jęk
jęk (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) żałosny głos wydawany przez człowieka pod wpływem bólu lub cierpienia[1]
- (1.2) żałosny, przeciągły dźwięk wydawany przez niektóre ptaki, wytwarzany przez maszyny, instrumenty muzyczne, szum wiatru itp.[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik jęk jęki dopełniacz jęku jęków celownik jękowi jękom biernik jęk jęki narzędnik jękiem jękami miejscownik jęku jękach wołacz jęku jęki
- przykłady:
- (1.1) Z pola bitwy dobiegały odgłosy walki: okrzyki rycerzy, szczęk broni i jęki rannych.
- (1.2) Czasem zdawało się, że w powietrzu słychać było przeciągły jęk organów, płynący z kaplicy klasztornéj[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1-2) jęczenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. jęczenie n, jęknięcie n, pojękiwanie n
- czas. jęczeć ndk., jęknąć dk., pojękiwać ndk.
- przym. jękliwy, jęczący
- przysł. jękliwie, jęcząco
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od prasł. *ękъ → jęk (1.1), od czasownika *ęčati lub *ękati[3] (od tego czasownik pol. jękać)
- por. bułg. ек, chorw. jek, czes. jak, mac. ек, słc. jak, słń. jek i serb. јек
- notowane od XVI wieku[3]
- źródłosłów dla białor. енк
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) groan, howl, moan; (1.2) groan, howl, moan
- białoruski: (1.1) стогн m (stohn)
- czeski: (1.1) zasténání n
- esperanto: (1.1) ĝemo, lamento
- estoński: (1.1) ohkamine, oie, oigamine
- kaszubski: (1.1) jik m, jãk m, chlëch m, jazgol m
- litewski: (1.1) dejavimas m
- łaciński: (1.1) gemitus m
- łotewski: (1.1) vaids m
- niemiecki: (1.1) Stöhnen n
- rosyjski: (1.1) причитание, стон, вой; (1.2) стон, вой
- słowacki: (1.1) ston m, zasténání n
- ukraiński: (1.1) стогнання n (stohnannya)
- źródła:
