [[FC Admira Wacker Mödling|Admirze Wiedeń]] wygrywając 9:0 (4:0)<ref>{{Cytuj pismo |tytuł = Schalke 04 – mistrzem Niemiec |url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=50549 |czasopismo = [[Gazeta Lwowska (1810–1939)|Gazeta Lwowska]] |strony = 4 |data = nr 138 z 22 czerwca 1939}}</ref>. Bohaterem meczu był Kalwitzki, który strzelił 5 goli, a kolejne dołożyli Szepan, Urban, Tibulski i Kuzorra<ref name="1933-1945" />. Po tym sukcesie prezesem klubu przestał być Fritz Unkel, który został zastąpiony przez Heinricha Tschneschera.

Po sezonie 1939/1940 doszło też do zmiany pokoleń i powoli do zespołu wkraczała tzw. „Trzecia Generacja”, czyli „Die Dritte Schalker Generation”, którą tworzyli między innymi [[Herbert Burdenski]], [[Willi Schuh]] i [[Bernhard Füller]]. Zespół ponownie wystąpił w finale o mistrzostwo Niemiec i ponownie wygrał (po raz piąty w historii), tym razem 1:0 z [[Dresdner SC (piłka nożna)|Dresdner SC]] po golu Kalwitzkiego<ref name="1933-1945" />. 22 czerwca 1941 w finale mistrzostw kraju Schalke wystąpiło z pochodzącym z [[Austria|Austrii]] [[Rapid Wiedeń|Rapidem Wiedeń]]. Do 57. minuty prowadziło 3:0 po golach Gellescha, [[Herman Eppenhof|Eppenhofa]] i Hinza, jednak przegrało mecz 3:4 i zajęło 2. miejsce w rozgrywkach. Z kolei w listopadzie 1941 zespół nie zrehabilitował się za porażkę w Meisterschaft i w finale pucharu uległ 1:2 Dresdner SC<ref name="1933-1945" />.

5 lipca 1942 Schalke znów dotarło do finału rozgrywek o mistrzostwo kraju. Drugi raz z rzędu natrafiło w nim na drużynę z [[Wiedeń|Wiednia]], którą tym razem była [[First Vienna FC 1894|Vienna]]. Ponad 100 tysięcy kibiców oglądało zwycięstwo Schalke 2:0, dla którego bramki zdobywali Kalwitzki i Szepan. Tym samym „Die Königsblauen” szósty raz w historii sięgnęli po tytuł mistrzowski i po raz szósty w ciągu ostatnich ośmiu sezonów<ref name="1933-1945" />. Z kolei w listopadzie piąty raz zagrali w finale Pucharu Niemiec, jednak przegrali w nim 0:2 z [[TSV 1860 Monachium]]. W lutym 1944 Schalke wygrało 4:1 z [[Borussia Dortmund|Borussią Dortmund]] i po raz jedenasty z rzędu wywalczyło mistrzostwo Westfalii. 4 lipca tamtego roku zmarł Fritz Unkel, były prezes klubu.

=== 1945–1963: Gra w Oberlidze i kolejny tytuł ===
Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] rozgrywki w Niemczech wznowiono latem 1945, a swój pierwszy mecz Schalke 04 rozegrało 22 lipca w meczu z reprezentacją miasta [[Wanne-Eickel]], z którą wygrało 7:1. Z kolei pierwsze ligowe spotkanie drużyny z [[Gelsenkirchen]] odbyło się 9 marca 1946 i były to derby miasta z [[Alemannia Gelsenkirchen|Alemannią Gelsenkirchen]], w których lepsze okazało się Schalke wygrywając 4:1<ref name="1945-1963">{{cytuj |url = http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1945-1963.html |tytuł = 1945-1963 Neuaufbau in der Oberliga West |opublikowany = FC Schalke 04 |język = de |data dostępu = 2009-03-27 |archiwum = https://web.archive.org/web/20090822214235/http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1945-1963.html |zarchiwizowano = 22 sierpnia 2009}}</ref>. W lipcu 1946 rozpoczęła się przebudowa stadionu [[Glückauf-Kampfbahn]], a Schalke wygrało rozgrywki ligi okręgowej. 23 lutego 1947 drużyna odniosła najwyższe w swojej historii w oficjalnych meczach, gdy pokonała 20:0 SpVgg Herten. [[Herbert Burdenski]] zdobył w tamtym meczu 11 goli. W rozgrywkach mistrzostw Westfalii Schalke dotarło do ćwierćfinału, w którym uległo [[Borussia Dortmund|Borussii Dortmund]] 2:3<ref name="1945-1963" />.

We wrześniu 1947 zainaugurowano w Niemczech nowe rozgrywki piłkarskie – Oberligę, a Schalke zostało przydzielone do strefy zachodniej. 14 września zespół rozegrał swoje pierwsze spotkanie i zremisował w nim 2:2 z Hamborn 07. Na koniec sezonu zajął 6. miejsce w lidze. Rok później drużyna z Gelsenkirchen spisała się jeszcze słabiej i zakończyła sezon na 12. miejscu w tabeli (na 16 uczestników)<ref name="1945-1963" />. 12 listopada 1950 swoje piłkarskie kariery zakończyli [[Ernst Kuzorra]] i [[Fritz Szepan]]. Pożegnalny mecz odbył się na stadionie Schalke w obecności 25 tysięcy widzów. Przeciwnikiem był [[Brazylia|brazylijski]] klub [[Atlético Mineiro|Clube Atlético Mineiro]], który uległ Niemcom 1:3<ref name="1945-1963" />.

Sezon 1950/1951 zakończył się dla zawodników Schalke 04 sukcesem, pierwszym od czasu utworzenia Oberligi. W decydującym o mistrzostwie ligi meczu drużyna zwyciężyła 4:1 ze Sportfreunde Katernberg. W mistrzostwach RFN przegrała jednak z [[1. FC Kaiserslautern]], a zawodnik Schalke [[Hans Kleina]] z 25 golami został królem strzelców Oberligi<ref name="1945-1963" />. W 1952 roku „Die Knappen” wywalczyli wicemistrzostwo ligi, ale w 1953 zajęli 6. miejsce. Z kolei w 1953 w decydującym o mistrzostwie spotkaniu z [[1. FC Köln]] przegrali 2:4 i ostatecznie ukończyli ligę na 3. pozycji<ref name="1945-1963" />. W lipcu 1954 nowym trenerem drużyny został [[Austriacy|Austriak]] [[Edi Frühwirth]], który poprzednio prowadził [[Reprezentacja Austrii w piłce nożnej mężczyzn|rodzimą reprezentację]]. 31 lipca tamtego roku rozpoczęto świętowanie 50. rocznicy istnienia klubu. Jednym z najważniejszych momentów tej uroczystości był mecz z [[Hannover 96|Hannoverem 96]], ówczesnym mistrzem kraju, który Schalke 04 wygrało 5:1. Z okazji rocznicy wybudowano nową trybunę na Glückauf-Kampfbahn, a także dobudowano sanitariaty<ref name="1945-1963" />.

Pierwszy sezon pod wodzą trenera Frühwirtha zakończył się 5. miejscem w Oberlidze, a także awansem do finału [[Puchar Niemiec w piłce nożnej|Pucharu Niemiec]]. Jednak w finale w [[Brunszwik]]u piłkarze Schalke 04 ulegli 2:3 [[Karlsruher SC|Karlsuher SC]] (oba gole dla Schalke zdobył [[Helmut Sadlowski]])<ref name="1945-1963" />. Sezon 1955/1956 zakończył się wicemistrzostwem Oberligi, a kolejny zajęciem w niej 4. miejsca. Jednak w 1958 roku sukces odniósł trener Frühwirth, który doprowadził zespół do finału mistrzostw kraju. 18 maja 1958 w obecności 80 tysięcy widzów w [[Hanower]]ze Schalke podejmowało [[Hamburger SV]]. Dwa gole zdobył kapitan drużyny [[Bernhard Klodt]] i jednego dołożył [[Manfred Kreuz]], a „Die Königsblauen” dzięki zwycięstwu 3:0 sięgnęli po swój ósmy w historii tytuł mistrzowski<ref name="1945-1963" />.

Jesienią 1959 Schalke 04 po raz pierwszy wystąpiło w europejskich pucharach i jako mistrz RFN zagrało w [[Puchar Europy Mistrzów Klubowych (1958/1959)|edycji 1958/1959 Pucharu Mistrzów]]. W pierwszej rundzie natrafiło na mistrza Danii, [[Kjøbenhavns Boldklub]]. W [[Kopenhaga|Kopenhadze]] przegrało 0:3, jednak w rewanżu na własnym stadionie odrobiło straty i zwyciężyło 5:2, a gole dla Niemców zdobywali: dwa Bernhard Klodt i po jednym Helmut Sadlowski, [[Hans Nowak]] i [[Günter Brocker|Günther Brocker]]. Do rozstrzygnięcia awansu potrzebny był jednak trzeci mecz, który odbył się dwa tygodnie później w [[Enschede]]. Po golach [[Günter Siebert|Sieberta]], Nowaka i Klodta Schalke wygrało 3:0 i awansowało do 1/8 finału. Tam natrafiło na mistrza Anglii, [[Wolverhampton Wanderers F.C.|Wolverhampton Wanderers]] i w meczu wyjazdowym zremisowało 2:2 (gole Sieberta i [[Willi Koslowski|Koslowskiego]]). Natomiast w Gelsenkirchen wygrało 2:1 po bramkach [[Heiner Kördell|Kördella]] i Sieberta, dzięki czemu przeszło do ćwierćfinału. Na 1/4 zakończyło jednak swój udział w Pucharze Europy. Uległo w [[Madryt|Madrycie]] z tamtejszym [[Atlético Madryt|Atlético]] 0:3, a u siebie zremisowało 1:1 (gol Nowaka)<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec195859.html#cc |tytuł = Champions’ Cup 1958-59 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-27}}</ref>.

W 1960 Schalke zajęło 4. miejsce w Oberlidze. Sezon 1960/1961 zakończyli na 3. miejscu, a kolejny na 2. pozycji. Sezon 1962/1963 był ostatnim w historii Oberligi. Ostatni mecz Schalke w tych rozgrywkach odbył się 12 maja 1963 przeciwko [[Fortuna Düsseldorf|Fortunie Düsseldorf]]. 2 czerwca 1963 Schalke 04 rozegrało u siebie towarzyskie spotkanie z [[Santos FC]], który przyjechał w składzie z [[Pelé]]m, dwukrotnym mistrzem świata z [[Reprezentacja Brazylii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacją Brazylii]]. Santos wygrał 2:1, a piłkarze tego klubu otrzymali za grę 150 tysięcy [[Marka niemiecka|marek]]<ref name="1945-1963" />.

=== 1963–1981: Bundesliga, skandal oraz spadek do drugiej ligi ===
Rok 1963 przyniósł ważne wydarzenie piłce nożnej w Niemczech. [[Deutscher Fußball-Bund]] utworzył nowe rozgrywki w kraju – [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej|Bundesligę]], składającą się pierwotnie z 16 drużyn. W skład między innymi weszło Schalke 04, a w premierowym sezonie zespół ten poprowadził trener [[Georg Gawliczek]]. 24 sierpnia S04 rozegrało swoje pierwsze spotkanie w Bundeslidze i wygrało u siebie z [[VfB Stuttgart]] 2:0, a bramki dla Schalke zdobywali [[Willi Klosowski]] i [[Waldi Gerhardt]]. Na koniec [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1963/1964)|sezonu 1963/1964]] drużyna z [[Gelsenkirchen]] zajęła 8. miejsce w lidze<ref name="1963-1971">{{cytuj |url = http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1963-1971.html |tytuł = 1963-1971 Kein leichter Anfang in der Bundesliga |opublikowany = FC Schalke 04 |język = de |data dostępu = 2009-03-27}}</ref>. W 1964 Niemiecka Federacja Piłkarska nie chciała nadać licencji Schalke 04 z powodów finansowych. Klub zmuszony był sprzedać obiekt [[Glückauf-Kampfbahn]] miastu Gelsenkirchen, a ze stanowiska prezesa musiał ustąpić Hans-Georg König. Jego miejsce zajął [[Fritz Szepan]], a zespół ostatecznie otrzymał licencję<ref name="1963-1971" />. W [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1964/1965)|sezonie 1964/1965]] zespół poprowadził [[austria]]cki szkoleniowiec [[Fritz Langner]], jednak złożony z kilku [[Reprezentacja Niemiec w piłce nożnej mężczyzn|reprezentantów Republiki Federalnej Niemiec]] zajął ostatnią 16. lokatę w lidze. Drużyna nie spadła jednak do [[2. Fußball-Bundesliga|drugiej ligi]] dlatego, że powiększono pierwszą ligę do 18 drużyn, a dodatkowo licencji nie uzyskała [[Hertha BSC]]<ref name="1963-1971" />. Kolejne trzy sezony pod wodzą Langnera, a także [[Karl-Heinz Marotzke|Karla-Heinza Marotzke]] i [[Günter Brocker|Güntera Brockera]] również nie były dla Schalke udane, gdyż zespół zajmował miejsca w dolnej połówce tabeli.

[[Plik:Helmut Kremers - Portrait (6540).jpg|thumb|upright|[[Helmut Kremers]], gracz Schalke w latach 70., brat-bliźniak [[Erwin Kremers|Erwina]] i [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1974|mistrz świata z 1974]]]]
W 1967 roku miasto Gelsenkirchen podjęło uchwałę o budowie nowego stadionu dla Schalke 04. W 1968 trenerem klubu został [[Rudi Gutendorf]], który zajął z „Die Knappen” 7. miejsce w [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1968/1969)|sezonie 1968/1969]] i 9. w sezonie [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1969/1970)|sezonie 1969/1970]]. 14 czerwca 1969 roku Schalke wystąpiło w finale [[Puchar Niemiec w piłce nożnej|Pucharu RFN]], po raz siódmy w swojej historii. Drużyna przegrała jednak we [[Frankfurt nad Menem|Frankfurcie nad Menem]] 1:2 z [[Bayern Monachium|Bayernem Monachium]]<ref name="1963-1971" />.

Dzięki temu, iż Bayern został mistrzem Bundesligi, Schalke wystąpiło w rozgrywkach [[Puchar Zdobywców Pucharów (1969/1970)|Pucharu Zdobywców Pucharów 1969/1970]]. W pierwszej rundzie przeciwnikiem Schalke 04 był [[Irlandia|irlandzki]] [[Shamrock Rovers F.C.|Shamrock Rovers]] z [[Dublin]]a. W pierwszym meczu w Irlandii Niemcy ulegli 1:2 (gol [[Heinz Pirkner|Hansa Pirknera]]), jednak w rewanżu w Gelsenkirchen zwyciężyli 3:0 (gole zdobywali [[Reinhard Libuda]], Hans Pirkner i [[Hans-Jürgen Wittkamp]]). W kolejnej rundzie przeciwnikiem „Die Knappen” był zdobywca [[Puchar Szwecji w piłce nożnej|Pucharu Szwecji]] [[IFK Norrköping]]. W całym dwumeczu padł tylko jeden gol (autorstwa [[Klaus Scheer|Klausa Scheera]]), w rewanżu w Niemczech, gdy Schalke zwyciężyło 1:0. Także ćwierćfinałowy dwumecz zakończył się dla Niemców pomyślnie. Wygrali oni w [[Zagrzeb]]iu z [[Dinamo Zagrzeb|Dinamem Zagrzeb]] 3:1 po bramkach Pirknera, [[Klaus Fichtel|Fichtela]] i [[Hans-Jürgen Becher|Bechera]], a u siebie mecz zakończył się wynikiem 1:0 po golu Scheera. Ostatnią przeszkodą Schalke 04 w drodze do finału Pucharu Zdobywców Pucharów był [[Anglia|angielski]] [[Manchester City F.C.|Manchester City]]. Po zwycięstwie 1:0 u siebie (gol Libudy) Niemcy ulegli w [[Manchester]]ze 1:5 (honorowa bramka Libudy) i odpadli z rozgrywek<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec196970.html#cwc |tytuł = Cup Winners’ Cup 1969-70 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-27}}</ref>.

17 kwietnia 1971 Schalke przegrało mecz ligowy z [[Arminia Bielefeld|Arminią Bielefeld]] 0:1. Wyszło jednak na jaw, iż zawodnicy otrzymali po 2300 marek za przegranie spotkania. W RFN wybuchł skandal, który niemieckie gazety nazwały „Bundesliga-Skandal”. Okazało się, że w ustawianie wyników meczów Bundesligi i Pucharu Niemiec zamieszanych było 53 zawodników, 2 trenerów i 6 działaczy klubowych z całych Niemiec. Do korupcji przyznało się jedynie trzech zawodników, w tym Pirkner z Schalke. W grudniu 1975 proces został zakończony, a zawodnicy ukarani grzywnami<ref name="1971-1980">{{cytuj |url = http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1971-1980.html |tytuł = 1971-1980 Skandal bremst Vizemeister mit Perspektive |opublikowany = FC Schalke 04 |język = de |data dostępu = 2009-03-27 |archiwum = https://web.archive.org/web/20090825134718/http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1971-1980.html |zarchiwizowano = 25 sierpnia 2009}}</ref>.

[[Plik:Erwin Kremers - Portrait (6548).jpg|thumb|upright|left|[[Erwin Kremers]], gracz Schalke w latach 70. i bliźniak [[Helmut Kremers|Helmuta Kremersa]]]]
Przed [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1971/1972)|sezonem 1971/1972]] trenerem zespołu został [[Jugosłowianie|Jugosłowianin]] [[Ivica Horvat]] i wywalczył z Schalke wicemistrzostwo Niemiec. 1 lipca 1972 w finale Pucharu Niemiec, rozegranym w [[Hanower]]ze Schalke pokonało 5:0 [[1. FC Kaiserslautern]] po golach [[Helmut Kremers|Helmuta Kremersa]] (2), Klausa Scheera, [[Herbert Lütkebohmert|Herberta Lütkebohmerta]] i [[Klaus Fischer|Klausa Fischera]], dzięki czemu drugi raz w historii zdobyło puchar. W [[Puchar Zdobywców Pucharów (1972/1973)|Pucharze Zdobywców Pucharów 1972/1973]] trafił na [[Sławia Sofia|Sławię Sofia]]. Wygrał 2:1 (gole [[Rolf Rüssmann|Rüssmanna]] i Fischera) oraz 3:1 (gole [[Nico Braun|Brauna]], Scheera i Lütkebohmerta) po tym, jak drugi mecz został powtórzony. W 1/8 finału Schalke wyeliminowało irlandzki [[Cork Hibernians F.C.|Cork Hibernians]] (0:0 i 0:3 po trafieniach [[Peter Ehmke|Ehmke]], Brauna i [[Erwin Kremers|Erwina Kremersa]]), ale odpadło w ćwierćfinale. Przeciwnikiem Niemców w 1/4 była [[Sparta Praga (piłka nożna)|Sparta Praga]], która przegrała w Gelsenkirchen 1:2 (gole Ehmke i Rüssmanna), ale u siebie wygrała 3:0<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec197273.html#cwc |tytuł = Cup Winners’ Cup 1972-73 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-27}}</ref>.

9 czerwca 1973 rozegrano ostatnie spotkanie ligowe na stadionie Glückauf-Kampfbahn, które Schalke 04 wygrało 2:0 z Hamburger SV. Niedługo potem oddano do użytku nowy obiekt, [[Parkstadion]], który kosztował około 56 milionów marek. Inauguracyjne spotkanie Schalke rozegrało 4 sierpnia przeciwko [[Feyenoord|Feyenoordowi Rotterdam]] i przegrało 1:3<ref name="1971-1980" />. 11 sierpnia 1973 roku w meczu ligowym z VfB Stuttgart zadebiutował [[Rüdiger Abramczik]]. W chwili debiutu liczył sobie 17 lat i 175 dni stając się tym samym najmłodszym w historii piłkarzem Bundesligi<ref name="1971-1980" />. Trener Horvat pracował w klubie do 1975 roku, ale nie odniósł sukcesów. W [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1975/1976)|sezonem 1975/1976]] Schalke prowadzone przez [[Maximilian Merkel|Maximiliana Merkela]] było szóste w lidze, a Klaus Fischer z 29 golami na koncie został królem strzelców Bundesligi, pierwszym w barwach Schalke<ref name="1971-1980" />. Z kolei w 1977 roku drużyna nowego trenera [[Friedel Rausch|Friedela Rauscha]] wywalczyła wicemistrzostwo kraju. Wystąpiła w [[Puchar UEFA (1976/1977)|Pucharze UEFA 1976/1977]], ale odpadła w 3. rundzie po meczach z [[RWD Molenbeek]]. Z kolei w 1978 odpadła po 2. rundzie [[Puchar UEFA (1977/1978)|Pucharze UEFA 1977/1978]] przegrywając 2:4 i 1:3 z [[1. FC Magdeburg]]. W kolejnych sezonach najlepszym strzelcem zespołu był Klaus Fischer, jednak zespół nie osiągał sukcesów ani w rozgrywkach ligowych, ani w krajowym pucharze. Ostatecznie w [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1980/1981)|sezonie 1980/1981]] drużyna zajęła przedostatnie 17. miejsce i po raz pierwszy w swojej historii spadła do [[2. Fußball-Bundesliga|drugiej ligi]]. Trenerem zespołu był wówczas Jugosłowianin [[Fahrudin Jusufi]]<ref name="1971-1980" />.

=== 1981–1991: Pięć sezonów w drugiej lidze ===
Sezon 1981/1982 Schalke 04 spędziło w [[2. Fußball-Bundesliga|drugiej lidze]] pod wodzą trenera [[Sigfried Held|Sigfrieda Helda]]. 29 maja 1982 po zwycięstwie 4:0 nad [[Wormatia Worms|Wormatią Worms]] Schalke powróciło po roku do [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej|pierwszej ligi]]<ref name="1980-1993">{{cytuj |url = http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1980-1993.html |tytuł = 1980-1993 Dreimal abgestiegen und beinahe pleite |opublikowany = FC Schalke 04 |język = de |data dostępu = 2009-03-27 |archiwum = https://web.archive.org/web/20090822213147/http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1980-1993.html |zarchiwizowano = 22 sierpnia 2009}}</ref>. [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1982/1983)|Sezon 1982/1983]] Schalke zakończyło go na 3. miejscu od końca. W czerwcu miało więc rozegrać baraże z 3. drużyną drugiej ligi, [[KFC Uerdingen 05|Bayerem Uerdingem]]. U siebie zremisowało 1:1, a na wyjeździe przegrało 1:3 i drugi raz w swojej historii spadło o klasę niżej<ref name="1980-1993" />. Po drugim spadku Schalke 04 do drugiej ligi trener Held został zwolniony, a w jego miejsce zatrudniono [[Diethelm Ferner|Diethelma Fernera]]. 6 sierpnia 1983 roku w meczu z [[SC Charlottenburg]] (3:0) w barwach „Die Knappen” zadebiutował 17-letni wówczas [[Olaf Thon]], będący przez kolejne dwie dekady czołową postacią klubu. 20 maja 1984 dzięki zwycięstwu 2:0 nad [[SC Fortuna Köln|Fortuną Köln]] Schalke ponownie wywalczyło awans do pierwszej ligi RFN<ref name="1980-1993" />.

Ferner pracował w Schalke jeszcze przez dwa lata. W [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1984/1985)|sezonie 1984/1985]] utrzymał się z tym klubem w lidze zajmując 8. miejsce. Z kolei [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1985/1986)|sezon 1985/1986]] Schalke zakończyło na 10. pozycji w tabeli. Latem 1986 nowym trenerem zespołu został [[Rolf Schafstall]]. On z kolei doprowadził drużynę z [[Gelsenkirchen]] do zajęcia 13. pozycji. Nastąpiła zmiana na stanowisku menedżera zespołu – [[Rudolf Assauer|Rudolfa Assauera]] zastąpił były gracz Schalke [[Rolf Rüssmann]]. Natomiast w grudniu 1987 doszło do zmiany trenera, którym został [[Horst Franz]], a Schafstall odszedł do Bayeru Uerdingen. 2 kwietnia 1988 Schalke uległo [[Bayern Monachium|Bayernowi Monachium]] 1:8 rozpoczynając serię 8 kolejnych meczów bez zwycięstwa. Ostatecznie na koniec [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1987/1988)|sezonu 1987/1988]] zespół zajął ostatnie miejsce w lidze i po raz trzeci w ciągu 7 lat spadł do drugiej ligi, a jego najlepszy strzelec [[Olaf Thon]] odszedł do Bayernu<ref name="1980-1993" />.

Po kolejnej degradacji zrezygnował prezes klubu [[Günter Siebert]]. Jego miejsce zajął [[Michael Zylka]], ale na stanowisku prezesa wytrzymał tylko trzy dni nie mogąc dojść do porozumienia z menedżerem Rüssmannem. Przed sezonem 1988/1989 trenerem drużyny został Diethelm Ferner. Na początku 1989 wybrano nowego prezesa Schalke. Został nim [[Günter Eichberg]], który utworzył z Schalke spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. W kwietniu 1989 nowym szkoleniowcem został [[Peter Neururer]], a menedżerem były zawodnik klubu [[Helmut Kremers]]. Schalke zajęło jednak dopiero 12. pozycję w drugiej lidze<ref name="1980-1993" />. Latem 1989 do klubu przybyli dwaj [[Reprezentacja Związku Radzieckiego w piłce nożnej mężczyzn|reprezentanci Związku Radzieckiego]] [[Aleksandr Borodiuk]] i [[Wołodymyr Luty]], pierwsi z tego kraju w historii ligi niemieckiej. W 1990 roku Schalke znów nie wywalczyło awansu do pierwszej ligi, ale udało się to rok później pod wodzą [[Jugosławia|jugosłowiańskiego]] trenera [[Aleksandar Ristić|Aleksandara Risticia]]<ref name="1980-1993" />. Tym samym po trzech latach Schalke powróciło w szeregi niemieckich pierwszoligowców.

=== 1991–1999: Zdobycie Pucharu UEFA ===
[[Plik:Olaf Thon.jpeg|thumb|upright|[[Olaf Thon]], wieloletni zawodnik Schalke i zdobywca [[Liga Europy UEFA|Pucharu UEFA]]]]
Latem 1991 roku zreorganizowano rozgrywki po zjednoczeniu [[Niemcy|Niemiec]]. Po awansie Schalke prezes [[Günter Eichberg]] zatrudnił nowego menedżera [[Günter Netzer|Güntera Netzera]]. Pracował on do kwietnia 1992 i został zwolniony podobnie jak trener [[Aleksandar Ristić]]. Nowym szkoleniowcem zespołu został wówczas [[Klaus Fischer]], który pracował do końca [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1991/1992)|sezonu 1991/1992]], w którym Schalke zajęło 11. pozycję<ref name="1980-1993" />. Latem 1992 nowym trenerem został [[Udo Lattek]]. W kwietniu Eichberg zmuszony był do zniesienia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z powodu gróźb odebrania licencji przez [[Deutscher Fußball-Bund]], przez co klub stracił 20 milionów [[Marka niemiecka|marek]]. [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1992/1993)|Sezon 1992/1993]] Schalke pod wodzą Lattka, a potem [[Helmut Schulte|Helmuta Schulte]] zakończyło na 10 pozycji<ref name="1993-dziś">{{cytuj |url = http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1993-heute.html |tytuł = 1993-2009 – Erst die Satzung geändert, dann Europa gestürmt |opublikowany = FC Schalke 04 |język = de |data dostępu = 2009-03-28 |archiwum = https://web.archive.org/web/20090822214303/http://www.schalke04.de/verein/geschichte/1993-heute.html |zarchiwizowano = 22 sierpnia 2009}}</ref>.

16 października 1993 zwolniony został Schulte, po porażce 1:3 z [[SC Freiburg]]. Schulte na 20 możliwych do zdobycia punktów wywalczył tylko 5. Jego miejsce zajął [[Jörg Berger]], który poprzednio pracował w [[1. FC Köln]]. W swoim trenerskim debiucie na ławce Schalke przegrał 1:5 z [[Bayer 04 Leverkusen|Bayerem 04 Leverkusen]] i dzień po tym spotkaniu do dymisji podał się prezes Eichberg. Do 16. kolejki zespół zajmował ostatnie miejsce w lidze, jednak od czasu zwycięstwa 4:1 nad [[SG Wattenscheid 09]] drużyna zaczęła piąć się w górę tabeli. 7 lutego 1994 nowym prezesem został Bernd Tönnies, zarządzający firmą mięsną. Ostatecznie trener Berger pomógł drużynie w utrzymaniu i zajął z Schalke 14. miejsce w lidze<ref name="1993-dziś" />. W czerwcu 1994 roku sześcioletni kontrakt z klubem podpisał [[Olaf Thon]], który tym samym powrócił do klubu po 6 latach gry w barwach [[Bayern Monachium|Bayernu Monachium]]. Natomiast 1 lipca prezesem przestał być Tönnies, a we wrześniu nowym zarządzającym klubem został [[Helmut Kremers]]. W październiku Rada Nadzorcza klubu zarzuciła nowym władzom brak kompetencji, a w grudniu wybrano nowego prezesa, [[Gerhard Rehberg|Gerharda Rehberga]]<ref name="1993-dziś" />. [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1994/1995)|Sezon 1994/1995]] zakończył się dla Schalke zajęciem 11. miejsca w Bundeslidze.

[[Plik:Schalke Assauer0.jpg|thumb|upright|left|[[Rudolf Assauer]], menedżer Schalke w latach 1993–2006]]
Przed rozpoczęciem [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1995/1996)|sezonu 1995/1996]] Schalke zakupiło między innymi [[napastnik]]a [[Borussia Mönchengladbach|Borussii Mönchengladbach]] [[Martin Max|Martina Maxa]], Niemca [[Polska|polskiego]] pochodzenia, a także [[Reprezentacja Czech w piłce nożnej mężczyzn|reprezentanta Czech]] [[Radoslav Látal|Radoslava Látala]] z [[Sigma Ołomuniec|Sigmy Ołomuniec]] i [[Reprezentacja Stanów Zjednoczonych w piłce nożnej mężczyzn|reprezentanta Stanów Zjednoczonych]] [[Thomas Dooley|Thomasa Dooleya]]. W 31. kolejce ligowej zespół zajmował 4. miejsce w lidze, a dzięki zwycięstwu w 32. kolejce 3:0 na wyjeździe z [[Eintracht Frankfurt|Eintrachtem Frankfurt]] awansował na 3. pozycję i taką też zajął na koniec sezonu. Było to najwyższe miejsce Schalke w lidze od 1977, dzięki czemu zespół zakwalifikował się do [[Liga Europy UEFA|Pucharu UEFA]]<ref>{{cytuj |url = http://www.fussballdaten.de/bundesliga/1996/34/ |tytuł = Bundesliga 1995/1996 |opublikowany = Fussbaldaten.de |język = de |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>.

Latem 1996 do zespołu trafili między innymi [[Holendrzy]] [[Johan de Kock]] i [[Marco van Hoogdalem]] z [[Roda JC Kerkrade|Rody JC Kerkrade]] oraz [[Belgowie|Belg]] [[Marc Wilmots]] ze [[Standard Liège|Standardu Liège]]. W październiku zwolniony został trener Berger, a w jego miejsce przybył holenderski szkoleniowiec [[Huub Stevens]]. Swój start w [[Puchar UEFA (1996/1997)|Pucharze UEFA 1996/1997]] Schalke rozpoczęło od 1/32 finału, w której na trafiło na Rodę Kerkrade. Pierwszy mecz na [[Parkstadion]] zakończył się zwycięstwem Niemców 3:0 po dwóch golach Wilmotsa oraz jednym [[Youri Mulder|Youriego Muldera]]. W rewanżu w [[Holandia|Holandii]] padł remis 2:2, a bramki dla „Die Knappen” zdobywali [[Amerykanie|Amerykanin]] [[David Wagner (piłkarz)|David Wagner]] oraz ponownie Wilmots. W 1/16 finału rywalem Schalke był [[Turcja|turecki]] [[Trabzonspor]]. Po wygranej 1:0 na własnym stadionie po golu Maxa Schalke zremisowało na wyjeździe 3:3 (dwa gole de Kocka i jeden Maxa) i awansowało do dalszej rundy. W niej podopieczni Huuba Stevensa natrafili na belgijski [[Club Brugge]]. W [[Brugia|Brugii]] ulegli gospodarzom 1:2 (honorowe trafienie [[Michael Büskens|Büskensa]]), ale u siebie zwyciężyli 2:0 po bramkach Maxa i Muldera. Zawodnicy Schalke przeszli także kolejną przeszkodę, tym razem będąc lepszym w ćwierćfinałowym dwumeczu od [[Valencia CF|Valencii]]. Na Parkstadion wygrali 2:0 po golach [[Thomas Linke|Thomasa Linke]] i Marka Wilmotsa, by w [[Walencja|Walencji]] zremisować 1:1 (gol Muldera). W półfinale los skojarzył Schalke z inną hiszpańską drużyną, [[CD Tenerife]]. Na [[Teneryfa|Teneryfie]] Niemcy przegrali 0:1, a u siebie do 90. minuty prowadzili 1:0 po golu Linke. Do rozstrzygnięcia dwumeczu potrzebna była dogrywka i w 108. minucie gola dającego awans Schalke 04 do finału zdobył Wilmots. Przeciwnikiem Schalke w finale miał być [[Włochy|włoski]] klub [[Inter Mediolan]]. 7 maja 1997 na Parkstadion w obecności blisko 57 tysięcy widzów gospodarze zwyciężyli 1:0, a jedyną bramkę meczu w 70. minucie strzelił Wilmots. Równo dwa tygodnie później odbył się rewanż na [[Stadion Giuseppego Meazzy|San Siro]] w [[Mediolan]]ie. Do 85. minuty zdobywcą Pucharu UEFA było Schalke, jednak wtedy [[Jens Lehmann|Jensa Lehmanna]] pokonał [[Chile|Chilijczyk]] [[Iván Zamorano]]. 5 minut później sędzia spotkania [[José García Aranda]] zarządził dogrywkę, która nie przyniosła rozstrzygnięcia i o zwycięstwie którejś z drużyn miała decydować [[seria rzutów karnych]]. W pierwszej kolejce trafił [[Ingo Anderbrügge]], ale spudłował Zamorano. Następnie bramki z jedenastek zdobywali Olaf Thon, [[Youri Djorkaeff]] i Martin Max, a w 3. kolejce nie trafił [[Aron Winter]] z Interu. W 4. kolejce skutecznie swój karny wykonał Wilmots i Schalke zwyciężyło 4:1, dzięki czemu zdobyło swój pierwszy w historii europejski puchar<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec199697.html#uefa |tytuł = UEFA Cup 1996-97 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>. Zespół nie osiągnął jednak sukcesu w Bundeslidze i zajął w niej 12. pozycję.

'''Finał Pucharu UEFA'''
{{Mecz piłkarski
 |data               = |7|05|1997|
 |drużyna1           = {{flaga|DEU}} Schalke 04 Gelsenkirchen
 |wynik              = 1:0
 |wynik po I połowie = 0:0
 |drużyna2           = {{flaga|ITA}} [[Inter Mediolan]]
 |stadion            = [[Parkstadion]], [[Gelsenkirchen]]
 |widzów             = 56 824
 |sędzia             = [[Marc Batta]] ([[Francja]])
 |gol1               = [[Marc Wilmots]] {{gol|70}}
 |gol2               =
 |zółte kartki1      =
 |żółte kartki2      =
 |czerwone kartki1   =
 |czerwone kartki2   =
 |dwie żółte kartki1 =
 |dwie żółte kartki2 =
 |zmiany1            = [[Jens Lehmann]] – [[Olaf Thon]] (kapitan), [[Thomas Linke]], [[Johan de Kock]] – [[Jiří Němec (piłkarz)|Jiří Němec]], [[Andreas Müller]], [[Yves Eigenrauch]], [[Michael Büskens]] (67' [[Martin Max]]), [[Ingo Anderbrügge]] – [[Radoslav Látal]], [[Marc Wilmots]]; Trener: [[Huub Stevens]]
 |zmiany2            = [[Gianluca Pagliuca]] – [[Giuseppe Bergomi]] (kapitan), [[Fabio Galante]], [[Massimo Paganin]], [[Alessandro Pistone]] – [[Ciriaco Sforza]], [[Javier Zanetti]], [[Aron Winter]], [[Salvatore Fresi]] (62' [[Nicola Berti]]) – [[Maurizio Ganz]], [[Iván Zamorano]]; Trener: [[Roy Hodgson]]
}}
'''Finał Pucharu UEFA'''
{{Mecz piłkarski
 |data               = |21|5|1997|
 |drużyna1           = {{flaga|ITA}} [[Inter Mediolan]]
 |wynik              = 1:0
 |wynik po I połowie = 0:0
 |drużyna2           = {{flaga|DEU}} Schalke 04 Gelsenkirchen
 |stadion            = [[Stadion Giuseppego Meazzy|San Siro]], [[Mediolan]]
 |widzów             = 83 434
 |sędzia             = [[José García Aranda]] ([[Hiszpania]])
 |gol1               = [[Iván Zamorano]] {{gol|85}}
 |gol2               =
 |zółte kartki1      =
 |żółte kartki2      =
 |czerwone kartki1   =
 |czerwone kartki2   =
 |dwie żółte kartki1 =
 |dwie żółte kartki2 =
 |zmiany1            = [[Gianluca Pagliuca]] – [[Giuseppe Bergomi]] (kapitan, '70 [[Jocelyn Angloma]]), [[Massimo Paganin]], [[Salvatore Fresi]] – [[Javier Zanetti]] (120' [[Nicola Berti]]), [[Ciriaco Sforza]] (82' [[Aron Winter]]), [[Paul Ince]] – [[Youri Djorkaeff]], [[Iván Zamorano]], [[Maurizio Ganz]]; Trener: [[Roy Hodgson]]
 |zmiany2            = [[Jens Lehmann]] – [[Olaf Thon]] (kapitan), [[Johan de Kock]], [[Thomas Linke]] – [[Radoslav Látal]] (111' [[Oliver Held]]), [[Jiří Němec (piłkarz)|Jiří Němec]], [[Yves Eigenrauch]], [[Andreas Müller]] (98' [[Ingo Anderbrügge]]), [[Michael Büskens]] – [[Marc Wilmots]], [[Martin Max]]; Trener: [[Huub Stevens]]
 |karne1             = [[Iván Zamorano]] {{Karny-pudło}}<br />[[Youri Djorkaeff]] {{Karny-gol}}<br />[[Aron Winter]] {{Karny-pudło}}
 |karnewynik         = 1:4
 |karne2             = {{Karny-gol}} [[Ingo Anderbrügge]]<br />{{Karny-gol}} [[Olaf Thon]]<br />{{Karny-gol}} [[Martin Max]]<br />{{Karny-gol}} [[Marc Wilmots]]
}}

W [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1997/1998)|sezonie 1997/1998]] Schalke miało szanse zająć 3. pozycję w lidze, jednak po 32. kolejce spadło nawet na 6. miejsce, a ostatecznie zakończyło go na 5. pozycji<ref>{{cytuj |url = http://www.fussballdaten.de/bundesliga/1997/34/ |tytuł = Bundesliga 1996/1997 |opublikowany = Fussbaldaten.de |język = de |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>. W [[Puchar UEFA (1997/1998)|Pucharze UEFA]] wystąpiło jako obrońca trofeum. Przeszło 1/32 finału pokonując [[Hajduk Split]] 2:0 (dwa gole [[Michaël Goossens|Michaëla Goossensa]]) i 3:2 (dwa gole [[René Eijkelkamp]]a i jeden Marka Wilmotsa), a następnie 1/16 finału po meczach z [[RSC Anderlecht|Anderlechtem]] wygrywając 1:0 (gol Thona) i 2:1 (bramki van Hoogdalema i Wilmotsa). Schalke awansowało ostatecznie do ćwierćfinału, gdy w 1/8 finału wygrało dwumecz z [[SC Braga]] (0:0 i 2:0 po golach Maxa i Eijkelkampa). W 1/4 natrafiło na Inter, który zrewanżował się za porażkę w finale rok wcześniej. Włosi wygrali u siebie 1:0, a w Gelsenkirchen zremisowali 1:1 po dogrywce (gola dla Schalke zdobył Goossens)<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec199798.html#uefa |tytuł = UEFA Cup 1997-98 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>.

Latem 1998 doszło do zmiany składu. Drużynę opuścili bramkarz Jens Lehmann, który odszedł do [[A.C. Milan|Milanu]], a także Thomas Linke, który zasilił szeregi Bayernu Monachium. Na ich miejsce zakupiono dotychczasowego golkipera [[Werder Brema|Werderu Brema]], [[Oliver Reck|Olivera Recka]] oraz belgijskiego obrońcę [[Nico Van Kerckhoven]]a z [[Lierse SK]], [[Sven Kmetsch|Svena Kmetscha]] z [[Hamburger SV]] i [[Turcja|tureckiego]] [[napastnik]]a [[Hami Mandıralı|Hamiego Mandıralı]]. Z kolei 21 listopada 1998 oficjalnie rozpoczęto budowę nowego stadionu Schalke, [[Veltins-Arena|Arena auf Schalke]]<ref name="1993-dziś" />. W [[Puchar UEFA (1998/1999)|Pucharze UEFA 1998/1999]] Schalke rozegrało tylko jedną rundę, 1/32 finału ze [[Slavia Praga (piłka nożna)|Slavią Praga]]. Na Parkstadion zwyciężyło 1:0 po golu Wilmotsa i tyle samo przegrało w [[Praga|Pradze]] by ostatecznie zostać pokonanym po rzutach karnych 4:5. [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1998/1999)|Sezon Bundesligi 1998/1999]] zakończył się dla Schalke zajęciem 10. miejsca.{{Clear}}

=== 1999–2010: Liga Mistrzów i czołówka Bundesligi ===
{{Dopracować|aktualizacja}}
[[Plik:Schalke Ebbe Sand 01.jpg|thumb|upright|[[Ebbe Sand]], najskuteczniejszy obcokrajowiec w historii Schalke (stan na marzec 2009)]]
Latem 1999 do Schalke przybył [[Reprezentacja Danii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentant Danii]], [[Ebbe Sand]] z [[Brøndby IF]], a także [[Ghana|Ghańczyk]] z [[Niemcy|niemieckim]] paszportem [[Gerald Asamoah]] z [[Hannover 96|Hannoveru 96]], [[Holendrzy|Holender]] [[Niels Oude Kamphuis]] z [[FC Twente]] czy [[Polacy|Polak]] [[Tomasz Wałdoch]] z [[VfL Bochum]], który z czasem stał się kapitanem zespołu. Z kolei w zimowym oknie transferowym w 2000 roku zakupiono [[Belgowie|Belga]] [[Émile Mpenza|Émile’a Lokondę Mpenzę]] za 17 milionów [[Marka niemiecka|marek]] ze [[Standard Liège|Standardu Liège]], stając się najdroższym piłkarzem w historii klubu<ref name="1993-dziś" />. Transfery nie pomogły jednak zespołowi, który zajął 12. pozycję w [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1999/2000)|sezonie 1999/2000]]. Przed kolejnym sezonem ponownie doszło do zmian w składzie. Przybyli: drugi Polak [[Tomasz Hajto]] z [[MSV Duisburg]], [[Jörg Böhme]] z [[Arminia Bielefeld|Arminii Bielefeld]] oraz [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1990|mistrz świata z 1990]] i [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1996|Europy z 1996]] [[Andreas Möller]] z [[Borussia Dortmund|Borussii Dortmund]]. Z kolei [[Marc Wilmots]] został sprzedany do [[Girondins Bordeaux]], a Belg [[Michaël Goossens]] powrócił do ojczyzny. Do końca [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2000/2001)|sezonu 2000/2001]] Schalke walczyło o tytuł mistrza kraju z [[Bayern Monachium|Bayernem Monachium]]. W ostatniej kolejce ligowej zwyciężyło 5:3 ze [[SpVgg Unterhaching]], a Bayern w meczu z [[Hamburger SV]] stracił gola w 90. minucie po strzale [[Sergej Barbarez|Sergeja Barbareza]], jednak w 94. minucie wyrównał po bramce strzelonej przez [[Szwedzi|Szweda]] [[Patrik Andersson|Patrika Anderssona]] i to klub z [[Bawaria|Bawarii]] został mistrzem Niemiec z jednym punktem przewagi nad Schalke. Ebbe Sand z 22 golami został wraz z Barbarezem współkrólem strzelców ligi, drugim w historii w barwach Schalke<ref name="1993-dziś" />. 26 maja 2001 Schalke wystąpiło w finale [[Puchar Niemiec w piłce nożnej|Pucharu Niemiec]] i po dwóch golach Jörga Böhme pokonało grający w [[Fußball-Regionalliga|Regionallidze]] [[1. FC Union Berlin|Union Berlin]] 2:0. Zdobyło tym samym swój trzeci w historii puchar kraju<ref name="1993-dziś" />.

[[Plik:S04 Tomasz Waldoch 01.jpg|thumb|upright|left|[[Tomasz Wałdoch]], kapitan Schalke w latach 2000–2004]]
W letnim oknie transferowym 2001 z klubu odeszli: [[Radoslav Látal]], który powrócił do [[Sigma Ołomuniec|Sigmy Ołomuniec]], a kariery zakończyli [[Thorsten Legat]] i [[Johan de Kock]]. Wzmocniono za to skład takimi zawodnikami jak: [[Sven Vermant]] z [[Club Brugge]], [[Aníbal Matellán]] z [[CA Boca Juniors|Boca Juniors]], [[Victor Agali]] z [[Hansa Rostock|Hansy Rostock]] i powracający z Bordeaux, Marc Wilmots. 13 sierpnia otwarto wybudowany już stadion [[Veltins-Arena|Arena Auf Schalke]], którego budowa pochłonęła ponad 190 milionów [[euro]]. Stadion stanął niedaleko poprzedniego obiektu Schalke, Parkstadionu. W [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2001/2002)|lidze]] drużyna [[Huub Stevens|Huuba Stevensa]] zajęła 5. pozycję. Natomiast jesienią 2001 wystąpiła po raz pierwszy w historii w fazie grupowej [[Liga Mistrzów UEFA (2001/2002)|Ligi Mistrzów]]. W swoim debiucie w tych rozgrywkach uległa na własnym stadionie 0:2 [[Panathinaikos AO|Panathinaikosowi Ateny]], a w 2. kolejce przegrała na wyjeździe z [[Arsenal F.C.|Arsenalem]] 2:3 (gole Mpenzy i [[Marco van Hoogdalem|van Hoogdalema]]). W następnej kolejce również nastąpiła porażka wicemistrzów Niemiec, którzy na [[Parkstadion]] nie sprostali [[RCD Mallorca|Mallorce]] przegrywając 0:1. Rewanż z [[Hiszpania|hiszpańską]] drużyną był jednak bardziej udany i w [[Palma (Hiszpania)|Palma de Mallorca]] Schalke zwyciężyło 4:0 po bramkach van Hoogdalema, Hajty, Asamoaha i Sanda. Drużyna przegrała kolejne spotkanie z Panathinaikosem (0:2), ale wygrała 3:1 z Arsenalem u siebie (bramki zdobywali Vermant, [[Youri Mulder|Mulder]] i Möller). Schalke odpadło z rozgrywek po fazie grupowej<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec200102.html#cc |tytuł = UEFA Champions League 2001-02 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>. Jedynym sukcesem w sezonie 2001/2002 było zdobycie Pucharu Niemiec po raz drugi z rzędu. „Die Knappen” wygrali w finale z [[Bayer 04 Leverkusen|Bayerem 04 Leverkusen]] 4:2 po trafieniach Böhme, Agalego, Möllera i Sanda<ref>{{cytuj |url = https://www.fussballdaten.de/dfb-pokal/2002/finale/leverkusen-schalke/ |tytuł = Spielbericht Bayer Leverkusen – FC Schalke 04 2:4 (1:1) |opublikowany = Fussbaldaten.de |język = de |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>.

Po zakończeniu sezonu 2001/2002 dobiegła końca era trenera Huuba Stevensa, który odszedł do [[Hertha BSC|Herthy Berlin]]. Nowym szkoleniowcem Schalke został mianowany [[Frank Neubarth]], który w trakcie sezonu został wymieniony na dwójkę Marc Wilmots – Oliver Reck. Przed sezonem do Schalke przybyli: bramkarz [[Frank Rost]] z Werderu, który zastąpił kończącego powoli karierę Recka, [[Urugwaj]]czycy [[Darío Rodríguez]] i [[Gustavo Varela]], a także [[Mike Hanke]] i najdroższy transfer Schalke tamtego lata [[Christian Poulsen]] z [[FC Kopenhaga|FC København]]. Swoje kariery zakończyli Wilmots, Thon i wieloletni obrońca [[Yves Eigenrauch]], a odeszli Youri Mulder i [[Jiří Němec (piłkarz)|Jiří Němec]]. Sezon ligowy zespół zakończył na 7. pozycji, a przygodę z [[Puchar UEFA (2002/2003)|Pucharem UEFA]] przerwał w trzeciej rundzie. W pierwszej wyeliminował [[Białoruś|białoruski]] [[FK Homel]] (4:1, 4:0), w drugiej [[Legia Warszawa (piłka nożna)|Legię Warszawa]] (3:2, 0:0), a odpadł po dwumeczu z [[Wisła Kraków (piłka nożna)|Wisłą Kraków]] (1:1, 1:4)<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec200203.html#uefa |tytuł = UEFA Cup 2002-03 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>.

[[Plik:Schalke Asamoah 06.jpg|thumb|upright|[[Gerald Asamoah]], napastnik Schalke od 1999 roku]]
Przed sezonem [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2003/2004)|sezonu 2003/2004]] doszło do kolejnych transferów w Schalke. Möller odszedł za darmo do Eintrachtu Frankfurt, Mpenza powrócił do rodzimego Standardu, a van Hoogdalem do Rody. Najdroższym transferem drużyny w tamtym oknie był zakup [[Hamit Altıntop|Hamita Altıntopa]] z [[SG Wattenscheid 09]] (kosztował 2,5 miliona euro). Przybyli także między innymi: [[Gruzini|Gruzin]] [[Lewan Kobiaszwili]] z [[SC Freiburg|Freiburga]] i [[Jochen Seitz]] ze [[VfB Stuttgart|Stuttgartu]]. Latem 2003 Schalke wygrało finałowy dwumecz [[Puchar Intertoto UEFA|Pucharu Intertoto]] z [[Austria Kärnten|SV Pasching]] (2:0, 0:0) i awansowało do Pucharu UEFA. W [[Puchar UEFA (2003/2004)|nim]] Schalke przeszło pierwszą rundę remisując 0:0 i wygrywając 1:0 po golu Hanke z [[Kamen Ingrad Velika]] z [[Chorwacja|Chorwacji]]. Odpadło jednak w drugiej, gdy przegrało po dwumeczu z [[Brøndby IF]] (2:1 po dwóch golach Hanke i 1:2 w [[Kopenhaga|Kopenhadze]] po golu Agalego oraz porażka 1:3 po rzutach karnych)<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec200304.html#uefa |tytuł = UEFA Cup 2003-04 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>. W lidze „Die Königsblauen” znów zajęli 7. miejsce. Między 3 a 10 maja świętowano 100-lecie istnienia klubu, a obchody oglądało ponad 100 tysięcy widzów<ref name="1993-dziś" />.

W 2004 nowym szkoleniowcem Schalke został [[Ralf Rangnick]], poprzednio prowadzący zespół Hannoveru 96. Z klubu za darmo odeszli: Agali do [[OGC Nice]], Böhme i Van Kerckhoven do Borussii Mönchengladbach, Seitz do [[1. FC Kaiserslautern]] i Hajto do [[1. FC Nürnberg]]. Za 4,5 miliona euro na Veltins-Arena trafił Brazylijczyk [[Marcelo Bordon]] ze Stuttgartu, który został nowym kapitanem zespołu. Zakupiono także dwóch innych jego rodaków, [[Lincoln (piłkarz)|Lincolna]] z Kaiserslautern i [[Aílton]]a z Werderu Brema, a także [[Mladen Krstajić|Mladena Krstajicia]] z tego samego klubu. Schalke ponownie awansowało do Pucharu UEFA poprzez Puchar Intertoto (w finale wygrali 2:1 i 2:0 ze [[Slovan Liberec|Slovanem Liberec]]). Schalke przeszło trzecią rundę [[Puchar UEFA (2004/2005)|Pucharu UEFA 2004/2005]] zwyciężając 5:1 i 4:0 z [[FK Liepājas Metalurgs|Liepājas Metalurgs]]. Wyszło także ze swojej grupy po remisie 1:1 z [[FC Basel]], wygranych 1:0 z [[Heart of Midlothian FC|Heart of Midlothian F.C.]] i 2:0 z [[Ferencvárosi TC (piłka nożna)|Ferencvárosi TC]] oraz porażce 1:2 z [[Feyenoord|Feyenoordem Rotterdam]]. W 1/16 finału „Die Knappen” zremisowali 1:1 w [[Donieck]]u z [[Szachtar Donieck|Szachtarem]] (gol Aíltona), ale na własnym stadionie przegrali 0:1 i odpadli z rozgrywek<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec200405.html#uefa |tytuł = UEFA Cup 2004-05 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>. 21 maja 2005 po zwycięstwie 3:2 nad Freiburgiem Schalke zostało wicemistrzem Niemiec. Z kolei w finale Pucharu Niemiec przegrało 1:2 z Bayernem Monachium<ref name="1993-dziś" />.

[[Plik:Manuel Neuer1.jpg|thumb|upright|left|[[Manuel Neuer]], od początku sezonu 2007/2008 podstawowy bramkarz Schalke]]
2 sierpnia 2005 na stadionie w [[Lipsk]]u odbył się finał [[Puchar Ligi Niemieckiej w piłce nożnej|Pucharu Ligi Niemieckiej]] i Schalke wygrało w nim 1:0 ze Stuttgartem po golu nowego nabytku [[Kevin Kurányi|Kevina Kurányiego]], który przybył do Schalke właśnie z VfB. Oprócz Kurányiego do Schalke przybyli także [[Rafinha (ur. 1985)|Rafinha]] z [[Coritiba FBC|Coritiby]], [[Søren Larsen]] z [[Djurgårdens IF (piłka nożna)|Djurgårdens IF]], [[Fabian Ernst]] z Werderu i [[Zlatan Bajramović]] z Freiburga. Oude Kamphuis odszedł do Mönchengladbach, Hanke do [[VfL Wolfsburg]], a Aílton do [[Beşiktaş JK (piłka nożna)|Beşiktaşu JK]]. W [[Liga Mistrzów UEFA (2005/2006)|Lidze Mistrzów]] Schalke trafiło do grupy z [[PSV Eindhoven]], [[A.C. Milan|Milanem]] i [[Fenerbahçe SK (piłka nożna)|Fenerbahçe SK]]. Pierwsze spotkanie przegrało 0:1 z PSV, a w drugim zremisowało u siebie 2:2 z Milanem po golach Larsena i Altıntopa. W trzecim meczu z Fenerbahçe SK ponownie padł remis, tym razem 3:3, a gole dla „Die Knappen” zdobyli Lincoln (2) i Kurányi. W rewanżu z mistrzem Turcji Niemcy wygrali 2:0 (gole Sanda i Kurányiego), a następnie zwyciężyli 3:0 z PSV (hat trickiem popisał się Kobiaszwili). W ostatnim meczu Schalke przegrało w [[Mediolan]]ie z Milanem 2:3 (trafienia Poulsena i Lincolna) i zajmując 3. miejsce przeszło do Pucharu UEFA<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec200506.html#cc |tytuł = UEFA Champions League 2005-06 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>. W 1/16 finału pokonało 2:1 (gole Bordona i Ernsta) i 3:0 (gole Kurányiego, Sanda i Lincolna) [[RCD Espanyol|Espanyol Barcelona]], a w 1/8 finału najpierw uległo na wyjeździe 0:1 [[Palermo FC|U.S. Città di Palermo]], ale na własnym stadionie zwyciężyło 3:0 (trafienia Kobiaszwilego, Larsena i [[Mimoun Azaouagh|Azaouagha]]) i awansowało do 1/4. Na wyjeździe w [[Sofia|Sofii]] Schalke pokonało 3:1 [[Lewski Sofia (piłka nożna)|Lewskiego]] (gole Vareli, Lincolna i Asamoaha), a w rewanżu padł remis 1:1 (gol Lincolna). W drodze do finału na przeszkodzie stanęła drużyna [[Sevilla FC|Sevilli]], która po remisie 0:0 w Gelsenkirchen wygrała u siebie 1:0 i awansowała do decydującego o zwycięstwie w pucharze spotkania<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec200506.html#uefa |tytuł = UEFA Cup 2005-06 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>. Jeszcze w trakcie sezonu 2005/2006 doszło do zmiany szkoleniowca. W grudniu stanowisko trenera opuścił Rangnick, a jego następcą został [[Mirko Slomka]]. Slomka zajął z Schalke 4. miejsce w lidze. 17 maja 2006 menedżerem klubu przestał być [[Rudolf Assauer]], który stanowisko to piastował od blisko 19 lat (z przerwami)<ref name="1993-dziś" />.

Latem 2006 Schalke nie wydało na transfery żadnego euro. Za darmo przybyli [[Peter Løvenkrands]] z [[Rangers F.C.]] i brat Hamita Altıntopa, [[Halil Altıntop|Halil]]. Kariery zakończyli Ebbe Sand, Marco van Hoogdalem i Tomasz Wałdoch, a w trakcie sezonu Frank Rost przeszedł do Hamburger SV, gdyż przegrał rywalizację o miejsce w składzie z [[Manuel Neuer|Manuelem Neuerem]], wychowankiem Schalke. Już w pierwszej rundzie [[Puchar UEFA (2006/2007)|Pucharu UEFA]] Schalke zostało pokonane w dwumeczu z [[AS Nancy]]. Wygrało 1:0 w pierwszym spotkaniu, ale w drugim przegrało 1:3<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec200607.html#uefa |tytuł = UEFA Cup 2006-07 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>. 19 maja 2007 po zwycięstwie 2:1 nad Arminią Bielefeld Schalke wywalczyło wicemistrzostwo Niemiec, po raz piąty w swojej historii<ref name="1993-dziś" />.

[[Plik:Schalke Bordon 04.jpg|thumb|[[Marcelo Bordon]], w latach 2004–2010 środkowy obrońca Schalke 04 i kapitan tego klubu]]
W 2007 prezesem klubu został [[Josef Schnusenberg]], który zastąpił Gerharda Rehberga. Schalke zakupiło 19-letniego chorwackiego pomocnika [[Ivan Rakitić|Ivana Rakiticia]] z FC Basel, a także Brazylijczyka [[José Roberto de Oliveira|Zé Roberto II]] z [[Botafogo FR|Botafogo]], [[Heiko Westermann]]a z Amrinii Bielefeld, [[Albert Streit|Alberta Streita]] i [[Jermaine Jones|Jermaine’a Jonesa]] z Eintrachtu Frankfurt, [[Vicente Sánchez]]a z [[Deportivo Toluca FC|Deportivo Toluca]] i [[Carlos Grossmüller|Carlosa Grossmüllera]] z [[Danubio FC]]. Hamit Altıntop trafił za darmo do Bayernu, Rodríguez wrócił do Urugwaju, Lincoln został sprzedany do [[Galatasaray SK (piłka nożna)|Galatasaray SK]] za 5 milionów euro, a 18-letni [[Mesut Özil]] za 5,5 miliona euro do Werderu Brema. Schalke jako wicemistrz kraju wystąpiło w [[Liga Mistrzów UEFA (2007/2008)|Lidze Mistrzów]]. Najpierw uległo 0:1 Valencii, a następnie pokonało 2:0 na wyjeździe [[Rosenborg BK]] (gole Jonesa i Kurányiego) i przegrało 0:2 z [[Chelsea F.C.]] W rundzie rewanżowej bezbramkowo zremisowało z Chelsea i Valencią oraz wygrało 3:1 z Rosenborgiem (trafienia Asamoaha, Rafinhi i Kurányiego). Po wyjściu z grupy w 1/8 finału przeciwnikiem Schalke było [[FC Porto]]. W Gelsenkirchen zespół po golu Kurányiego wygrał 1:0, a na wyjeździe po 120 minutach przegrywał 0:1, jednak zwyciężył po serii rzutów karnych. Schalke odpadło w ćwierćfinale po dwóch porażkach 0:1 z [[FC Barcelona|Barceloną]]<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec200708.html#cc |tytuł = UEFA Champions League 2007-08 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>. Sezon ligowy Schalke zakończyło na 3. pozycji w tabeli za Bayernem i Werderem.

Po Mirko Slomce nowym trenerem został Holender [[Fred Rutten]]. W lipcu 2008 za 10 milionów euro przybył z PSV [[Peru]]wiańczyk [[Jefferson Farfán]], stając się tym samym najdroższym piłkarzem zakupionym przez klub<ref>{{cytuj |url = http://www.vi.nl/NieuwsItem/RuttenHaaltMetFarfnEersteAanwinstNaarSchalke04.htm |tytuł = Rutten haalt met Farfán eerste aanwinst naar Schalke 04 |opublikowany = Voetbal International |język = nl |archiwum = http://archive.is/IEM7 |zarchiwizowano = 2012-05-30 |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>. Z kolei za 5,5 miliona euro przyszedł [[Orlando Engelaar]], holenderski pomocnik FC Twente. Fabian Ernst odszedł do [[Beşiktaş]]u, a Søren Larsen do [[Toulouse FC]]. Po wygranej 1:0 i porażce 0:4 z [[Atlético Madryt]] Schalke odpadło w eliminacjach do [[Liga Mistrzów UEFA (2008/2009)|Ligi Mistrzów]]. W [[Puchar UEFA (2008/2009)|Pucharze UEFA]] Schalke przeszło 1. rundę wygrywając 4:1 i remisując 1:1 z [[APOEL FC|APOEL’em Nikozja]]. Pierwszy mecz grupowy Schalke zwyciężyło 3:1 z [[Paris Saint-Germain F.C.|Paris Saint-Germain]] (samobójczy gol [[Larrys Mabiala|Mabiali]] oraz trafienia Kurányiego i Altıntopa). W drugim zremisowało 1:1 z [[Racing Santander|Racingiem Santander]] (bramka Engelaara), ale następnie poniosło porażki 0:2 z [[Manchester City F.C.|Manchesterem City]] i 1:2 Twente Enschede (bramka Asamoaha), przez co zajęło ostatnie miejsce w swojej grupie<ref>{{cytuj |url = http://rsssf.com/ec/ec200809.html#uefa |tytuł = UEFA Champions League 2008-09 |opublikowany = rsssf.com |język = en |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>. 26 marca 2009 z funkcji trenera zespołu zwolniony został Fred Rutten<ref>{{cytuj |url = http://pilkanozna.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=60202&catid=67:ligi-zagraniczne&Itemid=71 |tytuł = Fred Rutten zwolniony z Schalke |opublikowany = PiłkaNożna.pl |język = pl |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>.

=== Lata od 2010 ===
W [[Liga Mistrzów UEFA (2010/2011)|Lidze Mistrzów UEFA 2010/2011]] drużyna dotarła do półfinału gdzie została pokonana w dwumeczu 6:1 przez [[Manchester United F.C.|Manchester United]]. 23 lipca 2011 zespół zdobył [[Superpuchar Niemiec w piłce nożnej|Superpuchar Niemiec]] pokonując na własnym stadionie Borussię Dortmund 0:0 (k. 4:3).

== Historia herbu ==
<gallery>
Logo Schalke 1924 - 1945.gif|06.01.1924-1945
Logo Schalke 1945 - 1958.gif|1945-1958
Logo Schalke 1958 - 1960.gif|1958-1960
Logo Schalke 1960 - 1978.gif|1960-1978
Logo Schalke 1978 - 1995.gif|1978-1995
Logo Schalke Od 1995.gif|Od 1995
</gallery>

== Sukcesy ==
=== Trofea międzynarodowe ===
{{Osobny artykuł|FC Schalke 04 w europejskich pucharach}}
{{Trofea międzynarodowe
|stan = kwiecień 2013
|PSzdobywcaile =
|PSzdobywca =
|PSfinalistaile =
|PSfinalista =
|PSinnepoz =
|PSinneile =
|PSinne =
|PIzdobywcaile =
|PIzdobywca =
|PIfinalistaile =
|PIfinalista =
|PIinnepoz =
|PIinneile =
|PIinne =
|LMzdobywcaile = –
|LMzdobywca =
|LMfinalistaile = –
|LMfinalista =
|LMinnepoz = ''półfinalista''
|LMinneile = 1
|LMinne = 2011
|LEzdobywcaile = 1
|LEzdobywca = 1997
|LEfinalistaile = –
|LEfinalista =
|LEinnepoz =
|LEinneile =
|LEinne =
|PZzdobywcaile =
|PZzdobywca =
|PZfinalistaile =
|PZfinalista =
|PZinnepoz =
|PZinneile =
|PZinne =
|SPzdobywcaile =
|SPzdobywca =
|SPfinalistaile =
|SPfinalista =
|SPinnepoz =
|SPinneile =
|SPinne =
|ITzdobywcaile = 2
|ITzdobywca = 2003, 2004
|ITfinalistaile = –
|ITfinalista =
|ITinnepoz =
|ITinneile =
|ITinne =
|PMzdobywcaile =
|PMzdobywca =
|PMfinalistaile =
|PMfinalista =
|PMinnepoz =
|PMinneile =
|PMinne =
}}

=== Trofea krajowe ===
{{Trofea krajowe
|kraj = DEU
|stan = koniec sezonu 2021/2022
|mistrzostwo1ile = 7
|mistrzostwo1 = 1934**<ref name="bundes">Mistrzostwo zdobyte przed utworzeniem [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej|Bundesligi]].</ref>, 1935**<ref name="bundes" />, 1937**<ref name="bundes" />, 1939**<ref name="bundes" />, 1940**<ref name="bundes" />, 1942**<ref name="bundes" />, 1958**<ref name="bundes" />
|mistrzostwo2ile = 10
|mistrzostwo2 = 1933, 1938, 1941, 1972, 1977, 2001, 2005, 2007, 2010, 2018
|mistrzostwo3ile = 4
|mistrzostwo3 =1996, 2008, 2012, 2014
|mistrzostwoinnepoz =
|mistrzostwoinneile =
|mistrzostwoinne =
|pucharzdobywcaile = 5
|pucharzdobywca = 1937, 1972, 2001, 2002, 2011
|pucharfinalistaile = 7
|pucharfinalista = 1935, 1936, 1941, 1942, 1955, 1969, 2005
|pucharinnepoz =
|pucharinneile =
|pucharinne =
|superpucharzdobywcaile = 1
|superpucharzdobywca = 2011
|superpucharfinalistaile = 1
|superpucharfinalista = 2010
|superpucharinnepoz =
|superpucharinneile =
|superpucharinne =
|pucharligizdobywcaile = 1
|pucharligizdobywca = 2005
|pucharligifinalistaile = 3
|pucharligifinalista = 2001, 2002, 2007
|pucharligiinnepoz =
|pucharligiinneile =
|pucharligiinne =
|drugaliga1ile = 3
|drugaliga1 = 1982, 1991, 2022
|drugaliga2ile = 1
|drugaliga2 = 1984
|drugaliga3ile = –
|drugaliga3 =
|drugaligainnepoz =
|drugaligainneile =
|drugaligainne =
|logoii =
}}

* '''[[Coppa delle Alpi]]'''
: ''Zwycięstwo (1):'' 1968

* '''[[Gauliga Westfalen]]'''
: ''Mistrzostwo (11)'': 1934, 1935, 1936, 1937, 1938, 1939, 1940, 1941, 1942, 1943, 1944

=== Sezony od 1963 roku ===
[[Plik:Schalke Anderbruegge01.jpg|thumb|upright|[[Ingo Anderbrügge]] – szósty najskuteczniejszy zawodnik w historii klubu i zdobywca [[Liga Europy UEFA|Pucharu UEFA]]]]
[[Plik:Ailton-msvduisburg.jpg|thumb|upright|[[Aílton]] – najskuteczniejszy piłkarz klubu w [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2004/2005)|sezonie 2004/2005]]]]
[[Plik:S04 Kevin Kuranyi 02.jpg|thumb|upright|[[Kevin Kurányi]] – najlepszy strzelec klubu w [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2005/2006)|sezonach 2005/2006]], [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2006/2007)|2006/2007]] i [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2007/2008)|2007/2008]]]]

Sezony Schalke Gelsenkirchen od czasu utworzenia [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej|Bundesligi]]<ref name="Schalke 04 – Fussballdaten.de">{{cytuj |url = http://www.fussballdaten.de/vereine/schalke04/ |tytuł = FC Schalke 04 |opublikowany = Fussballdaten.de |język = de |data dostępu = 2009-03-24}}</ref>:

{| class="wikitable" style="text-align:center"
!rowspan=2| Sezon !!rowspan=2| Miejsce !!colspan=2| Bramki !!rowspan=2| Punkty !!rowspan=2| Najlepszy strzelec
|-
! BZ !! BS
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1963/1964)|Bundesliga 1963/1964]] || 8 || 51 || 53 || 29 ||align=left| [[Klaus Matischak]] (18 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1964/1965)|Bundesliga 1964/1965]] || 16 || 45 || 60 || 22 ||align=left| [[Waldemar Gerhardt]] (11 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1965/1966)|Bundesliga 1965/1966]] || 14 || 33 || 55 || 27 ||align=left| [[Manfred Kreuz]] (9 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1966/1967)|Bundesliga 1966/1967]] || 15 || 37 || 63 || 30 ||align=left| [[Günther Herrmann]] (8 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1967/1968)|Bundesliga 1967/1968]] || 15 || 42 || 48 || 30 ||align=left| [[Hans-Jürgen Wittkamp]] (12 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1968/1969)|Bundesliga 1968/1969]] || 7 || 45 || 40 || 35 ||align=left| [[Hans-Jürgen Wittkamp]] (7 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1969/1970)|Bundesliga 1969/1970]] || 9 || 43 || 54 || 34 ||align=left| [[Manfred Pohlschmidt]] (9 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1970/1971)|Bundesliga 1970/1971]] || 6 || 44 || 40 || 36 ||align=left| [[Klaus Fischer]] (15 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1971/1972)|Bundesliga 1971/1972]] || 2 || 76 || 35 || 52 ||align=left| [[Klaus Fischer]] (22 gole)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1972/1973)|Bundesliga 1972/1973]] || 15 || 46 || 61 || 28 ||align=left| [[Nico Braun]] i [[Erwin Kremers]] (po 10 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1973/1974)|Bundesliga 1973/1974]] || 7 || 72 || 68 || 37 ||align=left| [[Klaus Fischer]] (21 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1974/1975)|Bundesliga 1974/1975]] || 7 || 52 || 37 || 39 ||align=left| [[Klaus Fischer]] (17 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1975/1976)|Bundesliga 1975/1976]] || 6 || 76 || 55 || 37 ||align=left| [[Klaus Fischer]] (29 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1976/1977)|Bundesliga 1976/1977]] || 2 || 77 || 52 || 43 ||align=left| [[Klaus Fischer]] (24 gole)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1977/1978)|Bundesliga 1977/1978]] || 9 || 47 || 52 || 34 ||align=left| [[Klaus Fischer]] (20 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1978/1979)|Bundesliga 1978/1979]] || 15 || 55 || 61 || 28 ||align=left| [[Klaus Fischer]] (21 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1979/1980)|Bundesliga 1979/1980]] || 8 || 40 || 51 || 33 ||align=left| [[Klaus Fischer]] (7 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1980/1981)|Bundesliga 1980/1981]] || 17 [[Plik:Arrow-down.gif]] || 43 || 88 || 23 ||align=left| [[Norbert Elgert]] (10 goli)
|-
|align=left| [[2. Fußball-Bundesliga (1981/1982)|2. Bundesliga 1981/1982]] || 1 [[Plik:Arrow-up.png]] || 70 || 35 || 51 ||align=left| [[Norbert Janzon]] (13 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1982/1983)|Bundesliga 1982/1983]] || 16 [[Plik:Arrow-down.gif]] || 48 || 68 || 22 ||align=left| [[İlyas Tüfekçi]] (8 goli)
|-
|align=left| [[2. Fußball-Bundesliga (1983/1984)|2. Bundesliga 1983/1984]] || 2 [[Plik:Arrow-up.png]] || 95 || 45 || 55 ||align=left| [[Klaus Täuber]] (19 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1984/1985)|Bundesliga 1984/1985]] || 8 || 63 || 62 || 34 ||align=left| [[Klaus Täuber]] (18 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1985/1986)|Bundesliga 1985/1986]] || 10 || 53 || 58 || 30 ||align=left| [[Klaus Täuber]] (16 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1986/1987)|Bundesliga 1986/1987]] || 13 || 50 || 58 || 32 ||align=left| [[Jürgen Wegmann]] (10 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1987/1988)|Bundesliga 1987/1988]] || 18 [[Plik:Arrow-down.gif]] || 48 || 84 || 23 ||align=left| [[Olaf Thon]] (14 goli)
|-
|align=left| [[2. Fußball-Bundesliga (1988/1989)|2. Bundesliga 1988/1989]] || 12 || 58 || 51 || 36 ||align=left| [[Ingo Anderbrügge]] (14 goli)
|-
|align=left| [[2. Fußball-Bundesliga (1989/1990)|2. Bundesliga 1989/1990]] || 5 || 69 || 51 || 43 ||align=left| [[Peter Sendscheid]] (18 goli)
|-
|align=left| [[2. Fußball-Bundesliga (1990/1991)|2. Bundesliga 1990/1991]] || 1 [[Plik:Arrow-up.png]] || 64 || 29 || 59 ||align=left| [[Aleksandr Borodiuk]] (13 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1991/1992)|Bundesliga 1991/1992]] || 11 || 45 || 45 || 34 ||align=left| [[Ingo Anderbrügge]] i [[Peter Sendscheid]] (po 7 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1992/1993)|Bundesliga 1992/1993]] || 10 || 42 || 43 || 34 ||align=left| [[Ingo Anderbrügge]] (10 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1993/1994)|Bundesliga 1993/1994]] || 14 || 38 || 50 || 29 ||align=left| [[Ingo Anderbrügge]] (9 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1994/1995)|Bundesliga 1994/1995]] || 11 || 48 || 54 || 31 ||align=left| [[Hendrik Herzog]] (8 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1995/1996)|Bundesliga 1995/1996]] || 3 || 45 || 36 || 56 ||align=left| [[Martin Max]] (11 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1996/1997)|Bundesliga 1996/1997]] || 12 || 35 || 40 || 43 ||align=left| [[Martin Max]] (12 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1997/1998)|Bundesliga 1997/1998]] || 5 || 38 || 32 || 52 ||align=left| [[Marc Wilmots]] (7 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1998/1999)|Bundesliga 1998/1999]] || 10 || 41 || 54 || 41 ||align=left| [[Martin Max]] i [[Youri Mulder]] (po 6 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1999/2000)|Bundesliga 1999/2000]] || 13 || 42 || 44 || 39 ||align=left| [[Ebbe Sand]] (14 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2000/2001)|Bundesliga 2000/2001]] || 2 || 65 || 35 || 62 ||align=left| [[Ebbe Sand]] (22 gole)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2001/2002)|Bundesliga 2001/2002]] || 5 || 52 || 36 || 61 ||align=left| [[Ebbe Sand]] (11 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2002/2003)|Bundesliga 2002/2003]] || 7 || 46 || 40 || 49 ||align=left| [[Victor Agali]] (7 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2003/2004)|Bundesliga 2003/2004]] || 7 || 49 || 42 || 50 ||align=left| [[Ebbe Sand]] (8 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2004/2005)|Bundesliga 2004/2005]] || 2 || 56 || 46 || 63 ||align=left| [[Aílton]] (14 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2005/2006)|Bundesliga 2005/2006]] || 4 || 47 || 31 || 61 ||align=left| [[Kevin Kurányi]] i [[Søren Larsen]] (po 10 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2006/2007)|Bundesliga 2006/2007]] || 2 || 53 || 32 || 68 ||align=left| [[Kevin Kurányi]] (15 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2007/2008)|Bundesliga 2007/2008]] || 3 || 55 || 32 || 64 ||align=left| [[Kevin Kurányi]] (15 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2008/2009)|Bundesliga 2008/2009]] || 8 || 47 || 35 || 50 ||align=left| [[Kevin Kurányi]] (13 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2009/2010)|Bundesliga 2009/2010]] || 2 || 53 || 31 || 65 ||align=left| [[Kevin Kurányi]] (18 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2010/2011)|Bundesliga 2010/2011]] || 14 || 38 || 44 || 40 ||align=left| [[Raúl|Raúl González Blanco]] (13 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2011/2012)|Bundesliga 2011/2012]] || 3 || 74 || 44 || 64 ||align=left| [[Klaas-Jan Huntelaar]] (29 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2012/2013)|Bundesliga 2012/2013]] || 4 || 58 || 50 || 55 ||align=left| [[Klaas-Jan Huntelaar]] (16 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2013/2014)|Bundesliga 2013/2014]] || 3 || 63 || 43 || 64 ||align=left| [[Klaas-Jan Huntelaar]] (14 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2014/2015)|Bundesliga 2014/2015]] || 6 || 42 || 40 || 48 ||align=left| [[Klaas-Jan Huntelaar]] (14 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2015/2016)|Bundesliga 2015/2016]] || 5 || 51 || 49 || 52 ||align=left| [[Klaas-Jan Huntelaar]] (12 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2016/2017)|Bundesliga 2016/2017]] || 10 || 45 || 40 || 43 ||align=left| [[Guido Burgstaller]] (9 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2017/2018)|Bundesliga 2017/2018]] || 2 || 53 || 37 || 63 ||align=left| [[Guido Burgstaller]] (11 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2018/2019)|Bundesliga 2018/2019]] || 14 || 37 || 55 || 33 ||align=left| [[Daniel Caligiuri]] (7 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2019/2020)|Bundesliga 2019/2020]] || 12 || 38 || 58 || 39 ||align=left| [[Suat Serdar]] (7 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2020/2021)|Bundesliga 2020/2021]] || 18 [[Plik:Arrow-down.gif]] || 25 || 86 || 16 ||align=left| [[Matthew Hoppe]] (6 goli)
|-
|align=left| [[2. Fußball-Bundesliga (2021/2022)|2. Bundesliga 2021/2022]] || 1 [[Plik:Arrow-up.png]] || 72 || 44 || 65 ||align=left| [[Simon Terodde]] (30 goli)
|-
|align=left| [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2022/2023)|Bundesliga 2022/2023]]
| 17 [[Plik:Arrow-down.gif]]
| 35
| 71
| 31
|align=left| [[Marius Bülter]] (11 goli)
|-
|[[2. Fußball-Bundesliga (2023/2024)|2. Bundesliga 2023/2024]]
|10
|53
|60
|43
|align=left| [[Kenan Karaman]] (13 goli)
|}

=== Rekordy w Bundeslidze ===
Stan na 13 marca 2009<ref name="Schalke 04 – Fussballdaten.de" />.

* Najwyższe zwycięstwo u siebie: 3 razy po 6:1 i 6 razy po 5:0
* Najwyższa porażka u siebie: 0:6 z [[VfL Bochum]], 9 maja 1981
* Najwyższe zwycięstwo na wyjeździe: 7:0 z [[Bayern Monachium|Bayernem Monachium]], 9 października 1976
* Najwyższa porażka na wyjeździe: 0:11 z [[TSV 1860 Monachium]], 7 stycznia 1967
* Najwięcej goli w jednym meczu: 5 – [[Klaus Scheer]] 6:1 z [[1. FC Köln]], 1 września 1971

== Stadion ==
=== Glückauf-Kampfbahn ===
[[Plik:Schalke GlueckaufKampfbahn1.jpg|thumb|[[Glückauf-Kampfbahn]]]]
15 sierpnia 1928 roku otwarto obiekt [[Glückauf-Kampfbahn]], a w meczu otwarcia Schalke 04 podejmowało [[1. FC Köln|SV Köln-Sülz]]<ref>{{cytuj |url = http://www.glueckaufkampfbahn2006.de/geschichte-ueber.htm |tytuł = „Kampfbahn Glückauf” und der „FC Schalke 04" |opublikowany = glückaufkampfbahn2006.de |język = de |data dostępu = 2009-03-24 |archiwum = https://web.archive.org/web/20090312074101/http://www.glueckaufkampfbahn2006.de/geschichte-ueber.htm |zarchiwizowano = 12 marca 2009}}</ref>. Początkowo stadion liczył 1200 miejsc siedzących, a w latach 30. powiększono pojemność do 34 tysięcy. Jednak rekord frekwencji pobito w 1931 roku podczas spotkania Schalke z [[Fortuna Düsseldorf|Fortuną Düsseldorf]], gdy na stadion przybyło 70 tysięcy widzów. Ostatni mecz na Glückauf-Kampfbahn piłkarze z Gelsenkirchen rozegrali w 1973 roku i wygrali wówczas 2:0 z [[Hamburger SV]], a następnie przenieśli się na [[Parkstadion]]. Obecnie stadion liczy 11 tysięcy miejsc, a swoje mecze rozgrywa tutaj amatorski zespół DJK Teutonia Schalke-Nord.

=== Parkstadion ===
{{Osobny artykuł|Parkstadion}}
[[Plik:Schalke Parkstadion.jpg|thumb|[[Parkstadion]]]]
W 1973 roku Schalke przeniosło się na nowy stadion. Wtedy też dobiegła końca budowa [[Parkstadion]], który postawiono z myślą o [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1974|Mistrzostwach Świata 1974]]. Na tamtym Mundialu pięć spotkań odbyło się na Parkstadionie. Z kolei w 1988 roku rozgrywano tutaj dwa spotkania [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1988|Euro 88]].

Pojemność Parkstadionu wynosi 62 109 miejsc, z czego 45.067 stanowią miejsca siedzące. Zawodnicy Schalke na tym obiekcie występowali do 2001 roku. Ostatnie spotkanie zostało rozegrane 19 maja tamtego roku, a Schalke podejmowało wówczas [[SpVgg Unterhaching]]. Stadion częściowo rozebrano, a telebim przeniesiono na [[Erzgebirgsstadion]] w [[Aue]]<ref>{{cytuj |url = http://www.parkstadion-fotos.de.vu/ |tytuł = Stadion |opublikowany = Parkstadion Gelsenkirchen |język = de |data dostępu = 2009-03-24 |archiwum = https://web.archive.org/web/20081026075900/http://www.parkstadion-fotos.de.vu/ |zarchiwizowano = 26 października 2008}}</ref>.
{{Clear}}

=== Veltins-Arena ===
{{Osobny artykuł|Veltins-Arena}}
[[Plik:Schalke Arena schriftzug01.jpg|thumb|[[Veltins-Arena]] podczas budowy]]
Kolejnym stadionem Schalke stała się [[Veltins-Arena]], początkowo zwana „Arena AufSchalke.” Stadion ten został wybudowany niedaleko poprzedniego obiektu Schalke, [[Parkstadion]]. Otwarcie nastąpiło 13 sierpnia 2001 roku. Koszt budowy wyniósł 192 miliony [[euro]], a jego pojemność wynosi 61.482 widzów, lecz na meczach międzypaństwowych jest ona ograniczona do 53.994 widzów. W 2006 roku na [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2006|Mistrzostwach Świata 2006]] rozegrano tutaj pięć spotkań.

Do budowy stadionu zużyto 600 000 m³ [[beton]]u. Posiada on wykonany z teflonu i włókna szklanego, zawieszony nad murawą dach, którego połówki mogą być zamykane lub otwierane w zależności od pogody. Pod dachem wiszą cztery telebimy, każdy o powierzchni 35 m²<ref>{{cytuj |url = http://web.archive.org/web/*/http://www.veltins-arena.de/index_en.php |tytuł = Portrait |opublikowany = Veltins-Arena |język = en |data dostępu = 2009-03-24}}</ref>.

== Prezesi klubu ==
Chronologiczny spis prezesów Schalke 04<ref>{{cytuj stronę |url = http://tradition.schalke04.de/de/portraet/vorstand-&-trainer/vorsitzende/page/62--62--.html |tytuł = Die Vorsitzenden des FC Schalke 04 |opublikowany = schalke04.de |język = de |archiwum = https://web.archive.org/web/20170626153503/http://tradition.schalke04.de/de/portraet/vorstand-%26-trainer/vorsitzende/page/62--62--.html |zarchiwizowano = 26 czerwca 2017 |data dostępu = 2017-07-04}}</ref>:
{|
|valign=top|
{| class="wikitable" style="text-align: center"
! Lp. !! Imię i nazwisko !!colspan=2| Okres urzędowania
|-
| 1. ||align=left| {{Flaga|GER|1871}} [[Wilhelm Gies]] || 1904 || 1909
|-
| 2. ||align=left| {{Flaga|GER|1871}} [[Heinrich Hilgert]] || 1909 || 1912
|-
| 3. ||align=left| {{Flaga|GER|1871}} [[Fritz Unkel]] || 1912 || 1915
|-
| 4. ||align=left| {{Flaga|GER|1871}} [[Robert Schuermann]] || 1915 || 1919
|-
| 5. ||align=left| {{Flaga|GER|1919}} [[Fritz Unkel]] || 1919 || 1932
|-
| 6. ||align=left| {{Flaga|GER|1919}} [[Wilhelm Münstermann]] || 1932 || 1933
|-
| 7. ||align=left| {{Flaga|GER|1933}} [[Georg Stolze]] || 1933 || 1933
|-
| 8. ||align=left| {{Flaga|GER|1919}} [[Fritz Unkel]] || 1933 || 1939
|-
| 9. ||align=left| {{Flaga|GER|1935}} [[Heinrich Tschenscher]] || 1939 || 1940
|-
| 10. ||align=left| {{Flaga|GER|1935}} [[Heinrich Pieneck]] || 1940 || 1946
|-
| 11. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Fritz Mattner]] || 1946 || 1946
|-
| 12. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Friedrich Maria Lenig]] || 1946 || 1947
|-
| 13. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Josef Wietfeld]] || 1947 || 1950
|-
| 14. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Albert Wildfang]] || 1950 || 1953
|-
| 15. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Albert Möritz]] || 1953 || 1958
|}
|valign=top|
{| class="wikitable" style="text-align: center"
! Lp. !! Imię i nazwisko !!colspan=2| Okres urzędowania
|-
| 16. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Hans-Georg König]] || 1959 || 1964
|-
| 17. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Fritz Szepan]] || 1964 || 1965
|-
| 18. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Kurt Hatlauf]] || 1965 || 1966
|-
| 19. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Fritz Szepan]] || 1966 || 1967
|-
| 20. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Günter Siebert]] || 1967 || 1976
|-
| 21. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Karl-Heinz Hütsch]] || 1976 || 1978
|-
| 22. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Günter Siebert]] || 1978 || 1979
|-
| 23. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Hans-Joachim Fenne]] || 1980 || 1986
|-
| 24. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Günter Siebert]] || 1987 || 1988
|-
| 25. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Michael Zylka]] || 1988 || 1988
|-
| 26. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Günter Eichberg]] || 1989 || 1993
|-
| 27. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Bernd Tönnies]] || 1994 || 1994
|-
| 28. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Helmut Kremers]] || 1994 || 1994
|-
| 29. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Gerhard Rehberg]] || 1994 || 2007
|-
| 30. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Josef Schnusenberg]] || 2007 || ''nadal''
|}
|}

== Trenerzy ==
[[Plik:Huub Stevens.jpg|thumb|[[Huub Stevens]] – trener, który zdobył z klubem [[Liga Europy UEFA|Puchar UEFA]], trenował go latach 1996–2002, 2011–2012, w 2019 roku i od 2020 roku]]
[[Plik:Ralf rangnick foto-ingo-stoeldt2.jpg|thumb|upright|[[Ralf Rangnick]] – trener w latach 2004–2005 i w 2011 roku]]
{{Osobny artykuł|Kategoria:Trenerzy piłkarzy FC Schalke 04}}

{|
|valign=top|
{| class="wikitable" style="text-align: center"
! Lp. !! Trener !!colspan=2| Okres urzędowania
|-
| 1. ||align=left| {{Flaga|GER|1919}} [[Heinz Ludewig]] || 1925 || 1927
|-
| 2. ||align=left| {{Flaga|AUT}} [[Gustav Wieser]] || 1928 || 1929
|-
| 3. ||align=left| {{Flaga|GER|1919}} [[Kurt Otto (trener)|Kurt Otto]] || 1929 || 1930
|-
| 4. ||align=left| {{Flaga|GER|1919}} [[August Sobottka]] || 1930 || 1931
|-
| 5. ||align=left| {{Flaga|GER|1919}} [[Hans Sauerwein]] || 1931 || 1932
|-
| 6. ||align=left| {{Flaga|GER|1919}} [[Kurt Otto (trener)|Kurt Otto]] || 1932 || 1933
|-
| 7. ||align=left| {{Flaga|GER|1919}} [[Hans Schmidt (piłkarz)|Hans Schmidt]] || 1933 || 1938
|-
| 8. ||align=left| {{Flaga|GER|1933}} [[Otto Faist|Faist]] || 1938 || 1942
|-
| 9. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Ernst Kuzorra]] || 1946 || 1947
|-
| 10. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Willi Schäfer (trener piłkarski)|Willi Schäfer]] || 1947 || 1948
|-
| 11. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Theo Langl]] || 1948 || 1948
|-
| 12. ||align=left| {{Flaga|AUT}} [[Ferdinand Swatosch]] || 1948 || 1949
|-
| 13. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Fritz Szepan]] || 1949 || 1954
|-
| 14. ||align=left| {{Flaga|AUT}} [[Eduard Frühwirth]] || 1954 || 1959
|-
| 15. ||align=left| {{Flaga|HUN|1957}} [[Nándor Lengyel]] || 1959 || 60
|-
| 16. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Georg Gawliczek]] || 1960 || 1964
|-
| 17. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Fritz Langner]] || 1964 || 1967
|-
| 18. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Karl-Heinz Marotzke]] || 1967 || 1967
|-
| 19. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Günter Brocker]] || 1967 || 1968
|-
| 20. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Rudi Gutendorf]] || 1968 || 1970
|-
| 21. ||align=left| {{Flaga|YUG|SFR}} [[Slobodan Čendić]] || 1970 || 1971
|-
| 22. ||align=left| {{Flaga|YUG|SFR}} [[Ivica Horvat]] || 1971 || 1975
|-
| 23. ||align=left| {{Flaga|AUT}} [[Maximilian Merkel]] || 1975 || 1976
|-
| 24. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Friedel Rausch]] || 1976 || 1977
|-
| 25. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Uli Maslo]] || 1977 || 1978
|-
| 26. ||align=left| {{Flaga|YUG|SFR}} [[Ivica Horvat]] || 1978 || 1979
|-
| 27. ||align=left| {{Flaga|HUN|1957}} [[Gyula Lóránt]] || 1979 || 1979
|-
| 28. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Dietmar Schwager]] || 1979 || 1980
|-
| 29. ||align=left| {{Flaga|YUG|SFR}} [[Fahrudin Jusufi]] || 1980 || 1981
|-
| 30. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Rudolf Assauer]] || 1981 || 1981
|-
| 31. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Sigfried Held]] || 1981 || 1983
|-
| 32. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Jürgen Sundermann]] || 1983 || 1983
|-
| 33. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Diethelm Ferner]] || 1983 || 1986
|}
|valign=top|
{| class="wikitable" style="text-align: center"
! Lp. !! Imię i nazwisko !!colspan=2| Okres urzędowania
|-
| 34. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Rolf Schafstall]] || 1986 || 1987
|-
| 35. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Horst Franz]] || 1987 || 1988
|-
| 36. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Diethelm Ferner]] || 1988 || 1989
|-
| 37. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Peter Neururer]] || 1989 || 1990
|-
| 38. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Klaus Fischer]] || 1990 || 1990
|-
| 39. ||align=left| {{Flaga|YUG|SFR}} [[Aleksandar Ristić]] || 1991 || 1992
|-
| 40. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Klaus Fischer]] || 1992 || 1992
|-
| 41. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Udo Lattek]] || 1992 || 1993
|-
| 42. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Helmut Schulte]] || 1993 || 1993
|-
| 43. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Jörg Berger]] || 1993 || 1996
|-
| 44. ||align=left| {{Flaga|NED}} [[Huub Stevens]] || 1996 || 2002
|-
| 45. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Frank Neubarth]] || 2002 || 2003
|-
| 46. ||align=left| {{Flaga|BEL}} [[Marc Wilmots]] || 2003 || 2003
|-
| 47. ||align=left| {{Flaga|NED}} [[Eddy Achterberg]] || 2004 || 2004
|-
| 48. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Ralf Rangnick]] || 2004 || 2005
|-
| 49. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Mirko Slomka]] || 2006 || 2008
|-
| 50. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Michael Büskens]] || 2008 || 2008
|-
| 51. ||align=left| {{Flaga|NED}} [[Fred Rutten]] || 2008 || 2009
|-
| 52. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Felix Magath]] || 2009 || 2011
|-
| 53. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Ralf Rangnick]] || 2011 || 2011
|-
| 54. ||align=left| {{Flaga|NED}} [[Huub Stevens]] || 2011 || 2012
|-
| 55. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Jens Keller]] || 2012 || 2014
|-
| 56. ||align=left| {{Flaga|ITA}} [[Roberto Di Matteo]] || 2014 || 2015
|-
| 57. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[André Breitenreiter]] || 2015 || 2016
|-
| 58. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Markus Weinzierl]] || 2016 || 2017
|-
| 59. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Domenico Tedesco]] || 2017 || 2019
|-
| 60. ||align=left| {{Flaga|NED}} [[Huub Stevens]] || 2019 || 2019
|-
| 61. ||align=left| {{Flaga|USA}} [[David Wagner (piłkarz)|David Wagner]] || 2019 || 2020
|-
| 62. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Manuel Baum]] || 2020 || 2020
|-
| 63. ||align=left| {{Flaga|NED}} [[Huub Stevens]] || 2020 || 2020
|-
| 64. ||align=left| {{Flaga|SUI}} [[Christian Gross]] || 2020 || 2021
|-
| 65. ||align=left| {{Flaga|GRC}} [[Dimitrios Grammozis]] || 2021 || 2022
|}
|}

== Piłkarze ==
{{Osobny artykuł|Kategoria:Piłkarze FC Schalke 04}}

=== Medaliści mistrzostw świata w Schalke 04 ===
Lista medalistów mistrzostw świata mających za sobą występy w barwach Schalke 04<ref name="Schalke 04 – Fussballdaten.de" />:

* złoci [[Plik:Gold medal with cup.svg|16px]]
** [[Bernhard Klodt]], [[Heinrich Kwiatkowski]] {{reprezentacja|FRG|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1954|MŚ 1954]]
** [[Helmut Kremers]], [[Norbert Nigbur]] {{reprezentacja|FRG|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1974|MŚ 1974]]
** [[Andreas Möller]], [[Olaf Thon]] {{reprezentacja|FRG|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1990|MŚ 1990]]
** [[Julian Draxler]], [[Benedikt Höwedes]] {{reprezentacja|GER|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2014|MŚ 2014]]
* srebrni [[Plik:Silver medal with cup.svg|16px]]
** [[Heinz Hornig]], [[Willi Schulz]] {{reprezentacja|FRG|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1966|MŚ 1966]]
** [[Wim Suurbier]] {{reprezentacja|NED|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1974|MŚ 1974]]
** [[Wim Suurbier]] {{reprezentacja|NED|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1978|MŚ 1978]]
** [[Klaus Fischer]], [[Wilfried Hannes]], [[Harald Schumacher]] {{reprezentacja|FRG|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982|MŚ 1982]]
** [[Matthias Herget]], [[Harald Schumacher]], [[Olaf Thon]] {{reprezentacja|FRG|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1986|MŚ 1986]]
** [[Gerald Asamoah]], [[Jörg Böhme]], [[Jens Lehmann]], [[Thomas Linke]] {{reprezentacja|GER|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2002|MŚ 2002]]
** [[Klaas-Jan Huntelaar]] {{reprezentacja|NED|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2010|MŚ 2010]]
* brązowi [[Plik:Bronze medal with cup.svg|16px]]
** [[Fritz Szepan]] {{reprezentacja|GER|wariant=1933|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1934|MŚ 1934]]
** [[Klaus Fichtel]], [[Reinhard Libuda]], [[Willi Schulz]] {{reprezentacja|FRG|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1970|MŚ 1970]]
** [[Gerald Asamoah]], [[Mike Hanke]], [[Jens Lehmann]] {{reprezentacja|GER|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2006|MŚ 2006]]
** [[Manuel Neuer]] {{reprezentacja|GER|pn}} – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2010|MŚ 2010]]

=== Medaliści mistrzostw Europy w Schalke 04 ===
Lista medalistów mistrzostw Europy mających za sobą występy w barwach Schalke 04<ref name="Schalke 04 – Fussballdaten.de" />:

* złoci [[Plik:Gold medal with cup.svg|16px]]
** [[Erwin Kremers]] {{reprezentacja|BRD|pn}} – [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1972|Euro 72]]
** [[Bernard Dietz]], [[Walter Junghans]], [[Caspar Memering]], [[Harald Schumacher]] {{reprezentacja|BRD|pn}} – [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1980|Euro 80]]
** [[Bent Christensen Arensøe]] {{reprezentacja|DNK|pn}} – [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1992|Euro 92]]
** [[Steffen Freund]], [[Andreas Möller]], [[Oliver Reck]] {{reprezentacja|DEU|pn}} – [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1996|Euro 96]]
* srebrni [[Plik:Silver medal with cup.svg|16px]]
** [[Hans Bongartz]], [[Dietmar Danner]], [[Bernard Dietz]] {{reprezentacja|FRG|pn}} – [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1976|Euro 76]]
** [[Andreas Möller]] {{reprezentacja|GER|pn}} – [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1992|Euro 92]]
** [[Radoslav Látal]], [[Jiří Němec (piłkarz)|Jiří Němec]] {{reprezentacja|CZE|pn}} – [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1996|Euro 96]]
** [[Kevin Kurányi]], [[Jens Lehmann]] {{reprezentacja|GER|pn}} – [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2008|Euro 2008]]
* brązowi [[Plik:Bronze medal with cup.svg|16px]]
** [[Wim Suurbier]] {{reprezentacja|NED|pn}} – [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1976|Euro 76]]
** [[Dieter Eckstein]], [[Matthias Herget]], [[Olaf Thon]], [[Wolfram Wuttke]] {{reprezentacja|FRG|pn}} – [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1988|Euro 88]]
** [[Hamit Altıntop]] {{reprezentacja|TUR|pn}} – [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2008|Euro 2008]]

=== Królowie strzelców pierwszej ligi w barwach Schalke 04 ===
{| class="wikitable" style="text-align: center"
! Zawodnik !! Sezon !! Gole
|-
|align=left| {{Flaga|FRG}} [[Klaus Fischer]] || [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (1975/1976)|1975/1976]] || 29 goli
|-
|align=left| {{Flaga|DEN}} [[Ebbe Sand]] || [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2000/2001)|2000/2001]] || 22 gole
|-
|align=left| {{Flaga|NED}} [[Klaas-Jan Huntelaar]] || [[Bundesliga niemiecka w piłce nożnej (2011/2012)|2011/2012]] || 29 goli
|}

=== Rekordy indywidualne ===
[[Plik:Klaus Fichtel.jpeg|thumb|upright|[[Klaus Fichtel]], rekordzista pod względem występów]]
''Stan na 26 maja 2021''
{| width=80%
|
{| class="wikitable" style="text-align: center"
!colspan=3| Najwięcej meczów w Bundeslidze
|-
! Lp. !! Zawodnik !! Mecze
|-
| 1. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Klaus Fichtel]] || 477
|-
| 2. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Norbert Nigbur]] || 355
|-
| 3. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Rolf Rüssmann]] || 304
|-
|rowspan=2| 4. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Klaus Fischer]] ||rowspan=2| 295
|-
|align=left| {{Flaga|GER}} [[Olaf Thon]]
|-
| 6. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Herbert Lütkebohmert]] || 286
|-
| 7. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Gerald Asamoah]] || 279
|-
| 8. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Michael Büskens|Mike Büskens]] || 257
|-
| 9. ||align=left| {{flaga|CZE}} [[Jiří Němec (piłkarz)|Jiří Němec]] || 256
|-
| 10. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Benedikt Höwedes]] || 240
|}
|
{| class="wikitable" style="text-align: center"
!colspan=3| Najwięcej goli w Bundeslidze
|-
! Lp. !! Zawodnik !! Gole
|-
| 1. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Klaus Fischer]] || 182
|-
| 2. ||align=left| {{Flaga|NED}} [[Klaas-Jan Huntelaar]] || 84
|-
| 3. ||align=left| {{Flaga|DEN}} [[Ebbe Sand]] || 73
|-
| 4. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Kevin Kurányi]] || 71
|-
| 5. ||align=left| {{Flaga|GER}} [[Olaf Thon]] || 52
|-
| 6. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Erwin Kremers]] || 50
|-
| 7. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Ingo Anderbrügge]] || 46
|-
| 8. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Helmut Kremers]] || 45
|-
|rowspan=2| 9. ||align=left| {{Flaga|FRG}} [[Rüdiger Abramczik]] ||rowspan=2| 44
|-
|align=left| {{Flaga|GER}} [[Gerald Asamoah]]
|}
|}

=== Najlepsza jedenastka 100-lecia istnienia Schalke 04 ===
W 2004 roku na 100-lecie istnienia Schalke 04 blisko 10 tysięcy fanów wybrało najlepszą jedenastkę w historii istnienia klubu<ref>{{cytuj |url = http://web.archive.org/web/*/http://www.schalke04.de/jahrhundertelf.html |tytuł = Die Jahrhundertelf |opublikowany = FC Schalke 04 |język = de |data dostępu = 2009-03-24}}</ref>:

{{Skład piłkarski start}}
{{Skład piłkarski|pozycja=BR|kraj=DEU|piłkarz=[[Norbert Nigbur]]}}
{{Skład piłkarski|pozycja=OB|kraj=DEU|piłkarz=[[Klaus Fichtel]]}}
{{Skład piłkarski|pozycja=OB|kraj=DEU|piłkarz=[[Rolf Rüssmann]]}}
{{Skład piłkarski|pozycja=OB|kraj=DEU|piłkarz=[[Olaf Thon]]}}
{{Skład piłkarski|pozycja=PO|kraj=BEL|piłkarz=[[Marc Wilmots]]}}
{{Skład piłkarski|pozycja=PO|kraj=DEU|piłkarz=[[Fritz Szepan]]}}
{{Skład piłkarski|pozycja=PO|kraj=DEU|piłkarz=[[Ernst Kuzorra]]}}
{{Skład piłkarski|pozycja=PO|kraj=DEU|piłkarz=[[Ingo Anderbrügge]]}}
{{Skład piłkarski|pozycja=NA|kraj=DEU|piłkarz=[[Reinhard Libuda]]}}
{{Skład piłkarski|pozycja=NA|kraj=DEU|piłkarz=[[Klaus Fischer]]}}
{{Skład piłkarski|pozycja=NA|kraj=DEU|piłkarz=[[Rüdiger Abramczik]]}}
{{Skład piłkarski koniec}}

== Obecny skład ==
: ''Stan na 29 sierpnia 2024''
{{Skład piłkarski start}}
{{Skład piłkarski |nr=1 |pozycja=BR |kraj=GER |piłkarz=[[Ron-Thorben Hoffmann]]}}
{{Skład piłkarski |nr=2 |pozycja=OB |kraj=ARG |piłkarz=[[Felipe Sánchez]]}}
{{Skład piłkarski |nr=4 |pozycja=OB |kraj=CMR |piłkarz=[[Steve Noode]]}}
{{Skład piłkarski |nr=5 |pozycja=OB |kraj=ENG |piłkarz=[[Derry Murkin]]}}
{{Skład piłkarski |nr=6 |pozycja=PO |kraj=GER |piłkarz=[[Ron Schallenberg]]}}
{{Skład piłkarski |nr=7 |pozycja=PO |kraj=GER |piłkarz=[[Paul Seguin]]}}
{{Skład piłkarski |nr=8 |pozycja=NA |kraj=GER |piłkarz=[[Amin Younes]]}}
{{Skład piłkarski |nr=9 |pozycja=NA |kraj=MLI |piłkarz=[[Moussa Sylla]]}}
{{Skład piłkarski |nr=11 |kraj=FRA |pozycja=NA |piłkarz=[[Bryan Lasme]]}}
{{Skład piłkarski |nr=14 |kraj=GER |pozycja=PO |piłkarz=[[Janik Bachmann]]}}
{{Skład piłkarski |nr=15 |kraj=DEN |pozycja=NA |piłkarz=[[Emil Højlund]]}}
{{Skład piłkarski |nr=16 |kraj=URU |pozycja=PO |piłkarz=[[Mauro Zalazar]]}}
{{Skład piłkarski |nr=17 |kraj=SUI |pozycja=OB |piłkarz=[[Adrian Gantenbein]]}}
{{Skład piłkarski |nr=18 |kraj=GHA |pozycja=NA |piłkarz=[[Christopher Antwi-Adjei]]}}
{{Skład piłkarski |nr=19 |kraj=TUR |pozycja=NA |piłkarz=[[Kenan Karaman]]|inne=kapitan}}
{{Skład piłkarski |nr=20 |kraj=GER |pozycja=PO |piłkarz=[[Ariş Bayındır]]}}
{{Skład piłkarski |nr=21 |kraj=BEL |pozycja=ON |piłkarz=[[Martin Wasinski]]}}
{{Skład piłkarski środek}}
{{Skład piłkarski |nr=22 |kraj=MLI |pozycja=OB |piłkarz=[[Ibrahima Cissé]]}}
{{Skład piłkarski |nr=23 |kraj=TUR |pozycja=OB |piłkarz=[[Mehmet-Can Aydın]]}}
{{Skład piłkarski |nr=24 |kraj=FRA |pozycja=NA |piłkarz=[[Ilyes Hamache]]}}
{{Skład piłkarski |nr=26 |kraj=CZE |pozycja=OB |piłkarz=[[Tomáš Kalas]]}}
{{Skład piłkarski |nr=27 |kraj=GER |pozycja=PO |piłkarz=[[Lino Tempelmann]]}}
{{Skład piłkarski |nr=28 |kraj=GER |pozycja=BR |piłkarz=[[Justin Heekeren]]}}
{{Skład piłkarski |nr=29 |kraj=GER |pozycja=PO |piłkarz=[[Tobias Mohr]]}}
{{Skład piłkarski |nr=30 |kraj=GER |pozycja=OB |piłkarz=[[Anton Donkor]]}}
{{Skład piłkarski |nr=31 |kraj=GER |pozycja=OB |piłkarz=[[Taylan Bulut]]}}
{{Skład piłkarski |nr=32 |kraj=GER |pozycja=BR |piłkarz=[[Luca Podlech]]}}
{{Skład piłkarski |nr=33 |kraj=GER |pozycja=OB |piłkarz=[[Vitalie Becker]]}}
{{Skład piłkarski |nr=34 |kraj=AUT |pozycja=BR |piłkarz=[[Michael Langer]]}}
{{Skład piłkarski |nr=35 |kraj=POL |pozycja=OB |piłkarz=[[Marcin Kamiński (piłkarz)|Marcin Kamiński]]}}
{{Skład piłkarski |nr=36 |kraj=GER |pozycja=OB |piłkarz=[[Niklas Barthel]]}}
{{Skład piłkarski |nr=37 |kraj=GER |pozycja=PO |piłkarz=[[Max Grüger]]}}
{{Skład piłkarski |nr=38 |kraj=AUT |pozycja=PO |piłkarz=[[Tristan Osmani]]}}
{{Skład piłkarski |nr=39 |kraj=GER |pozycja=NA |piłkarz=[[Peter Remmerr]]}}
{{Skład piłkarski |nr= |kraj=GER |pozycja=OB |piłkarz=[[Dominick Drexler]]}}
{{Skład piłkarski |nr= |kraj=GER |pozycja=BR |piłkarz=[[Ralf Fährmann]]}}
{{Skład piłkarski koniec}}

=== Piłkarze na wypożyczeniu ===
{{Skład piłkarski start}}
{{Skład piłkarski |nr=41 |kraj=GER |pozycja=OB |piłkarz=[[Henning Matriciani]] |inne=w [[SV Waldhof Mannheim|Mannheim]] do 30 czerwca 2025}}
{{Skład piłkarski |nr= |kraj=GER |pozycja=PO |piłkarz=[[Emmanuel Gyamfi]] |inne=we [[VVV Venlo]] do 30 czerwca 2025}}
{{Skład piłkarski |nr= |kraj=GER |pozycja=NA |piłkarz=[[Paul Pöpperl]] |inne=we [[VVV Venlo]] do 30 czerwca 2025}}
{{Skład piłkarski koniec}}

== Kibice – przyjaźnie i rywale ==
Kibice Schalke 04 przyjaźnią się z fanami [[1. FC Nürnberg]]. Przyjaźń ta trwa od początku lat 80., a rozpoczęła się od nawiązania kontaktów przez fankluby obu zespołów – Fanklub Red Devils z Nürnberg i Schalker Gelsen-Szene. Przyjaźń po raz pierwszy została oficjalnie zaprezentowana 14 grudnia 1991 na meczu pomiędzy tymi zespołami na [[Max-Morlock-Stadion|Frankenstadion]] w [[Norymberga|Norymberdze]]<ref>{{cytuj |url = http://web.archive.org/web/*/http://www.schalke04.de/schalke_und_der_fcn.html |tytuł = Schalke und der FCN” – die Fanfreundschaft |opublikowany = FC Schalke 04 |język = de |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>. Z kolei od początku lat 90. Schalke utrzymuje przyjazne kontakty z fanami holenderskiej drużyny [[FC Twente]], a oba miasta [[Gelsenkirchen]] i [[Enschede]] leżą w odległości około 110 kilometrów od siebie<ref>{{cytuj |url = http://www.tagesspiegel.de/sport/Fussball-Uefa-Cup-Schalke-04;art133,2676429 |tytuł = Schalke auf dem Weg in die Hölle |opublikowany = Der Tagesspiegel |język = de |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>.

Największym rywalem Schalke jest zespół [[Borussia Dortmund|Borussii Dortmund]], z miasta [[Dortmund]], leżącego podobnie jak Gelsenkirchen, w [[Zagłębie Ruhry|Zagłębiu Ruhry]]. Niechęć obu klubów ma swoje podłoże w ich pochodzeniu. Borussia wywodziła się z bogatej klasy średniej, podczas gdy Schalke przez lata było klubem górników mieszkających w mieście. Animozje pomiędzy kibicami nasiliły się głównie w latach 50. i lat 60., gdy fani Dortmundu zazdrościli zespołowi z Gelsenkirchen sukcesów na arenie krajowej<ref>{{cytuj |url = http://www.borussia.com.pl/?did=127 |tytuł = Rywalizacja |opublikowany = Borussia.com.pl |język = pl |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>. Mecze pomiędzy Schalke 04 a Borussią nazywane są [[Derby Westfalii|Revierderby]], a pierwszy mecz pomiędzy obydwoma drużynami został rozegrany 3 maja 1925 roku. Wygrali w nim piłkarze z Gelsenkirchen pokonując rywali 4:2<ref>{{cytuj |url = http://www.footballderbies.com/honours/index.php?id=17 |tytuł = KOHLENPOTT DERBY |opublikowany = FootballDerbies.com |język = en |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>.

== Sponsorzy ==
[[Plik:VeltinsArena at friendly Schalke 04 - Zenit St. Petersburg.JPG|thumb|20 stycznia 2007, prezentacja nowej koszulki i sponsora [[Gazprom]].]]
* 1978–1979: [[Stiftung Deutsche Krebshilfe|Deutsche Krebshilfe]], instytut zdrowia z [[Bonn]], [[Nadrenia Północna-Westfalia]]
* 1979–1983: [[Trigema]], przedsiębiorstwo odzieżowe z [[Burladingen]], [[Badenia-Wirtembergia]]
* 1983–1986: Paddock’s, przedsiębiorstwo odzieżowe z [[Brema|Bremy]]
* 1986–1987: [[Trigema]],przedsiębiorstwo odzieżowe z [[Burladingen]], [[Badenia-Wirtembergia]]
* 1987–1988: [[Dual (przedsiębiorstwo)|Dual]], producent odtwarzaczy ze [[St. Georgen im Schwarzwald]], [[Badenia-Wirtembergia]]
* 1988–1991: RH Alurad, producent felg aluminiowych z [[Attendorn]], [[Nadrenia Północna-Westfalia]]
* 1991–1993: [[Molkerei Alois Müller|R’Activ]], mleczarnia
* 1993–1994: [[Molkerei Alois Müller|Müller]], mleczarnia z [[Fischach]], [[Bawaria]]
* 1994–1997: [[Kärcher]], producent artykułów gospodarstwa domowego z [[Winnenden]], [[Badenia-Wirtembergia]]
* 1997–2001: [[Veltins]], browar z [[Meschede]], [[Nadrenia Północna-Westfalia]]
* 2001–2006: [[Victoria (przedsiębiorstwo)|Victoria]], firma ubezpieczeniowa z [[Düsseldorf]]u, [[Nadrenia Północna-Westfalia]]
* 2007–2022: [[Gazprom]], koncern gazowy z [[Moskwa|Moskwy]], [[Rosja]]

W związku z [[Inwazja Rosji na Ukrainę|inwazją Rosji na Ukrainę]] władze klubu 28 lutego 2022 ogłosiły przedterminowe zakończenie współpracy sponsorskiej z rosyjskim przedsiębiorstwem [[Gazprom]], która trwała od 2007, a podpisana w 2021 odnowiona umowa miała obowiązywać do 2025<ref>{{Cytuj stronę |url = https://schalke04.de/verein/update-2802/ |tytuł = Partnerschaft zwischen S04 und GAZPROM wird vorzeitig beendet |data = 2022-02-28 |opublikowany = schalke04.de |język = de |data dostępu = 2022-02-28}}</ref><ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.sportschau.de/fussball/bundesliga2/fussball-zweite-bundesliga-schalke-gazprom-sponsoring-nordstream-zwei-100.html |tytuł = Schalke hält an Partnerschaft mit Sponsor Gazprom fest |data = 2022-02-22 |opublikowany = sportschau.de |język = de |data dostępu = 2022-02-28}}</ref>.

== Inne sekcje sportowe ==
=== Koszykówka ===
Drużyna [[Koszykówka|koszykówki]] Schalke 04 istnieje od 1974 roku, gdy została przemianowana z BG Eurovia Buer na Schalke 04. Rok później awansowała do 2. Bundesligi, a w 1988 roku do [[Bundesliga (koszykówka)|Bundesligi]]. Pobyt w niej trwał tylko rok, a w 1993 roku zespół spadł do Regionalligi. Z kolei w 1998 roku ponownie nastąpił awans do 2. Bundesligi, w 2000 roku spadek, a w 2004 roku ponowny awans. Obecnie zespół występuje w lidze Pro A, będącej drugim szczeblem rozgrywek koszykówki w Niemczech<ref>{{cytuj |url = http://www.s04-basket.de/staticsite/staticsite.php?menuid=20&topmenu=8&keepmenu=inactive |tytuł = Geschichte |opublikowany = Schalke 04 Basketball |język = de |data dostępu = 2009-03-28 |archiwum = https://web.archive.org/web/20131015194700/http://www.s04-basket.de/staticsite/staticsite.php?menuid=20&topmenu=8&keepmenu=inactive |zarchiwizowano = 15 października 2013}}</ref>.

=== Piłka ręczna ===
Sekcja [[Piłka ręczna|piłki ręcznej]] Schalke 04 powstała w 1926 roku. W 1929 roku wywalczyła mistrzostwo Gauligi i grała w niej aż do rozpoczęcia [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Po jej zakończeniu największym sukcesem był awans do Oberligi. Obecnie zespół gra w rozgrywkach Verbandsligi, czyli na szczeblu piątej ligi<ref name="Sections">{{cytuj |url = http://web.archive.org/web/*/http://www.schalke04.de/sections.html |tytuł = The Sections |opublikowany = FC Schalke 04 |język = de |data dostępu = 2009-03-28}}</ref>.

=== Lekkoatletyka ===
Najstarszą sekcją sportową Schalke 04 oprócz sekcji piłkarskiej jest sekcja [[Lekkoatletyka|lekkiej atletyki]]. Została założona w 1922 roku. Jej wychowanką była kilkukrotna mistrzyni Niemiec, sprinterka [[Erika Rost]], która ma w karierze udział w [[Letnie igrzyska olimpijskie|Letnich Igrzyskach Olimpijskich]]. Z kolei członek sekcji [[Frank Busemann]] zdobył srebrny medal dla Niemiec na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1996|Olimpiadzie Letniej w Atlancie w 1996 roku]] w [[Dziesięciobój lekkoatletyczny|dziesięcioboju]]<ref name="Sections" />.

=== Tenis stołowy ===
Sekcja [[Tenis stołowy|tenisa stołowego]] Schalke 04 istnieje od 1947 roku. W sezonie 1952/1953 występowała przez jeden rok w rozgrywkach Oberligi, najwyższej wówczas klasy rozgrywkowej w kraju. Obecnie drużyna tenisistów stołowych występuje w Bezirksklasse<ref name="Sections" />.

=== Esport ===
Sekcja [[Sport elektroniczny|sportów elektronicznych]] z dywizją rywalizującą w grze komputerowej ''[[League of Legends]],'' powstała w 16 maja 2016 roku poprzez wykupienie miejsca w [[League of Legends EMEA Championship|EU LCS]] od organizacji Elements, przy równoczesnym zachowaniu części składu, tj. górny Etienne „Steve” Michels, leśnik Erberk „Gillius” Demir, strzelec Rasmus „MrRallez” Skinneholm oraz wspierający Hampus Mikael „promisq” Abrahamsson. Do składu dołączono środkowego Jérémyego „Eika” Valdenaire. Była to druga na świecie sytuacja, kiedy profesjonalna organizacja sportowa zainteresowała się ''League of Legends'' na poziomie ligi regionalnej (pierwszym była turecka drużyna [[Beşiktaş JK (piłka nożna)|Beşiktaş JK]])<ref>{{Cytuj |tytuł = FC Schalke 04 buys European League of Legends team |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = esports.yahoo.com |url = https://esports.yahoo.com/fc-schalke-04-buys-eu-lcs-spot-replacing-elements-174754704.html |język = en}}</ref>.

W sezonie letnim 2016 zdobyła 8. miejsce z wynikiem 3-9-6 i była zmuszona walczyć w turnieju relegacyjnym do sezonu wiosennego 2017. Przegrała finały kwalifikacyjne wynikiem 1-3 z organizacją [[Misfits Gaming|Misfits]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Promotion Tournament EU: Misfits zagra w LCS EU! |data = 2016-08-07 |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/62254/promotion-tournament-eu-misfits-zagra-w-lcs-eu/ |język = pl}}</ref>. Organizacja Schalke postanowiła sprzedać swoje miejsce w prestiżowej lidze LCS i spróbować sił w kwalifikacjach w drugiej lidze EU Challanger Series, w zmienionym składzie. Wystąpili w nim Lennart „Jaeger” Warkus, Jean-Victor „Ioulex” Burgevin, Marcin „Selfie” Wolski, Elias „Upset” Lipp oraz [[Oskar Bogdan|Oskar „VandeR” Bogdan]].

W wiosennym sezonie EUCS 2017, osiągnęli najlepszy wynik 5-0-0, ale w fazie pucharowej przegrali z akademią Misfits 1-3<ref>{{Cytuj |tytuł = EU Challenger Series 2017 Spring Split |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/relacje/eu-challenger-series-2017-spring-split/ |język = pl}}</ref>. Skład zaktualizowano o Jonasa „Memento” Elmarghichi na pozycji junglera, Marc Robert „Caedrel” Lamont na środku i Tore’a Hoela „Tor” Eilertsena na wsparciu. Nowy skład zajął drugie miejsce w letnim sezonie EUCS z wynikiem 3-2-0, a w fazie pucharowej pokonali organizację [[Red Bull (przedsiębiorstwo)#Sponsoring w sporcie|RedBulls]] 3-1. W turnieju promocyjnym do wiosennego sezonu w EU LCS, przegrali pierwszy mecz kwalifikacyjny z Giants Gaming 2-3, a następnie wygrali drugi mecz z Ninjas in Pyjamas 3-0<ref>{{Cytuj |tytuł = Schalke 04 powalczy o powrót do LCS EU |data = 2017-08-07 |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/102933/schalke-04-powalczy-o-powrot-do-lcs-eu/ |język = pl}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Schalke 04 oficjalnie przedstawia swoją nową drużynę LoL-a |data = 2017-06-06 |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/95354/schalke-04-oficjalnie-przedstawia-swoja-nowa-druzyne-lol-a/ |język = pl}}</ref>.

W wiosennym sezonie EU LCS 2018, odbudowany skład Kiss „Vizisacsi” Tamás, Milo „Pridestalkr” Wehnes, Erlend Våtevik „nukeduck” Holm, Upset oraz Vander zajął ósme miejsce w sezonie regularnym z wynikiem 7-11<ref>{{Cytuj |tytuł = EU LCS 2018 Spring Split |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/relacje/eu-lcs-2018-spring-split/ |język = pl}}</ref>. W sezonie letnim Pridestalkra zastąpił doświadczony Maurice „Amazing” Stückenschneider, co poskutkowało awansem w tabeli na trzecie miejsce z wynikiem 12-6. W fazie pucharowej doszli do finału, ostatecznie przegrywając 1-3 z [[Fnatic]]<ref>{{Cytuj |tytuł = EU LCS 2018 Summer Split |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/relacje/eu-lcs-2018-summer-split/ |język = pl}}</ref>. O losie miejsca na [[Mistrzostwa Świata w League of Legends|Mistrzostwach Świata 2018]] zdecydowała porażka z1-3 z [[G2 Esports]] w turnieju regionalnym<ref>{{Cytuj |tytuł = Jankos kolejnym Polakiem na Worlds! G2 Esports lepsze od Schalke 04 |data = 2018-09-16 |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/159253/jankos-kolejnym-polakiem-na-worlds-g2-esports-lepsze-od-schalke-04/ |język = pl}}</ref>. 20 listopada Riot Games ogłosiło Schalke 04 jako jedną z dziesięciu drużyn partnerskich wiosennego sezonu LEC 2019<ref>{{Cytuj |tytuł = Nukeduck poza Schalke 04. Origen nowym pracodawcą Norwega? – League of Legends |data = 2018-11-20 |data dostępu = 2021-01-27 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/170872/nukeduck-poza-schalke-04-origen-nowym-pracodawca-norwega/ |język = pl}}</ref>.

W wiosennym sezonie LEC 2019, nowy skład (Andrei „Odoamne” Pascu, Memento, Felix „Abbedagge” Braun, Upset, Lee „IgNar” Dong-geun), zajął siódme miejsce z wynikiem 9-9, po przegranej dogrywce z [[SK Gaming]]<ref>{{Cytuj |tytuł = LEC 2019 Spring Split [RELACJA] |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/relacje/lec-2019-spring-split/ |język = pl}}</ref>. Przed rozpoczęciem sezonu letniego zatrudnili nowego, doświadczonego leśnika Kima „Trick” Gang-yuna. Dzięki zmianie Schalke zajęło czwarte miejsce z wynikiem 11-7, a w fazie pucharowej przegrali 0-3 w półfinale z Fnatic<ref>{{Cytuj |tytuł = LEC 2019 Summer [WYNIKI, HARMONOGRAM, TRANSMISJA] |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/relacje/lec-2019-summer/ |język = pl}}</ref>. W turnieju regionalnym o miejsce na Mistrzostwach, przegrali 0-3 w drugiej rundzie ze Splyce, mimo że to oni byli faworytami<ref>{{Cytuj |tytuł = Splyce stomps Schalke Esports in LoL World qualifier |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = WIN.gg |url = https://win.gg/news/2389/splyce-stomps-schalke-esports-in-lol-world-qualifier |język = en}}</ref>.

W wiosennym sezonie 2020, skład Odoamne, Gillius, Abbedagge, Konstantinos-Napoleon „Forgiven” Tzortziou, Han „Dreams” Min-kook nie osiągał dobrych rezultatów. Po słabym początku Gilliusa zmienił Lukas „Lurox” Thoma, a Forgivena – Nihat „Innaxe” Aliev, z akademii FC Schalke 04 Evolution. Ostatecznie zajęli ósme miejsce z wynikiem 6-12<ref>{{Cytuj |tytuł = LEC 2020 Spring Split [HARMONOGRAM, WYNIKI, TRANSMISJA] |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/relacje/lec-2020-spring-split/ |język = pl}}</ref>. W sezonie letnim ponownie wyciągnięto graczy z akademii, tym razem całą dolną alejkę Matúša „Neona” Jakubčíka oraz Risto „Nukes” Luuriego. W połowie sezonu letniego 2020 po dziesięciu meczach drużyna miała wynik 1-9 zajmując ostatnie miejsce w tabeli. W drugiej rundzie gracze Schalke zdołali wygrać siedem spotkań z rzędu kończąc sezon zasadniczy z wynikiem 8-10, co pozwoliło na zajęcie szóstego miejsca w tabeli tym samym kwalifikując drużynę do fazy pucharowej. Ostatecznie przegrali 1-3 w drugiej rundzie fazy pucharowej z hiszpańską organizacją MAD Lions, ponownie przegrywając ostatnie miejsce na Mistrzostwa Świata<ref>{{Cytuj |tytuł = LEC 2020 Summer Split [HARMONOGRAM, WYNIKI, SKŁADY] |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/relacje/lec-2020-summer-split-wyniki-transmisja-harmonogram-mecze-relacja-tabela/ |język = pl}}</ref>. Ponownie przeprowadzono zmiany w składzie – na górnej alei obsadzono Sergena „Broken Blade” Çelika, na pozycji wspierającego Dino „LIMIT” Tota<ref>{{Cytuj |tytuł = Kierunek – dom. Broken Blade oficjalnie zawodnikiem Schalke 04 |data = 2020-11-25 |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/277209/kierunek-dom-broken-blade-oficjalnie-zawodnikiem-schalke-04/ |język = pl}}</ref>.

W wiosennym sezonie 2021, skład Broken Blade, Gillius, Abbedagge, Neon i LIMIT zajął czwarte miejsce w sezonie regularnym z wynikiem 9-9. W fazie pucharowej, w trzeciej rundzie niższej drabinki przegrali 1-3 z [[Rogue (drużyna e-sportowa)|Rogue]]<ref>{{Cytuj |tytuł = LEC 2021 Spring Split [RELACJA] |data dostępu = 2021-04-23 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/relacje/lec-tabela-terminarz-wyniki-2021-spring-split/ |język = pl}}</ref>. W okresie transferowym Gilliusa zastąpiono Thomasem „Kirei” Yuenem, a Abbedagge Iliasem „NUCLEARINT” Bizrikenem<ref>{{Cytuj |tytuł = Zmiana w dżungli Schalke 04! Gilius ląduje na ławce |data = 2021-05-19 |data dostępu = 2021-06-12 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/295602/zmiana-w-dzungli-schalke-04-gilius-laduje-na-lawce/ |język = pl}}</ref>.

29 czerwca 2021 r. klub ogłosił, że ze względu na trudności finansowe zespół opuści LEC po letniej rundzie sezonu 2021. Jego miejsce zajmie szwajcarska drużyna [[Team BDS]], która wykupiła miejsce Schalke w lidze za kwotę 26,5 mln euro<ref>{{Cytuj |tytuł = Nowy uczestnik LEC! Schalke sprzedało slota za 26,5 mln euro |data = 2021-06-29 |data dostępu = 2021-06-30 |opublikowany = Cybersport.pl |url = https://cybersport.pl/299190/nowy-uczestnik-lec-schalke-sprzedalo-slota-za-265-mln-euro/ |język = pl}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Royal Blues to earn 26,5 Mio. euros from sale of LEC slot – Esports – Schalke 04 |data = 2021-06-29 |data dostępu = 2021-06-30 |opublikowany = schalke04.de |url = https://schalke04.de/esports/en/royal-blues-earn-265-mio-euros-sale-lec-slot/ |język = en}}</ref>. Większość sztabu oraz zawodników, w sezonie 2022 trafiło do innych drużyn w LEC.

== Przypisy ==
{{Przypisy}}

== Bibliografia ==
* Jenrich Burkh: ''Planet Königsblau'', Göttingen 2004, {{ISBN|3-89533-446-4}}.
* Schalker Fan-Initiative (Hrsg.), ''Die Spitze des Eichbergs. Die schönsten Skandale des FC Schalke 04'', Essen 2005, {{ISBN|3-89861-393-3}}.
* Jörg Seveneick, Thomas Spiegel, Gerd Voss (Hrsg.): ''100 Schalker Jahre – 100 Schalker Geschichten'', Essen 2004, {{ISBN|3-89861-321-6}}.

== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.schalke04.de Oficjalna strona klubu] {{lang|de|en|zh}}.

{{2 poziom Fb Niemcy}}
{{1 poziom Fb Niemcy}}
{{Puchar UEFA i Liga Europy}}
{{Zdobywcy Pucharu Niemiec w piłce nożnej}}

{{Kontrola autorytatywna}}

[[Kategoria:FC Schalke 04| ]]
[[Kategoria:Kluby piłkarskie w Nadrenii Północnej-Westfalii]]
[[Kategoria:Kluby piłkarskie założone w 1904]]
[[Kategoria:Byłe Dobre Artykuły]]
Szablony użyte w tym artykule:
Szablon:1 poziom Fb Niemcy (edytuj)
Szablon:2 poziom Fb Niemcy (edytuj)
Szablon:Clear (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie niskim)
Szablon:Colorbox (edytuj)
Szablon:Cytuj (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Cytuj pismo (tekst źródłowy) (zabezpieczone na poziomie redaktorów)
Szablon:Cytuj pismo/tytuł (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie niskim)
Szablon:Cytuj stronę (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Dmbox (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Dopracować (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie niskim)
Szablon:Dopracować/growth/aktualizacja (edytuj)
Szablon:Flaga (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Flaga/core (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Flaga grafika (edytuj)
Szablon:Gol (edytuj)
Szablon:ISBN (edytuj)
Szablon:Ikona (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Infobox grafika (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Infobox nagłówek (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Infobox nagłówek dodaj (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Infobox państwo (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Infobox państwo/core (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Infobox państwo dodaj (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Infobox projekt (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Infobox projekt/projekt (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Infobox tytuł (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Infobox tytuł/styles.css (edytuj)
Szablon:Infobox wiersz (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Infobox wiersz dodaj (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Infobox www (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Karny-gol (edytuj)
Szablon:Karny-pudło (edytuj)
Szablon:Klub sportowy infobox (tekst źródłowy) (zabezpieczone na poziomie redaktorów)
Szablon:Klub sportowy infobox/obiekt sportowy (edytuj)
Szablon:Klub sportowy infobox/piktogram (tekst źródłowy) (zabezpieczone na poziomie redaktorów)
Szablon:Klub sportowy infobox/strój (edytuj)
Szablon:Komórka (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Kontrola autorytatywna (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Kontrola autorytatywna/style.css (edytuj)
Szablon:Lang (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:MONTHNAME (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie niskim)
Szablon:MONTHNUMBER (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie niskim)
Szablon:Mbox (tekst źródłowy) (zabezpieczone na poziomie redaktorów)
Szablon:Mbox/style.css (tekst źródłowy) (zabezpieczone na poziomie redaktorów)
Szablon:Mecz piłkarski (edytuj)
Szablon:Navbox/styles.css (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Osobny artykuł (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie niskim)
Szablon:Państwo dane ARG (edytuj)
Szablon:Państwo dane AUT (edytuj)
Szablon:Państwo dane Anglia (edytuj)
Szablon:Państwo dane Argentyna (edytuj)
Szablon:Państwo dane Austria (edytuj)
Szablon:Państwo dane BEL (edytuj)
Szablon:Państwo dane BRD (edytuj)
Szablon:Państwo dane Belgia (edytuj)
Szablon:Państwo dane CMR (edytuj)
Szablon:Państwo dane CZE (edytuj)
Szablon:Państwo dane Czechy (edytuj)
Szablon:Państwo dane DE-NW (edytuj)
Szablon:Państwo dane DEN (edytuj)
Szablon:Państwo dane DEU (edytuj)
Szablon:Państwo dane DNK (edytuj)
Szablon:Państwo dane Dania (edytuj)
Szablon:Państwo dane ENG (edytuj)
Szablon:Państwo dane FRA (edytuj)
Szablon:Państwo dane FRG (edytuj)
Szablon:Państwo dane Francja (edytuj)
Szablon:Państwo dane GER (edytuj)
Szablon:Państwo dane GHA (edytuj)
Szablon:Państwo dane GRC (edytuj)
Szablon:Państwo dane Ghana (edytuj)
Szablon:Państwo dane Grecja (edytuj)
Szablon:Państwo dane HUN (edytuj)
Szablon:Państwo dane Holandia (edytuj)
Szablon:Państwo dane ITA (edytuj)
Szablon:Państwo dane Jugosławia (edytuj)
Szablon:Państwo dane Kamerun (edytuj)
Szablon:Państwo dane MLI (edytuj)
Szablon:Państwo dane Mali (edytuj)
Szablon:Państwo dane NED (edytuj)
Szablon:Państwo dane Nadrenia Północna-Westfalia (edytuj)
Szablon:Państwo dane Niemcy (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Państwo dane POL (edytuj)
Szablon:Państwo dane Polska (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Państwo dane SUI (edytuj)
Szablon:Państwo dane Stany Zjednoczone (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Państwo dane Szwajcaria (edytuj)
Szablon:Państwo dane TUR (edytuj)
Szablon:Państwo dane Turcja (edytuj)
Szablon:Państwo dane URU (edytuj)
Szablon:Państwo dane USA (edytuj)
Szablon:Państwo dane Urugwaj (edytuj)
Szablon:Państwo dane Węgry (edytuj)
Szablon:Państwo dane Włochy (edytuj)
Szablon:Państwo dane YUG (edytuj)
Szablon:Pierwszy niepusty (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Przypisy (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Puchar UEFA i Liga Europy (edytuj)
Szablon:Reprezentacja (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Reprezentacja/core (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Reprezentacja/dyscyplina (edytuj)
Szablon:Rozgrywki (edytuj)
Szablon:Skład piłkarski (edytuj)
Szablon:Skład piłkarski koniec (edytuj)
Szablon:Skład piłkarski start (edytuj)
Szablon:Skład piłkarski środek (edytuj)
Szablon:Sortkey (edytuj)
Szablon:Strój sportowy (edytuj)
Szablon:Szablon nawigacyjny (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Terytorium zależne (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Terytorium zależne/core (tekst źródłowy) (zabezpieczony na poziomie wysokim)
Szablon:Terytorium zależne wariant (edytuj)
Szablon:Terytorium zależne wariant/core (edytuj)
Szablon:Tooltip (edytuj)
Szablon:Tooltip/styles.css (edytuj)
Szablon:Trofea/part (edytuj)
Szablon:Trofea krajowe (edytuj)
Szablon:Trofea międzynarodowe (edytuj)
Szablon:Uwagi (tekst źródłowy) (zabezpieczone na poziomie redaktorów)
Szablon:Zdobywcy Pucharu Niemiec w piłce nożnej (edytuj)
Moduł:Arguments (edytuj)
Moduł:Color contrast (edytuj)
Moduł:Color contrast/colors (edytuj)
Moduł:Cytuj (edytuj)
Moduł:Cytuj/dane (edytuj)
Moduł:Cytuj/dostęp (edytuj)
Moduł:Cytuj/firewall (edytuj)
Moduł:Dopracować (edytuj)
Moduł:Dopracować/resources (tekst źródłowy) (zabezpieczone na poziomie redaktorów)
Moduł:ISBN (edytuj)
Moduł:Ikona (edytuj)
Moduł:Ikona/dane (edytuj)
Moduł:Infoboksy (edytuj)
Moduł:Kontrola autorytatywna (tekst źródłowy) (zabezpieczone na poziomie redaktorów)
Moduł:Lang (edytuj)
Moduł:Lang/data (edytuj)
Moduł:Navbox (edytuj)
Moduł:Navbox/printer/default (edytuj)
Moduł:Navbox/res (edytuj)
Moduł:Przypisy (tekst źródłowy) (zabezpieczone na poziomie redaktorów)
Moduł:Sprawdź (edytuj)
Moduł:String (edytuj)
Moduł:Wikidane (edytuj)
Moduł:Wikidane/data (edytuj)
Moduł:Wikidane/format (edytuj)
Moduł:Wikidane/format/qualifiers (edytuj)
Moduł:Wikidane/format/snak (edytuj)
Moduł:Wikidane/format/string (edytuj)
Moduł:Wikidane/format/wikibaseEntityItem (edytuj)
Moduł:Wikidane/select (edytuj)
Wróć do FC Schalke 04.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/FC_Schalke_04”