ikona

wymowa:

IPA: [iˈkɔ̃na], AS: [ikõna], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) szt. rel. obraz sakralny, malowany na drewnie, wyobrażający postacie świętych, sceny z ich życia, sceny biblijne lub liturgiczno-symboliczne; zob. też ikona w Wikipedii

(1.2) przen. osoba lub rzecz symbolizująca jakieś zjawisko, podziwiana w danej branży

(1.3) inform. niewielki obrazek widoczny na ekranie, symbolizujący określony plik, folder, aplikację lub program i stanowiący odsyłacz uruchamiający je; zob. też ikona (informatyka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ikona	ikony
dopełniacz	ikony	ikon
celownik	ikonie	ikonom
biernik	ikonę	ikony
narzędnik	ikoną	ikonami
miejscownik	ikonie	ikonach
wołacz	ikono	ikony

przykłady:

(1.1) Według tradycji autorem pierwszych ikon był Łukasz Ewangelista^[1].

(1.2) Zmarła ikona polskiego rocka.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ikona bizantyjska / rosyjska • centrum / kanon / kompozycja / odbiorca / pole / świętość / teologia ikony • kolekcja / kolekcjoner / pisanie / restauracja / wystawa ikon

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ikonostas m

zdrobn. ikonka ż

przym. ikonowy

przedr. ikono-

skr. ikon.

związki frazeologiczne:

etymologia:

ros. икона < gr. εἰκών (obraz) ← gr. εἴκω (być podobnym)

uwagi:

tłumaczenia:

• aleucki: (1.1) kamgaluq, kamgaalux̂
• angielski: (1.1) icon; (1.2) icon; (1.3) icon
• arabski: (1.1) أيقونة (1.3) ;أيقونة
• baskijski: (1.1) ikono; (1.3) ikono
• białoruski: (1.1) ікона ż
• bułgarski: (1.1) икона ż; (1.3) икона ż
• czeski: (1.1) ikona ż; (1.3) ikona ż
• francuski: (1.1) icône
• hiszpański: (1.1) icono m, ícono m; (1.2) figura ż, símbolo m; (1.3) icono m, ícono m
• kaszubski: (1.1) ikòna ż
• łotewski: (1.1) ikona ż
• niemiecki: (1.1) Ikone ż; (1.2) Ikone ż (1.3) Icon n
• nowogrecki: (1.1) εικόνα ż; (1.2) είδωλο n, πρότυπο n; (1.3) εικονίδιο n
• portugalski: (1.1) ícone
• rosyjski: (1.1) икона ż
• rumuński: (1.1) obraz
• słowacki: (1.1) ikona ż; (1.3) ikona ż
• sycylijski: (1.1) cona ż
• tajski: (1.1) สัญรูป; (1.2) สัญรูป; (1.3) สัญรูป
• ukraiński: (1.1) ікона ż
• węgierski: (1.1) ikon; (1.3) ikon
• włoski: (1.1) icona ż, santino m; (1.2) icona ż; (1.3) icona ż

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) szt. rel. ikona

(1.2) inform. ikona

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ikona	ikony
dopełniacz	ikony	ikon
celownik	ikoně	ikonám
biernik	ikonu	ikony
wołacz	ikono	ikony
miejscownik	ikoně	ikonách
narzędnik	ikonou	ikonami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ikonostas m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) szt. rel. ikona

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) szt. rel. ikona^[1]

(1.2) inform. ikona^[1]

(1.3) spec. ikon, znak ikoniczny^[1]

(1.4) publ. ikona – osoba lub rzecz będąca symbolem czegoś^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) ikonka

(1.3) ikon

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ikonickosť ż, ikonicita ż, ikon m

zdrobn. ikonka ż

czas. ikonizovať ndk.

przym. ikonový, ikonický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: