refektarz

wymowa:

IPA: [rɛˈfɛktaʃ], AS: [refektaš], zjawiska fonetyczne: wygł.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) archit. pomieszczenie klasztorne przeznaczone do spożywania posiłków; zob. też refektarz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	refektarz	refektarze
dopełniacz	refektarza	refektarzy
celownik	refektarzowi	refektarzom
biernik	refektarz	refektarze
narzędnik	refektarzem	refektarzami
miejscownik	refektarzu	refektarzach
wołacz	refektarzu	refektarze

przykłady:

(1.1) Po modlitwie wszyscy mnisi zbierali się w refektarzu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) jadalnia

hiponimy:

holonimy:

(1.1) klasztor

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. refektarzowy mos

przym. refektarzowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. refectorium od reficere → odnawiać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) refectory
• chorwacki: (1.1) refektorij m
• czeski: (1.1) refektář m
• duński: (1.1) refektorium n
• francuski: (1.1) réfectoire m
• hiszpański: (1.1) refectorio m
• niemiecki: (1.1) Refektorium n
• norweski (bokmål): (1.1) refektorium n
• norweski (nynorsk): (1.1) refektorium n
• słowacki: (1.1) refektár m, refektórium n
• szwedzki: (1.1) refektorium n, klostermatsal w
• włoski: (1.1) refettorio

źródła: